Waarin dwalen de RKK en de paus?
Waarin dwalen de RKK en de paus?
Omdat het paustopic op slot is gegaan, maar er in de laatste 10 postings wel zinnige discussies op gang kwamen, stel ik voor hier verder te spreken. Kan één van de mods die discussiepostings hierheen verplaatsen?
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
Re: Waarin dwalen de RKK en de paus?
Onder meer sacramenten en loochening van vrije genade.Luther schreef:Omdat het paustopic op slot is gegaan, maar er in de laatste 10 postings wel zinnige discussies op gang kwamen, stel ik voor hier verder te spreken. Kan één van de mods die discussiepostings hierheen verplaatsen?
Ook het pausschap zelf is al een dwaling
enz.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Re: Waarin dwalen de RKK en de paus?
Een sacrament is een handeling waardoor God komt tot de mens en de mens komt tot God.
HC: De Sacramenten zijn heilige zichtbare waartekenen en zegelen, vanGod ingezet, opdat Hij ons door het gebruik daarvan de belofte des Evangeliesdes te beter te verstaan geve en verzegele; namelijk, dat Hij ons vanwege hetenige slachtoffer van Christus, aan het kruis volbracht, vergeving der zonden enhet eeuwige leven uit genade schenkt.
Overigens heeft de oost orthodoxe kerk ook 7 sacramenten, net als de katholieken, alleen de protestanten hebben er 2.
Vanuit de Katholiek beredeneerd, elk sacrament heeft wel degelijk een bijbelse oorsprong en kan bijbels verdedigd worden, het afdoen als dwaling is best een verregaand oordeel die niet lichtzinnig genomen kan worden.
1. De doop, daar valt niets over te zeggen wat discussie waardig is, behalve de nooddoop.
2.Het vormsel.
Het vormsel, dat in de Koptisch Orthodoxe Kerk het sacrament van "myron" heet, is het sacrament waardoor de gelovige de gave ontvangt van de Heilige Geest, de enige die hem bevestigen kan in het nieuwe leven, hem gegeven door de doop. Net als het sacrament van de doop, kan dit sacrament nooit herhaald worden.
De apostelen hadden de gewoonte dit sacrament toe te dienen door direct na de doop de pasgedoopte de handen op te leggen."Toen nu de apostelen te Jeruzalem hoorden, dat Samaria het woord Gods had aanvaard, zonden zij tot hen Petrus en Johannes, die, daar aangekomen, voor hen baden, dat zij de Heilige Geest mochten ontvangen. Want deze was nog over niemand van hen gekomen, maar zij waren alleen gedoopt in de naam van de Here Jezus. Toen legden zij hun de handen op en zij ontvingen de Heilige Geest"(Hand. 8:14-17); "En toen zij dit hoorden, lieten zij zich dopen in de naam van de Here Jezus. En toen Paulus hun de handen oplegde, kwam de Heilige Geest over hen"(Hand. 19:5,6).
3. De biecht:
Het werd ingesteld door de drievoudige belofte van de Heere:
oen onze Heere Jezus Christus tegen Petrus zei na diens verklaring dat Hij de Zoon van de levende God was: "Wat gij op aarde binden zult, zal gebonden zijn in de hemelen, en wat gij op aarde ontbinden zult, zal ontbonden zijn in de hemelen" (Mt. 16:19).
Toen Hij alle discipelen beloofde: "Voorwaar, Ik zeg u, al wat gij op aarde bindt, zal gebonden zijn in de hemel, en al wat gij op aarde ontbindt, zal ontbonden zijn in de hemel" (Mt. 18:18).
Toen Hij hun, na zijn opstanding, hun grote taak in de wereld duidelijk maakte: "Gelijk de Vader Mij gezonden heeft, zend Ik ook u. En na dit gezegd te hebben, blies Hij op hen en zeide tot hen: Ontvangt de Heilige Geest, Wie gij hun zonden kwijtscheldt, die zijn ze kwijtgescholden; wie gij ze toerekent, die zijn ze toegerekend" (Joh. 20:21-23).
