Schuivende panelen onder ons?

[eilander]

Enige nuchterheid is wel op z'n plaats hier, denk ik.

DIA c.s.: we moeten meer letten op de boodschap dan op de boodschapper. Ook Bileam heeft een heerlijke profetie gebracht.

Hendrikus c.s.: iedereen plakt wel "etiketjes", denk ik. Als we ds. X meerdere keren hebben gehoord en we weten dat hij een bijbelse boodschap brengt, is het logisch dat je bij de volgende keer denkt: hij brengt nu weer Gods Woord. Toch?

[-DIA-]

Ik vind het trouwens nogal hoogmoedig klinken, "met die predikant kan ik niet meegaan". Alsof het daar om draait, alsof het doorslaggevend is dat wij wel of niet met bepaalde predikanten "mee kunnen gaan". Alsof jij gemachtigd bent om predikanten te certificeren....

Ik weet dat sommige mensen alles meteen lijken te kunnen onderscheiden. De gave des onderscheids mogen toch ook wel als een gave van God zien?
Er zijn predikanten, waarvan je weet dat ze bepaalde zaken niet goed voorstellen. Dan hoef je die een paar maal te beluisteren en dan weet je wat je er doorgaans aan hebt.
Al is het waar, dat God, hoewel heel zelden, een onbekeerde predikant wil gebruiken tot bekering van een hoorder.

Je hebt, als het goed is voor God belijdenis afgelegd om bij de leer te blijven waarin je
onderwezen bent, en je heb erkent dat dat de ware leer is, en dat je daarbij wilt leven en sterven. Alleen al hierom zou je niet met iedereen mee kunnen die een kansel beklimt. En dan bedoel ik geen bijzaken, maar waar op de grondstukken wordt afgeweken, dan hoeft het geen hoogmoed te zijn als je daarin niet meekunt.

Hoe is de kerk in Nederland zo vervallen? Het lijkt me door een gebrek aan kennis van de leer. Zo kreeg alles de gelegenheid om het van de kansel als waarheid te verkondigen.
Tot op een gegeven moment het kerkvolk het (al dan niet bewust) aanvoelt: Dit neem niet meer zo serieus, en het is ook wel goed om dan om de andere week naar de kerk te gaan. De godsdienst wordt bijzaak en van bijzaak tot een vaag religieus gevoel.

Dat is naar mijn overtuiging ook de reden van vele kerksluitingen. En daarom is het, naar ik vast geloof, belangrijk de geesten te onderscheiden. En ik spreek hier
(om misverstand te voorkomen) geen oordeel uit over een bepaalde prediker, of een kerkverband, maar de duivel zal zich zeker ook wel eens voordoen in de vorm van een predikant. Niet alles slikken als zoete koek, maar onderzoeken of deze dingen alzo zijn. Dat voorkomt middellijk een verval van de kerk.

Als we alles goed vinden gaar de afval soms heel snel. Zie als voorbeeld het ooit zo bloeiende kerkverband van dr. A. Kuyper. Wat is er van over? Niets. De doorsnee kerkganger had geen boodschap meer aan de kerk omdat de kerk geen boodschap
meer had aan de mens. We worden niet voor niets opgeroepen te waken!

Nogmaals, het mag dan hoogmoedig KLINKEN, maar ik kan naar eer en goed geweten
niet met alles mee. Ik geloof wel dat mensen die zo denken niet doorgronden wat ik hiermee bedoel, en daarom denken dat ik het beter dan een ander wil weten. Nee dat
niet, maar sommige dingen weten wij als reformatorisch opgevoede mensen wel beter.

Dat is geen hoogmoed als het goed is, maar gevolg van opvoeding, catechisatie, de reine prediking, en toetsen aan Schrift, bevinding en vanzelf kom je dan ook bij onze belijdenis. Ik kan niet stoppen want ik voel dat de boodschap die ik tracht te verwoorden zo moeilijk lijkt te verstaan. Ik voel steeds weer dat wantrouwen doorklinken, alsof ik me boven een ieder voel. Mag ik het één keer zeggen dan? Dat is
in dit geval niet waar. Wel is waar dat alle mensen in hoogmoed gevallen zijn, en daar sta ik ook niet buiten.

