Een paar dingen:merel schreef:Luther, ik vind het altijd heel bewonderenswaardig hoe jij jouw kinderen de liefde voor God en de noodzaak tot bekering wilt bijbrengen en hierdoor bepaalde keuzes maakt. Toch vraag ik mij af of jij jouw kinderen hierdoor niet te veel afzondert van de maatschappij? Hoe moeten zij zich gaan standhouden als zij door die afzondering niet weerbaar worden? Jij werkt zelf in een reformatorische omgeving, in dat opzicht is het heel veilig. Ik ken bij mij op kantoor maar 1 iemand ( van 350 man) die kerkelijk is en deze is er op mijn introductie komen werken, midden in de wereld. De kans dat mijn/jouw kinderen in een totaal seculiere maatschappij komen te werken is enorm. Zijn zij dan wel gewapend?
- Ik werk parttime in op een ref. VO-school. Maar het is echt een misverstand dat dat en veilige omgeving zou zijn, waar de wereld niet langs komt en binnen dringt. Was dat maar waar! Via mijn werk ben ik meer op de hoogte van wat er in de wereld speelt en te koop is, dan via de media.
- Door mijn werk kwam ik tot enkele jaren terug ook veel in gezinnen. Dan ben je nog meer op de hoogte.
- Jarenlang heb ik in de grote stad straatevangelisatie gedaan en bijbelcursussen gegeven voor onkerkelijken. Daardoor kwam de wereld in al zijn rauwheid gewoon op je bordje te liggen.
- Juist bovenstaande dingen hebben me temeer de noodzaak voor ogen gesteld om jonge kinderen (0-10) zo beschermd mogelijk op te voeden. Niet door ze niets te laten zien of voelen van die wereld, maar wel door het contrast met die wereld zo groot mogelijk te maken, in de hoop en de verwachting dat ze liefde tot God ontvangen en niet meer met de wereld mee willen. Dan maar een eenling!
- Hoewel ik het gevoel heb dat we er hopeloos in tekort schieten, willen we hen inderdaad voor de wereld bewaren. Wel in de wetenschap dat alleen de God van het verbond hen vast kan houden.
- Wat de toekomst brengt, weet ik niet. We voeren hier aan tafel discussies genoeg. Gisteren nog: Oudste zoon: Als iemand nou zegt, hoe kan God liefde zijn terwijl er zoveel ellende gebeurt? Wat moet ik dan zeggen? Of: Had God de zondeval niet kunnen voorkomen?
- We proberen onze kinderen zo weerbaar mogelijk te maken, door alles wat er gebeurt te bespreken en te spiegelen aan de Bijbel. Toen onze tweede onlangs met een drugsspuit thuis kwam (speelpleintje), was dat gelijk een mooie gelegenheid om eens te spreken over drugs, alcohol, etc. En waarom mensen daarnaar grijpen. Idem een voorlichting van Voorkom op de school van onze oudste.
- Onze oudste zit nu tegenover me op de bank. Ik stel hem jouw vraag gelijk maar. Zijn antwoord type ik letterlijk op: "Volgens mij niet hoor! We mogen bepaalde dingen niet, maar we worden hier niet bepaald afgesloten van de maatschappij."
- En verder heb ik geen illusies. Maar ik kan niet zoveel met de argumentatie die je weleens hoort: "Je moet ze confronteren met de zonden en de denkwijzen uit onze maatschappij, want anders schrikken ze ervan als ze er later mee in aanraking komen. Dan gaan ze misschien zomaar meedoen." Het lijkt me een naïeve gedachte. Die zonde denkwijze aar we sowieso al mee behept zijn, laat namelijk altijd z'n sporen achter. Leer kinderen en jongeren al vroeg Bijbels denken; leer hen gewetensvol te handelen, dan kan dat onder Gods zegen voor veel zonden bewaren en zal hen ook staande houden in deze wereld. Dat betekent wel dat de wereld altijd met grote distantie benaderd dient te worden. Het betekent ook eenzaamheid, alleen-staan, etc. Daar hoeven we niet vreemd van op te kijken, want dat had de Heere Jezus als voorzegt: In de wereld zult gij verdrukking hebben (en dan valt het oor ons anno 2015 nog steeds reuze mee), maar heb goede moed, Ik heb de wereld overwonnen!