4.De Heilige Communie.
Het behaagde onze Heere om dit sacrament bij een zeer gedenkwaardige gelegenheid in te stellen.
De evangelist heeft ons verteld dat Hij het instelde bij de nadering van het paasfeest, dat als het grootste feest van de joden beschouwd werd, en dat een voorafbeelding was van het offer van Hemzelf.
Het werd ook direct voor Zijn dood ingesteld en op de avond van zijn lijden, toen Hij op het punt stond Zichzelf te geven voor het leven van de wereld: "... dat de Heere Jezus in de nacht dat Hij werd overgeleverd, een brood nam, de dankzegging uitsprak, het brak en zeide: Dit is mijn Lichaam voor u,, doet dit tot mijn gedachtenis. Evenzo ook de beker (kelk), nadat de maaltijd afgelopen was, en Hij zeide: Deze beker is het nieuwe Verbond in mijn bloed, doet dit, zo dikwijls gij die drinkt, tot mijn gedachtenis" (1 Kor. 11:23-25).
5. De ziekenzalving.
Omdat er werd gezegd over de apostelen:"En zij dreven vele boze geesten uit en zalfden vele zieken met olie en genazen hen"(Mc.6:13)
Jac.5:14,15: "Is er iemand bij u ziek? Laat hij dan de oudsten der gemeente tot zich roepen, opdat zij over hem een gebed uitspreken en hem met olie zalven in de naam des Heren. En het gelovige gebed zal de leider gezond maken, en de Here zal hem oprichten. En als hij zonden heeft gedaan, zal hem vergiffenis geschonken worden.
Wij mogen toch als vanzelfsprekend aannemen dat de apostelen geen eigen evangelie predikten, maar datgene wat zij van de Heere zelf ontvangen hadden. "Want ik maak u bekend broeders, dat het evangelie, hetwelk door mij verkondigd is, niet is naar de mens. Want ik heb het ook niet van een mens ontvangen of geleerd, maar door openbaring van Jezus Christus"(Gal.1:11,12).
De kerkvaders zeiden dat het sinds de eerste eeuwen als kerkelijk sacrament gebruikt is.
Protestantse historici verklaren dat "Wanneer de vroege christenen ernstig ziek waren, riepen zij de priesters van de kerk, en na hun zonden beleden te hebben werden zij door hen gezalfd met olie."
6. Het huwelijk.
In het nieuwe testament bevestigd Christus dit sacrament:
1. Door de bruiloft te Kana in galilea bij te wonen(Joh.2).
2. Door Zijn leer, toen de Farizeeën Hem vroegen: "Is het geoorloofd zijn vrouw weg te zenden om allerlei redenen?
"Hij antwoordde en zeide: Hebt gij niet gelezen, dat de Schepper hen van den beginne als man en vrouw heeft gemaakt?
En Hij zeide: Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen en die twee zullen tot één vlees zijn.
Zo zijn zij niet meer twee, maar één vlees. Hetgeen dan God samengevoegd heeft, scheide de mens niet" (Mt.19:4-6)
3. Sommige kerkvaders waren van mening dat Christus dit sacrament instelde in de 40 dagen gedurende welke Hij aan
Zijn leerlingen verscheen, na zijn opstanding, waarin Hij met hen sprak over al wat het Koninkrijk Gods betreft (Hand.1:3).
7. De wijding.
Het wijdingssacrament is het sacrament waardoor de geestelijkheid gewijd wordt om de verschillende kerkdiensten te vieren. Waarom is er het wijdingssacrament? Omdat Jezus,onze Heer, zelf dit sacrament ingesteld heeft.
Dit sacrament werd ingesteld door onze Heere Jezus Christus zelf. Hij was het die de twaalf apostelen en de zeventig discipelen aanstelde.
