Zingen van het Wilhelmus in de kerkdienst

[DDD]

Misschien is het beter om te reageren op de verdachtmakingen die je hebt geuit, nu de bewijzen voor mijn stelling inmiddels duidelijk te vinden zijn. Als klein kind kwam ik nogal eens in Gouda, vandaar.

Er is helemaal geen reden om meer vertrouwen te hebben in de kerkenraad dan in organisten, als het althans muziek betreft, over het algemeen.

[Eppo Gremdaat]

Rotterdam......jaren vijftig (tot ver daarna)....... Noorderkerk (die helaas gevallen is door slopershamers.......
Daar werden toen zgn. `Oranje-avonden gehouden. Men zong de zgn `Valerius-gedenck`klank-liederen, een paar `konings`-psalmen, er werd een meditatie gehouden door een `preektijger`(o.a. wijlen Di Kalf (Bennebroek, Ds C.A.Korevaar (Rotterdam) waren wel de bekendsten). Mooie zinvolle (zang)avonden met een `vurige`meditatie in de trant van `hou en trou aan kroon en troon`met een ootmoedig smeekgebed.
En daarna met zijn allen als een speer op de fiets naar het Prinsen(!)hoofd aan het eind van de Maas-/Prins Hendrikkade naar het vuurwerk kijken en soms nog even langs de Beurstrappen om het slot van het concert van de Marinierskapel beluisteren.
Rotterdammers, - zo er onder ons zijn - herineren jullie dat nog?? Ik meen dat allemaal in de jaren 80 van de vorige eeuw afgelopen is......

[MarthaMartha]

Ik ben benieuwd of in HHK-GG-GGiN-OGG-CGK het Wilhelmus wordt gezongen, bijv. na de eredienst op zondag.
Wat zouden bezwaren kunnen zijn om dit te doen?

Bij ons elk jaar idd op de zondag na koninginnedag.

[Yesenaer]

Wordt het Wilhelmus dan ook a-ritmisch gezongen in deze gemeenten? :slurp

Ik vraag me af hoe HHK Staphorst dat wil doen. wwwwwwiiiiiiiillllllllllllhhhhhheeeeellllllmmmmmmmuuuuuuuuuussssss vaaaaaaaaaaaaaannnnn nnnnnnnnaaaaaaaaaassssssssaaaaaauuuuu

[Jvslooten]

uit de Trouw:

In veel kerkelijke gemeenten is het een jaarlijks terugkerend 'probleempje'. Want het is onmogelijk om iedere kerkganger tevreden te stellen. De oplossing om het Wilhelmus dan maar na de zegen, dus buiten de officiële kerkdienst om te (laten) zingen, is voor hen die er moeite mee hebben ook geen oplossing; die (te) formele scheiding neemt niet weg dat je toch maar als kerkelijke gemeente het Wilhelmus zingt.

Predikanten zitten er maar mee. Want ook al nemen zij het zingen van het Wilhelmus niet in de liturgie op, zij weten uit ervaring dat zij een grote kans lopen om na het afdalen van de preekstoel door de organist overvallen te worden; en dan gebeurt het toch. Kerkgangers hebben het wat dat betreft gemakkelijker: zij blijven - als het hen echt hoog zit - gewoon thuis.

Maar waar gaat het eigenlijk om? Voor velen is het niet de moeite waard om je druk over te maken: het is toch koninginnedag en het Wilhelmus staat toch niet voor niets in het Liedboek waaruit zij elke zondag zingen; waar zou je je dan druk over maken? Voor vele anderen - zowel voor- als tegenstanders - is het echter een zeer emotionele zaak. Zij vinden dat je daar niet zo luchtig over moet zijn en zij hebben daar hun redenen voor.

De voorstanders zijn waarschijnlijk sterk in de meerderheid. De meeste Nederlanders en zeker de meeste kerkgangers zijn nu eenmaal oranje-gezind. En als hun 'geliefde vorstin' jarig is, dan vier je dat. Oók in de kerk.

