Oei, dat is wel heel stevige kritiek op het prachtige boekje van Ortlund. Ik vraag me zeer af of die terecht is.huisman schreef: ↑16 mar 2024, 21:58De recensie verwijst naar een essay van B.B. Warfield The emotional life of our Lord. Zie link. Jaren geleden heeft een predikant bij ons deze gebruikt om een serie te houden over de emoties van de Heere Jezus.Herman schreef: ↑16 mar 2024, 20:52Ik vraag me af hoe de mensen die zo kritisch zijn kennis hebben gemaakt met de liefde van Christus.huisman schreef:Hier een kritische review.
https://www.gty.org/library/blog/B210315
Ik heb het boek ook gelezen en ondanks dat er veel goeds in staat heb ik een onbehaaglijk gevoel overgehouden na het lezen van dit boek. Kan mij dan ook grotendeels vinden in de kritische recensie.
De evenwicht die in deze preken en onderstaande essay zit miste ik in het boek van Ortlund.
https://www.monergism.com/thethreshold/ ... llife.html
https://www.amazon.com/Emotional-Life-o ... 8&qid=&sr=
Er valt namelijk wel het e.e.a. af te dingen op de recensie van Jeremiah Johnson. Hij komt uit de school van John McArthur; een stroming die heel scherp aan de wind zeilt als het gaat om de nodiging om tot Christus te gaan. Daardoor wordt berouw, schuldbelijdenis, etc bij hen haast een soort nieuwe Wet en daardoor een voorwaarde. Bovendien richt een behoorlijk deel van de kritiek zich op de formuleringen van Ortlund. Die zijn inderdaad typisch Amerikaans; maar daar moet je wat mij betreft doorheen lezen.
Ik meen dat Ortlund de Bijbeltaal niet overschrijdt. Daarom wijs ik Johnsons evaluatie van de wijze waarop Ortlund Hosea 11:8 bespreekt zeer af. Bij Johnson wordt dat een afstandelijke tekst; terwijl juist het Hebreeuws in dat vers laat zien dat de Heere eigenlijk zegt: 'Ik keer me liever tegen Mijzelf dan dat ik u Mijn volk verloren zou laten gaan.' Dat laat zo duidelijk zien wat de diepste intentie van Gods Evangelieroepstem is, terwijl Johnson dit heel theologisch fileert en stelt dat je dan verschillende lagen in God aanbrengt. Onterecht!
De visie die Johnson naar voren brengt, wordt in Nederland vooral vertegenwoordigd door HeartCry, en heiligheids- en zuiverheidsbewegingen, die niets hebben met bijvoorbeeld de taal van de Heidelbergse Catechismus, waarin de allerheiligsten nog maar een klein beginsel van deze nieuwe gehoorzaamheid hebben. Ortlund heeft op een Bijbelse manier oog voor tobbers. Johnson heeft kritiek op het feit dat het element van veroordeling van de Farizeeen onvoldoende aan bod komt. Dat is voor John McArthur een belangrijk thema, maar dan veelal wel met de uitwerking dat de heiligmaking een nieuwe wet wordt. Precies de reden dat Ortlund zijn boekje schreef.
Overigens is de recensie van Jeremiah Johnson ook reeds stevig weerlegd: https://reverentirrelevance.wordpress.c ... tle-lowly/