Gisteren hadden wij een Bijbelstudie over de wapenrusting van God in Efeze 6.

Het nodigde me uit iets dieper te kijken naar sommige Griekse woorden, in het bijzonder het woord "woord" in vers 17. Wat me hier opviel is dat dit woord "rhema" nauwelijks op andere plaatsen wordt gebruikt om het geschreven woord van God aan te duiden. Mogelijke uitzonderingen zijn Efeze 5:26 en 1 Petrus 1:25 maar daar is een sprong van " Logou" in vers 23 naar "rhema" in vers 25.
Zie verder ook: http://biblehub.com/greek/4487.htm

De commentaren die ik daarna even snel bekeek (Matthew Henry, Martyn Lloyd Jones, Stott) maken allemaal snel de sprong naar de Bijbel. En natuurlijk met 2 Tim 3 in gedachten leidt dit tot correcte toepassingen, ook als in Efeze 6:17 niet naar de Schrift wordt verwezen.

Stott legt in zijn "The Bible Speaks Today" commentaar echter ook een verband met Mattheus 10:19-20. Verder lijkt het woord "rhema" in de Bijbel vaker gebruikt te worden als het krachtig spreken van God wat direct effect heeft. Zou het kunnen dat in Efeze 6 "Het woord" meer moet gezien worden als bevinding en dat in die zin "het zwaard" meer een zwaard van persoonlijk getuigenis van God's spreken in je leven is dan een verwijzing naar de Bijbel zelf?

Ik denk dat beiden waar zijn.
Er staat ook dat we ons moeten omgorden met de waarheid, Gods woord.
Ik denk dat als het gaat om het Woord, er niet specifiek de bijbel alleen wordt bedoeld, maar de persoonlijke toepassing van het Woord, de Waarheid, op en in ons eigen leven.
Tijdens de verzoeking in de woestijn, versloeg Jezus de satan met het Woord, citaten uit Gods woord. Dat is denk ik het zwaard.

Goede bijbelkennis, persoonlijk weten wat er staat en hoe dit toegepast is op het eigen leven, dan kan het Woord, de bijbel, en het persoonlijk getuigenis, als zwaard dienen.

ejvl schreef:Ik denk dat beiden waar zijn.
Er staat ook dat we ons moeten omgorden met de waarheid, Gods woord.
Ik denk dat als het gaat om het Woord, er niet specifiek de bijbel alleen wordt bedoeld, maar de persoonlijke toepassing van het Woord, de Waarheid, op en in ons eigen leven.
Tijdens de verzoeking in de woestijn, versloeg Jezus de satan met het Woord, citaten uit Gods woord. Dat is denk ik het zwaard.

Goede bijbelkennis, persoonlijk weten wat er staat en hoe dit toegepast is op het eigen leven, dan kan het Woord, de bijbel, en het persoonlijk getuigenis, als zwaard dienen.

Ik denk dat we hier toch voorzichtig moeten zijn. Er zijn minstens drie verschillende termen in het Grieks waar in de Bijbel en/of in de kerk naar verwezen wordt als het Woord. De teksten uit Efeze 6:17 en 2 Timotheus 3 worden nu vaak als vrijwel inwisselbaar gelezen (ook door sommige commentatoren), terwijl door de verschillende woorden in het Grieks dat eigenlijk niet mogelijk zou moeten zijn.

parsifal schreef:Ik denk dat we hier toch voorzichtig moeten zijn. Er zijn minstens drie verschillende termen in het Grieks waar in de Bijbel en/of in de kerk naar verwezen wordt als het Woord. De teksten uit Efeze 6:17 en 2 Timotheus 3 worden nu vaak als vrijwel inwisselbaar gelezen (ook door sommige commentatoren), terwijl door de verschillende woorden in het Grieks dat eigenlijk niet mogelijk zou moeten zijn.

Dat is nog maar de vraag. Waarom zouden het niet gewoon synoniemen kunnen zijn?