En wat zal ik nog meer zeggen. Misschien beter niets... Alleen dit: Ik geloof goed aan
te voelen (is dat hoogmoed?) dat men mij hier vaak misverstaat. En... dat dat me ook niet onberoerd laat. Dat kan wel eens diep ingrijpen.
Soms lijkt alles te wankelen en alles ter discussie te staan.

[ejvl]

Toch vind ik er een gevaar in zitten.
Wat hoor ik graag? Worden de wegen en standen wel goed verkondigd? Wat vind ik fijn om te horen, dat hij "het weer eens goed gezegd heef".

Daar gaat het allemaal niet om, wordt het evangelie verkondigd? Dood en leven, vloek en zegen?

[-DIA-]

Toch vind ik er een gevaar in zitten.
Wat hoor ik graag? Worden de wegen en standen wel goed verkondigd? Wat vind ik fijn om te horen, dat hij "het weer eens goed gezegd heef".

Daar gaat het allemaal niet om, wordt het evangelie verkondigd? Dood en leven, vloek en zegen?

Het gaat er niet om wat 'de mens' het liefste hoort. We zijn immers van nature allen haters van God en Zijn leer? Daarvoor zoekt een mens niet, nee, juist andersom, dat gebeurt vaker, mensen die de oude leer als knellend ervaren en daar onderuit willen.
Vaak zie je dat het ook tot de daad komt: Veel mensen verlaten de oude leer om een wat 'makkelijker' leer te zoeken, waar beter 'zichzelf' kunnen zijn. Waar er wat vrijer mag geleefd worden. Dat is gewoon te zien als je in een willekeurige Kerkbode kijkt. Het gaat dan ook niet aan dat een mens de Waarheid zoekt. Als dat zo is, dan is dat
niet uit de mens van naturen.

En dan wat je 'standen' noemt: Je zielslegering moet verklaard worden. Als die niet meer verklaard wordt is de prediking stikkensbenauwd voor een volk dat iets waarneemt in zijn ziel wat hij/zij niet kan verklaren. Zo'n ziel moet verklaard worden, en God wil de prediking vaak gebruiken als middel tot onderwijs. Maar dan moet er vanzelf wel onderwijs zijn. Ik vraag me soms wel eens af of mensen van nu sowieso nog weten van een zielslegering. En zo niet, weten ze het, dan hoeven ze toch ook niet verklaard te worden?

[keesjanm]

[

En dan wat je 'standen' noemt: Je zielslegering moet verklaard worden. Als die niet meer verklaard wordt is de prediking stikkensbenauwd voor een volk dat iets waarneemt in zijn ziel wat hij/zij niet kan verklaren. Zo'n ziel moet verklaard worden, en God wil de prediking vaak gebruiken als middel tot onderwijs. Maar dan moet er vanzelf wel onderwijs zijn. Ik vraag me soms wel eens af of mensen van nu sowieso nog weten van een zielslegering. En zo niet, weten ze het, dan hoeven ze toch ook niet verklaard te worden?

Ken jij een voorbeeld van Jezus' prediking, waar het over deze dingen gaat?

[Luther]

En dan wat je 'standen' noemt: Je zielslegering moet verklaard worden. Als die niet meer verklaard wordt is de prediking stikkensbenauwd voor een volk dat iets waarneemt in zijn ziel wat hij/zij niet kan verklaren. Zo'n ziel moet verklaard worden, en God wil de prediking vaak gebruiken als middel tot onderwijs. Maar dan moet er vanzelf wel onderwijs zijn. Ik vraag me soms wel eens af of mensen van nu sowieso nog weten van een zielslegering. En zo niet, weten ze het, dan hoeven ze toch ook niet verklaard te worden?

Maar het onderwijs wat in deze omstandigheden nodig is, is doorgaans anders dan wat jij onderwijs noemt. In de Bijbel vinden we op deze wijze geen preken. het kan niet anders of je krijgt associatieve toepassingen die dan 'onderwijs' geven, maar waarin het vooral om de mens zelf draait.

