Op Telegraaf.nl staat een open brief van een verpleegkundige:


Verpleegkundige H. van der Bilt uit Utrecht voelt zich met de dag moedelozer en machtelozer als ze ziet hoe er met patiënten wordt omgesprongen. Ze geeft hier wat voorbeelden uit de praktijk.
"Hoe machteloos kun je je als verpleegkundige voelen wanneer je hoort dat een 91 jarige terminale patiënt door de zorgverzekeraar naar een leverancier in Den Haag wordt verwezen om daar, het liefst via internet, een catheter te bestellen , levertijd 2 dagen en vervolgens naar een leverancier in een andere stad voor een bloedsuikerapparaat, levertijd 1 dag.
Natuurlijk kon de patiënt alles in één keer bij de plaatselijke apotheek halen met uitleg. Maar dan wel op eigen kosten. De bijgevoegde instructie van het apparaat was voor de patiënt niet te begrijpen. Voor uitleg kon de patiënt ook niet terecht bij de apotheek in haar woonplaats; hiervoor moest de hulp ingeroepen worden van een verpleegkundige van de regionale thuiszorgorganisatie.
Zo zijn er talloze, schrijnende voorbeelden waaruit de idioterie en macht van vele zorgverzekeraars en de overheid blijkt en straks komen de gemeenten erbij. Je hebt als patiënt niets in te brengen, behalve dan het op tijd betalen van zorgpremie en het eigen risico.
Als verpleegkundige kun je een patiënt de wijze waarop het gebeurt en gaat komen ook niet meer uitleggen. Vele branches leggen het werk dagen, soms weken lang plat om een doel te bereiken. Als pleeg moet je heel sterk in de schoenen staan om niet het bijltje er bij neer te leggen. De patiënt gaat boven alles.
Elke dag wordt je geconfronteerd met het misselijkmakende beleid van onze overheid en de macht van vele zorgverzekeraars die alsmaar groter wordt. Als pleeg moet je productie draaien alsof je in een fabriek aan de lopende band staat; verzorgenden die straks verpleegkundige taken overnemen; zorginstellingen die worden gesloten; bepaalde medisch handelingen die niet meer worden vergoed en ga zo maar door.
Als verpleegkundige heb je jaren lang gestudeerd, bijscholingen gevolgd om geaccrediteerd en BIG geregistreerd te blijven. Straks, zelfs nu al, worden verpleegkundigen massaal aan de kant geschoven om in 2018 'misschien' weer op te mogen draven. Kom je niet meer op tijd aan de slag dan ben je de registratie kwijt.
De afbraak van de zorg draait op volle toeren. Moedeloos word je ervan en de machteloosheid groeit met de dag. Soms hoor ik mezelf zeggen "ik stop er mee, ik kan er niet meer tegenop".

Tot zover.

Heeft iemand ervaring met de groeiende macht van de zorgverzekeraar?
Is het een goede zaak als de zorgverzekeraar gaat bepalen in welk ziekenhuis je behandeld moet worden bijvoorbeeld?

Over wat voor soort bedragen hebben we het hier? Probleem is vooral dat we alles gratis willen betrekken.
Deze wal gaat op een gegeven moment het schip keren.
Wen er maar vast aan.

Het is tot op zekere hoogte ook een keus van de verzekerde. Ergens zitten addertjes onder het gras als je alleen maar voor de goedkoopste verzekering gaat. Belangrijk om een verzekering te nemen die bij je past.

Tel maar eens op wat je per jaar kwijt bent aan eigen bijdragen, premie, ook via je salaris! Dus gratis, niet bepaald.
En sommige medicijnen worden niet eens meer verstrekt op recept of er zit een eigen bijdrage op.
Maar als de dokter je nu doorstuurt naar de specialist, heb je daar nog een keuze in, eventueel op aanraden van de je huisarts.
Maar dan wordt het misschien: meneer/mevrouw, u kunt naar dokter X in het ziekenhuis 70 kilometer verderop.

Onze eigen ervaring met een bepaald medicijn is: de arts moet een verklaring schrijven, die sturen wij dan door naar de zorgverzekeraar, vervolgens geeft deze een machtiging af. Dan kunnen we het medicijn op recept bestellen bij de apotheek, betalen dat volledig en declareren dat achteraf aan de verzekeraar, die het vervolgens voor een bepaalde periode vergoedt.
Dan denk je toch: kan dat niet eenvoudiger?

Zorg 'verzekering'... die vergoedt tegenwoordig bijna niks meer tenzij je je blauw betaalt aan aanvullende premies. Voor mij als student zijn de eigen risico's die ze rekenen onbetaalbaar (mocht laatst nog even 300 euro aftikken) Dat weerhoudt je ervan om hulp te zoeken buiten je vaste specialist en huisarts. Ik ga ook niet naar de tandarts bijvoorbeeld (nu heb ik sowieso al een hekel aan de tandarts dus dat vind ik niet zo erg).

