Een nieuw artikel van mr A.A. Bart op http://www.afwachtenofverwachten.nl!

Het gaat over de vraag voor wie Jezus Christus is gestorven. Wat vinden jullie ervan?

http://www.afwachtenofverwachten.nl/lwalgenoegz.htm

Daar had ik op cathechisatie nog een interessante aanvaring mee. De ouderling (goede man trouwens) beweerde dat de evangelischen fout zaten wanneer ze evangeliseerden, dus mensen persoonlijk aanspraken, dat Christus er ook voor hun is. Ik vond dat je dat wel mocht zeggen, omdat het evangelie geen voorwaarden of uitnodigingslijstje kent. Het is er voor iedereen. Dus Christus is er voor de hele wereld.
Staat er immers niet geschreven dat God wil dat alle mensen tot bekering komen?

Aan de andere kant kent geloven ook een hele scherpe voorwaarde om deel te hebben in het heil en dat is geloven. Dus niet iedereen wordt behouden. Alleen de mensen die tot geloof komen.

Anemoon, het is moeilijk samen te vatten.

Kern van de zaak is dat Christus de zonden gedragen heeft van het ganse menselijke geslacht. De waardij van Zijn offer kent geen beperking. Dat maakt de tekst uit Joh. 3,16 voor ons zo ontzettend belangrijk. Die tekst geeft aan dat God de wereld lief heeft gehad. Geen excuses alsof Hij slechts een deel zou hebben liefgehad! Nee, de gehele wereld. Daarom mogen we ook spreken: Er is een gestorven Christus voor u. Die oproep komt, als het goed is, iedere zondag tot u, jouw en mij. Dat is ook de reden dat Johannes in datzelfde hoofdstuk schrijft 'opdat een ieder die gelooft'. Opdat een ieder die gelooft. Een verzoening voor de gehele wereld met één voorwaarde: indien gij dan gelooft; want die gelooft is Hij dierbaar. O, hoe ontzettend zal het zijn om aan in de eeuwigheid een Christus te ontmoeten die wraak doet met een eeuwige wraak. Wraak, omdat u of jouw zijn bloed vertreden hebt. Vertreden omdat u geen waarde zag in dat bloed; vertreden omdat u als excuus gebruikte dat uw zonden te groot waren; vertreden omdat u zei dat het alleen voor de uitverkorenen was; vertreden omdat ..... vult u zelf maar. Vriend of vriendin nog klinkt de boodschap uit Gods Woord 'dit is een getrouw Woord en aller aanneming waardig dat Jezus Christus in de wereld gekomen voor zondaren, waarvan ik de voornaamste ben'.

Velen worstelen tot slot volgens mr. Bart met de vraag of ze deze weldaad wel deelachtig zijn. Ze zien uit naar een bijzondere bevestiging, een bijzondere verzegeling. Is dat nodig? Nee, we moeten als gelovige ons tevreden stellen met de belofte dat een iegelijk die in Hem gelooft het eeuwige leven heeft. In soortgelijke woorden drukt ook Koelman zich uit in 'natuur en gronden van het geloof'. Laat het u genoeg zijn dat het rustpunt van uw leven Christus is. Als u alles in Hem vindt; als Hij uw leven is, dan mogen, nee dan moeten wij u verkondigen dat ook u het eeuwige leven is toebereid.

Kan me goed vinden in de strekking van het stuk: dat Christus Gods onuitsprekelijke gave is voor de zonden der gehele wereld en dat de indringende vraag tot ons allen komt; wat denkt u van de Christus? Wie zegt gij dat Ik ben?

Oorspronkelijk gepost door anemoon
heb jij het hele stuk gelezen, miscanthus?

Niet an die moelijke vragen stellen....
ik heb vroeger een cursus snelezen gedaan. Daar heb ik soms nog gemak van.... 't is wel veel van hetzelfde, maar wel duidelijk zo.

Ik heb het hele stuk ook niet gelezen, het is me nogal een lap.

maar idd met de samenvatting kan ik instemmen.

1 Joh. 2 : 2

En Hij is een Verzoening voor onze zonden; en niet alleen voor de onze, maar ook voor de zonden van de gehele wereld

wat natuurlijk niet wil zeggen dat iedereen dan ook zalig wordt, maar alleen die Hem door een waar geloof aannemen.

