Vier uw vierdagen - betekenis nu?

[Dodo]

In Nahum 1 staat de tekst 'vier uw vierdagen'.
Deze tekst wordt nog wel eens gebruikt rond het vieren van verjaardagen en jubilea. Onlangs noemde een predikant de tekst ook rond het vieren van kerst.
Maar ik vroeg me af wat de betekenis van deze tekst nu echt is (de kanttekeningen geven daar wel een idee over) en wat de betekenis is voor ons nu. Kun je deze tekst echt gebruiken om het vieren van jubilea aan te moedigen? Mag je wel zo'n tekst uit het geheel liggen om op de klank af er een betekenis in te leggen?
Ik ben wel benieuwd naar jullie gedachten...

[-DIA-]

De tekst van Nahum 1 vers 15 in het geheel.
Ziet op de bergen de voeten desgenen, die het goede boodschapt, die vrede doet horen;
vier uw vierdagen, o Juda! betaal uw geloften; want de Belialsman zal voortaan niet meer
door u doorgaan, hij is gans uitgeroeid.

Hier inclusief de kanttekeningen:
Ziet op de bergen de voeten58 Of: op deze bergen; dat is, in het land Juda, hetwelk een bergachtig land is.desgenen,59 Of, van een die goede tijding brengt, of, van een Evangelist; versta dit van de blijde tijding aangaande de slachting van het leger der Assyriërs, en kort daarna van den dood van hunnen koning. Doch dit past ook op de geestelijke verlossing der Joden door Christus. die het goede boodschapt, die vrede doet horen; 60 vrede doet horen; Dat is, overwinning en welstand.vier uw vierdagen, o Juda! 61 Alsof Hij zeide: Nu moogt gij, volk van Juda, vrij en frank uw heiligen godsdienst oefenen en uwen God loven en danken, hetwelk u een langen tijd herwaarts van de Assyriërs is verhinderd geweest. betaal uw geloften; want de Belials- man zal voortaan niet meer door u doorgaan, 63 de Belials-man Joel 3:17.hij is gans uitgeroeid.64 hij is gans uitgeroeid. Te weten, zijn leger, waaruit 185.000 man, van den engel, en hij van zijne zonen Adramelech en Sarefar verslagen is.

Korte samenvatting van wat Mattew Henry ervan zegt.
Na de Jobstijdingen is het goed als het goede nog geboodschapt mag worden Zolang Jeruzalem was omringd door legers kon men niet opgaan om daarin te aanbidden. Nu het beleg is opheheven wordt het volk opgeroepen om terug te keren en hun vierdagen te vieren in Jeruzalem.

Opmerking: De online kanttekeningn lopen niet altijd parallel aan die uit de Statenvertaling. Mijn Bijbel telt bij Nahum 1 66 kanttekeningen
en de online versie van statenvertaling.net telt er 64
Ik heb dit net gezien, maar nog niet verder onderzocht.

[-DIA-]

Wat de vraag betreft om deze tekst te gebruiken om het vieren van jubilea aan te moedigen, lijkt het
me toch niet geheel gepast. De oproep wordt immers gedaan om de Heere te dienen. Dat ligt dan
toch dieper dan een jubileum, en dan deze tekst daarvoor te gebruiken lijkt me eerder misbruiken.

Natuurlijk mag een jubileum gepast herdacht worden. Maar ik bedoel dan dat het me ongepast lijkt om
daar deze tekst voor te gebruiken.

[Zonderling]

Opmerking: De online kanttekeningn lopen niet altijd parallel aan die uit de Statenvertaling. Mijn Bijbel telt bij Nahum 1 66 kanttekeningen
en de online versie van statenvertaling.net telt er 64
Ik heb dit net gezien, maar nog niet verder onderzocht.

Op deze site en diverse andere sites ontbreken heel veel kanttekeningen.
Wel compleet en betrouwbaar is statenvertaling.nl.

