Zie onderstaand artikel

Is dit herkenbaar?

http://www.puntuit.nl/nieuws/binnenland ... h_1_776738

Ik heb het idee dat bijv. de de studenten van de GG steeds vaker ook toepassingen naar het hedendaagse leven maken (en niet alleen in het derde 'punt'), daardoor worden preken al een stuk praktischer. Het zou ook mooi zijn als predikanten eens wat persoonlijker worden en niet hele tijd termen als 'ons' en 'wij' gebruiken, dat zou een preek ook al minder theoretisch maken.

Maar over het algemeen zijn preken in de gereformeerde gezindte erg theoretisch ja. Helemaal als ze alleen gericht zijn op de onbekeerden en er geen woord voor Gods kinderen uit te halen valt.

Curatorium schreef:Ik heb het idee dat bijv. de de studenten van de GG steeds vaker ook toepassingen naar het hedendaagse leven maken (en niet alleen in het derde 'punt'), daardoor worden preken al een stuk praktischer. Het zou ook mooi zijn als predikanten eens wat persoonlijker worden en niet hele tijd termen als 'ons' en 'wij' gebruiken, dat zou een preek ook al minder theoretisch maken.

Maar over het algemeen zijn preken in de gereformeerde gezindte erg theoretisch ja. Helemaal als ze alleen gericht zijn op de onbekeerden en er geen woord voor Gods kinderen uit te halen valt.

Wat het laatste betreft: als ik anderen kritiek op de prediking hoor geven, hoor ik juist het tegenovergestelde; het is theoretisch als er alleen maar voor Gods volk gepreekt wordt en de onbekeerden nauwelijks aangesproken worden... wellicht ligt er aan beide kanten een gevaar?

Overigens vind ik de preken niet te theoretisch, maar ik voel wel mee met de 'praktische' jongeren en ouderen, in mijn omgeving merk ik dat de preek voor hen vaak best moeilijk is.

Per dominee heel verschillend.

Dus zou hier geen algemeen oordeel over kunnen geven.

Maar meer aandacht voor praktische zaken zou zeker geen kwaad kunnen.
Bijvoorbeeld hoe moet je als christen leven: volgen van Christus, soberheid, zelfbeheersing, broederlijke liefde, hulp aan de armen, getuigen zijn...
zie hoe praktisch de brieven van Paulus zijn.
Het lijkt erop dat we het beeld van de eerste christen gemeentes een beetje kwijt geraakt zijn.

Er zijn bepaalde dominees die vooral preken over hoe God Zijn weg gaat met Zijn kinderen.
Waarbij de veroordeling van de onbekeerde en oproep tot bekering dan weer minder aan bod komt.

Nee, voor mij ook niet herkenbaar. Natuurlijk is er wel eens een dominee waar het nogal "droog" verteld wordt.
Ik vind echter een huilerig toontje storender dan een wat te theoretische verkondiging.

Misschien is voor ons zelf de preek niet theoretisch, maar als anderen in de gemeente waarin je zit, dit wel vinden zou hier toch ook oog voor moeten zijn.

Je bent met elkaar gemeente.

men zou bijvoorbeeld kunnen indelen dat in de ochtend een praktisch instekende preek is en in de avond theoretisch instekende preek

Zeker om jongeren en mensen die aangeven dat de preek voor hen soms niet begrijpbaar is hierin serieus te nemen, zou dit niet zomaar weg gemoffeld dienen te worden.

Ik ben bang dat er twee extremen zijn. Ik zit zelf in een kerk waar de preken m.i. vaak "te praktisch" zijn. Er is aandacht voor bijbelstudie buiten de diensten (en die gaan diep), maar niet iedereen is daarbij betrokken. Het is goed om ook via de preken, kennis van de Bijbel over te dragen en het in verband met theologische waarheden te brengen. Al denk ik dat hierbij de tekst gekozen moet worden voordat de theologische of praktische boodschap gekozen wordt (zodat de tekst over de theologie heerst en niet andersom)