[-DIA-]

En dan wat je 'standen' noemt: Je zielslegering moet verklaard worden. Als die niet meer verklaard wordt is de prediking stikkensbenauwd voor een volk dat iets waarneemt in zijn ziel wat hij/zij niet kan verklaren. Zo'n ziel moet verklaard worden, en God wil de prediking vaak gebruiken als middel tot onderwijs. Maar dan moet er vanzelf wel onderwijs zijn. Ik vraag me soms wel eens af of mensen van nu sowieso nog weten van een zielslegering. En zo niet, weten ze het, dan hoeven ze toch ook niet verklaard te worden?

Maar het onderwijs wat in deze omstandigheden nodig is, is doorgaans anders dan wat jij onderwijs noemt. In de Bijbel vinden we op deze wijze geen preken. het kan niet anders of je krijgt associatieve toepassingen die dan 'onderwijs' geven, maar waarin het vooral om de mens zelf draait.

Ontken je dan standen in het geestelijk leven?
De Schrift spreekt toch zelf van vaders, jongelingen en zuigelingen in de genade?
Bestaan die niet meer?
Petrus kreeg de opdracht die allen onderscheiden te prediken te hoeden en te weiden.
Dat ligt heel onderscheiden. Moet dat nu niet meer gepreekt worden dan?

PS Associatieve toepassingen gaan me boven de pet.

[Luther]

En dan wat je 'standen' noemt: Je zielslegering moet verklaard worden. Als die niet meer verklaard wordt is de prediking stikkensbenauwd voor een volk dat iets waarneemt in zijn ziel wat hij/zij niet kan verklaren. Zo'n ziel moet verklaard worden, en God wil de prediking vaak gebruiken als middel tot onderwijs. Maar dan moet er vanzelf wel onderwijs zijn. Ik vraag me soms wel eens af of mensen van nu sowieso nog weten van een zielslegering. En zo niet, weten ze het, dan hoeven ze toch ook niet verklaard te worden?

Maar het onderwijs wat in deze omstandigheden nodig is, is doorgaans anders dan wat jij onderwijs noemt. In de Bijbel vinden we op deze wijze geen preken. het kan niet anders of je krijgt associatieve toepassingen die dan 'onderwijs' geven, maar waarin het vooral om de mens zelf draait.

Ontken je dan standen in het geestelijk leven?
De Schrift spreekt toch zelf van vaders, jongelingen en zuigelingen in de genade?
Bestaan die niet meer?
Petrus kreeg de opdracht die allen onderscheiden te prediken te hoeden en te weiden.
Dat ligt heel onderscheiden. Moet dat nu niet meer gepreekt worden dan?

PS Associatieve toepassingen gaan me boven de pet.

Eerst maar met dat laatste beginnen: associatieve toepassingen zijn toepassingen die op de klank af wel aardig klinken, maar doorgaans niet de bedoeling van de tekst weergeven. Een voorbeeld uit de kerstgeschiedenis: Een predikant kan met veel emotie naar voren brengen dat de tocht van Jozef en Maria een zware tocht was, een onmogelijke gang, waarbij de dood voor ogen scheen, en waarbij Maria bijna niet meer verder kon, omdat ze hoogzwanger was en de geboorte op het punt staat te beginnen. Dat het voor Maria een onmogelijke zaak geworden was hoe de belofte van het toegezegd Kind plaats moest vinden.
En dan vervolgens de toepassing maken dat ze in al Gods volk de Christus door een onmogelijke weg in het hart geboren gaat worden, waarbij het bijna door de dood naar het leven gaat.
Dat klinkt heel rechtzinnig, maar vanuit Lukas 1 en 2 is het onzin. Er staat namelijk niet dat het een zware tocht was, dat Maria hoogzwanger en doodmoe was; het was ook geen moedeloze Maria die naar Bethlehem ging, etc. De werkelijke boodschap van de tekst gaat op die wijze bijna verloren achter een stichtelijk praatje rond onze voorstellingen van hoe het geweest moet zijn.

Ik ken mensen die zeggen dat ze hieruit onderwijs ontvangen en vertroost zijn, omdat hun zielslegering verklaard werd. Maar zou dat werkelijk zo zijn? Ik betwijfel dat oprecht.