[Zonderling]

De tekst 'vier uw vierdagen' uit Nahum 1:15 kan en mag niet gebruikt worden voor de viering van onze z.g. feestdagen. De feestdagen behoren tot de schaduwen van het OT en zijn in Christus vervuld. Onder het NT kennen we geen feestdagen dan alleen de dag des Heeren. De apostelen wilden wilden van feestdagen niet weten, zie Galaten 4:10, Kolossenzen 2:16,17. Ook hadden onze vaderen in 1574 op de eerste synode van Dordrecht de feestdagen geheel afgeschaft, de afschaffing werd echter belemmerd door de burgerlijke overheid en de gewoonte. Het essentiële bezwaar tegen de feestdagen is dat het menseninzettingen zijn, terwijl menseninzettingen nooit van toepassing mogen zijn als het gaat om de wijze waarop God gediend wil zijn.

Het feit dat predikanten de tekst uit Nahum toepassen op de feestdagen van nu, is een teken van grote onkunde indien niet erger.

[eilander]

De tekst 'vier uw vierdagen' uit Nahum 1:15 kan en mag niet gebruikt worden voor de viering van onze z.g. feestdagen. De feestdagen behoren tot de schaduwen van het OT en zijn in Christus vervuld. Onder het NT kennen we geen feestdagen dan alleen de dag des Heeren. De apostelen wilden wilden van feestdagen niet weten, zie Galaten 4:10, Kolossenzen 2:16,17. Ook hadden onze vaderen in 1574 op de eerste synode van Dordrecht de feestdagen geheel afgeschaft, de afschaffing werd echter belemmerd door de burgerlijke overheid en de gewoonte. Het essentiële bezwaar tegen de feestdagen is dat het menseninzettingen zijn, terwijl menseninzettingen nooit van toepassing mogen zijn als het gaat om de wijze waarop God gediend wil zijn.

Het feit dat predikanten de tekst uit Nahum toepassen op de feestdagen van nu, is een teken van grote onkunde indien niet erger.

Eens als het gaat over de tekst Nahum 1:15.

Maar verder: ik begrijp het bezwaar niet zo. De andere kant is namelijk: als wij geen speciale dagen instellen (hetzelfde geldt voor biddag/dankdag), gaan we zo makkelijk aan dingen voorbij, ook aan heilsfeiten.

En is het genoemde bezwaar nu zo essentieel? Er zijn zo nogal wat menseninzettingen! Dat er elke zondag uit de Heidelbergse Catechismus gepreekt zou moeten worden, is ook een menselijke inzetting. Daarom kan het nog wel goed zijn. Wel denk ik dat je feestdagen niet gelijk kunt stellen aan zondagen.

[Zonderling]

De tekst 'vier uw vierdagen' uit Nahum 1:15 kan en mag niet gebruikt worden voor de viering van onze z.g. feestdagen. De feestdagen behoren tot de schaduwen van het OT en zijn in Christus vervuld. Onder het NT kennen we geen feestdagen dan alleen de dag des Heeren. De apostelen wilden wilden van feestdagen niet weten, zie Galaten 4:10, Kolossenzen 2:16,17. Ook hadden onze vaderen in 1574 op de eerste synode van Dordrecht de feestdagen geheel afgeschaft, de afschaffing werd echter belemmerd door de burgerlijke overheid en de gewoonte. Het essentiële bezwaar tegen de feestdagen is dat het menseninzettingen zijn, terwijl menseninzettingen nooit van toepassing mogen zijn als het gaat om de wijze waarop God gediend wil zijn.

Het feit dat predikanten de tekst uit Nahum toepassen op de feestdagen van nu, is een teken van grote onkunde indien niet erger.

Eens als het gaat over de tekst Nahum 1:15.

Maar verder: ik begrijp het bezwaar niet zo. De andere kant is namelijk: als wij geen speciale dagen instellen (hetzelfde geldt voor biddag/dankdag), gaan we zo makkelijk aan dingen voorbij, ook aan heilsfeiten.

En is het genoemde bezwaar nu zo essentieel? Er zijn zo nogal wat menseninzettingen! Dat er elke zondag uit de Heidelbergse Catechismus gepreekt zou moeten worden, is ook een menselijke inzetting. Daarom kan het nog wel goed zijn. Wel denk ik dat je feestdagen niet gelijk kunt stellen aan zondagen.