Aan de andere kant zie je ook theoretische preken, waarbij de toepassing nauwelijks gemaakt wordt of de toepassing niet te dichtbij komt. Ik zie dit bijvoorbeeld in een studie die we hadden, waarin we door Galaten gingen. De vertaling naar deze tijd gebeurt dan vaak op de details van de brief, maar niet op het hoofdthema. Of in deze vertaling wordt gekeken naar hoe hededaagse joden, Rooms Katholieken (of sommige charismatische kerken) het fout doen, maar niet waar het gevaar voor ons ligt. Iets soortgelijks zie ik bijvoorbeeld in de preken van Stephen Tong die ik regelmatig hoor. Hij is vaak theoretisch en legt veel nadruk op de leer. Echter als hij praktisch kritisch wordt, dan richt hij zich vaak tegen de gevaren van welvaartsevangelie (wat inderdaad een groot gevaar is in ZO Azie) en de charismatische beweging, en in gevaren voor kerkleden in hun alledaagse leven, maar niet zozeer op gevaren die kunnen ontstaan door een verkeerd begrijpen van de leer.

Samengevat, mijn ideeen laat preken gebaseerd zijn op de Bijbel, waarin de Bijbel over de theologie heerst en maak toepassingen zowel in het handelen van alle dag, als in de gevaren die er kunnen zijn in het denken over de Heere God en richt je in de toepassing vooral op de mensen in de kerk en niet op "de boze buitenwereld".

Curatorium schreef:Ik heb het idee dat bijv. de de studenten van de GG steeds vaker ook toepassingen naar het hedendaagse leven maken (en niet alleen in het derde 'punt'), daardoor worden preken al een stuk praktischer. Het zou ook mooi zijn als predikanten eens wat persoonlijker worden en niet hele tijd termen als 'ons' en 'wij' gebruiken, dat zou een preek ook al minder theoretisch maken.

Maar over het algemeen zijn preken in de gereformeerde gezindte erg theoretisch ja. Helemaal als ze alleen gericht zijn op de onbekeerden en er geen woord voor Gods kinderen uit te halen valt.

Tegenwoordig zie je steeds meer dat de 'toepassing' in de hele preek is verweven, en een toepassing in het 'derde punt' lijkt
me ongebruikelijk. Dan moet het derde punt wel de 'toepassing' zelf zijn.
De enige predikant die hier gestaan heeft, en die ik nog gekend heb, die nog echt een aparte toepassing maakte,
na de tussenzang, als de punten al behandeld waren, was ds. J. Mijnders. Hij maakte meest een vrij korte maar wel duidelijke
toepassing. Dus ná de behandeling van alle punten.

Eens met parsifal, het is heel belangrijk dat er een goed en zorgvuldig evenwicht wordt gevonden.
Dat mag inderdaad niet alleen op de leer zijn. Packer spreekt ergens over het gevaar van 'christenen met een waterhoofd': al hun christen-zijn zit in het hoofd, in het verstand. Maar als de handen, de werken niet volgen is het geloof dood, zegt Jacobus.
En aan de andere kant hoor ik bijv. wel eens een predikant die geregeld tekeer gaat tegen al die theoretische christenen en erg de nadruk legt op de daden. Hij is daarin reactionair en dat kan tot op zekere hoogte goed zijn, als er inderdaad correctie nodig is in de gemeente. Maar als hij altijd zo zal blijven preken, zullen mensen de leer uit het oog verliezen. En dan komt er ook echt scheefgroei.

-DIA- schreef:Tegenwoordig zie je steeds meer dat de 'toepassing' in de hele preek is verweven, en een toepassing in het 'derde punt' lijkt
me ongebruikelijk. Dan moet het derde punt wel de 'toepassing' zelf zijn.
De enige predikant die hier gestaan heeft, en die ik nog gekend heb, die nog echt een aparte toepassing maakte,
na de tussenzang, als de punten al behandeld waren, was ds. J. Mijnders. Hij maakte meest een vrij korte maar wel duidelijke
toepassing. Dus ná de behandeling van alle punten.

Recent hoorde ik preken waarin het eigenlijk in tweeën was gedeeld. Dus eerst werd de tekst langs gelopen en uitgelegd. Dat gebeurde inhoudelijk degelijk, maar tegelijk vrij snel, zonder enige vorm van toepassing. Gewoon eerst helemaal in de tijd en context plaatsen en de tekst laten spreken.
En toen in het tweede deel werd de tekst eigenlijk gewoon opnieuw langsgelopen, maar dan helemaal op toepassing gericht.
Ik vond dat ook wel een mooie indeling.

