Ware bevinding

[ndonselaar]

“Nog onlangs heeft men ook wel weer kunnen lezen dat een predikant van de Gereformeerde Gemeenten synodaal de opmerking heeft weten te maken: Er is een welgemeend, algemeen aanbod van genade, maar tussen het aanbieden en het aannemen ligt het werk van de Heilige Geest.”

Je zou denken dat ds. Mallan hier toch weinig tegenin kan brengen. Maar nee, wat zegt hij?

“Ik denk: ja, of het werk van de mens dat men voor het werk van de Heilige Geest houdt. Kijk, dat is nu het punt waarover het is gegaan en dat wil ik benadrukken.”

Het gaat dus helemaal niet over een leergeschil, maar over een ‘bevindelijkheidsverschil’.

Dat is ook het antwoord van ds. Roos, als hem gevraagd wordt: “Het grote verschil is dan toch eigenlijk de ware bevinding?”
Ds. Roos antwoordt dan: “Dat was het in 1953 ook.”

---------------------

Niet dat er niet genoeg topics over bevinding zijn geweest. Toch denk ik dat dit een heel belangrijke opmerking is. In een andere topic maakte ds. Moerkerken een opmerking over het goede begin. We kunnen wel op de trein menen te zitten, maar ja als er gevraagd wordt naar onze papieren [bevinding] dan zit het niet goed. We kunnen dan niet spreken over het begin.

Ooit las ik hier een opmerking over van ds. du Marchie van Voorthuyzen. Hij moest weinig van al dat gepraat over 'het begin' hebben.

Mijn vraag zou zijn aan ds. Mallen en ook aan ds. Moerkerken: hoe separeer je dan in dat werk? Het is toch het werk van de mens of van de Heilige Geest?

[Lizzy]

Wij als mens bepalen denk niet wat van God is of wat van de mens. Als het mensenwerk is dan houdt het geen stand en Gods werk houdt stand in eeuwigheid.
Je kan ook Godswerk voor mensenwerk aan gaan zien en dan ben je volgens mij gevaarlijk bezig.

[gravo]

Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
“Nog onlangs heeft men ook wel weer kunnen lezen dat een predikant van de Gereformeerde Gemeenten synodaal de opmerking heeft weten te maken: Er is een welgemeend, algemeen aanbod van genade, maar tussen het aanbieden en het aannemen ligt het werk van de Heilige Geest.”

Je zou denken dat ds. Mallan hier toch weinig tegenin kan brengen. Maar nee, wat zegt hij?

“Ik denk: ja, of het werk van de mens dat men voor het werk van de Heilige Geest houdt. Kijk, dat is nu het punt waarover het is gegaan en dat wil ik benadrukken.”

Het gaat dus helemaal niet over een leergeschil, maar over een ‘bevindelijkheidsverschil’.

Dat is ook het antwoord van ds. Roos, als hem gevraagd wordt: “Het grote verschil is dan toch eigenlijk de ware bevinding?”
Ds. Roos antwoordt dan: “Dat was het in 1953 ook.”

---------------------

Niet dat er niet genoeg topics over bevinding zijn geweest. Toch denk ik dat dit een heel belangrijke opmerking is. In een andere topic maakte ds. Moerkerken een opmerking over het goede begin. We kunnen wel op de trein menen te zitten, maar ja als er gevraagd wordt naar onze papieren [bevinding] dan zit het niet goed. We kunnen dan niet spreken over het begin.

Ooit las ik hier een opmerking over van ds. du Marchie van Voorthuyzen. Hij moest weinig van al dat gepraat over 'het begin' hebben.

Mijn vraag zou zijn aan ds. Mallen en ook aan ds. Moerkerken: hoe separeer je dan in dat werk? Het is toch het werk van de mens of van de Heilige Geest?

Niet om een volledig antwoord te geven, maar ter aanvulling de volgende gedachte:

Bevinding is (plat vertaald): ervaring. 'Dat wat God mij deed ondervinden'.