We mogen/moeten specifieke dagen afzonderen voor een bepaald doel.
Dat hoort tot de orde van de kerk en de christelijke vrijheid.
Dergelijke dagen hebben echter nooit het karakter dat ze gelden voor iedereen en altijd.
Bid- en dankdagen mogen gehouden worden, ja moeten van tijd tot tijd gehouden worden.
Maar de keuze welke dagen dit zijn, is vrij en behoort tot de verantwoordelijkheid van plaatselijke of landelijke kerken.
Deze dagen hebben dus een 'toevallig' karakter in tegenstelling tot 'universele' inzettingen die niet plaatselijk of tijdelijk, maar universeel zijn.
De kerstdagen hebben wel degelijk dit universele karakter en overstijgen dus de orde en vrijheid van plaatselijke kerken.
Mijn bezwaar richt zich op dergelijke universele dagen. Mensen hebben echt geen recht om dergelijke dagen in te zetten.
Het universele karakter van deze dagen werkt in de hand dat mensen zich aan deze dagen gebonden voelen als een (bijna) goddelijke instelling.
Alleen al het feit dat men naar oudtestamentische teksten verwijst als het gaat om kerstdagen e.d. wijst dit al aan.
Ik geloof ook vast dat het misbruik van deze dagen, wat alom te zien is, samenhangt met het verkeerde karakter van deze dagen.

Trouwens: de zondagen zijn ingesteld als vaste dagen van samenkomst; daarnaast dienen er ook op andere dagen samenkomsten te zijn; dan is toch ook alle ruimte om de heilsfeiten te herdenken. De Nederlandse synode van 1574 bepaalde dat de geboorte van Christus op de zondag vóór 25 december herdacht zou worden (zolang het volk nog zo gewend was aan 'kerst'). Dat lijkt mij nog steeds een zeer goede instelling, hoewel ook zó'n instelling uit de aard van de zaak niet universeel is, maar tijdelijk en plaatselijk.

[-DIA-]

De tekst 'vier uw vierdagen' uit Nahum 1:15 kan en mag niet gebruikt worden voor de viering van onze z.g. feestdagen. De feestdagen behoren tot de schaduwen van het OT en zijn in Christus vervuld. Onder het NT kennen we geen feestdagen dan alleen de dag des Heeren. De apostelen wilden wilden van feestdagen niet weten, zie Galaten 4:10, Kolossenzen 2:16,17. Ook hadden onze vaderen in 1574 op de eerste synode van Dordrecht de feestdagen geheel afgeschaft, de afschaffing werd echter belemmerd door de burgerlijke overheid en de gewoonte. Het essentiële bezwaar tegen de feestdagen is dat het menseninzettingen zijn, terwijl menseninzettingen nooit van toepassing mogen zijn als het gaat om de wijze waarop God gediend wil zijn.

Het feit dat predikanten de tekst uit Nahum toepassen op de feestdagen van nu, is een teken van grote onkunde indien niet erger.

Eens als het gaat over de tekst Nahum 1:15.

Maar verder: ik begrijp het bezwaar niet zo. De andere kant is namelijk: als wij geen speciale dagen instellen (hetzelfde geldt voor biddag/dankdag), gaan we zo makkelijk aan dingen voorbij, ook aan heilsfeiten.

En is het genoemde bezwaar nu zo essentieel? Er zijn zo nogal wat menseninzettingen! Dat er elke zondag uit de Heidelbergse Catechismus gepreekt zou moeten worden, is ook een menselijke inzetting. Daarom kan het nog wel goed zijn. Wel denk ik dat je feestdagen niet gelijk kunt stellen aan zondagen.

