Luther schreef:Mijn kinderen vragen steeds of ze de online-game Tanki-online mogen spelen. Tot nu toe heb ik dat steeds met veel scepsis benaderd. In het spel bestuur je een tank of een vlammenwerper, waarmee je andere deelnemers moet bestoken. (De andere deelnemers zijn ook ingelogd.)
Probleem is dat vrijwel alle medeleerlingen van de klas (Reformatorische basisschool) dit spel ook spelen. Dat levert een extra druk op, die ik wel kan weerstaan, maar die voor de kids onuitstaanbaar is.
Mijn argumenten (je schiet anderen dood, je maakt van oorlog een spel, kijk naar Syrië, etc.) maakten maar weinig indruk. Tegenargumenten waren: Je ziet geen mannetje zitten; je rijdt alleen heen en weer en schiet, en daar krijg je punten mee, waardoor je rang hoger wordt en je meer wapentuig kunt kopen; het is geen oorlogsterrein maar oefenterrein (niet in een stad). Ook: op school vinden ze het gek dat wij dat niet mogen, etc.
Ze hebben zojuist het spel gespeeld onder mijn toeziend oog. Mijn argumenten zijn niet veranderd. Hun argumenten ook niet en die snap ik evenzeer. Hoe kijken jullie hier tegenaan?
- Ben ik te streng?
- Hoe hebben jullie de afweging gemaakt voor dit of andere games?
- Hebben jullie een (meer) verantwoord alternatief?
Zie: http://www.tankionline.com
Als ik de Bart Smit folder bekijk en zie wat tegenwoordig onder games verstaan wordt kun je niet te streng zijn.
Ook al zal dit spel veel minder gruwelijk zijn als veel andere shoot games voor je het weet is het een opstapje naar meer demonische games.
Laten wij vooral onze kinderen bijbrengen hoe gruwelijk oorlog is. Dit jaar herdenken wij dat 100 jaar geleden de Eerste Wereldoorlog uitbrak, ga met je kinderen eens naar de slagvelden in Vlaanderen (b.v rond Ieper). Indrukwekkend om te zien de massagraven. Daar maak je toch geen spelletje van?