Preekstem

[Mara]

Gisteravond een preek beluisterd via internet, ik laat maar even in het midden welke dominee dat was.
Het was een hele mooie, separerende preek, maar ik moest vaak aan de geluidsknop draaien.
Zachter, want dominee begon wel heel erg te schreeuwen.
Harder, als het op tere zaken aankwam.
Maar toch... helaas, een "jammerende toon", terwijl hij zo mooi en "gedragen" begon.
Omdat het een preek van ruim een uur was, ging het op den duur een beetje irriteren.
Wat is dat toch jammer.
Ik ken natuurlijk bij lange na niet de nieuwe generatie predikanten, maar wordt dit nu minder, wordt daar op gelet op de Theologische Universiteit?
Ik vraag me af of jongeren dit nog wel op kunnen opbrengen, tweemaal per zondag, ruim een uur, naar een jammerende en schreeuwende dominee te luisteren.
Slaat het niet "dood" zo?

[DDD]

Ik houd er niet van. Het komt niet weloverwogen over, hoewel dat - zoals je zelf ook zegt- eigenlijk over de inhoud niets zegt.

Er zijn geluidssystemen die dat soort gebreken kunnen corrigeren en het geheel binnen een acceptabele bandbreedte kunnen houden. Wellicht moeten die in zo'n geval door de kerkenraad worden toegepast...

Of er in de opleidingen op gelet wordt weet ik niet, ik heb wel eens gelezen dat op de Theologische School van de Gereformeerde Gemeenten daar wel aandacht voor is, maar het verschijnsel blijkt toch ook in de Gergem voor te komen.

[claus]

Ook buiten de Ger.Gem., komt het wel voor. De Genestet, Herrormd predikant en bekend dichter uit de negentienbde eeuw heeft er een gedicht aan gewijd (toen kwam het dus ook voor), met o.a. deze versregels:

Verlos ons van de preektoon, Heer'
Geef ons de zuiv're klanken weer...

[Jongere]

Of er in de opleidingen op gelet wordt weet ik niet, ik heb wel eens gelezen dat op de Theologische School van de Gereformeerde Gemeenten daar wel aandacht voor is, maar het verschijnsel blijkt toch ook in de Gergem voor te komen.

Tijdens de predikantsopleiding is er ook aandacht voor de voordracht. „Een dominee moet niet staan stampvoeten, moet niet het stof uit de kanselbijbel slaan, moet niet met zijn handen in z’n zakken staan, moet netjes een thema en enkele punten hebben en niet met een aardappel in de keel praten. Dat kunnen we elkaar gewoon vertellen.”

http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieu ... r_1_343507

[Eppo Gremdaat]

Gisteravond een preek beluisterd via internet, ik laat maar even in het midden welke dominee dat was.
Het was een hele mooie, separerende preek, maar ik moest vaak aan de geluidsknop draaien.
Zachter, want dominee begon wel heel erg te schreeuwen.
Harder, als het op tere zaken aankwam.
Maar toch... helaas, een "jammerende toon", terwijl hij zo mooi en "gedragen" begon.
Omdat het een preek van ruim een uur was, ging het op den duur een beetje irriteren.
Wat is dat toch jammer.
Ik ken natuurlijk bij lange na niet de nieuwe generatie predikanten, maar wordt dit nu minder, wordt daar op gelet op de Theologische Universiteit?
Ik vraag me af of jongeren dit nog wel op kunnen opbrengen, tweemaal per zondag, ruim een uur, naar een jammerende en schreeuwende dominee te luisteren.
Slaat het niet "dood" zo?

Een kort en krachtig antwoord: ik denk dat jongeren bij dat soort prediking en dat soort predikanten al heel snel afhaken.

[Luther]

Of er in de opleidingen op gelet wordt weet ik niet, ik heb wel eens gelezen dat op de Theologische School van de Gereformeerde Gemeenten daar wel aandacht voor is, maar het verschijnsel blijkt toch ook in de Gergem voor te komen.