We mogen/moeten specifieke dagen afzonderen voor een bepaald doel.
Dat hoort tot de orde van de kerk en de christelijke vrijheid.
Dergelijke dagen hebben echter nooit het karakter dat ze gelden voor iedereen en altijd.
Bid- en dankdagen mogen gehouden worden, ja moeten van tijd tot tijd gehouden worden.
Maar de keuze welke dagen dit zijn, is vrij en behoort tot de verantwoordelijkheid van plaatselijke of landelijke kerken.
Deze dagen hebben dus een 'toevallig' karakter in tegenstelling tot 'universele' inzettingen die niet plaatselijk of tijdelijk, maar universeel zijn.
De kerstdagen hebben wel degelijk dit universele karakter en overstijgen dus de orde en vrijheid van plaatselijke kerken.
Mijn bezwaar richt zich op dergelijke universele dagen. Mensen hebben echt geen recht om dergelijke dagen in te zetten.
Het universele karakter van deze dagen werkt in de hand dat mensen zich aan deze dagen gebonden voelen als een (bijna) goddelijke instelling.
Alleen al het feit dat men naar oudtestamentische teksten verwijst als het gaat om kerstdagen e.d. wijst dit al aan.
Ik geloof ook vast dat het misbruik van deze dagen, wat alom te zien is, samenhangt met het verkeerde karakter van deze dagen.

Dit is wel waar, maar daar kan ik geen reden in zien om geen Kerstfeest te mogen vieren.
Wij moeten de daden des Heeren gedenken. Gods wetten en inzettingen, maar ook herdenken
hoe God, een Weg heeft uitgedacht die van 's mensenkant er niet meer was.
Daarin moet Hij verheerlijkt worden. Erkend worden , en dat mogen wij nooit vergeten.
Vandaar dat ik geen bezwaar kan vinden tegen de herdenking dat Christus in het vlees is
gekomen. Dat wil vanzelf niet zeggen dat dit herdenken en gedenken aan bepaalde dagen
is gebonden.

[Johann Gottfried Walther]

Denk ook aan Rom14v5-6a
5 De een acht wel den enen dag boven den anderen dag; maar de ander acht al de dagen gelijk. Een iegelijk zij in zijn eigen gemoed ten volle verzekerd.

6 Die den dag waarneemt, die neemt hem waar den Heere; en die den dag niet waarneemt, die neemt hem niet waar den Heere.

[Mara]

Ik ken mensen die hun verjaardag nooit vieren, omdat er in de Bijbel maar door één persoon een verjaardag wordt gevierd.

[Zonderling]

Beste Eilander, Dia en JG Walther en anderen,

De zaak van de feestdagen moeten we meer bezien van de zijde van de ere Gods dan vanuit allerlei menselijke overwegingen. Raakt het ons niet meer wat CALVIJN zo raakte toen hij bijvoorbeeld dit schreef:

Er is niets ingewikkelds, niets duisters, niets twijfelachtigs in die woorden, waarin aan de ganse kerk verboden wordt aan Gods Woord iets toe te voegen of er iets van af te doen, wanneer het gaat over de dienst des Heeren en de geboden der zaligheid. Maar, zal men zeggen, dit is alleen gezegd van de wet, op welke gevolgd zijn de profetieën en de gehele bediening van het evangelie. Ik erken dat ongetwijfeld, en voeg er tevens aan toe, dat het meer vervullingen zijn der wet dan toevoegselen of afkortingen. En indien de Heere niet duldt, dat er tot de dienst van Mozes, die door veel omhulsels, om zo te zeggen, duister was, niets toegedaan of daarvan afgedaan wordt, totdat Hij door zijn dienstknechten, de profeten, en eindelijk door zijn geliefde Zoon een duidelijker leer zou geven: waarom zouden wij dan niet oordelen, dat ons met veel groter strengheid verboden is iets aan de wet, de profeten, de psalmen en het evangelie toe te voegen? De Here, die reeds lang verklaard heeft, dat Hij door niets zozeer vertoornd wordt dan doordat Hij door menselijke uitvindingen gediend wordt, is zichzelf niet ongelijk geworden. Vandaar die voortreffelijke woorden bij de profeten, die voortdurend in onze oren moesten weerklinken: "Ik heb met uw vaderen, ten dage als Ik ze uit Egypteland uitvoerde, niet gesproken over het brandoffer en het slachtoffer, maar dit woord heb Ik hun geboden, zeggende: Hoort naar mijn stem, zo zal Ik u tot een God zijn, en gij zult Mij tot een volk zijn, en gij zult wandelen in al de weg, die Ik u gebieden zal" (Jer. 7:22). Evenzo: "Ik heb uw vaderen ernstig betuigd, zeggende: Hoort naar mijn stem" (Jer. 11:7 ). En meer woorden van die aard, maar bovenal dit (1 Sam. 15:22): "Heeft de Heere lust aan brandofferen en slachtofferen, en niet veeleer daaraan, dat zijn stem gehoorzaamd wordt? Want gehoorzamen is beter dan slachtoffer, en opmerken dan het vette der rammen; want wederspannigheid is een zonde der toverij; en wederstreven als een zonde der afgoderij." Alle menselijke uitvindingen dus, die in dit stuk verdedigd worden met het gezag der kerk, worden, gelijk men gemakkelijk bewijzen kan, ten onrechte aan de kerk toegerekend, daar ze
niet vrijgepleit kunnen worden van goddeloosheid. (Institutie IV.10.17)