Nu is zo'n ervaring in eerste instantie natuurlijk strikt persoonlijk (privé, zou je kunnen zeggen). Niemand weet er nog van. Het gebeurt in de enkeling, in de binnenkamer, in de eenzaamheid vaak of in de stilte.

Daarover valt dus door anderen weinig of niets te zeggen. Het is immers onzichtbaar.

Die ervaring is daarmee, anders gezegd, ook strikt geheim en (belangrijk!) subjectief. Men draagt die ervaring mee als een eigen, persoonlijke ervaring. Een schat, die men zich herinnert.

Maar nu komt het.

Op een gegeven moment worden die ervaring, wordt de bevinding, openbaar. gelovigen gaan over hun ervaringen vertellen. De bevinding wordt bij anderen bekend. Verschillende ervaringen kunnen nu ook vergeleken worden, op schrift gesteld, 'gecatalogiseerd', kortom: ze worden onderhevig aan het denken en aan de analyse en waardering van anderen. Ze worden ge-objectiveerd. Er ontstaat langzamerhand een gedocumenteerd inzicht in de meest voorkomende ervaringen. De term bevinding krijgt een breder bekende lading. Het wordt zelfs langzamerhand tot een min of meer afgebakende verzameling van ervaringen.

Zo'n objectivering zal, om er in de praktijk wat mee te kunnen, er toe leiden, dat de geloofservaringen min of meer vastomlijnde, toestbare, herkenbare ervaringen zijn. Ze gaan als criteria functioneren voor al die ervaringen, die enkelingen hebben.

Maar...er kunnen dus grote verschillen optreden tussen de bevinding van een enkele persoon en de zgn. geinstitutionaliseerde, 'officiele' bevinding. Het gevolg kan zelfs zijn, dat individuele ervaringen, die van het officiele model afwijken, in de ogen van de op-schrift-stellers van bevinding geen genade vinden. Ze passen niet meer in het systeem, dat gemaakt is van al de individuele persoonlijke geloofservaringen.

Zo is bevinding intussen toch tot leer geworden en in die situatie is het onterecht om een verschil te willen aanwijzen tussen een leer- of een bevindelijkheidsverschil. Bevindelijkheid werkt namelijk, dankzij de genoemde objectivering, net zo oordelend als een leer.

De officiele bevinding is net zo goed een leer, die andersoortige ervaringen (die dus niet in die leer zijn opgenomen) buitensluit.

Ik wil maar zeggen: zelfs een zo spontaan, persoonlijk en vrij klinkend woord als bevinding kan ook in een officieel patroon worden opgenomen, waarbij er een duidelijk onderscheid is tussen echte en onechte, ware en valse, goede en verkeerde ervaringen. Denk alleen maar aan de volgorde (!) van bepaalde ervaringen. Alsof die niet vastgelegd worden in bepaalde kringen!

gravo

[Aangepast op 20/8/05 door gravo]

[edan]

Als we het over ware bevinding hebben
dan hebben we het over de waarachtige bekering... ik citeer uit een boek van Ds Moerkerken toevallig dat hij daarover schrijf: De waarachtige bekering begint met een hartelijke droefheid naar God met geween en smekingen omdat ze tegen de Heere hebben gezondigd. Dat begint niet met juichen en huppelen maar met geween en dat zoekt de binnenkamer op.Denk maar aan de gelijkenis van de verloren zoon:Vader, ik heb gezondigd tegen de Hemel en voor u; en ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden; maak mij als een van uw huurlingen. Daar is genade voor nodig.......

[ndonselaar]

Dus Edan, jij denkt daarin te kunnen onderscheiden. Jij, of iemand anders, kunt zien / horen of dit een werk van de mens is, of dat het een werk is van de Heilige Geest, de Heere zelf?

Spreekt de Bijbel ook zo? Waaraan zegt de Bijbel dat we Zijn werk kunnen herkennen?