Tijdens de predikantsopleiding is er ook aandacht voor de voordracht. „Een dominee moet niet staan stampvoeten, moet niet het stof uit de kanselbijbel slaan, moet niet met zijn handen in z’n zakken staan, moet netjes een thema en enkele punten hebben en niet met een aardappel in de keel praten. Dat kunnen we elkaar gewoon vertellen.”

http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieu ... r_1_343507

Dat was een goed artikel.
tegelijk moeten we wel eerlijk tegen elkaar zeggen dat preekstemmen desondanks voorkomen in vrijwel alle kerkverbanden van de gereformeerde gezindte, ook in de GG, waar men op de Theologische School er kennelijk wel aandacht aan besteed. Hoe kan dat dan?

[WimA]

Of er in de opleidingen op gelet wordt weet ik niet, ik heb wel eens gelezen dat op de Theologische School van de Gereformeerde Gemeenten daar wel aandacht voor is, maar het verschijnsel blijkt toch ook in de Gergem voor te komen.

Tijdens de predikantsopleiding is er ook aandacht voor de voordracht. „Een dominee moet niet staan stampvoeten, moet niet het stof uit de kanselbijbel slaan, moet niet met zijn handen in z’n zakken staan, moet netjes een thema en enkele punten hebben en niet met een aardappel in de keel praten. Dat kunnen we elkaar gewoon vertellen.”

http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieu ... r_1_343507

Dat was een goed artikel.
tegelijk moeten we wel eerlijk tegen elkaar zeggen dat preekstemmen desondanks voorkomen in vrijwel alle kerkverbanden van de gereformeerde gezindte, ook in de GG, waar men op de Theologische School er kennelijk wel aandacht aan besteed. Hoe kan dat dan?

Het kan wel eens zo zijn dat predikanten met een "preekstem" er zelf het meeste ermee worstelen. Zowel in de middelijke weg (scholing, etc.) als in de binnenkamer. Doe maar voorzichtig in het oordelen.

[refo]

Of er in de opleidingen op gelet wordt weet ik niet, ik heb wel eens gelezen dat op de Theologische School van de Gereformeerde Gemeenten daar wel aandacht voor is, maar het verschijnsel blijkt toch ook in de Gergem voor te komen.

Tijdens de predikantsopleiding is er ook aandacht voor de voordracht. „Een dominee moet niet staan stampvoeten, moet niet het stof uit de kanselbijbel slaan, moet niet met zijn handen in z’n zakken staan, moet netjes een thema en enkele punten hebben en niet met een aardappel in de keel praten. Dat kunnen we elkaar gewoon vertellen.”

http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieu ... r_1_343507

Dat was een goed artikel.
tegelijk moeten we wel eerlijk tegen elkaar zeggen dat preekstemmen desondanks voorkomen in vrijwel alle kerkverbanden van de gereformeerde gezindte, ook in de GG, waar men op de Theologische School er kennelijk wel aandacht aan besteed. Hoe kan dat dan?

Het kan wel eens zo zijn dat predikanten met een "preekstem" er zelf het meeste ermee worstelen. Zowel in de middelijke weg (scholing, etc.) als in de binnenkamer. Doe maar voorzichtig in het oordelen.

Het zal wel.
Gewoon praten kan iedereen. Dus doe dat als prediker dan ook.

[DDD]

Precies. Er is niemand die per ongeluk bij de kassa in de supermarkt zo raar gaat doen.

[Mister]

Of er in de opleidingen op gelet wordt weet ik niet, ik heb wel eens gelezen dat op de Theologische School van de Gereformeerde Gemeenten daar wel aandacht voor is, maar het verschijnsel blijkt toch ook in de Gergem voor te komen.

Tijdens de predikantsopleiding is er ook aandacht voor de voordracht. „Een dominee moet niet staan stampvoeten, moet niet het stof uit de kanselbijbel slaan, moet niet met zijn handen in z’n zakken staan, moet netjes een thema en enkele punten hebben en niet met een aardappel in de keel praten. Dat kunnen we elkaar gewoon vertellen.”

http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieu ... r_1_343507

Dat was een goed artikel.
tegelijk moeten we wel eerlijk tegen elkaar zeggen dat preekstemmen desondanks voorkomen in vrijwel alle kerkverbanden van de gereformeerde gezindte, ook in de GG, waar men op de Theologische School er kennelijk wel aandacht aan besteed. Hoe kan dat dan?

Het kan wel eens zo zijn dat predikanten met een "preekstem" er zelf het meeste ermee worstelen. Zowel in de middelijke weg (scholing, etc.) als in de binnenkamer. Doe maar voorzichtig in het oordelen.