Nogmaals: zaken die de orde aangaan alsook vasten- en bededagen zijn iets geheel anders. Onze vaderen in 1574 hebben ook over de bededagen geschreven en achtten deze noodzakelijk, terwijl zij de feestdagen afschaften. Het gaat in deze om de ere Gods. God komt het alleen toe om instellingen te maken die langer zijn dan tijdelijk en meeromvattend dan plaatselijk. Alles wat de mens daaraan toevoegt als iets dat een blijvende inzetting is voor de gehele kerk, is niet vrij van goddeloosheid, zoals Calvijn in het stuk hierboven betoogt. Het berooft God van Zijn eer en is onder het Oude Testament zwaar bestraft, denk aan Uza, die ook meende iets nuttigs te doen, maar afweek van de instelling Gods. En Jerobeam verdichtte een feestdag uit zijn eigen hart die in het hart van de Heere niet opgekomen was...

@JGW, inderdaad moeten christenen elkaar vrijlaten wanneer iemand in het geweten gebonden is en meent zaken wel of niet te mogen onderhouden. Maar Romeinen 14 kan en mag niet aangevoerd worden uit naam van de Kerk om verkeerde inzettingen maar in stand te blijven houden. Dit hoofdstuk is alleen bedoeld om de zwakken / degenen die in hun consciëntie niet overtuigd zijn, te verdragen.

@Mara, ik vier mijn verjaardag wel, maar niet als een inzetting voor de godsdienst zoals wel gebeurt met de feestdagen. Dat is wel een heel groot verschil.

[Posthoorn]

Beste Eilander, Dia en JG Walther en anderen,

De zaak van de feestdagen moeten we meer bezien van de zijde van de ere Gods dan vanuit allerlei menselijke overwegingen. Raakt het ons niet meer wat CALVIJN zo raakte toen hij bijvoorbeeld dit schreef:

Er is niets ingewikkelds, niets duisters, niets twijfelachtigs in die woorden, waarin aan de ganse kerk verboden wordt aan Gods Woord iets toe te voegen of er iets van af te doen, wanneer het gaat over de dienst des Heeren en de geboden der zaligheid. Maar, zal men zeggen, dit is alleen gezegd van de wet, op welke gevolgd zijn de profetieën en de gehele bediening van het evangelie. Ik erken dat ongetwijfeld, en voeg er tevens aan toe, dat het meer vervullingen zijn der wet dan toevoegselen of afkortingen. En indien de Heere niet duldt, dat er tot de dienst van Mozes, die door veel omhulsels, om zo te zeggen, duister was, niets toegedaan of daarvan afgedaan wordt, totdat Hij door zijn dienstknechten, de profeten, en eindelijk door zijn geliefde Zoon een duidelijker leer zou geven: waarom zouden wij dan niet oordelen, dat ons met veel groter strengheid verboden is iets aan de wet, de profeten, de psalmen en het evangelie toe te voegen? De Here, die reeds lang verklaard heeft, dat Hij door niets zozeer vertoornd wordt dan doordat Hij door menselijke uitvindingen gediend wordt, is zichzelf niet ongelijk geworden. Vandaar die voortreffelijke woorden bij de profeten, die voortdurend in onze oren moesten weerklinken: "Ik heb met uw vaderen, ten dage als Ik ze uit Egypteland uitvoerde, niet gesproken over het brandoffer en het slachtoffer, maar dit woord heb Ik hun geboden, zeggende: Hoort naar mijn stem, zo zal Ik u tot een God zijn, en gij zult Mij tot een volk zijn, en gij zult wandelen in al de weg, die Ik u gebieden zal" (Jer. 7:22). Evenzo: "Ik heb uw vaderen ernstig betuigd, zeggende: Hoort naar mijn stem" (Jer. 11:7 ). En meer woorden van die aard, maar bovenal dit (1 Sam. 15:22): "Heeft de Heere lust aan brandofferen en slachtofferen, en niet veeleer daaraan, dat zijn stem gehoorzaamd wordt? Want gehoorzamen is beter dan slachtoffer, en opmerken dan het vette der rammen; want wederspannigheid is een zonde der toverij; en wederstreven als een zonde der afgoderij." Alle menselijke uitvindingen dus, die in dit stuk verdedigd worden met het gezag der kerk, worden, gelijk men gemakkelijk bewijzen kan, ten onrechte aan de kerk toegerekend, daar ze
niet vrijgepleit kunnen worden van goddeloosheid. (Institutie IV.10.17)