Posthoorn schreef:

parsifal schreef:Ik denk dat we hier toch voorzichtig moeten zijn. Er zijn minstens drie verschillende termen in het Grieks waar in de Bijbel en/of in de kerk naar verwezen wordt als het Woord. De teksten uit Efeze 6:17 en 2 Timotheus 3 worden nu vaak als vrijwel inwisselbaar gelezen (ook door sommige commentatoren), terwijl door de verschillende woorden in het Grieks dat eigenlijk niet mogelijk zou moeten zijn.

Dat is nog maar de vraag. Waarom zouden het niet gewoon synoniemen kunnen zijn?

Dat lijkt me niet. Logos en varianten zijn sowieso beladen, deels door de filosofische betekenis. Dit is erg duidelijk in Johannes natuurlijk. Rhema wordt volgens de strongs link die ik gaf vooral met gesproken woord in verband gebracht. Dit klopt met het gebruik in het NT. Het wordt alleen met citaten uit het OT gebruikt als verwijzing naar Gods directe spreken.

Hier de link voor logos. Dat woord is aanzienlijk betekenisvoller. Zo zeer dat je het niet als synoniem kunt zien, imho.
http://biblehub.com/greek/3056.htm

parsifal schreef:

Posthoorn schreef:

parsifal schreef:Ik denk dat we hier toch voorzichtig moeten zijn. Er zijn minstens drie verschillende termen in het Grieks waar in de Bijbel en/of in de kerk naar verwezen wordt als het Woord. De teksten uit Efeze 6:17 en 2 Timotheus 3 worden nu vaak als vrijwel inwisselbaar gelezen (ook door sommige commentatoren), terwijl door de verschillende woorden in het Grieks dat eigenlijk niet mogelijk zou moeten zijn.

Dat is nog maar de vraag. Waarom zouden het niet gewoon synoniemen kunnen zijn?

Dat lijkt me niet. Logos en varianten zijn sowieso beladen, deels door de filosofische betekenis. Dit is erg duidelijk in Johannes natuurlijk. Rhema wordt volgens de strongs link die ik gaf vooral met gesproken woord in verband gebracht. Dit klopt met het gebruik in het NT. Het wordt alleen met citaten uit het OT gebruikt als verwijzing naar Gods directe spreken.

rhēma theou: het door God gesproken Woord, de sprake Gods.
Dat sluit zeker de Heilige Schrift in, ja ziet daar voornamelijk op.
Het woord rhēma legt nadruk op het feit dat het door God gesproken is (en dus waarachtig en bestendig).
Wie dit zwaard des Geestes, het Woord van God, gebruikte tegen de satan was toch zeker Christus Zelf, zie Matth 4 en Luk. 4.
Het zwaard des Geestes is niet de bevinding, maar het Woord Gods. Dat sluit Zijn beloften in.

(Zie ook 1 Petr. 1:25 'het Woord des Heeren'. Ook daar het woord rhema. Ook hier als het door God gesproken Woord, dat 'blijft in der eeuwigheid'. En dat omvat meer dan de profetieën of het OT, ook het Evangelie van het NT wordt hiermee in dit vers geduid: 'het Woord dat onder u verkondigd is'.)

Zonderling schreef:

parsifal schreef:

Posthoorn schreef:

parsifal schreef:Ik denk dat we hier toch voorzichtig moeten zijn. Er zijn minstens drie verschillende termen in het Grieks waar in de Bijbel en/of in de kerk naar verwezen wordt als het Woord. De teksten uit Efeze 6:17 en 2 Timotheus 3 worden nu vaak als vrijwel inwisselbaar gelezen (ook door sommige commentatoren), terwijl door de verschillende woorden in het Grieks dat eigenlijk niet mogelijk zou moeten zijn.

Dat is nog maar de vraag. Waarom zouden het niet gewoon synoniemen kunnen zijn?

