Vrijgemaakt en Reformatorisch

[Floortje]

Na heel lang niet op dit forum te zijn geweest, kom ik toch weer even terug..
Een aantal jaar geleden stond dit onderwerp ver van mijn bed, nog steeds, want ik peins er niet over om van kerkverband (Ger. Gem.) te veranderen. Toch komt het iets dichterbij aangezien ik de laatste jaren (door omstandigheden) heel veel mensen vanuit de Vrijgemaakte Kerken spreek en ontmoet. Discussies lopen helaas altijd dood en ik voel altijd een bepaalde onvrede na een gesprek, hier voel ik mij dan eenzaam in en ik geloof niet dat het door mijn Vrijgemaakte 'vrienden' begrepen wordt. Volgens hen is er eigenlijk geen verschil.. Volgens mij is het fundamentele verschil dat de visie wat betreft wedergeboorte en bekering totaal anders is. Jullie zullen zeggen: Ja, de veronderstelde wedergeboorte hè, dat is het verschil! Maar toch: het ligt nog net iets gecompliceerder. Zodra ik idd bovengenoemd punt aandraag, zegt men: 'nee hoor, dat leren wij niet, dat is synodaal.' Het moeilijke vind ik vooral dat er absoluut wezenlijke verschillen zijn maar dat ik de vinger er niet op kan leggen. De nieuwe en de oude mens lijken niet aan de orde en wedergeboorte en bekering lijkt men ook niet in het juiste licht te zien. Jezus is er toch voor iedereen (zegt men dan). 'We zijn allemaal kinderen van één Vader'. Zeg vooral niet dat iemand die sterft, misschien wel eens verloren kan zijn, dan heb je meteen ruzie. Ik vind het moeilijk om mijn mening duidelijk over te brengen, het gaat in de eerste plaats niet zozeer om MIJN mening.. mijn hart zegt dat er iets niet klopt, dat probeer ik in gesprekken duidelijk te maken, helaas lukt dat niet altijd.

[-DIA-]

Na heel lang niet op dit forum te zijn geweest, kom ik toch weer even terug..
Een aantal jaar geleden stond dit onderwerp ver van mijn bed, nog steeds, want ik peins er niet over om van kerkverband (Ger. Gem.) te veranderen. Toch komt het iets dichterbij aangezien ik de laatste jaren (door omstandigheden) heel veel mensen vanuit de Vrijgemaakte Kerken spreek en ontmoet. Discussies lopen helaas altijd dood en ik voel altijd een bepaalde onvrede na een gesprek, hier voel ik mij dan eenzaam in en ik geloof niet dat het door mijn Vrijgemaakte 'vrienden' begrepen wordt. Volgens hen is er eigenlijk geen verschil.. Volgens mij is het fundamentele verschil dat de visie wat betreft wedergeboorte en bekering totaal anders is. Jullie zullen zeggen: Ja, de veronderstelde wedergeboorte hè, dat is het verschil! Maar toch: het ligt nog net iets gecompliceerder. Zodra ik idd bovengenoemd punt aandraag, zegt men: 'nee hoor, dat leren wij niet, dat is synodaal.' Het moeilijke vind ik vooral dat er absoluut wezenlijke verschillen zijn maar dat ik de vinger er niet op kan leggen. De nieuwe en de oude mens lijken niet aan de orde en wedergeboorte en bekering lijkt men ook niet in het juiste licht te zien. Jezus is er toch voor iedereen (zegt men dan). 'We zijn allemaal kinderen van één Vader'. Zeg vooral niet dat iemand die sterft, misschien wel eens verloren kan zijn, dan heb je meteen ruzie. Ik vind het moeilijk om mijn mening duidelijk over te brengen, het gaat in de eerste plaats niet zozeer om MIJN mening.. mijn hart zegt dat er iets niet klopt, dat probeer ik in gesprekken duidelijk te maken, helaas lukt dat niet altijd.

Ik denk persoonlijk dat een gesprek tussen vrijgemaakten en iemand uit de Geref. Gem. altijd lastig
zal zijn. Vrijgemaakten moeten niets van bevinding hebben, dat is voor de meeste ongezonde valse
mystiek, zoals prof. Wisse dat wel eens zei. Of zoals ds. Catsburg het noemde: Op dool geraakte vroomheid. Hier kun je in feite niet met een compromis komen. Deze kerken liggen eigenlijk, vooral nu, ver uit elkaar. Vroeger was het iets anders. Men was strikt in de leer, Bijbelgetrouw, en er waren mensen
die er nog 'iets van begrepen'. Er werd wel eens gezegd toentertijd: Dhr. Jongeling, die voor het GPV in de Tweede Kamer zat, kon een SGP'er zijn. Enkel de kerk stond in de weg. In de vrijgemaakte kerken zelf is bovendien zelf in een proces gaande, vergelijkbaar met dat in de voormalige Gereformeerde Kerken waarmee ze in 1944 braken...