En nee, ik ontken helemaal geen standen in de genade. Je zegt terecht: er zijn zuigelingen, jongelingen en vaders in de genade. Zij kennen allen iets van Christus en de kracht van Gods beloften in hun leven, maar die zuigelingen moet je niet vertellen hoe het is om zuigeling te zijn, maar hoe Christus hen in de weg van het ' Hij moet moet wassen en ik minder worden' kunnen opwassen in de kennis en de genade van de Heere Jezus Christus. De prediking moet niet gaan over wat de mens beleeft, maar wat Christus geeft.

[-DIA-]

En dan wat je 'standen' noemt: Je zielslegering moet verklaard worden. Als die niet meer verklaard wordt is de prediking stikkensbenauwd voor een volk dat iets waarneemt in zijn ziel wat hij/zij niet kan verklaren. Zo'n ziel moet verklaard worden, en God wil de prediking vaak gebruiken als middel tot onderwijs. Maar dan moet er vanzelf wel onderwijs zijn. Ik vraag me soms wel eens af of mensen van nu sowieso nog weten van een zielslegering. En zo niet, weten ze het, dan hoeven ze toch ook niet verklaard te worden?

Maar het onderwijs wat in deze omstandigheden nodig is, is doorgaans anders dan wat jij onderwijs noemt. In de Bijbel vinden we op deze wijze geen preken. het kan niet anders of je krijgt associatieve toepassingen die dan 'onderwijs' geven, maar waarin het vooral om de mens zelf draait.

Ontken je dan standen in het geestelijk leven?
De Schrift spreekt toch zelf van vaders, jongelingen en zuigelingen in de genade?
Bestaan die niet meer?
Petrus kreeg de opdracht die allen onderscheiden te prediken te hoeden en te weiden.
Dat ligt heel onderscheiden. Moet dat nu niet meer gepreekt worden dan?

PS Associatieve toepassingen gaan me boven de pet.

Eerst maar met dat laatste beginnen: associatieve toepassingen zijn toepassingen die op de klank af wel aardig klinken, maar doorgaans niet de bedoeling van de tekst weergeven. Een voorbeeld uit de kerstgeschiedenis: Een predikant kan met veel emotie naar voren brengen dat de tocht van Jozef en Maria een zware tocht was, een onmogelijke gang, waarbij de dood voor ogen scheen, en waarbij Maria bijna niet meer verder kon, omdat ze hoogzwanger was en de geboorte op het punt staat te beginnen. Dat het voor Maria een onmogelijke zaak geworden was hoe de belofte van het toegezegd Kind plaats moest vinden.
En dan vervolgens de toepassing maken dat ze in al Gods volk de Christus door een onmogelijke weg in het hart geboren gaat worden, waarbij het bijna door de dood naar het leven gaat.
Dat klinkt heel rechtzinnig, maar vanuit Lukas 1 en 2 is het onzin. Er staat namelijk niet dat het een zware tocht was, dat Maria hoogzwanger en doodmoe was; het was ook geen moedeloze Maria die naar Bethlehem ging, etc. De werkelijke boodschap van de tekst gaat op die wijze bijna verloren achter een stichtelijk praatje rond onze voorstellingen van hoe het geweest moet zijn.

Ik ken mensen die zeggen dat ze hieruit onderwijs ontvangen en vertroost zijn, omdat hun zielslegering verklaard werd. Maar zou dat werkelijk zo zijn? Ik betwijfel dat oprecht.

En nee, ik ontken helemaal geen standen in de genade. Je zegt terecht: er zijn zuigelingen, jongelingen en vaders in de genade. Zij kennen allen iets van Christus en de kracht van Gods beloften in hun leven, maar die zuigelingen moet je niet vertellen hoe het is om zuigeling te zijn, maar hoe Christus hen in de weg van het ' Hij moet moet wassen en ik minder worden' kunnen opwassen in de kennis en de genade van de Heere Jezus Christus. De prediking moet niet gaan over wat de mens beleeft, maar wat Christus geeft.

Wat die vraag betreft, ja dat betwijfel ik ook ten zeerste. Dat heeft ook niets van doen met wat ik bedoelde. Dit neigt naar Roomse fabels.

Dan je verklaring van 'associatieve toepassingen'. Dat maakt ook wel een en ander duidelijk. Deze lijken me ook vreemd, en niet echt thuishoren in een preek.