Dat lijkt me niet. Logos en varianten zijn sowieso beladen, deels door de filosofische betekenis. Dit is erg duidelijk in Johannes natuurlijk. Rhema wordt volgens de strongs link die ik gaf vooral met gesproken woord in verband gebracht. Dit klopt met het gebruik in het NT. Het wordt alleen met citaten uit het OT gebruikt als verwijzing naar Gods directe spreken.

rhēma theou: het door God gesproken Woord, de sprake Gods.
Dat sluit zeker de Heilige Schrift in, ja ziet daar voornamelijk op.
Het woord rhēma legt nadruk op het feit dat het door God gesproken is (en dus waarachtig en bestendig).
Wie dit zwaard des Geestes, het Woord van God, gebruikte tegen de satan was toch zeker Christus Zelf, zie Matth 4 en Luk. 4.
Het zwaard des Geestes is niet de bevinding, maar het Woord Gods. Dat sluit Zijn beloften in.

(Zie ook 1 Petr. 1:25 'het Woord des Heeren'. Ook daar het woord rhema. Ook hier als het door God gesproken Woord, dat 'blijft in der eeuwigheid'. En dat omvat meer dan de profetieën of het OT, ook het Evangelie van het NT wordt hiermee in dit vers geduid: 'het Woord dat onder u verkondigd is'.)

Dit overtuigt me niet. Het punt is niet dat ik de Bijbel minder belangrijk wil maken. 2 Tim 3 maakt voldoende duidelijk hoe de Bijbel te gebruiken en in inderdaad ook de teksten rond de verzoeking in de woestijn. Echter de keus voor "rhema" en niet bijvoorbeeld "graphe" doet me denken dat het meer over het spreken van de Heere in de mens gaat (wat door de Bijbel kan gebeuren, maar meer is dan de Bijbel en niet vervangen kan worden door alleen "kennis van de Bijbel").

In mijn openingspost verwees ik al naar 1 Pet 1:25 (en naar Efeze 5), wat m.i. de enige andere plaatsen in het NT zijn waar "woord" als schrift gelezen kan worden.
Ik weet trouwens niet of in de vroege kerk ook rhema werd gebruikt als verwijzing naar de schrift.

Ik klink trouwens waarschijnlijk stelliger hier dan ik daadwerkelijk ben. Ik weet niet hoe ik de tekst moet interpreteren en ik ben zeker geen kenner. Daarbij ben ik altijd terughoudend geweest, ook op het forum, om veel waarde aan bevinding te geven in discussies. Het lezen van de tekst in Efeze 6 liet me vermoeden dat dat laatste misschien een fout was.

P.S. het is een keuze die lang geleden is gemaakt, maar het is ergens verwarrend om "Woord" in "God's Woord" met een hoofdletter te schrijven. Als vertaling voor Logou is er een goede reden voor: het is dan vaak een directe verwijzing naar de Heere Jezus, in andere gevallen gaat het woord inderdaad van God uit maar is niet Goddelijk in zichzelf.

@Parsifal, zouden we in de strijd met de satan ons moeten gorden met wat God in ons spreekt, of met wat God spreekt in Zijn Woord, in Zijn beloften?

En in 1 Petr. 1:25 kán het woord rhema niet alleen als de Schrift & het Evangelie gelezen worden, maar dat móét ook. Maar het woord rhema blijft ook daar functioneel: als het gesproken Woord van God, waarachtig en eeuwig.

Het feit dat we Woord ook in deze betekenis met hoofdletter schrijven is een gewoonte, zoals we dat ook doen met Evangelie en Schrift.

Zonderling schreef:@Parsifal, zouden we in de strijd met de satan ons moeten gorden met wat God in ons spreekt, of met wat God spreekt in Zijn Woord, in Zijn beloften?

En in 1 Petr. 1:25 kán het woord rhema niet alleen als de Schrift & het Evangelie gelezen worden, maar dat móét ook. Maar het woord rhema blijft ook daar functioneel: als het gesproken Woord van God, waarachtig en eeuwig.