[Floortje]

Ok, bedankt..
Inderdaad heb ik soms ook te maken met enkele oude vrijgemaakten, die denken weer net iets anders.
Toch is de visie totaal anders.

[-DIA-]

Ok, bedankt..
Inderdaad heb ik soms ook te maken met enkele oude vrijgemaakten, die denken weer net iets anders.
Toch is de visie totaal anders.

Voor de oude garde bestond er maar één ware kerk: Dat was de Gereformeerde Kerk (vrijg.). Zelf zouden
ze het woordje 'vrijgemaakt' niet zo snel gebruiken. Het moest om onderscheid te maken tussen de Gereformeerde Kerken (de Synodalen) en hun. Ze spraken dan ook gewoon over 'de gereformeerde kerk' als ze de GK(V) bedoelden. Ze hadden een eigen partij (GPV) eigen vakbond (GMV) eigen scholen, een eigen krant (ND), en nog veel meer. Interkerkelijk denken was toen uit den boze. Alleen als men vrijgemaakt was zat men goed. Beetje vreemd, want dat was ook niet staande te houden, vanzelf.

[Floortje]

VANZELF inderdaad!
Ik vind het moeilijk om mijzelf staande te houden tussen enkel maar vrijgemaakten en onkerkelijken.

Ze zijn allemaal vol van Jezus, maar zien niet dat ik mij dodelijk eenzaam voel en totaal niet onder de indruk ben van hun zogenaamde liefdevolle en overtuigende betogen.

De vrijgemaakten zijn in principe wel fijn in de omgang en 'goede' mensen, altijd in om je te helpen.

Helaas denkt men daarmee de hemel in te komen. Dat is een heel gevoelig punt.. Want als als je dat aanraakt dan valt hun leven.
De dwaze bouwer, zijn huis bouwende op het zand, was ook een gelovige hoorde ik pas, hij deed alleen iets fout. Hoe verzin je het. Ik geloof er niets van!

[-DIA-]

VANZELF inderdaad!
Ik vind het moeilijk om mijzelf staande te houden tussen enkel maar vrijgemaakten en onkerkelijken.

Ze zijn allemaal vol van Jezus, maar zien niet dat ik mij dodelijk eenzaam voel en totaal niet onder de indruk ben van hun zogenaamde liefdevolle en overtuigende betogen.

De vrijgemaakten zijn in principe wel fijn in de omgang en 'goede' mensen, altijd in om je te helpen.

Helaas denkt men daarmee de hemel in te komen. Dat is een heel gevoelig punt.. Want als als je dat aanraakt dan valt hun leven.
De dwaze bouwer, zijn huis bouwende op het zand, was ook een gelovige hoorde ik pas, hij deed alleen iets fout. Hoe verzin je het. Ik geloof er niets van!

Dat klinkt wel bekend. Dan wordt je je wel heel nadrukkelijk bewust dat mensen bekeren geen
mensenwerk is. Dan zou je misschien beter stil kunnen houden, want deze mensen vatten het gewoon
niet. De meesten dan. Je ziet dit ook doordringen in meer reformatorische kerken. Waar men zich meer
gaat afzetten tegen de bevindelijke leer. Dat kan erg fel en hard zijn. Het is ook vaak zo, dat degene die
het dichtst bij je lijken te staan de grootste tegenstanders blijken te zijn. Men wil, al dan niet bewust,
het oude van zich werpen, en dat gaat gepaard met een zich afzetten tegen de bevindelijke leer. Ook
dit kan soms onbewust het geval zijn, als men is opgegroeid in een reformatorische kerk waar de
bevinding iets van de vorige generatie was. Daar weet men doorgaans niet meer beter.
Al zegt men zelf ook dat men wel bevindelijk is, het tegendeel blijkt dan in de praktijk wel.
Dan krijg ja vaak een langs elkaar heen praten, òf je krijgt een naam van 'verstard' en bevinding wordt
meer als een systeem van vroeger beschouwd. Deze mensen lijken soms het goede wel met je voor te
hebben, en schudden meewarig hun hoofd als men een mens ontmoet die niet zomaar Jezus kan aannemen.
Deze mensen kennen niet de grote verborgenheid van de Tweede Persoon. Ook al spreken honderduit
over Jezus. Dit kan dus heftige reacties opwekken, en voorbeelden daarvan zijn zelfs ook op dit forum
wel te vinden.