Hij was het die voor Zijn verrijzenis de apostelen uitzond in de wereld. "Gaat dan henen, maakt al de volken tot mijn discipelen en doopt hen in de Naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes en leert hen onderhouden al wat Ik u bevolen heb. En zie, Ik ben met u al de dagen tot aan de voleinding der wereld"(Mt.28:19-20).
Paulus zegt dat het Christus zelf was die sommigen als apostelen, anderen als profeten of evangelisten, en weer anderen als herders en leraars aanstelde (Ef. 4:11).
En aan de oudsten van Efeze gaf Hij de raad: "Ziet dan toe op uzelf en op de gehele kudde, waarover de Heilige Geest u tot opzieners gesteld heeft" (Hand. 20:28). En krachtens de macht die hun door de Heer gegeven was, stelden de apostelen bisschoppen, priesters en diakens aan in de kerken die zij stichten.
Nu de discussie, wat zijn hier precies de dwalingen van?
Waarom is bijvoorbeeld het bevestigen van een ambtsdrager geen sacrament bij ons, en waarom zijn de andere sacramenten van de katholieken geen sacramenten?
HC: De Sacramenten zijn heilige zichtbare waartekenen en zegelen, vanGod ingezet, opdat Hij ons door het gebruik daarvan de belofte des Evangeliesdes te beter te verstaan geve en verzegele; namelijk, dat Hij ons vanwege hetenige slachtoffer van Christus, aan het kruis volbracht, vergeving der zonden enhet eeuwige leven uit genade schenkt.
Overigens heeft de oost orthodoxe kerk ook 7 sacramenten, net als de katholieken, alleen de protestanten hebben er 2.
Vanuit de Katholiek beredeneerd, elk sacrament heeft wel degelijk een bijbelse oorsprong en kan bijbels verdedigd worden, het afdoen als dwaling is best een verregaand oordeel die niet lichtzinnig genomen kan worden.
1. De doop, daar valt niets over te zeggen wat discussie waardig is, behalve de nooddoop.
2.Het vormsel.
Het vormsel, dat in de Koptisch Orthodoxe Kerk het sacrament van "myron" heet, is het sacrament waardoor de gelovige de gave ontvangt van de Heilige Geest, de enige die hem bevestigen kan in het nieuwe leven, hem gegeven door de doop. Net als het sacrament van de doop, kan dit sacrament nooit herhaald worden.
De apostelen hadden de gewoonte dit sacrament toe te dienen door direct na de doop de pasgedoopte de handen op te leggen."Toen nu de apostelen te Jeruzalem hoorden, dat Samaria het woord Gods had aanvaard, zonden zij tot hen Petrus en Johannes, die, daar aangekomen, voor hen baden, dat zij de Heilige Geest mochten ontvangen. Want deze was nog over niemand van hen gekomen, maar zij waren alleen gedoopt in de naam van de Here Jezus. Toen legden zij hun de handen op en zij ontvingen de Heilige Geest"(Hand. 8:14-17); "En toen zij dit hoorden, lieten zij zich dopen in de naam van de Here Jezus. En toen Paulus hun de handen oplegde, kwam de Heilige Geest over hen"(Hand. 19:5,6).
3. De biecht:
Het werd ingesteld door de drievoudige belofte van de Heere:
oen onze Heere Jezus Christus tegen Petrus zei na diens verklaring dat Hij de Zoon van de levende God was: "Wat gij op aarde binden zult, zal gebonden zijn in de hemelen, en wat gij op aarde ontbinden zult, zal ontbonden zijn in de hemelen" (Mt. 16:19).
Toen Hij alle discipelen beloofde: "Voorwaar, Ik zeg u, al wat gij op aarde bindt, zal gebonden zijn in de hemel, en al wat gij op aarde ontbindt, zal ontbonden zijn in de hemel" (Mt. 18:18).