[ndonselaar]

Als aanvulling.

Volgens mij formuleert de predikant van de Ger. Gemeente het ook nog verkeerd.

Zowel in de aanbieding als in de aanneming werkt Gods Geest.

[memento]

Ware bevinding is altijd theocentrisch, en niet ego-centrisch. Alle bevinding die praat over IK ipv over God, is óf geen ware bevinding, óf onjuist verwoord.

Hierbij wil ik stellen dat: Een bang zijn voor God, een angst voor de hel, de angst om voor eeuwig verloren te gaan, absoluut niet zaligmakend zijn, ook al schrei ik nachtenlang, ook al ween ik tot mijn dood toe. Naar ik meen is dit ook binnen de GG algemeen geaccepteerd, afgelopen zondag werd in Kootwijkerbroek bv. een preek gelezen van wijlen ds. Venema, die hier erg de nadruk op legde.

Tevens wil ik hierbij stellen dat de ware bevinding altijd tot God leidt. Zélfs in de ogenblikken dat de zonden ons voor ogen gesteld worden, dat wij moeten erkennen dat wij totaal verloren liggen, zélfs dan kan een ware bekommerde niet anders dan met deze nood naar de Heere vluchten.

Dus, ware bevinding is:
1. Theocentrisch
2. Ootmoedig

[WSO]

Volgens het boekje gaat een ware bekommerde eerst naar het rechthuis voordat hij naar God gaat.

Lees de Christenreis maar. Voor de enge poort ging Chrsiten nog even langs bij een meneer die hem wel van z'n pak zou afhelpen.

Dat is dan wel niet gelukt, maar dat zijpaadje hoort inmiddels bij de te passeren kruispunten.

[Pim]

Oorspronkelijk gepost door WSO
Volgens het boekje gaat een ware bekommerde eerst naar het rechthuis voordat hij naar God gaat.

Lees de Christenreis maar. Voor de enge poort ging Chrsiten nog even langs bij een meneer die hem wel van z'n pak zou afhelpen.

Dat is dan wel niet gelukt, maar dat zijpaadje hoort inmiddels bij de te passeren kruispunten.

De mensen die dat zeggen hebben de Christinnereis nog nooit gelezen.

[refo]

Dat werkhuis is toch een geaccepteerde 'stand'?

(er staat rechthuis, maar dat zal wel werkhuis moeten zijn. 't Is ook zo ingewikkeld geworden!)

[Pim]

Oorspronkelijk gepost door refo
Dat werkhuis is toch een geaccepteerde 'stand'?

(er staat rechthuis, maar dat zal wel werkhuis moeten zijn. 't Is ook zo ingewikkeld geworden!)

Ik heb recentelijk zo'n 'huizen-preek' gehoord en er is onderscheid tussen het werkhuis en het rechthuis. In het werkhuis moet je je doodwerken en (er zit nog 1 huis tussen trouwens) in het rechthuis word je vrijgesproken.

[refo]

Ik had op bijbelkring er ook een keer discussie over. Volgens de ouderling was dat doodwerken beslist noodzakelijk. Dat het toch eigenlijk een zonde was (proberen door eiegen werken zalig te worden), gaf hij schoorvoetend toe, maar wie zich niet doodgewerkt had, had Jezus niet nodig. Die had altijd zelf nog wat over.

[jacob]

absoluut noodzakelijk. Ach ik kan het wel ergens begrijpen maar we moeten toch niet op onze bevinding zaken stoelen maar op de bijbel. En ik lees niet van zoveel doodgewerkte zielen.
volgens mij kennen wij meer bevinding dan de bijbel ons voor houdt. Bevinding is het toverwoord geworden. En of dat werkelijk zo zou zijn betwijfel ik.