Uit deze reactie blijkt wel dat je me niet goed vat. Hier had ik het niet over, maar dat de zielslegeringen verklaard worden. Ik bedoel daarmee een Schriftuurlijk-bevindelijke verklaring, die niet oppervlakkig de zaken even aantipt en dan verder de zaken laat liggen. Daar kun je, menselijk gesproken eerder van in verwarring raken dan dat het enig nut of zegen afwerpt. Het moet wel een bevindelijke doorleving zijn, en ook een Schriftuurlijke bevinding.

Als zo gepreekt wordt door een predikant die daar weet van heeft, kan dat nog wel eens beslag leggen op een gemeente. Dan voelt iedereen wel: Dit is Gods Woord. Gods Woord doet altijd iets, hetzij ten voordeel of ten oordeel. Voor een heilbegerig gemaakte ziel valt dan de prediker als het ware weg, dan valt de omgeving wel eens weg. Dan kan de preek wel eens helemaal gepast voor een mens die in zielenraadsels over de aarde gaat. Men zei vroeger wel (die ouden, weet je wel?), dan wordt van de daken gepredikt wat in de binnenkamer omgaat.
Dat bedoel ik dus. Niet allerlei ingewikkelde poespas erbij halen.

[keesjanm]

[

En dan wat je 'standen' noemt: Je zielslegering moet verklaard worden. Als die niet meer verklaard wordt is de prediking stikkensbenauwd voor een volk dat iets waarneemt in zijn ziel wat hij/zij niet kan verklaren. Zo'n ziel moet verklaard worden, en God wil de prediking vaak gebruiken als middel tot onderwijs. Maar dan moet er vanzelf wel onderwijs zijn. Ik vraag me soms wel eens af of mensen van nu sowieso nog weten van een zielslegering. En zo niet, weten ze het, dan hoeven ze toch ook niet verklaard te worden?

Ken jij een voorbeeld van Jezus' prediking, waar het over deze dingen gaat?

DIA wil je hier nog op reageren?

[Mara]

Uit deze reactie blijkt wel dat je me niet goed vat. Hier had ik het niet over, maar dat de zielslegeringen verklaard worden. Ik bedoel daarmee een Schriftuurlijk-bevindelijke verklaring, die niet oppervlakkig de zaken even aantipt en dan verder de zaken laat liggen. Daar kun je, menselijk gesproken eerder van in verwarring raken dan dat het enig nut of zegen afwerpt. Het moet wel een bevindelijke doorleving zijn, en ook een Schriftuurlijke bevinding.

Als zo gepreekt wordt door een predikant die daar weet van heeft, kan dat nog wel eens beslag leggen op een gemeente. Dan voelt iedereen wel: Dit is Gods Woord. Gods Woord doet altijd iets, hetzij ten voordeel of ten oordeel. Voor een heilbegerig gemaakte ziel valt dan de prediker als het ware weg, dan valt de omgeving wel eens weg. Dan kan de preek wel eens helemaal gepast voor een mens die in zielenraadsels over de aarde gaat. Men zei vroeger wel (die ouden, weet je wel?), dan wordt van de daken gepredikt wat in de binnenkamer omgaat.
Dat bedoel ik dus. Niet allerlei ingewikkelde poespas erbij halen.

Ik begrijp heel goed wat je bedoelt DIA, het is heel fijn als je hart wordt verklaard in de prediking.
Maar de dominee anno 2014 preekt niet meer zo als ds Venema in 1950.
Ook de preektaal is wat meegemoderniseerd.
En het is soms mager, ik weet er helaas alles van, maar gelukkig mag het ook wel eens rijk en vol zijn, alleen dominee zegt het misschien anders dan jij.
De kinderen leren op de catechisatie niets over standen in het genadeleven.

Ik vind het ook best verwarrend. Want enerzijds is het voor ons (ik bedoel hier jou en mij) bijna een onmogelijke zaak, terwijl je om je heen hoort dat het evangelie voor iedereen is. De Heere Jezus is voor iedereen geboren. Je moet alleen je hart openen.
Dat kan op zich verlammend werken, omdat je het zo dan net niet beleeft, alles verbeurd en verzondigd hebt.