Daar ligt - soms aan de oppervlakte, maar soms ook diep verscholen - een bepaalde opvatting en een bepaalde houding aan ten grondslag. Een houding die het beste wordt uitgedrukt met de veelgebruikte drieslag God, Nederland en Oranje: het ontstaan van Nederland als natie is nauw verbonden met het Oranjehuis en met de christelijke godsdienst (nauwkeuriger gezegd: met name met de door protestanten beleden christelijke godsdienst). Ook al is hier historisch gezien vermoedelijk nog wel het een en ander tegenin te brengen, dat doet niets af aan de bij velen levende overtuiging, omdat die nu eenmaal niet in het verstand, maar in het gevoel is geworteld.

Irene

Een gevoel dat zich openbaarde in de reacties in sommige protestantse kringen toen Irene rooms-katholiek werd en dat ongetwijfeld weer tot openbaring zal komen als prins Willem-Alexander zich zal verbinden met een vrouw die niet protestant is. Dat wil zeggen dat het niet alleen maar gaat om de beleving van een bepaalde geschiedenis, maar dat men de band tussen God, Nederland en Oranje ook nu nog ervaart. Reden waarom men die band ook nu nog in de kerk wil vieren.

Maar er zijn, zoals gezegd, ook tegenstanders van het zingen van het Wilhelmus in de kerkdienst. Ook zij hebben hun redenen.

Er zijn er die wijzen op de feitelijke ontwikkelingen, waardoor Nederland niet langer een christelijke natie is en de kerk een minderheidspositie heeft moeten innemen. Een ontwikkeling bovendien, waardoor het aanhangen van een bepaalde godsdienst het resultaat van een persoonlijke keuze is geworden en men dat dus niet langer kan verbinden met de positie van koning of koningin.

Anderen hebben een zeer concrete en (men kan het moeilijk ontkennen) zeer gegronde reden: zij zijn republikeinen; of zij stellen dat er ook voor republikeinen volop plaats in de kerk moet zijn. Dat laatste zal, als het tot een discussie komt, niemand ontkennen. Maar waarom dan gedachteloos aangenomen dat iedereen in de kerk er behoefte aan heeft dat uitdrukkelijk aandacht geschonken wordt aan koninginnedag? Is dat niet dezelfde soort slordigheid als wanneer men 'gezinsdiensten' organiseert (daarbij zich niet realiserend wat men alleenstaanden hiermee aandoet) of wanneer men in uitspraken of handelingen inzake relaties tussen mensen zonder meer uitgaat van heterofiele relaties?

Gehoorzaam

Maar ook als men geen republikein is, ja, als men volop tevreden is met (het functioneren van) het koningshuis in Nederland, kan men moeite hebben met het zingen van het Wilhelmus in de kerkdienst. Kerk en staat, alsmede kerk en koningshuis moet men niet met elkaar vermengen, zo stellen zij, omdat het daarin wezenlijk om iets anders gaat. In de kerk beloof je niet dat je het vaderland getrouw blijft “tot in den dood.” Daar beloof je alleen trouw aan God en aan Gods bedoelingen met mensen. Want je moet nu eenmaal “Gode meer gehoorzaam zijn dan mensen”, hetgeen wel eens zou kunnen betekenen dat je tegen “het vaderland” moet ingaan.

Tegenstanders kunnen er bovendien op wijzen dat er juist op het ogenblik een niet gering gevaar dreigt, namelijk de verbinding tussen godsdienst en nationalisme. De ellende daarvan kunnen we onder meer zien in Noord-Ierland en in het voormalige Joegoslavië. Liggen hier in Nederland geen problemen? Ook niet in de verhouding met de - de meerderheid vormende - niet-christenen? En ook niet met de vele van buiten komende mensen die een andere godsdienst aanhangen en waarvan wij willen dat zij zich in de Nederlandse samenleving thuis (gaan) voelen?

Het gaat in de kerk echt om iets anders dan om onze nationale samenleving. En er zijn verschillen - zoals tussen Oranjegezinden en republikeinen - waar de kerk juist boven moet staan. Daar gaat het voor het gevoel van sommigen ook morgen om. En daarom zitten er ook elk jaar weer kerkelijke gemeenten met dit 'probleem'.