[memento]

Oorspronkelijk gepost door refo
Ik had op bijbelkring er ook een keer discussie over. Volgens de ouderling was dat doodwerken beslist noodzakelijk. Dat het toch eigenlijk een zonde was (proberen door eiegen werken zalig te worden), gaf hij schoorvoetend toe, maar wie zich niet doodgewerkt had, had Jezus niet nodig. Die had altijd zelf nog wat over.

Well, als dat noodzakelijk is (ik denk dat het soms nodig is, maar dat Gods leiding veelal anders zal zijn), waarom worden mensen dan niet opgeroepen om aan het werk te gaan? Of valt de arminianistische grondgedachte te veel op?

Als we stellen dat de mens zich dood moet werken, stellen we eigenlijk dat de mens óók wat moet doen voor zn zaligheid.

Oh, werden al die dwaze zielen in het werkhuis eens gewezen op hun dwaasheid, nl. dat uit de werken der wet geen vlees gerechtvaardigd wordt, en dat zij tot Christus moeten vluchten, doodgewerkt of niet! Of mogen we de zonde (want dat is het toch) geen zonde meer noemen...

[Pim]

Bunyan schreef hier ook al over:

Nadat EVANGELIST dit had gezegd, verhief hij zijn stem en riep de hemel tot bevestiging en getuige van wat hij had gesproken; en terstond kwam er een stem en een vlam voort uit de berg, waaronder de arme CHRISTEN stond, zodat hem de haren ten berge rezen. Het geluid van die stem klonk hem aldus in de oren: "Zovelen als er uit de werken der wet zijn, die zijn onder de vloek. Want daar is geschreven: Vervloekt is een iegelijk, die niet blijft in alles, wat geschreven is in het boek der Wet, omdat te doen. (Gal.3:10).
Nu zag CHRISTEN niets anders tegemoet dan de dood, en hij begon zeer droevig te
kermen, en de tijd te vervloeken, waarop hij zich met de heer WERELDWIJZE had
ingelaten. Hij noemde zichzelf wel duizendmaal een dwaas, omdat hij naar zijn raad geluisterd had. Hij werd ook zeer beschaamd, toen hij zich te binnen bracht, dat de beweegredenen van deze edelman, hoewel zij alleen uit het vlees voortkwamen, hem zoveel hadden gedaan, dat zij hem de rechte weg hadden doen verlaten. Hierna keerde
hij zich weer tot EVANGELIST en zei: "Mijnheer, wat denkt u? Is er nog hoop? Mag ik nog terugkeren en heengaan naar de enge poort? Zal ik om deze misstap niet voor het hoofd gestoten worden en met schaamte moeten teruggaan? Ik ben er over bekommerd; het smart mij, deze raad gevolgd te hebben; maar kan mij deze zonde vergeven worden?"
EVANGELIST antwoordde: "Ja, uw zonde is zeer groot, want hierdoor hebt u twee
boosheden begaan: u hebt de goede weg verlaten en zijt getreden op verboden wegen.
Evenwel zal de man, die u aan de poort zult vinden, u nog wel ontvangen; want hij heeft een goede genegenheid tot de mensen; alleen pas er voor op, dat u niet weer terzijde afwijkt, opdat u op uw weg niet omkomt, wanneer zijn toorn maar een weinig zou ontbranden (Ps.2:12).

Christen bij de poort.
Toen schikte CHRISTEN zich om terug te keren; en EVANGELIST, nadat hij hem
gekust en vriendelijk toegelachen had, wenste hem een voorspoedige reis. Nu liep hij haastig heen, zonder tot iemand, die hem op de weg ontmoette, een woord te spreken, of antwoord te geven aan anderen, die hem iets wilden vragen. Hij snelde voort gelijk iemand, die op verboden grond treedt, en kon zich geenszins veilig achten, voor en aleer
hij weer op de weg was gekomen, die hij had verlaten, toen hij de raad van heer
WERELDWIJZE volgde. Na verloop van enige tijd nu kwam CHRISTEN aan de poort.
Boven deze poort stond geschreven: "Klopt en u zal worden opengedaan" (Matth.7:8).