Omgang met literatuur

[Marjan]

Het eerste wat bij me opkomt: kwaliteit, geen prutsschrijfwerk. Verder: opbouwend, in de zin van: geen verheerlijking van een slechte leefsfeer of leefstijl. En: het moet je aan het denken zetten over de zin van het leven.
Literatuur hoeft voor mij niet persé christelijk te zijn. Arthur Japin waardeer ik ook bijvoorbeeld.

[parsifal]

bovendien als je goede Christelijke literatuur wilt lezen, ben je snel uitgelezen.

[Marjan]

Oorspronkelijk gepost door parsifal
bovendien als je goede Christelijke literatuur wilt lezen, ben je snel uitgelezen.

Maar omschrijf dan eens goede Christelijke literatuur?!

[lebaoth]

Ik denk dat die omschrijving hetzelfde moet zijn als bij goede seculiere literatuur. Alleen jammer dat er voor christelijke 'literatuur' over het algemeen andere, mildere, maatstaven worden gehanteerd, omdat het toch aardig is dat men het probeert. Waarom voor christenschrijvers andere criteria hanteren?
En christelijke moderne literatuur is er al helemaal bar weinig. Nijenhuis, Nouwen, Rosseels, dan houdt het wel weer zo'n beetje op. (Ik reken Adrian Verbree er inderdaad niet onder, sorry Marjan. )

Maarre, op de vraag van Koos weet ik eigenlijk ook niet zo'n pasklaar antwoord. Literatuur onderscheidt zich vooral door de kunstwaarde. Stijl, structuur, enz.

[Sabra]

Oorspronkelijk gepost door lebaoth

Maarre, op de vraag van Koos weet ik eigenlijk ook niet zo'n pasklaar antwoord. Literatuur onderscheidt zich vooral door de kunstwaarde. Stijl, structuur, enz.

Bij dit laatste kan ik mij wel aansluiten. Vooral van W.F. Hermans kan ik genieten, één der briljanste schrijvers in de Nederlandse historie.

[Sabra]

Oorspronkelijk gepost door koosvanderkolk
@Sabra

Oke, dus jij bent het oneens met Sartre (en waarschijnlijk ook met Marjan), als hij stelt dat een goed boek ter verheerlijking van het antisemitische niet kan bestaan?

Ik ben het oneens met de stelling dat een boek ter verheerlijking van het antisemitisme niet kan bestaan. Maar wat heeft dat van doen met de literatuur geschreven door W.F. Hermans?

[Sabra]

Ook jouw stelling kan ik niet onderschrijven.

En waar ik van geniet, van de stijl, van de thematiek, en van zijn vermogen de wanhoop waarmee mensen te maken krijgen te verwoorden. Dit alles voor mij gecombineerd in 'De donkere kamer van Damocles'.

Dat dit ver staat van de christelijke thematiek is voor mij niet belangrijk, echter je krijgt in je leven te maken met mensen die een beeld zijn van de personages die hij beschrijft.

[lebaoth]

@lebaoth

Literatuur onderscheidt zich vooral door de kunstwaarde. Stijl, structuur, enz

Wat bedoel je hiermee? Het onderscheidt zich, maar waarin dan? Qua stijl kan ik me nog iets voorstellen, maar wat versta jij onder een goede structuur?

O, ik bedoelde niet zoveel bijzonders: er is een duidelijk verschil in structuur te zien tussen notulen van een gemeenteraadsvergadering en een literair werk. Ik noem maar iets.

"een goed boek wat geen christelijke boodschap uitdraagt bestaat niet"

Ik denk dat een goed boek ter verheerlijking van het antichristelijke inderdaad niet kan bestaan. Sartre ken ik niet heel goed, bedoelde hij met 'verheerlijk' een niet duidelijk afkeuren, meer passief dus, of een actieve verheerlijking? Ik geloof niet dat Hermans het antichristelijke verheerlijkt, temeer omdat hij over alles cynisch is, ook over het antichristelijke opzich. Maar passief draagt hij inderdaad bepaald geen christelijke boodschap uit.

Tja, ik ben zelf ook erg weg van WFH. Misschien kunnen deze boeken goed zijn in die zin, dat ze de hopeloosheid van een leven zonder God duidelijk maken.
Genieten van een boek heeft voor mij vooral ook met herkenning te maken, en ik herken de wanhoop en de leegte bij Hermans wel, ondanks een leven met God.

[Aangepast op 5/7/05 door lebaoth]

[Sabra]

Ik vind het persoonlijk lastiger om om te gaan met boeken van bijv. Dan Brown dan van W.F. Hermans. Er is genoeg over Hermans geschreven, evenals over de thematiek die hij behandelt in zijn boeken. Wanneer je daarnaast weet dat Hermans gecharmeerd is van de ideeën van Wittgenstein, dan weet je genoeg.

Boeken van de populaire Dan Brown zijn moeilijker te analyseren. Dit omdat hij zijn verhaal bouwt op 'feiten', legendes en de mythologie.

Wanneer Brown spreekt over Isis, Horus, en Osiris in vergelijking met Maria en Jezus en andere heidense kenmerken van de kerk, dan baseert hij zich wel op wetenschappelijk onderzoek.

In het boek De koperen schatkaart, de mysterieuze Dode-zeerol ontcijferd van Robert Feather wordt veel dieper ingegaan over de overeenkomsten tussen de heidense religies in Egypte, Babylon en Mesopotamië enerzijds en het Joodse en christelijke geloof anderzijds. Eveneens wordt in dit boek ingegaan op de heidense kenmerken en de heidense symbolen die nog steeds in de kerk aanwezig zijn. Het bekendste voorbeeld is de verering van de moedergod, in de kerk gesymboliseert door de verering van Maria.

Het laatste boek is overigens geen aanrader, bij mij leidde dit boek tot grote twijfel over mijn geloof.

[Aangepast op 12/7/05 door Sabra]

[Aangepast op 12/7/05 door Sabra]

[memento]

Waar ik problemen mee heb met niet-christelijke literatuur, is dat je soms zit te genieten van zonden, puur omdat de schrijver ze zo prachtig en kunstig weet te verwoorden. Ikzelf ben vroeger fan geweest van de boeken van Salman Rusdi, maar ik kan die nu echt niet meer lezen met een eerlijk geweten...

Daarmee wil ik niet zeggen dat we niets moeten lezen wat niet christelijk is, dat is onzin. Echt christelijke literatuur is er haast niets. Maar laten we asjeblieft oppassen bij wat we lezen...

[Sabra]

Wanneer je weet waar de schrijver staat en wat zijn motieven zijn is het makkelijker een oordeel te geven over hetgeen hij schrijft.

Daarom is het ook zo lastig om een oordeel te vellen over een opeens populaire schrijver als Brown, omdat je niet weet wat hem drijft.

Ik lees dan ook met een gerust hart bijv. Hermans, Mulisch, 't Hart, De Winter en 't Reve.

Giphart, Cremer en Wolkers laat ik links liggen, dat is mij te plat.