Dat geloof ik niet zo. Je zet zelf zo'n stem op. Dat gaat niet tegen je wil in.

[Wilhelm]

Of er in de opleidingen op gelet wordt weet ik niet, ik heb wel eens gelezen dat op de Theologische School van de Gereformeerde Gemeenten daar wel aandacht voor is, maar het verschijnsel blijkt toch ook in de Gergem voor te komen.

Tijdens de predikantsopleiding is er ook aandacht voor de voordracht. „Een dominee moet niet staan stampvoeten, moet niet het stof uit de kanselbijbel slaan, moet niet met zijn handen in z’n zakken staan, moet netjes een thema en enkele punten hebben en niet met een aardappel in de keel praten. Dat kunnen we elkaar gewoon vertellen.”

http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieu ... r_1_343507

Dat was een goed artikel.
tegelijk moeten we wel eerlijk tegen elkaar zeggen dat preekstemmen desondanks voorkomen in vrijwel alle kerkverbanden van de gereformeerde gezindte, ook in de GG, waar men op de Theologische School er kennelijk wel aandacht aan besteed. Hoe kan dat dan?

Het kan wel eens zo zijn dat predikanten met een "preekstem" er zelf het meeste ermee worstelen. Zowel in de middelijke weg (scholing, etc.) als in de binnenkamer. Doe maar voorzichtig in het oordelen.

Als de stem op de preekstoel anders is dan tijdens het gesprek met je vrouw, snap ik de worsteling niet. Gewoon de toon aanhouden die je thuis spreekt. Daar hoeft niet zoveel voor geworsteld te worden.
Het geldt overigens ook voor ouderlingen die voorlezen.

[Luther]

Tegelijk moeten we wel eerlijk tegen elkaar zeggen dat preekstemmen desondanks voorkomen in vrijwel alle kerkverbanden van de gereformeerde gezindte, ook in de GG, waar men op de Theologische School er kennelijk wel aandacht aan besteed. Hoe kan dat dan?

Het kan wel eens zo zijn dat predikanten met een "preekstem" er zelf het meeste ermee worstelen. Zowel in de middelijke weg (scholing, etc.) als in de binnenkamer. Doe maar voorzichtig in het oordelen.

Waar zie je mij oordelen? Ik stel slechts een vraag over het verschil tussen de theorie en de praktijk.
Hoe bedoel je die worsteling precies? Die kan hooguit gaan over het feit dat de predikant denkt om zo te moeten praten door de sociale druk binnen het kerkverband. Ik neem aan dat je niet bedoelt dat hij worstelt met z'n eigen stem, want daar heeft hij zelf invloed op.

[-DIA-]

Gisteravond een preek beluisterd via internet, ik laat maar even in het midden welke dominee dat was.
Het was een hele mooie, separerende preek, maar ik moest vaak aan de geluidsknop draaien.
Zachter, want dominee begon wel heel erg te schreeuwen.
Harder, als het op tere zaken aankwam.
Maar toch... helaas, een "jammerende toon", terwijl hij zo mooi en "gedragen" begon.
Omdat het een preek van ruim een uur was, ging het op den duur een beetje irriteren.
Wat is dat toch jammer.
Ik ken natuurlijk bij lange na niet de nieuwe generatie predikanten, maar wordt dit nu minder, wordt daar op gelet op de Theologische Universiteit?
Ik vraag me af of jongeren dit nog wel op kunnen opbrengen, tweemaal per zondag, ruim een uur, naar een jammerende en schreeuwende dominee te luisteren.
Slaat het niet "dood" zo?

Het is soms wel jammer als men over iets uitwendigs als een preekstijl valt.
Niet om het op te nemen voor een nare of harde stem, maar als het goed is gaat het
niet in de eerste plaats over de stem of stijl van de dominee.
Ik merk best wel op, dat met name in de Oud Ger. Gem. het gebrek aan opleiding
zich hier wel eens laat voelen. Soms kan dat inderdaad wel eens wat hinderlijk
zijn. Maar beter is om de inhoud van het gesprokene op te luisteren.

Wat ik nog veel erger vind is dat er ook predikanten lijken te zijn die hun 'stem
verdraaien' om rechtzinnig over te komen.
Ook predikanten die erg op het gemoed preken...
Een zakelijke en toch bewogen preekstijl als b.v. ds. P. Blok, dat zijn wel witte
raven.