Maar toch moeten we niet te veel in het oude blijven hangen DIA, want als je steeds achterom kijkt, zie je niet wat er vóór je gebeurt. Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel te zeggen.
Die geestelijke eenzaamheid herken ik wel, ik ontmoet hier ook wel eens die mensen, zitten in een kerk waar ze eigenlijk niet horen wat ze nu zo nodig hebben, maar ze kunnen geen kant op, vanwege hun leeftijd of gezondheid.
Maar als je dan bijvoorbeeld over Elia leest, die leefde in de woestijn en de Heere stuurde hem raven. Lelijke zwarte vogels.
En toen kwam de Heere in het suizen van de zachte stilte. Misschien horen we dit niet altijd.

[Luther]

Eerst maar met dat laatste beginnen: associatieve toepassingen zijn toepassingen die op de klank af wel aardig klinken, maar doorgaans niet de bedoeling van de tekst weergeven. Een voorbeeld uit de kerstgeschiedenis: Een predikant kan met veel emotie naar voren brengen dat de tocht van Jozef en Maria een zware tocht was, een onmogelijke gang, waarbij de dood voor ogen scheen, en waarbij Maria bijna niet meer verder kon, omdat ze hoogzwanger was en de geboorte op het punt staat te beginnen. Dat het voor Maria een onmogelijke zaak geworden was hoe de belofte van het toegezegd Kind plaats moest vinden.
En dan vervolgens de toepassing maken dat ze in al Gods volk de Christus door een onmogelijke weg in het hart geboren gaat worden, waarbij het bijna door de dood naar het leven gaat.
Dat klinkt heel rechtzinnig, maar vanuit Lukas 1 en 2 is het onzin. Er staat namelijk niet dat het een zware tocht was, dat Maria hoogzwanger en doodmoe was; het was ook geen moedeloze Maria die naar Bethlehem ging, etc. De werkelijke boodschap van de tekst gaat op die wijze bijna verloren achter een stichtelijk praatje rond onze voorstellingen van hoe het geweest moet zijn.

Ik ken mensen die zeggen dat ze hieruit onderwijs ontvangen en vertroost zijn, omdat hun zielslegering verklaard werd. Maar zou dat werkelijk zo zijn? Ik betwijfel dat oprecht.

En nee, ik ontken helemaal geen standen in de genade. Je zegt terecht: er zijn zuigelingen, jongelingen en vaders in de genade. Zij kennen allen iets van Christus en de kracht van Gods beloften in hun leven, maar die zuigelingen moet je niet vertellen hoe het is om zuigeling te zijn, maar hoe Christus hen in de weg van het ' Hij moet moet wassen en ik minder worden' kunnen opwassen in de kennis en de genade van de Heere Jezus Christus. De prediking moet niet gaan over wat de mens beleeft, maar wat Christus geeft.

Wat die vraag betreft, ja dat betwijfel ik ook ten zeerste. Dat heeft ook niets van doen met wat ik bedoelde. Dit neigt naar Roomse fabels.

Dan je verklaring van 'associatieve toepassingen'. Dat maakt ook wel een en ander duidelijk. Deze lijken me ook vreemd, en niet echt thuishoren in een preek.

Uit deze reactie blijkt wel dat je me niet goed vat. Hier had ik het niet over, maar dat de zielslegeringen verklaard worden. Ik bedoel daarmee een Schriftuurlijk-bevindelijke verklaring, die niet oppervlakkig de zaken even aantipt en dan verder de zaken laat liggen. Daar kun je, menselijk gesproken eerder van in verwarring raken dan dat het enig nut of zegen afwerpt. Het moet wel een bevindelijke doorleving zijn, en ook een Schriftuurlijke bevinding.

Als zo gepreekt wordt door een predikant die daar weet van heeft, kan dat nog wel eens beslag leggen op een gemeente. Dan voelt iedereen wel: Dit is Gods Woord. Gods Woord doet altijd iets, hetzij ten voordeel of ten oordeel. Voor een heilbegerig gemaakte ziel valt dan de prediker als het ware weg, dan valt de omgeving wel eens weg. Dan kan de preek wel eens helemaal gepast voor een mens die in zielenraadsels over de aarde gaat. Men zei vroeger wel (die ouden, weet je wel?), dan wordt van de daken gepredikt wat in de binnenkamer omgaat.
Dat bedoel ik dus. Niet allerlei ingewikkelde poespas erbij halen.