Toen Hij hun, na zijn opstanding, hun grote taak in de wereld duidelijk maakte: "Gelijk de Vader Mij gezonden heeft, zend Ik ook u. En na dit gezegd te hebben, blies Hij op hen en zeide tot hen: Ontvangt de Heilige Geest, Wie gij hun zonden kwijtscheldt, die zijn ze kwijtgescholden; wie gij ze toerekent, die zijn ze toegerekend" (Joh. 20:21-23).
4.De Heilige Communie.
Het behaagde onze Heere om dit sacrament bij een zeer gedenkwaardige gelegenheid in te stellen.
De evangelist heeft ons verteld dat Hij het instelde bij de nadering van het paasfeest, dat als het grootste feest van de joden beschouwd werd, en dat een voorafbeelding was van het offer van Hemzelf.
Het werd ook direct voor Zijn dood ingesteld en op de avond van zijn lijden, toen Hij op het punt stond Zichzelf te geven voor het leven van de wereld: "... dat de Heere Jezus in de nacht dat Hij werd overgeleverd, een brood nam, de dankzegging uitsprak, het brak en zeide: Dit is mijn Lichaam voor u,, doet dit tot mijn gedachtenis. Evenzo ook de beker (kelk), nadat de maaltijd afgelopen was, en Hij zeide: Deze beker is het nieuwe Verbond in mijn bloed, doet dit, zo dikwijls gij die drinkt, tot mijn gedachtenis" (1 Kor. 11:23-25).
5. De ziekenzalving.
Omdat er werd gezegd over de apostelen:"En zij dreven vele boze geesten uit en zalfden vele zieken met olie en genazen hen"(Mc.6:13)
Jac.5:14,15: "Is er iemand bij u ziek? Laat hij dan de oudsten der gemeente tot zich roepen, opdat zij over hem een gebed uitspreken en hem met olie zalven in de naam des Heren. En het gelovige gebed zal de leider gezond maken, en de Here zal hem oprichten. En als hij zonden heeft gedaan, zal hem vergiffenis geschonken worden.
Wij mogen toch als vanzelfsprekend aannemen dat de apostelen geen eigen evangelie predikten, maar datgene wat zij van de Heere zelf ontvangen hadden. "Want ik maak u bekend broeders, dat het evangelie, hetwelk door mij verkondigd is, niet is naar de mens. Want ik heb het ook niet van een mens ontvangen of geleerd, maar door openbaring van Jezus Christus"(Gal.1:11,12).
De kerkvaders zeiden dat het sinds de eerste eeuwen als kerkelijk sacrament gebruikt is.
Protestantse historici verklaren dat "Wanneer de vroege christenen ernstig ziek waren, riepen zij de priesters van de kerk, en na hun zonden beleden te hebben werden zij door hen gezalfd met olie."
6. Het huwelijk.
In het nieuwe testament bevestigd Christus dit sacrament:
1. Door de bruiloft te Kana in galilea bij te wonen(Joh.2).
2. Door Zijn leer, toen de Farizeeën Hem vroegen: "Is het geoorloofd zijn vrouw weg te zenden om allerlei redenen?
"Hij antwoordde en zeide: Hebt gij niet gelezen, dat de Schepper hen van den beginne als man en vrouw heeft gemaakt?
En Hij zeide: Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen en die twee zullen tot één vlees zijn.
Zo zijn zij niet meer twee, maar één vlees. Hetgeen dan God samengevoegd heeft, scheide de mens niet" (Mt.19:4-6)
3. Sommige kerkvaders waren van mening dat Christus dit sacrament instelde in de 40 dagen gedurende welke Hij aan
Zijn leerlingen verscheen, na zijn opstanding, waarin Hij met hen sprak over al wat het Koninkrijk Gods betreft (Hand.1:3).
7. De wijding.
Het wijdingssacrament is het sacrament waardoor de geestelijkheid gewijd wordt om de verschillende kerkdiensten te vieren. Waarom is er het wijdingssacrament? Omdat Jezus,onze Heer, zelf dit sacrament ingesteld heeft.
