Cremar schreef:-DIA- schreef:
Ik wil liever niet naar dat filmpje kijken.
Wel kun je zeggen dat mensen die nog bang zijn dat zij deze zonde begaan hebben, het niet gedaan hebben.
Wie deze zonde begaan heeft zal het zich niet eens afvragen. En er ook niet bang voor zijn. Hij is geheel en al verhard en
aan zichzelf overgegeven.
Anderzijds weet hoe veel Gods volk hiermee wordt aangevallen. Maar wie het inderdaad heeft gedaan die heeft dat moedwillig
gedaan. En zal nooit daarvan berouw krijgen. Genade zal zo iemand ook niet meer verwachten.
Het gaat mij meer on de vraag: hoe weet ik of mijn bekering oprecht is? Dan de zonde tegen de heilige Geest.
Kenmerken van waarheid en nabijkomend werk moeten altijd goed onderscheiden worden. Wij weten niet van hoedanige geest wij
zijn, en ons hart is zo arglistig, dat we ons, zo God het niet verhoed, wij ons zeker zullen bedriegen.
Laten we vooral veel een separerende prediking beluisteren, als onze ziel ons lief is, en zo wij van de dood in het leven zijn overgegaan zullen we ook niet anders wensen.
Dan zou ik zeggen, wat de Heere Jezus tot Petrus sprak: Hebt gij Mij liever dan deze? Dat je man, vrouw, kinderen, en alles van
deze wereld in het niet zinken bij de Hen. Als we dat niet met een vrije consciëntie kunnen zeggen hapert er iets, of er ligt iets
tussen wat opgeruimd moet worden. Hiermee raak ik een punt dat, naar ik geloof. velen in de weg staat. We kunnen en willen
niet radicaal met alles breken omdat we sommige dingen nog liever hebben dan God in Christus.
Verder zullen we van de waarheid van het geloof ook bevestigd kunnen worden door ons leven. Hoedanig is ons leven? Is dat in
overeenstemming met wat ik belijd? Of... is er bijna geen verschil met de wereld om me heen? Er werd wel eens gezegd dat als
je je voor bekeerd uitgeeft, en je buurman weet het niet, je hond, je koeien (als je boer zou zijn) weten het niet, dan is het niet
waar, want dan bedriegen we onszelf.
En er zullen er velen zijn, die te laat eraan ontdekt worden dat hun geloof op een verkeerde wortel stoelde: We mogen nooit
rusten op onze tranen en gestalten, dat kan zo'n bedrieglijk gevoel zijn wat niet wortelt in het geloof, doch wat we ervoor
houden. Velen zullen eens horen, als ze zeggen: Hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd? enz. En dan zal Hij hun openlijk aanzeggen:
Gaat weg van Mij, Ik heb u nooit gekend. Anderen (ook degenen die zichzelf er niet in konden plaatsen) zullen tot
hun grote verwondering horen: Komt in, gij gezegenden Mijns Vaders en beërfd het Koninkrjk dat u bereid is van de grondlegging der aarde.
Lees veel boeken van oudvaders, die zijn eerlijk en radicaal: De bijna-chrsten ontdekt van Meade, en de Toetssteen der
ware en valse genade van ds, van der Groe, of de werken van Lambertus Myseras, Deze brengen een op grond van de schrift
een nauwe toetssteen aan. Nog een onbedriegelijk kenmerk is het zoeken van een ontdekkende prediking.
Daar waar de nabijkomende zich ergert daar valt het ware geloof bij, al zet het hem er ook radicaal buiten. Het nabijkomende werk ergert
zich als zijn 'geloof' in twijfel wordt getrokken, een levend gemaakte ziel zal in dat geval eerder schrikken en denken dat het
niet goed ligt. Het leven trekt op het leven en de dood vliedt het leven.
Een nabijkomend christen wordt (als het niet wordt uitgesproken, dan wel in zijn hart) wrevelig als een ander zijn of haar
geloof niet kan overnemen. Het ware geloof is ontdekt en openbaart een schuchterheid, dat in tegenstelling tot een vorm
van brutaliteit die een schijngelovige eigen is. Ootmoed, nederigheid, zijn geen vruchten van onze natuur.