[MoesTuin]

[knip] On-topic graag.

[ejvl]

Ze zijn allemaal vol van Jezus, maar zien niet dat ik mij dodelijk eenzaam voel en totaal niet onder de indruk ben van hun zogenaamde liefdevolle en overtuigende betogen.

De vrijgemaakten zijn in principe wel fijn in de omgang en 'goede' mensen, altijd in om je te helpen.

Helaas denkt men daarmee de hemel in te komen. Dat is een heel gevoelig punt.. Want als als je dat aanraakt dan valt hun leven.
De dwaze bouwer, zijn huis bouwende op het zand, was ook een gelovige hoorde ik pas, hij deed alleen iets fout. Hoe verzin je het. Ik geloof er niets van!

Wat bedoel je met het vetgedrukte?
Want inderdaad, als je vol van Jezus bent kun en mag je ervan uitgaan in de hemel te komen.
Als iemand vol van Jezus is, dat is toch geweldig?
Waarom ben je daar niet van onder de indruk dan? Als iemand door God bekeerd is, is deze toch vol van Jezus, liefdevol en overtuigend? Dat is toch geweldig?

Het enige waar wij op moeten letten is of er vruchten van geloof en bekering zijn. Daarop mogen wij oordelen, niet in welke kerk iemand zit, al kunnen wij daar nog zo onze vraagtekens bij zetten.
Als iemand zich uitgeeft voor een gelovige hebben wij er vanuit te gaan dat dit een gelovige is, dat staat namelijk in de formulieren die jij als Ger Gemmer ook onderschrijft?

Zeker is er bij GKV wel e.a mis, ook essentiële onderdelen, maar daarom kunnen er zeker wel waar gelovigen zijn, zeker wel, en zonder de verschillen uit te vlakken kan er heel goed herkenning zijn met een ander waar gelovige.
En ook de GKV kent bevinding, ellende en zondekennis, alleen over het algemeen wordt dit minder uitgedragen dan bij de rechts reformatorische kerken, de nadruk en uitstraling ligt meer bij de verlossing, een nuance verschil omdat ook de GKV de 3 stukken leert.

Ik denk dat de dwaze bouwer ook een (historisch) gelovige was ja, sterker nog, ik denk dat hij op de veranda een oudvader aan het lezen was.

Overigens staat hier veel informatie over verschillen tussen kerken.
http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/198 ... sen-kerken

[MoesTuin]

Helemaal eens met ejvl

Overigens, elk kerkgenootschap heeft zijn eigen zorgen en problemen.
Op aarde is niets volmaakt.
Laat ons oog enkel gericht zijn op de Heere Jezus.
Dat dit de boventoon voert.

Nu hebben we nog de gelegenheid om elkaar als christenen te bekritiseren, in hoeveel landen is dit door vervolging en andere oorzaken zo anders.
Daar hebben christenen elkaar hard nodig

Het is om je voor te schamen.

[eilander]

Na heel lang niet op dit forum te zijn geweest, kom ik toch weer even terug..
Een aantal jaar geleden stond dit onderwerp ver van mijn bed, nog steeds, want ik peins er niet over om van kerkverband (Ger. Gem.) te veranderen. Toch komt het iets dichterbij aangezien ik de laatste jaren (door omstandigheden) heel veel mensen vanuit de Vrijgemaakte Kerken spreek en ontmoet. Discussies lopen helaas altijd dood en ik voel altijd een bepaalde onvrede na een gesprek, hier voel ik mij dan eenzaam in en ik geloof niet dat het door mijn Vrijgemaakte 'vrienden' begrepen wordt. Volgens hen is er eigenlijk geen verschil.. Volgens mij is het fundamentele verschil dat de visie wat betreft wedergeboorte en bekering totaal anders is. Jullie zullen zeggen: Ja, de veronderstelde wedergeboorte hè, dat is het verschil! Maar toch: het ligt nog net iets gecompliceerder. Zodra ik idd bovengenoemd punt aandraag, zegt men: 'nee hoor, dat leren wij niet, dat is synodaal.' Het moeilijke vind ik vooral dat er absoluut wezenlijke verschillen zijn maar dat ik de vinger er niet op kan leggen. De nieuwe en de oude mens lijken niet aan de orde en wedergeboorte en bekering lijkt men ook niet in het juiste licht te zien. Jezus is er toch voor iedereen (zegt men dan). 'We zijn allemaal kinderen van één Vader'. Zeg vooral niet dat iemand die sterft, misschien wel eens verloren kan zijn, dan heb je meteen ruzie. Ik vind het moeilijk om mijn mening duidelijk over te brengen, het gaat in de eerste plaats niet zozeer om MIJN mening.. mijn hart zegt dat er iets niet klopt, dat probeer ik in gesprekken duidelijk te maken, helaas lukt dat niet altijd.