Dit sacrament werd ingesteld door onze Heere Jezus Christus zelf. Hij was het die de twaalf apostelen en de zeventig discipelen aanstelde.
Hij was het die voor Zijn verrijzenis de apostelen uitzond in de wereld. "Gaat dan henen, maakt al de volken tot mijn discipelen en doopt hen in de Naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes en leert hen onderhouden al wat Ik u bevolen heb. En zie, Ik ben met u al de dagen tot aan de voleinding der wereld"(Mt.28:19-20).
Paulus zegt dat het Christus zelf was die sommigen als apostelen, anderen als profeten of evangelisten, en weer anderen als herders en leraars aanstelde (Ef. 4:11).
En aan de oudsten van Efeze gaf Hij de raad: "Ziet dan toe op uzelf en op de gehele kudde, waarover de Heilige Geest u tot opzieners gesteld heeft" (Hand. 20:28). En krachtens de macht die hun door de Heer gegeven was, stelden de apostelen bisschoppen, priesters en diakens aan in de kerken die zij stichten.
Nu de discussie, wat zijn hier precies de dwalingen van?
Waarom is bijvoorbeeld het bevestigen van een ambtsdrager geen sacrament bij ons, en waarom zijn de andere sacramenten van de katholieken geen sacramenten?
Re: Waarin dwalen de RKK en de paus?
God komt door Zijn Woord tot ons. Niet door sacramenten. We krijgen niets extra's door brood, wijn of water.ejvl schreef:Een sacrament is een handeling waardoor God komt tot de mens en de mens komt tot God.
Hedendaagse bijbelstudie is voor een belangwekkend deel het elimineren van traditioneel-theologische en hermeneutische contradicties.
Re: Waarin dwalen de RKK en de paus?
De RKK leert dat hun 7 sacramenten 7 manieren zijn waarop een aspect van het werk en de Persoon van Christus zich present stelt temidden van de gelovigen.ejvl schreef:Nu de discussie, wat zijn hier precies de dwalingen van?
Waarom is bijvoorbeeld het bevestigen van een ambtsdrager geen sacrament bij ons, en waarom zijn de andere sacramenten van de katholieken geen sacramenten?
De gereformeerde traditie stelt dat sacramenten tekenen en zegelen zijn waardoor God de genade die Hij reeds door Woord en Geest in het hart werkte, bevestigt.
Is het louter een kwestie van een andere definitie?
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
Re: Waarin dwalen de RKK en de paus?
Niet te snel, Gian. De besnijdenis wordt een 'teken en zegel van de gerechtigheid des geloofs' genoemd.Gian schreef:God komt door Zijn Woord tot ons. Niet door sacramenten. We krijgen niets extra's door brood, wijn of water.ejvl schreef:Een sacrament is een handeling waardoor God komt tot de mens en de mens komt tot God.
Re: Waarin dwalen de RKK en de paus?
Goed artikel in het RD(23-3-2013) van hoofdredacteur Kranendonk met als titel: "De paus niet dé antichrist"
Er gaan er met twee verbonden verloren en met drie en er worden er met twee verbonden behouden en met drie. Prof. G. Wisse.
Re: Waarin dwalen de RKK en de paus?
En als we allemaal roepen: Vrede, vrede, geen gevaar... wat dan? Slapen we of sluimeren we?huisman schreef:Goed artikel in het RD(23-3-2013) van hoofdredacteur Kranendonk met als titel: "De paus niet dé antichrist"
Ik vrees, en echt niet alleen ik, dat de wijze en dwaze maagden samen in slaap zijn gevallen.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Re: Waarin dwalen de RKK en de paus?
-DIA- schreef:En als we allemaal roepen: Vrede, vrede, geen gevaar... wat dan? Slapen we of sluimeren we?huisman schreef:Goed artikel in het RD(23-3-2013) van hoofdredacteur Kranendonk met als titel: "De paus niet dé antichrist"
Ik vrees, en echt niet alleen ik, dat de wijze en dwaze maagden samen in slaap zijn gevallen.