Laat ik dan wel dit zeggen dat ik bovenstaande voorbeeld niet uit m'n duim gezogen heb, maar gewoon verschillende malen in hetzelfde kerkverband als waar jij kerkt, heb gehoord. Ook wel van predikanten die jouw gemeenten beroepen worden/werden.

[Wittewrongel]

Eerst maar met dat laatste beginnen: associatieve toepassingen zijn toepassingen die op de klank af wel aardig klinken, maar doorgaans niet de bedoeling van de tekst weergeven. Een voorbeeld uit de kerstgeschiedenis: Een predikant kan met veel emotie naar voren brengen dat de tocht van Jozef en Maria een zware tocht was, een onmogelijke gang, waarbij de dood voor ogen scheen, en waarbij Maria bijna niet meer verder kon, omdat ze hoogzwanger was en de geboorte op het punt staat te beginnen. Dat het voor Maria een onmogelijke zaak geworden was hoe de belofte van het toegezegd Kind plaats moest vinden.
En dan vervolgens de toepassing maken dat ze in al Gods volk de Christus door een onmogelijke weg in het hart geboren gaat worden, waarbij het bijna door de dood naar het leven gaat.
Dat klinkt heel rechtzinnig, maar vanuit Lukas 1 en 2 is het onzin. Er staat namelijk niet dat het een zware tocht was, dat Maria hoogzwanger en doodmoe was; het was ook geen moedeloze Maria die naar Bethlehem ging, etc. De werkelijke boodschap van de tekst gaat op die wijze bijna verloren achter een stichtelijk praatje rond onze voorstellingen van hoe het geweest moet zijn.

Ik ken mensen die zeggen dat ze hieruit onderwijs ontvangen en vertroost zijn, omdat hun zielslegering verklaard werd. Maar zou dat werkelijk zo zijn? Ik betwijfel dat oprecht.

En nee, ik ontken helemaal geen standen in de genade. Je zegt terecht: er zijn zuigelingen, jongelingen en vaders in de genade. Zij kennen allen iets van Christus en de kracht van Gods beloften in hun leven, maar die zuigelingen moet je niet vertellen hoe het is om zuigeling te zijn, maar hoe Christus hen in de weg van het ' Hij moet moet wassen en ik minder worden' kunnen opwassen in de kennis en de genade van de Heere Jezus Christus. De prediking moet niet gaan over wat de mens beleeft, maar wat Christus geeft.

Ik herken dit wel in een gedeelte
Zitten we hier dan ook niet bij de vrijheid van exegese die bepaalde Dominee's misschien best ver door trekken. Ik vraag me dan ook al geruimere tijd af tot hoever mogen ze hierin doorgaan..

Betreft het voorbeeld van Maria,

Een Zware tocht en hoogzwanger kan je mogelijk verklaren met betrekking op deze zin:

6 En het geschiedde, als zij daar waren, dat de dagen vervuld werden, dat zij baren zoude.

Moedeloos en onmogelijk met betrekking op deze zin:

7 En zij baarde haar eerstgeboren Zoon,10 en wond Hem in doeken,11 en legde Hem neder in de kribbe, omdat voor henlieden geen plaats was in de herberg.

Hierbij wil ik opmerken dat er vaak aangehaald wordt dat ze ook op andere plaatsen in de stad hebben geprobeerd. Is dit ook weer de vrije exegese?

Tevens als we dat erkennen wat waarschijnlijk is dat ze op verschillende plaatsen geprobeerd heeft kunnen er vragen opkomen in het hart. Een belofte gekregen maar het lijkt zo anders te gaan.... bijv:

Al vroeg geroepen om Dominee te worden maar het duurde meer dan 25 jaar voor de Heere doorzette in je roeping

[Luther]