Nogmaals: zaken die de orde aangaan alsook vasten- en bededagen zijn iets geheel anders. Onze vaderen in 1574 hebben ook over de bededagen geschreven en achtten deze noodzakelijk, terwijl zij de feestdagen afschaften. Het gaat in deze om de ere Gods. God komt het alleen toe om instellingen te maken die langer zijn dan tijdelijk en meeromvattend dan plaatselijk. Alles wat de mens daaraan toevoegt als iets dat een blijvende inzetting is voor de gehele kerk, is niet vrij van goddeloosheid, zoals Calvijn in het stuk hierboven betoogt. Het berooft God van Zijn eer en is onder het Oude Testament zwaar bestraft, denk aan Uza, die ook meende iets nuttigs te doen, maar afweek van de instelling Gods. En Jerobeam verdichtte een feestdag uit zijn eigen hart die in het hart van de Heere niet opgekomen was...

Lees ook de artikelen die volgen ná het boven geciteerde. Calvijn maakt onderscheid tussen inzettingen die het geweten binden én regels die de kerk in vrijheid kan instellen met het oog op "de onderhouding der orde en der betamelijkheid" (IV, X, 30). Wat het laatste betreft, moet men "als voorwaarde stellen, ten eerste dat men niet gelooft, dat ze tot zaligheid nodig zijn en zo de consciënties met bezorgdheid binden, en ten tweede, dat men ze niet betrekking doe hebben op de dienst van God, en zo de vroomheid in hen gesteld zou worden" (IV, X, 27).

[Zonderling]

Beste Eilander, Dia en JG Walther en anderen,

De zaak van de feestdagen moeten we meer bezien van de zijde van de ere Gods dan vanuit allerlei menselijke overwegingen. Raakt het ons niet meer wat CALVIJN zo raakte toen hij bijvoorbeeld dit schreef:

Er is niets ingewikkelds, niets duisters, niets twijfelachtigs in die woorden, waarin aan de ganse kerk verboden wordt aan Gods Woord iets toe te voegen of er iets van af te doen, wanneer het gaat over de dienst des Heeren en de geboden der zaligheid. Maar, zal men zeggen, dit is alleen gezegd van de wet, op welke gevolgd zijn de profetieën en de gehele bediening van het evangelie. Ik erken dat ongetwijfeld, en voeg er tevens aan toe, dat het meer vervullingen zijn der wet dan toevoegselen of afkortingen. En indien de Heere niet duldt, dat er tot de dienst van Mozes, die door veel omhulsels, om zo te zeggen, duister was, niets toegedaan of daarvan afgedaan wordt, totdat Hij door zijn dienstknechten, de profeten, en eindelijk door zijn geliefde Zoon een duidelijker leer zou geven: waarom zouden wij dan niet oordelen, dat ons met veel groter strengheid verboden is iets aan de wet, de profeten, de psalmen en het evangelie toe te voegen? De Here, die reeds lang verklaard heeft, dat Hij door niets zozeer vertoornd wordt dan doordat Hij door menselijke uitvindingen gediend wordt, is zichzelf niet ongelijk geworden. Vandaar die voortreffelijke woorden bij de profeten, die voortdurend in onze oren moesten weerklinken: "Ik heb met uw vaderen, ten dage als Ik ze uit Egypteland uitvoerde, niet gesproken over het brandoffer en het slachtoffer, maar dit woord heb Ik hun geboden, zeggende: Hoort naar mijn stem, zo zal Ik u tot een God zijn, en gij zult Mij tot een volk zijn, en gij zult wandelen in al de weg, die Ik u gebieden zal" (Jer. 7:22). Evenzo: "Ik heb uw vaderen ernstig betuigd, zeggende: Hoort naar mijn stem" (Jer. 11:7 ). En meer woorden van die aard, maar bovenal dit (1 Sam. 15:22): "Heeft de Heere lust aan brandofferen en slachtofferen, en niet veeleer daaraan, dat zijn stem gehoorzaamd wordt? Want gehoorzamen is beter dan slachtoffer, en opmerken dan het vette der rammen; want wederspannigheid is een zonde der toverij; en wederstreven als een zonde der afgoderij." Alle menselijke uitvindingen dus, die in dit stuk verdedigd worden met het gezag der kerk, worden, gelijk men gemakkelijk bewijzen kan, ten onrechte aan de kerk toegerekend, daar ze
niet vrijgepleit kunnen worden van goddeloosheid. (Institutie IV.10.17)