Ondanks alles ben ik ontzettend dankbaar dat er medische zorg is in Nederland en dat het nog redelijk betaalbaar is. Dit jaar nog ondervonden: dochter met acute blindedarmontsteking. Op zo'n moment ben je dankbaar dat je niet ergens in de binnenlanden van Afrika woont.

refo schreef:Over wat voor soort bedragen hebben we het hier? Probleem is vooral dat we alles gratis willen betrekken.
Deze wal gaat op een gegeven moment het schip keren.
Wen er maar vast aan.

Voor ons hoeft het echt niet allemaal gratis, juist helemaal niet.

Als je de alternatieve hoek in gaat moet je ook alles zelf betalen.

Wij vroegen ons af of we voor een KNO-arts bezoekje zonder verwijzing terecht konden. Nee was het antwoord want dan kan de verzekeraar moeilijk doen. Vervolgens vroeg ik of we het niet zelf mochten betalen. Nee dat kon niet want dat was het beleid.

Tsja en nu zitten we met een verwijzing maar geen ponskaartje, en zonder id bewijs geen ponskaart.

Hoezo geen id-kaart @Lassie?

Lassie schreef:

refo schreef:Over wat voor soort bedragen hebben we het hier? Probleem is vooral dat we alles gratis willen betrekken.
Deze wal gaat op een gegeven moment het schip keren.
Wen er maar vast aan.

Voor ons hoeft het echt niet allemaal gratis, juist helemaal niet.

Als je de alternatieve hoek in gaat moet je ook alles zelf betalen.

Wij vroegen ons af of we voor een KNO-arts bezoekje zonder verwijzing terecht konden. Nee was het antwoord want dan kan de verzekeraar moeilijk doen. Vervolgens vroeg ik of we het niet zelf mochten betalen. Nee dat kon niet want dat was het beleid.

Tsja en nu zitten we met een verwijzing maar geen ponskaartje, en zonder id bewijs geen ponskaart.

In Ede krijg je zonder ID wel een tijdelijke ponskaart. Dan moet je bij een volgend bezoek wel je legitimatie meenemen.

Het ponsplaatje is alleen maar een hulpmiddel om door het ziekenhuis gemakkelijk toegang te krijgen tot de afdelingen.
Dat je je moet legitimeren is wel logisch: anders kan iedereen uit de hele wereld zich gratis laten behandelen.
Dat gebeurt mogelijk toch al te veel.

Zonder verwijzen kan volgens mij wel. De specialist merkt daar niets van, volgens mij. Het enige waar men vaak vvoor vreest is dat je het uiteindelijk niet wilt of kunt betalen, als de verzkeraar het niet vergoed.
Ik ben een paar jaar geleden ook naar een specialist gegaan zonder verwijs. Ik vond namelijk dat de behandeling mijn eigen keus was. Toch is alles vergoed. Vond ik ook best.

Nou echt niet, we kregen geen afspraak zonder verwijsbrief hier in het ziekenhuis. Ook al was het ook onze eigen keus. Wij vinden het niet erg om zelf te betalen voor een behandeling (of het nu regulier of alternatief is).

We hebben het bijna 3 jaar zonder kunnen doen. Scheelt je weer klauwen met geld.

Mijn ouders betalen al hun ziektekosten zelf; niet mijn principe, maar het bewaart je wel voor dat rechthebbende gedrag van mensen.

Oeps als wij dat hadden moeten doen hadden we een zeer groot probleem gehad. Alles wat wij aan ziektenkostenpremies betalen, en dat is heel wat, haalt bij lange na niet het bedrag wat de medische zorg en medicatie kosten die wij binnen ons gezin nodig hebben!

lien75 schreef:Oeps als wij dat hadden moeten doen hadden we een zeer groot probleem gehad. Alles wat wij aan ziektenkostenpremies betalen, en dat is heel wat, haalt bij lange na niet het bedrag wat de medische zorg en medicatie kosten die wij binnen ons gezin nodig hebben!

Mijn vader lag vorig jaar zeven weken op de IC, inclusief twee zware operaties. Die factuur hadden ze ook niet in hun broekzak.

freek schreef:Mijn ouders betalen al hun ziektekosten zelf; niet mijn principe, maar het bewaart je wel voor dat rechthebbende gedrag van mensen.

Wij zijn wel verzekerd, maar ik word inderdaad soms wel eens moe van dat rechthebbende gedrag Zelfs hier op RF, terwijl we zo mooi belijden dat we nergens recht op hebben. Of geldt dat alleen in geestelijke zaken?!