Eerst maar met dat laatste beginnen: associatieve toepassingen zijn toepassingen die op de klank af wel aardig klinken, maar doorgaans niet de bedoeling van de tekst weergeven. Een voorbeeld uit de kerstgeschiedenis: Een predikant kan met veel emotie naar voren brengen dat de tocht van Jozef en Maria een zware tocht was, een onmogelijke gang, waarbij de dood voor ogen scheen, en waarbij Maria bijna niet meer verder kon, omdat ze hoogzwanger was en de geboorte op het punt staat te beginnen. Dat het voor Maria een onmogelijke zaak geworden was hoe de belofte van het toegezegd Kind plaats moest vinden.
En dan vervolgens de toepassing maken dat ze in al Gods volk de Christus door een onmogelijke weg in het hart geboren gaat worden, waarbij het bijna door de dood naar het leven gaat.
Dat klinkt heel rechtzinnig, maar vanuit Lukas 1 en 2 is het onzin. Er staat namelijk niet dat het een zware tocht was, dat Maria hoogzwanger en doodmoe was; het was ook geen moedeloze Maria die naar Bethlehem ging, etc. De werkelijke boodschap van de tekst gaat op die wijze bijna verloren achter een stichtelijk praatje rond onze voorstellingen van hoe het geweest moet zijn.

Ik ken mensen die zeggen dat ze hieruit onderwijs ontvangen en vertroost zijn, omdat hun zielslegering verklaard werd. Maar zou dat werkelijk zo zijn? Ik betwijfel dat oprecht.

En nee, ik ontken helemaal geen standen in de genade. Je zegt terecht: er zijn zuigelingen, jongelingen en vaders in de genade. Zij kennen allen iets van Christus en de kracht van Gods beloften in hun leven, maar die zuigelingen moet je niet vertellen hoe het is om zuigeling te zijn, maar hoe Christus hen in de weg van het ' Hij moet moet wassen en ik minder worden' kunnen opwassen in de kennis en de genade van de Heere Jezus Christus. De prediking moet niet gaan over wat de mens beleeft, maar wat Christus geeft.

Ik herken dit wel in een gedeelte
Zitten we hier dan ook niet bij de vrijheid van exegese die bepaalde Dominee's misschien best ver door trekken. Ik vraag me dan ook al geruimere tijd af tot hoever mogen ze hierin doorgaan..

Betreft het voorbeeld van Maria,

Een Zware tocht en hoogzwanger kan je mogelijk verklaren met betrekking op deze zin:

6 En het geschiedde, als zij daar waren, dat de dagen vervuld werden, dat zij baren zoude.

Moedeloos en onmogelijk met betrekking op deze zin:

7 En zij baarde haar eerstgeboren Zoon,10 en wond Hem in doeken,11 en legde Hem neder in de kribbe, omdat voor henlieden geen plaats was in de herberg.

Hierbij wil ik opmerken dat er vaak aangehaald wordt dat ze ook op andere plaatsen in de stad hebben geprobeerd. Is dit ook weer de vrije exegese?

Tevens als we dat erkennen wat waarschijnlijk is dat ze op verschillende plaatsen geprobeerd heeft kunnen er vragen opkomen in het hart. Een belofte gekregen maar het lijkt zo anders te gaan.... bijv:

Al vroeg geroepen om Dominee te worden maar het duurde meer dan 25 jaar voor de Heere doorzette in je roeping

Het lijkt mij beter dat je je in je exegese concentreert op wat er wél staat. Daar heb je al je levenlang genoeg aan. En nee, bovenstaand voorbeeld schaar ik niet onder vrijheid van exegese.

[Wittewrongel]

Als eerste: Ik ben het met je eens. Maar hieronder wil ik even op doorgaan om wat te redeneren en van te leren Althans dit voor mij:)
Dit wel met alle eerbied.

Een Zware tocht en hoogzwanger kan je mogelijk verklaren met betrekking op deze zin:

4 En Jozef ging ook op van Galilea, uit de stad Nazareth, naar Judea, tot de stad Davids, die Bethlehem genaamd wordt,8 (omdat hij uit het huis en geslacht van David was);
5 Om beschreven te worden met Maria, zijn ondertrouwde vrouw,9 welke bevrucht was.
6 En het geschiedde, als zij daar waren, dat de dagen vervuld werden, dat zij baren zoude.

Een vrouw die al een langere tijd zwanger is zal het toch moeilijk hebben met een lange tocht over bergen en door dalen? ( Dit aangezien het land Israël niet bepaald vlak is.)

Indien er wordt gezecht nee dit zal niet het geval zijn gaan we dan niet buitenom de menselijke natuur met de gang van de zwangerschap?
Zoja dan kan een ds. dit toch vertellen aan de gemeente?