Nogmaals: zaken die de orde aangaan alsook vasten- en bededagen zijn iets geheel anders. Onze vaderen in 1574 hebben ook over de bededagen geschreven en achtten deze noodzakelijk, terwijl zij de feestdagen afschaften. Het gaat in deze om de ere Gods. God komt het alleen toe om instellingen te maken die langer zijn dan tijdelijk en meeromvattend dan plaatselijk. Alles wat de mens daaraan toevoegt als iets dat een blijvende inzetting is voor de gehele kerk, is niet vrij van goddeloosheid, zoals Calvijn in het stuk hierboven betoogt. Het berooft God van Zijn eer en is onder het Oude Testament zwaar bestraft, denk aan Uza, die ook meende iets nuttigs te doen, maar afweek van de instelling Gods. En Jerobeam verdichtte een feestdag uit zijn eigen hart die in het hart van de Heere niet opgekomen was...

Lees ook de artikelen die volgen ná het boven geciteerde. Calvijn maakt onderscheid tussen inzettingen die het geweten binden én regels die de kerk in vrijheid kan instellen met het oog op "de onderhouding der orde en der betamelijkheid" (IV, X, 30). Wat het laatste betreft, moet men "als voorwaarde stellen, ten eerste dat men niet gelooft, dat ze tot zaligheid nodig zijn en zo de consciënties met bezorgdheid binden, en ten tweede, dat men ze niet betrekking doe hebben op de dienst van God, en zo de vroomheid in hen gesteld zou worden" (IV, X, 27).

Beste @Posthoorn,

Terecht opgemerkt, en ik heb dit alles ook zorgvuldig gelezen. Calvijn bedoelt met de regels die de kerk in vrijheid kan en mag instellen de regels die de orde van de kerk aangaan en daarvoor ook noodzakelijk zijn, zoals de tijden dat men moet samenkomen (niet ieder kan immers zelf een tijd aanhouden), idem de plaats dat men moet samenkomen, enzovoort. Maar je vergist je wanneer je zou menen dat Calvijn onder deze zaken van orde ook de feestdagen liet vallen. Sterker nog, deze sloot hier hier zeker van uit want hij noemt enkele malen de feestdagen als zaken die zich nu juist niet verdragen met een welingestelde kerk. Ook schrijft Calvijn dat al deze regels een zekere grondslag in het Woord moeten hebben!! Het staat de kerk dus niet toe regels toe te voegen, OOK NIET wanneer de kerk leert dat daar de zaligheid daar niet aan verbonden is.