Het komt vanzelf ook voor dat een predikant werkelijk bewogen wordt als hij
de schare voor zich aanschouwt. Zelfs Jezus weende toen Hij Jeruzalem genaakte.
Och, of gij ook heden.... Dat waren tranen van bewogenheid. Als ik me niet vergis
hoor je zulke tranen in de prediking de laatste jaren steeds minder.

We lezen in de levenbeschrijving van ds. M. Blok, broer van ds. P. Blok, die toen
hij in Rijssen stond, dat zijn prediking vaak beslag legde op de gemeente. In zijn
ambtelijke gebeden sprak hij meermalen met grote teerheid, zoals een kind tot
zijn vader sprak. Soms is hij door het wonder van Gods ontferming zo overmand,
dat hij minuten lang zwijgt. Er werd toen wel eens van hem gezegd dat hij preekte
door te zwijgen.

Ook de ware bewogenheid kan soms niet verborgen blijven. Ik weet uit mijn jeugd
nog heel goed dat ds. Bregman nogal een zo gevoelig was, dat hij als het ware
stond te wenen op te kansel. Niet om sentimenten op te wekken, maar omdat hier
werkelijke bewogenheid sprak. En dat gepaard met een grote verwondering en
ernst ten aanzien van de onbekeerde zielen.

Maar ook een aanstootgevende vorm van 'bewogenheid' komt voor. Het is vaak dat
dit wel eens openbaar komt, hoewel er heden ten dage minder geoefende hoorders
zijn, en velen een wat bewogen stem meteen als "het ware" zullen bestempelen.
Laat het voor wat het is. Dat zal de eeuwigheid openbaren.
Kortom: Ik wou dit zeggen: Ik ben wars van een gemaakte preekstijl.

Maar als je de tere vreze Gods in een predikant beluistert, dan kan het haast niet
anders of hij zal af en toe zo bewogen zijn dat hij even moet zwijgen. Het maakt ook
nogal wat uit, als ik me niet vergis, bij welke punten een prediker bewogen raakt.
Of anders is het: als je in de bewogenheid van de prediker het tere nabije leven van
de prediker met zijn God hoort, en daarmee tegelijk het ongeluk en de diepe ellende
hoort waarin de hoorders van nature allen verkeren. (Zie ook het voorbeeld van de
tranen van Jezus.) Dat is het wat afdrukt en wel eens beslag kan leggen. Dat is nog
wel onderscheiden van wat ook wel wordt genoemd 'op het gemoed preken'. Dat laatste
kan inderdaad hinderlijk zijn.

Erger nog als dat bewust wordt gedaan. Er is ook een niet bewuste manier die mensen
wel eens kan raken. Neem wijlen ds. Venema. Hoe kon hij met bewegelijke woorden de
zaken voorstellen.
Niet zelden kwamen daardoor onder de hoorder tranen tevoorschijn. Maar ik ben er wel
van overtuigd dat dit bij ds. Venema geen 'vrome kunsten' waren.

[DDD]

Maar het is natuurlijk iets heel anders als je van ontroering huilt of je stem trilt, dan dat je als een standwerker tekeer gaat, wat ik onlangs hoorde. Nu heeft de ene predikant een donkerder stem dan de andere, en als je een gelijkmatige predikant gewend bent is het des te raarder om zoiets mee te maken, maar met bewogenheid had het heus niets te maken. Meer met aanstellaritis, zoals ze dat bij mij in de buurt noemen.

[-DIA-]

Maar het is natuurlijk iets heel anders als je van ontroering huilt of je stem trilt, dan dat je als een standwerker tekeer gaat, wat ik onlangs hoorde. Nu heeft de ene predikant een donkerder stem dan de andere, en als je een gelijkmatige predikant gewend bent is het des te raarder om zoiets mee te maken, maar met bewogenheid had het heus niets te maken. Meer met aanstellaritis, zoals ze dat bij mij in de buurt noemen.

Natuurlijk 'luistert' elke predikant weer ansders, en het is ook zo dat je aan de een sneller went
als aan de ander. Niet iedereen zal een Boanerges zijn.
Sommige predikanten gaan juist zacht en eerbiedig spreken als ze tere zaken behandelen.
Zo zelfs dat je moet opletten om het te kunnen volgen.