Het feit dat we Woord ook in deze betekenis met hoofdletter schrijven is een gewoonte, zoals we dat ook doen met Evangelie en Schrift.

Op je eerste vraag. Ik denk dat hier de verwijzing naar Mattheus 10 wel op zijn plaats is.
Ik ben niet overtuigd dat we in 1 Pet 1 "Schrift en Evangelie" moeten lezen, Zeker ook omdat in Jesaja 40 direct naar gesproken woord wordt verwezen (zie vers 5). Juist in vers 25 gaat het om het gepredikte woord (wat ook aangenomen werd).

parsifal schreef:

Zonderling schreef:@Parsifal, zouden we in de strijd met de satan ons moeten gorden met wat God in ons spreekt, of met wat God spreekt in Zijn Woord, in Zijn beloften?

En in 1 Petr. 1:25 kán het woord rhema niet alleen als de Schrift & het Evangelie gelezen worden, maar dat móét ook. Maar het woord rhema blijft ook daar functioneel: als het gesproken Woord van God, waarachtig en eeuwig.

Het feit dat we Woord ook in deze betekenis met hoofdletter schrijven is een gewoonte, zoals we dat ook doen met Evangelie en Schrift.

Op je eerste vraag. Ik denk dat hier de verwijzing naar Mattheus 10 wel op zijn plaats is.
Ik ben niet overtuigd dat we in 1 Pet 1 "Schrift en Evangelie" moeten lezen, Zeker ook omdat in Jesaja 40 direct naar gesproken woord wordt verwezen (zie vers 5). Juist in vers 25 gaat het om het gepredikte woord (wat ook aangenomen werd).

Ik postte eerder ook dat rhema theou betekent het Woord Gods als het door God gesproken Woord. En dat mensen dit Woord ook verkondigen, mag ook duidelijk zijn. Het is dus zowel het geschreven als het gepredikte Woord.

Echter, ik maak bezwaar tegen wat je in je openingspost schreef dat we hier wellicht meer moeten denken aan de bevinding of het spreken van het werk van God in ons. Dat kan niet het zwaard des Geestes zijn waarvan in Efeze 6 gesproken wordt. Alleen Gods Woord, wat Gods gesproken heeft in Zijn Woord en Zijn beloften, is dit zwaard. (En dat de gelovige dit zwaard moet gebruiken is evenzeer waar, maar dat verandert de betekenis van dit woord rhema niet.)

In 1 Petrus 1:25 gebruikt Petrus het woord rhema eerst als citaat van Jesaja, daarna gebruikt hij ditzelfde woord rhema als 'het Woord dat onder u verkondigd is'. Ik kan daar niets anders van maken dan het Evangelie en dat Petrus dit Evangelie ook verbindt ('en DIT is het Woord') aan het Goddelijk spreken in het OT. We moeten het gesproken Woord en het geschreven Woord niet van elkaar losmaken, beide ligt in deze teksten en dit woord opgesloten. En met 'rhema' ligt het accent in deze teksten toch echt op het Goddelijk spreken, niet op het menselijk spreken.

Zonderling schreef: Echter, ik maak bezwaar tegen wat je in je openingspost schreef dat we hier wellicht meer moeten denken aan de bevinding of het spreken van het werk van God in ons. Dat kan niet het zwaard des Geestes zijn waarvan in Efeze 6 gesproken wordt. Alleen Gods Woord, wat Gods gesproken heeft in Zijn Woord en Zijn beloften, is dit zwaard.

Dit zie ik dus echt niet.

En met 'rhema' ligt het accent in deze teksten toch echt op het Goddelijk spreken, niet op het menselijk spreken.

In deze zie ik bevinding ook als God's werk. Ik zie het als het toepassen van God's Werk aan je hart: Omgang met God door de Bijbel, maar ook op andere manieren, zoals dat bijvoorbeeld in Mattheus 10 naar voren komt.