[Aangepast op 11/6/05 door Gabrielle]

Dit is de inleiding:

Voor wie is Jezus Christus gestorven?

Deze vraag heeft predikers eeuwenlang bezig gehouden. Zij raakte de verkondiging van het Evangelie. Kon in de prediking van het Woord van God een aanbod van genade uitgaan tot alle hoorders, of stond de beperkte verzoening daaraan in de weg? Ook vele eenvoudige gemeenteleden hebben zich hun leven lang afgetobd met de vraag of het heil wel voor hen bestemd was. In dit artikel wordt de weg gewezen, die Luther en Calvijn, enkele afgevaardigden van de Dordtse synode, John Newton en J.C. Ryle bij het vinden van een antwoord op deze vraag hebben gewezen. Enkele persoonlijke noties worden daaraan toegevoegd.

[Aangepast op 17/05/04 door Polemicus]

Over de reformatoren zegt mr Bart het volgende:

"Luther stelt dus zonder omhaal, dat Jezus Christus de zonden van alle mensen, ja van de gehele wereld en dus ook van iedere hoorder in het bijzonder heeft gedragen en dat Hij in ons aller plaats stond. Hij heeft daardoor ons arme zondaren met God verzoend en genade, gerechtigheid, eeuwig leven en zaligheid verworven. Hij zorgde voor verlossing en genoegdoening voor allen. Maar allen ontvangen daarvan niet de toepassing. Deze wordt slecht door het geloof ontvangen, dat naar Luthers opvatting uiteraard ook een gave van God is. Het doel van Christus’ leven, lijden en sterven is volgens Luther duidelijk om ons allen te redden van zonde en dood en ons rechtvaardig en zalig te maken. Dit was ook de wil van God de Vader."

en:

"Ook Calvijn spreekt dus over de toerekening van de zonden van de hele wereld en zegt dat Jezus Christus niet alleen voor de uitverkorenen, maar “voor ons allen” heeft geleden. Hij verbindt dat zeer nauw met het aanbod van genade aan heel de wereld. Ook hij spreekt van gerechtigheid en zaligheid, die Christus door Zijn bloed verworven heeft. Zijn dood is tot verzoening van de overtredingen van allen, niet slechts van de uitverkorenen. Maar evenals Luther stelt Calvijn dat de vrucht daarvan slechts genoten wordt door het geloof; de toepassing van het heil is beperkt tot de uitverkorenen."

Dat is wel erg ruim!

[Aangepast op 17/05/04 door Polemicus]

Oorspronkelijk gepost door Polemicus
Over de reformatoren zegt mr Bart het volgende:

"Luther stelt dus zonder omhaal, dat Jezus Christus de zonden van alle mensen, ja van de gehele wereld en dus ook van iedere hoorder in het bijzonder heeft gedragen en dat Hij in ons aller plaats stond. Hij heeft daardoor ons arme zondaren met God verzoend en genade, gerechtigheid, eeuwig leven en zaligheid verworven. Hij zorgde voor verlossing en genoegdoening voor allen. Maar allen ontvangen daarvan niet de toepassing. Deze wordt slecht door het geloof ontvangen, dat naar Luthers opvatting uiteraard ook een gave van God is. Het doel van Christus’ leven, lijden en sterven is volgens Luther duidelijk om ons allen te redden van zonde en dood en ons rechtvaardig en zalig te maken. Dit was ook de wil van God de Vader."

en:

"Ook Calvijn spreekt dus over de toerekening van de zonden van de hele wereld en zegt dat Jezus Christus niet alleen voor de uitverkorenen, maar “voor ons allen” heeft geleden. Hij verbindt dat zeer nauw met het aanbod van genade aan heel de wereld. Ook hij spreekt van gerechtigheid en zaligheid, die Christus door Zijn bloed verworven heeft. Zijn dood is tot verzoening van de overtredingen van allen, niet slechts van de uitverkorenen. Maar evenals Luther stelt Calvijn dat de vrucht daarvan slechts genoten wordt door het geloof; de toepassing van het heil is beperkt tot de uitverkorenen."

Dat is wel erg ruim!