Jongere schreef:

-DIA- schreef:Tegenwoordig zie je steeds meer dat de 'toepassing' in de hele preek is verweven, en een toepassing in het 'derde punt' lijkt
me ongebruikelijk. Dan moet het derde punt wel de 'toepassing' zelf zijn.
De enige predikant die hier gestaan heeft, en die ik nog gekend heb, die nog echt een aparte toepassing maakte,
na de tussenzang, als de punten al behandeld waren, was ds. J. Mijnders. Hij maakte meest een vrij korte maar wel duidelijke
toepassing. Dus ná de behandeling van alle punten.

Recent hoorde ik preken waarin het eigenlijk in tweeën was gedeeld. Dus eerst werd de tekst langs gelopen en uitgelegd. Dat gebeurde inhoudelijk degelijk, maar tegelijk vrij snel, zonder enige vorm van toepassing. Gewoon eerst helemaal in de tijd en context plaatsen en de tekst laten spreken.
En toen in het tweede deel werd de tekst eigenlijk gewoon opnieuw langsgelopen, maar dan helemaal op toepassing gericht.
Ik vond dat ook wel een mooie indeling.

Maar dat vindt je ook wel bij de oudvaders toch?

-DIA- schreef:

Jongere schreef:

-DIA- schreef:Tegenwoordig zie je steeds meer dat de 'toepassing' in de hele preek is verweven, en een toepassing in het 'derde punt' lijkt
me ongebruikelijk. Dan moet het derde punt wel de 'toepassing' zelf zijn.
De enige predikant die hier gestaan heeft, en die ik nog gekend heb, die nog echt een aparte toepassing maakte,
na de tussenzang, als de punten al behandeld waren, was ds. J. Mijnders. Hij maakte meest een vrij korte maar wel duidelijke
toepassing. Dus ná de behandeling van alle punten.

Recent hoorde ik preken waarin het eigenlijk in tweeën was gedeeld. Dus eerst werd de tekst langs gelopen en uitgelegd. Dat gebeurde inhoudelijk degelijk, maar tegelijk vrij snel, zonder enige vorm van toepassing. Gewoon eerst helemaal in de tijd en context plaatsen en de tekst laten spreken.
En toen in het tweede deel werd de tekst eigenlijk gewoon opnieuw langsgelopen, maar dan helemaal op toepassing gericht.
Ik vond dat ook wel een mooie indeling.

Maar dat vindt je ook wel bij de oudvaders toch?

Het kan goed dat die predikanten het daar hebben gevonden, want dat waren mensen die erg vertrouwd zijn met de oudvaders.

Jongere schreef:

-DIA- schreef:Tegenwoordig zie je steeds meer dat de 'toepassing' in de hele preek is verweven, en een toepassing in het 'derde punt' lijkt
me ongebruikelijk. Dan moet het derde punt wel de 'toepassing' zelf zijn.
De enige predikant die hier gestaan heeft, en die ik nog gekend heb, die nog echt een aparte toepassing maakte,
na de tussenzang, als de punten al behandeld waren, was ds. J. Mijnders. Hij maakte meest een vrij korte maar wel duidelijke
toepassing. Dus ná de behandeling van alle punten.

Recent hoorde ik preken waarin het eigenlijk in tweeën was gedeeld. Dus eerst werd de tekst langs gelopen en uitgelegd. Dat gebeurde inhoudelijk degelijk, maar tegelijk vrij snel, zonder enige vorm van toepassing. Gewoon eerst helemaal in de tijd en context plaatsen en de tekst laten spreken.
En toen in het tweede deel werd de tekst eigenlijk gewoon opnieuw langsgelopen, maar dan helemaal op toepassing gericht.
Ik vond dat ook wel een mooie indeling.

Ach ja, en onze predikant verweeft de toepassing weer met de uitleg van de tekst, zodat deze als het ware door de preek heen loopt. Het is denk ik allemaal wel goed, zolang deze maar niet ontbreekt.