De Heere Jezus zei in het gesprek met Nicodemus dat, tenzij iemand wederom geboren wordt, hij het Koninkrijk Gods niet zal zien. Dat houdt in dat iemand van dood levend gemaakt moet worden. De doodsstaat van de mens is dus wezenlijk.

Daar tegenover is de leer van vrije genade wezenlijk: Uit genade zijt gij zalig geworden en dat niet uit u, maar het is Gods gave. Nu zal dat laatste volmondig erkend worden door iemand van de GKv. Maar in de praktijk kan dit niet samengaan met de vanzelfsprekendheid van het geloof die je zegt aan te treffen bij je gesprekspartners.

Verder is er mogelijk verschil over de heiliging: het leven van een christen is getekend in Romeinen 7: "Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods? Ik dank God, door Jezus Christus, onzen Heere. Zo dan, ik zelf dien wel met het gemoed de wet Gods, maar met het vlees de wet der zonde."

Dit heeft niets te maken met het bekritiseren van mensen, naar mijn overtuiging. Maar als het goed is, kun je mensen niet gemakkelijk laten gaan als je ervan overtuigd bent dat ze geen Bijbelse leer verkondigd krijgen.

Je kunt zeker wel verloren als je "vol van Jezus" bent. Dat lezen we toch ook in de Schrift? Zie bv 1 Korinthe 13 (mensen kunnen zich wel overgeven om verbrand te worden, zonder de liefde te hebben). Of in Zijn naam profeteren en duivelen uitwerpen en toch te horen krijgen: Ik heb u niet gekend.

[Marco]

Na heel lang niet op dit forum te zijn geweest, kom ik toch weer even terug..
Een aantal jaar geleden stond dit onderwerp ver van mijn bed, nog steeds, want ik peins er niet over om van kerkverband (Ger. Gem.) te veranderen. Toch komt het iets dichterbij aangezien ik de laatste jaren (door omstandigheden) heel veel mensen vanuit de Vrijgemaakte Kerken spreek en ontmoet. Discussies lopen helaas altijd dood en ik voel altijd een bepaalde onvrede na een gesprek, hier voel ik mij dan eenzaam in en ik geloof niet dat het door mijn Vrijgemaakte 'vrienden' begrepen wordt. Volgens hen is er eigenlijk geen verschil.. Volgens mij is het fundamentele verschil dat de visie wat betreft wedergeboorte en bekering totaal anders is. Jullie zullen zeggen: Ja, de veronderstelde wedergeboorte hè, dat is het verschil! Maar toch: het ligt nog net iets gecompliceerder. Zodra ik idd bovengenoemd punt aandraag, zegt men: 'nee hoor, dat leren wij niet, dat is synodaal.' Het moeilijke vind ik vooral dat er absoluut wezenlijke verschillen zijn maar dat ik de vinger er niet op kan leggen. De nieuwe en de oude mens lijken niet aan de orde en wedergeboorte en bekering lijkt men ook niet in het juiste licht te zien. Jezus is er toch voor iedereen (zegt men dan). 'We zijn allemaal kinderen van één Vader'. Zeg vooral niet dat iemand die sterft, misschien wel eens verloren kan zijn, dan heb je meteen ruzie. Ik vind het moeilijk om mijn mening duidelijk over te brengen, het gaat in de eerste plaats niet zozeer om MIJN mening.. mijn hart zegt dat er iets niet klopt, dat probeer ik in gesprekken duidelijk te maken, helaas lukt dat niet altijd.