Nogmaals: voor degenen die de diensten leiden is het waarschijnlijk het moeilijkst. 'Gewone' kerkgangers kunnen gewoon wegblijven als zij vermoeden of weten dat er in de dienst waarnaar zij gewoonlijk gaan het Wilhelmus gezongen zal worden. Maar is het eigenlijk niet te zot dat de kerk dergelijke barrières opwerpt?

(via http://www.trouw.nl/tr/nl/5009/Archief/ ... kerk.dhtml)

[refo]

Het zou het beste zijn dat het wettelijk verboden wordt dat het Wilhelmus in kerkdiensten gezongen wordt.
Moet je eens opletten wat er dan gebeurt.

[Hendrikus]

Even off-topic: Ik denk dat een kerkenraad aan een organist bij voorkeur zo min mogelijk beperkingen moet opleggen, maar vooral vertrouwen moet geven.

Juist! Dát is de beste basis voor een goede samenwerking.

[Luther]

Ik ben benieuwd of in HHK-GG-GGiN-OGG-CGK het Wilhelmus wordt gezongen, bijv. na de eredienst op zondag.
Wat zouden bezwaren kunnen zijn om dit te doen?

Bij ons elk jaar idd op de zondag na koninginnedag.

Ja, ook, en als Bevrijdingsdag op zondag valt en op de verjaardag van de koningin. (Dat valt vanaf nu samen met koningsdag...)

[-DIA-]

Een andere -maar gerelateerde vraag:

Wat denken we over het zingen van vaderlandse liederen in een kerk.
Ik boel liedjes als "In een blauw geruite kiel" of Albert Heijn zijn naam is kleijn
Ik heb er de laatste dagen nogal wat gehoord.

[DDD]

In de kerkdienst???

[Luther]

Een andere -maar gerelateerde vraag:

Wat denken we over het zingen van vaderlandse liederen in een kerk.
Ik boel liedjes als "In een blauw geruite kiel" of Albert Heijn zijn naam is kleijn
Ik heb er de laatste dagen nogal wat gehoord.

Albert Heijn is van later datum...
Wij zingen alleen over Piet Hein!

[Ad Anker]

Een andere -maar gerelateerde vraag:

Wat denken we over het zingen van vaderlandse liederen in een kerk.
Ik boel liedjes als "In een blauw geruite kiel" of Albert Heijn zijn naam is kleijn
Ik heb er de laatste dagen nogal wat gehoord.

Albert Heijn is van later datum...
Wij zingen alleen over Piet Hein!

[Hendrikus]

In de kerkdienst???

DIA heeft het over een kerk(gebouw).
Bijvoorbeeld, zoals hier gebruikelijk: op Koning(inne)dag een uurtje vaderlandse liederen zingen in de kerk.
Het gaat op dat moment om een gebouw van hout en steen.
Vroeger had de kerk een publieke functie, het gebouw was doordeweeks open, koopliederen rondden hun transacties binnen af als het buiten regende, mensen lieten er hun hondje uit, verliefde stelletjes zochten de donkere hoekjes op. Waarom zou je er dan geen vaderlandse liederen mogen zingen?

[WimA]

Even off-topic: Ik denk dat een kerkenraad aan een organist bij voorkeur zo min mogelijk beperkingen moet opleggen, maar vooral vertrouwen moet geven.

Juist! Dát is de beste basis voor een goede samenwerking.

Vertrouwen moet men verdienen. En helaas is mijn ervaring dat zeer vele organisten het vertrouwen niet waard zijn en met gebid en toom beteugeld moeten worden.

[Hendrikus]

Even off-topic: Ik denk dat een kerkenraad aan een organist bij voorkeur zo min mogelijk beperkingen moet opleggen, maar vooral vertrouwen moet geven.

Juist! Dát is de beste basis voor een goede samenwerking.

Vertrouwen moet men verdienen. En helaas is mijn ervaring dat zeer vele organisten het vertrouwen niet waard zijn en met gebid en toom beteugeld moeten worden.

Ja, vooral met gebid
En die over de toom heeft Marco z'n hele leven al moeten horen

En ten slotte: jouw ervaring zegt alleen maar iets over jouw ervaring.