Nog een mooi citaat uit Calvijn:

Maar hoeveel menen wij, dat er aan gelegen is, dat de Heere van zijn Rijk beroofd wordt, waarop Hij met zo grote gestrengheid aanspraak maakt? En het wordt Hem ontroofd, zo dikwijls als Hij gediend wordt met wetten van menselijke uitvindingen, daar Hij alleen gehouden wil worden voor de Wetgever van zijn dienst. En opdat niemand mene, dat dit een zaak is van geen belang, zo laat ons horen, op hoe hoge waarde zij geschat wordt door de Here. "Daarom," zegt Hij (Jes. 29:13), "dat dit volk Mij gevreesd heeft met geboden en leringen van mensen, daarom, ziet, zal Ik het doen verstomd staan door een groot en verwonderlijk wonder; want de wijsheid zal van zijn wijzen vergaan en het verstand wijken van zijn oudsten." Elders: "Tevergeefs eren zij Mij, lerende leringen, die geboden van mensen zijn" (Matth. 15:9). (IV.10.24)

Idem:

En dit is de reden, waarom Paulus (Col. 2) wil, dat wij zo naarstig er voor op onze hoede zijn, dat wij ons niet laten bedriegen door de inzettingen der mensen, en die eigenwillige godsdienst, die buiten de leer van God om door mensen bedacht is. Zo is het voorzeker: èn onze wijsheid, èn die van alle mensen moet voor ons zelf dwaasheid worden, opdat wij Hem alleen wijs laten zijn.

En waarvan wordt in Kolossenzen 2 onder meer gesproken? Juist, ook van de onderhouding van de feestdagen als eigenwillige godsdienst die een schijn der godzaligheid hebben.

[Posthoorn]

Beste @Posthoorn,

Terecht opgemerkt, en ik heb dit alles ook zorgvuldig gelezen. Calvijn bedoelt met de regels die de kerk in vrijheid kan en mag instellen de regels die de orde van de kerk aangaan en daarvoor ook noodzakelijk zijn, zoals de tijden dat men moet samenkomen (niet ieder kan immers zelf een tijd aanhouden), idem de plaats dat men moet samenkomen, enzovoort. Maar je vergist je wanneer je zou menen dat Calvijn onder deze zaken van orde ook de feestdagen liet vallen. Sterker nog, deze sloot hier hier zeker van uit want hij noemt enkele malen de feestdagen als zaken die zich nu juist niet verdragen met een welingestelde kerk.

Het kan best zijn dat Calvijn de feestdagen niet als vallende onder die zgn. vrije regels heeft gezien. Maar ik denk dat we zonder problemen Calvijns indeling bij de tweede categorie hierop van toepassing kunnen laten zijn. Niemand behoeft zich immers in zijn geweten gebonden te voelen om Kerst te vieren of Pasen op de vastgestelde dagen? Maar het is een regel van orde, een 'katholieke' regel zelf, die waarborgt dat de grote daden Gods, in het zenden van Zijn Zoon, in Diens vernedering en verhoging, op gezette tijden worden verkondigd. Dat laatste is geheel Bijbels.

[Zonderling]

Het kan best zijn dat Calvijn de feestdagen niet als vallende onder die zgn. vrije regels heeft gezien. Maar ik denk dat we zonder problemen Calvijns indeling bij de tweede categorie hierop van toepassing laten zijn.

De tweede zin ontkracht helaas de eerste.

Niemand behoeft zich in het geweten gebonden te voelen om Kerst te vieren of Pasen op de vastgestelde dagen.

Je zou niet moeten zeggen: Niemand BEHOEFT zich gebonden te voelen..., maar niemand MAG zich gebonden voelen. Zodra ook maar één persoon zich hieraan gebonden voelt, is er al iets geheel mis! En in de praktijk voelt bijna iedereen zich hieraan gebonden, zeker 95% van de Gereformeerde Gezindte als het geen 99% is.

Maar het is een regel van orde, een 'katholieke' regel zelf, die waarborgt dat de grote daden Gods, in het zenden van Zijn Zoon, in Diens vernedering en verhoging, op gezette tijden worden verkondigd. Dat laatste is geheel Bijbels.

Zo geformuleerd bestrijdt ik dat niet want dat heb ik hiervoor ook zelf al meerdere malen aangegeven. Wat ik bestrijd, is dat hiervoor vaste dagen zouden MOGEN worden aangewezen, die de tijd en plaats van plaatselijke gemeenten overstijgt. Dat komt geen mens toe.

Maar laat ik het hierbij houden.