Ik denk persoonlijk dat een gesprek tussen vrijgemaakten en iemand uit de Geref. Gem. altijd lastig
zal zijn. Vrijgemaakten moeten niets van bevinding hebben, dat is voor de meeste ongezonde valse
mystiek, zoals prof. Wisse dat wel eens zei. Of zoals ds. Catsburg het noemde: Op dool geraakte vroomheid. Hier kun je in feite niet met een compromis komen. Deze kerken liggen eigenlijk, vooral nu, ver uit elkaar. Vroeger was het iets anders. Men was strikt in de leer, Bijbelgetrouw, en er waren mensen
die er nog 'iets van begrepen'. Er werd wel eens gezegd toentertijd: Dhr. Jongeling, die voor het GPV in de Tweede Kamer zat, kon een SGP'er zijn. Enkel de kerk stond in de weg.

In ieder geval niet van het soort bevinding dit tussen God en de zondaar in komt te staan en hem verhindert te geloven, dat klopt.

In de vrijgemaakte kerken zelf is bovendien zelf in een proces gaande, vergelijkbaar met dat in de voormalige Gereformeerde Kerken waarmee ze in 1944 braken...

Er is een hoop gaande, maar het gaat mij nogal ver om dat te vergelijken met de GKs.

[Marco]

Ok, bedankt..
Inderdaad heb ik soms ook te maken met enkele oude vrijgemaakten, die denken weer net iets anders.
Toch is de visie totaal anders.

Voor de oude garde bestond er maar één ware kerk: Dat was de Gereformeerde Kerk (vrijg.). Zelf zouden
ze het woordje 'vrijgemaakt' niet zo snel gebruiken. Het moest om onderscheid te maken tussen de Gereformeerde Kerken (de Synodalen) en hun. Ze spraken dan ook gewoon over 'de gereformeerde kerk' als ze de GK(V) bedoelden. Ze hadden een eigen partij (GPV) eigen vakbond (GMV) eigen scholen, een eigen krant (ND), en nog veel meer. Interkerkelijk denken was toen uit den boze. Alleen als men vrijgemaakt was zat men goed. Beetje vreemd, want dat was ook niet staande te houden, vanzelf.

Zo vreemd is dat nou ook weer niet. Kijk maar eens om je heen in de reformatorische zuil. En is het nou echt zo vreemd om jezelf Gereformeerde Kerk te willen blijven noemen, omdat je er van overtuigd bent, dat de manier waarop je uit het voorgaande kerkverband gegooid bent, zowel kerkrechtelijk als theologisch-inhoudelijk onterecht was?

Interkerkelijk denken: dat kwam inderdaad voor. Niet voor niets heeft enige tientallen jaren geleden de vrijgemaakte synode expliciet afstand genomen van het standpunt dat je hier verwoordt.

[Marco]

VANZELF inderdaad!
Ik vind het moeilijk om mijzelf staande te houden tussen enkel maar vrijgemaakten en onkerkelijken.

Ze zijn allemaal vol van Jezus, maar zien niet dat ik mij dodelijk eenzaam voel en totaal niet onder de indruk ben van hun zogenaamde liefdevolle en overtuigende betogen.

De vrijgemaakten zijn in principe wel fijn in de omgang en 'goede' mensen, altijd in om je te helpen.

Helaas denkt men daarmee de hemel in te komen. Dat is een heel gevoelig punt.. Want als als je dat aanraakt dan valt hun leven.
De dwaze bouwer, zijn huis bouwende op het zand, was ook een gelovige hoorde ik pas, hij deed alleen iets fout. Hoe verzin je het. Ik geloof er niets van!

Vrijgemaakte mensen denken in de hemel te komen omdat zij fijne en goede mensen zijn? Dat zal best voorkomen, maar is zeker niet de lijn binnen dit kerkgenootschap, en ook niet van de meeste van de leden daarvan.

[Marco]

Na heel lang niet op dit forum te zijn geweest, kom ik toch weer even terug..
Een aantal jaar geleden stond dit onderwerp ver van mijn bed, nog steeds, want ik peins er niet over om van kerkverband (Ger. Gem.) te veranderen. Toch komt het iets dichterbij aangezien ik de laatste jaren (door omstandigheden) heel veel mensen vanuit de Vrijgemaakte Kerken spreek en ontmoet. Discussies lopen helaas altijd dood en ik voel altijd een bepaalde onvrede na een gesprek, hier voel ik mij dan eenzaam in en ik geloof niet dat het door mijn Vrijgemaakte 'vrienden' begrepen wordt. Volgens hen is er eigenlijk geen verschil.. Volgens mij is het fundamentele verschil dat de visie wat betreft wedergeboorte en bekering totaal anders is. Jullie zullen zeggen: Ja, de veronderstelde wedergeboorte hè, dat is het verschil! Maar toch: het ligt nog net iets gecompliceerder. Zodra ik idd bovengenoemd punt aandraag, zegt men: 'nee hoor, dat leren wij niet, dat is synodaal.' Het moeilijke vind ik vooral dat er absoluut wezenlijke verschillen zijn maar dat ik de vinger er niet op kan leggen. De nieuwe en de oude mens lijken niet aan de orde en wedergeboorte en bekering lijkt men ook niet in het juiste licht te zien. Jezus is er toch voor iedereen (zegt men dan). 'We zijn allemaal kinderen van één Vader'. Zeg vooral niet dat iemand die sterft, misschien wel eens verloren kan zijn, dan heb je meteen ruzie. Ik vind het moeilijk om mijn mening duidelijk over te brengen, het gaat in de eerste plaats niet zozeer om MIJN mening.. mijn hart zegt dat er iets niet klopt, dat probeer ik in gesprekken duidelijk te maken, helaas lukt dat niet altijd.