[Aangepast op 17/05/04 door Polemicus]

Weet jij per ongeluk waar Calvijn dit heeft gezegd?

En van dr Steenblok:

"Hij verwierp dat de algenoegzaamheid van de Christus’ dood en bloedstorting de grondslag was voor de prediking van het Evangelie. Er is wel een oneindige waardij in het offer van Christus, maar die beperkt zich tot de uitverkorenen. “De algenoegzaamheid van Christus’ offerande is niet te vereenzelvigen met de algemeenheid en uitgestrektheid tot alle uitwendig geroepenen. De zaligheid toch, en zo ook de beloften, waarvan de zaligheid de vervulling is, is middelijkerwijs gesproken al tevoren door het besluit der verkiezing beperkt tot de uitverkorenen.”[27] Een mogelijkheid tot zalig worden voor alle mensen ziet dr Steenblok slechts als remonstrantisme. “Want er is geen mogelijkheid van zalig worden buiten de wedergeboorte. Genade en zaligheid worden alleen in die weg verkregen uit soeverein vrije genade Gods in Christus. En de verwerving van de zaligheid strekt zich geen haarbreed verder uit dan de toepassing, die pas begint met de wedergeboorte. En deze sluit de algemene aanbieding van genade geheel uit van het werk der zaligheid. … De mens, die leeft onder uiterlijke middelen der genade, maar omkomt in zijn zonde, wordt dan ook niet veroordeeld omdat hij die in dat zogenaamde algemene aanbod van genade gestelde mogelijkheid van zalig worden veracht heeft, en die voor hem verkrijgbare genade verstoten heeft. Want dan zou Christus die mogelijkheid van zaligheid als een verliesbaar goed voor hem verworven moeten hebben.”[28] "

Die moest dus niets hebben van de klassieke opvatting over de algenoegzaamheid!

Jacob vroeg: Weet jij per ongeluk waar Calvijn dit heeft gezegd?

Antwoord: zie artikel mr Bart.

Dat is wel erg ruim!


Dat klopt Polemicus, maar als je enerzijds vasthoudt aan het Schriftwoord uit Joh. 3,16 vv. en andere schriftgedeelten, dan belijd je daarmee dat Christus voor de zonden ondeelbaar heeft geleden. Uit liefde voor de wereld heeft hij de zonden gedragen en doordragen.

Als je dan aan de andere kant zegt dat Christus op Golgotha het heil verworven heeft, dan moet je wel uitspreken 'Er is een gestorven Christus voor u, in Hem is alles gereed. Hij heeft de verlossing voor de gehele wereld aangebracht'.

Daarmee is natuurlijk niet alles gezegd want Joh. 3 zegt meer: opdat een iegelijk die gelooft het eeuwige leven hebbe [...] en die niet gelooft is alrede veroordeeld.

Het gaat dus om het zaligmakende geloof!

Als ik het stuk van Dr. Steenblok lees, begrijp ik het wel, maar Dr. Steenblok probeert aan de ene kant Gods verborgen raad en geopenbaarde raad bij elkaar te krijgen en aan de andere kant wil hij niet zien dat Gods belofte onveranderlijk en waar zijn, maar dat de ongelovige mens God verwerpt. Het argument dat als God iets belooft dan doet Hij het ook is zeker waar, maar aan Gods belofte is altijd verbonden de noodzaak van het geloof.

Concreet:

Eens las ik van een man die ergens kwam wonen. Hij kocht niet zo'n groot huis. Op een dag kwam zijn buurman op bezoek en vertelde hem dat mocht hij ooit in nood komen hij voor hem gereed zou staan én hem zou helpen. Hij hoefde slechts aan te bellen.
Jaren verliepen, tot een moment dat de man in grote nood kwam. Het water stond hem aan de lippen. Toen kwam de belofte van de buurman hem weer in herinnering. Wat deed die man? In het geloof belde hij aan. Ook toen er niet direct werd opengedaan bleef hij wachten. Op een moment gaat de deur open en wordt de man ook geholpen. Als de man nu eens niet was gegaan? Was dan die belofte minder waar geweest? Nee, maar de belofte werd vervuld in de weg van het geloof. Zo is het ook met Gods belofte. Zijn belofte is waarachtig en worden aan ons vervuld door het geloof.