Veronderstelde wedergeboorte komt juist in de reformatorische gezindte weer voor, als de discussies op dit forum representatief zijn.. Daar zal de complicatie dus niet liggen. Verder ken ik de mensen waarmee jij spreekt niet (weet i.i.g. niet wie het zijn), en vraag mij erg af, hoe representatief die zijn. Waar de verschillen liggen, is moeilijk in drie woorden samen te vatten, ook omdat de Gereformeerde Gemeenten niet uniform zijn (en de leden daarvan nog minder). Ik zou denken aan het ontbreken van een standenleer en veel wat daarmee samenhangt, en een heel andere kijk op bevinding.

[-DIA-]

Na heel lang niet op dit forum te zijn geweest, kom ik toch weer even terug..
Een aantal jaar geleden stond dit onderwerp ver van mijn bed, nog steeds, want ik peins er niet over om van kerkverband (Ger. Gem.) te veranderen. Toch komt het iets dichterbij aangezien ik de laatste jaren (door omstandigheden) heel veel mensen vanuit de Vrijgemaakte Kerken spreek en ontmoet. Discussies lopen helaas altijd dood en ik voel altijd een bepaalde onvrede na een gesprek, hier voel ik mij dan eenzaam in en ik geloof niet dat het door mijn Vrijgemaakte 'vrienden' begrepen wordt. Volgens hen is er eigenlijk geen verschil.. Volgens mij is het fundamentele verschil dat de visie wat betreft wedergeboorte en bekering totaal anders is. Jullie zullen zeggen: Ja, de veronderstelde wedergeboorte hè, dat is het verschil! Maar toch: het ligt nog net iets gecompliceerder. Zodra ik idd bovengenoemd punt aandraag, zegt men: 'nee hoor, dat leren wij niet, dat is synodaal.' Het moeilijke vind ik vooral dat er absoluut wezenlijke verschillen zijn maar dat ik de vinger er niet op kan leggen. De nieuwe en de oude mens lijken niet aan de orde en wedergeboorte en bekering lijkt men ook niet in het juiste licht te zien. Jezus is er toch voor iedereen (zegt men dan). 'We zijn allemaal kinderen van één Vader'. Zeg vooral niet dat iemand die sterft, misschien wel eens verloren kan zijn, dan heb je meteen ruzie. Ik vind het moeilijk om mijn mening duidelijk over te brengen, het gaat in de eerste plaats niet zozeer om MIJN mening.. mijn hart zegt dat er iets niet klopt, dat probeer ik in gesprekken duidelijk te maken, helaas lukt dat niet altijd.

Veronderstelde wedergeboorte komt juist in de reformatorische gezindte weer voor, als de discussies op dit forum representatief zijn.. Daar zal de complicatie dus niet liggen. Verder ken ik de mensen waarmee jij spreekt niet (weet i.i.g. niet wie het zijn), en vraag mij erg af, hoe representatief die zijn. Waar de verschillen liggen, is moeilijk in drie woorden samen te vatten, ook omdat de Gereformeerde Gemeenten niet uniform zijn (en de leden daarvan nog minder). Ik zou denken aan het ontbreken van een standenleer en veel wat daarmee samenhangt, en een heel andere kijk op bevinding.

Hoe heb ik het nu?? Neemt u het voor de Vrijgemaakten? En keurt in het verlengde daarvan, logischerwijze het reformatorische bevindelijke geloof af??
Dat verklaard veel, heel veel van uw manier van reageren.
Er is immers nog altijd een grote kloof gevestigd tussen deze neogereformeerde leer en de reformatorische kerken, voor wie in feite dit forum een platform
zegt te willen zijn?