Heb je het wel gelezen ? Kranendonk haalt met instemming o.a ds Moerkerken en Dhr Boeder uit de DWS aan.
Onze vaderen stonden ten tijde van de Reformatie en daarna midden in de strijd met Rome..de brandstapels rookten nog. Dan is het begrijpelijk dat zij op dat moment de paus als de antichrist zagen.
Toch moeten wij met deze kwalificatie voorzichtig zijn en blijven bij wat Gods Woord ons openbaard over de antichrist.
Zelfs bij kerkscheuringen in de kleine reformatorische kring hebben predikanten elkaar over de scheur heen uitgemaakt voor antichrist.
Er gaan er met twee verbonden verloren en met drie en er worden er met twee verbonden behouden en met drie. Prof. G. Wisse.
Re: Waarin dwalen de RKK en de paus?
ik kon me ook wel vinden in het stukje van drs de Kloe
Re: Waarin dwalen de RKK en de paus?
Ik heb het gelezen, maar mijn vrees is er niet door weggenomen...huisman schreef:-DIA- schreef:En als we allemaal roepen: Vrede, vrede, geen gevaar... wat dan? Slapen we of sluimeren we?huisman schreef:Goed artikel in het RD(23-3-2013) van hoofdredacteur Kranendonk met als titel: "De paus niet dé antichrist"
Ik vrees, en echt niet alleen ik, dat de wijze en dwaze maagden samen in slaap zijn gevallen.
Heb je het wel gelezen ? Kranendonk haalt met instemming o.a ds Moerkerken en Dhr Boeder uit de DWS aan.
Onze vaderen stonden ten tijde van de Reformatie en daarna midden in de strijd met Rome..de brandstapels rookten nog. Dan is het begrijpelijk dat zij op dat moment de paus als de antichrist zagen.
Toch moeten wij met deze kwalificatie voorzichtig zijn en blijven bij wat Gods Woord ons openbaard over de antichrist.
Zelfs bij kerkscheuringen in de kleine reformatorische kring hebben predikanten elkaar over de scheur heen uitgemaakt voor antichrist.
Maar we weten niet meer wat het is om vervolgd te worden. Ik denk als het er echt op aan gaat
komen dat er velen zullen zeggen: Heere, Heere, hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd en wonderen gedaan? En ze zullen het ook nog oprecht menen...
Dat het oordeel over de Kerk ligt is al iets wat vaak niet meer als een oordeel herkend wordt.
Men kan elkaar gerust laten gaan, deze naar die kerk, die naart die kerk. Zou zou het niet behoren te zijn onder zich christelijk noemende mensen. We leven makkelijk over de breuk in de Kerk heen, en het lijkt wel of er wel een grote slag moet komen, voordat de Kerk recht in de schuld komt. Want wie kan er verantwoorden dat de ene van Gods volk naar die kerk gaat en de andere naar deze? Eerst zullen we ons schuldig moeten kennen, en niet alleen in woorden, maar oprecht.
Dan is er verwachtig: Als Mijn volk zich schuldig zal kennen zal Ik aan Mijn Verbond gedenken. Maar we zijn zo hard. Zodat ik vrees.
En ook meer vrees, dat het oordeel doorgaat, en vastbesloten is. Het is ook aan sommige van Gods kinderen bekend gemaakt. Daarom is er reden om te vrezen. Want Uw oordeel Heere, kan niet dan vreselijk wezen. Laten we de paus er dan maar even buiten laten, maar eerst bij de Kerk blijven, bij onszelf.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Re: Waarin dwalen de RKK en de paus?
DIA, het zou handig zijn als je gewoon wat nuchter blijft en niet al te emotioneel reageert. @huisman vraagt gewoon je oordeel over het artikel van Kranendonk. Huisman vond het een evenwichtig artikel, en ik denk dat jij ook prima je achter dat artikel kunt scharen. En zo niet, dan moet je aangeven op welke punten de redenering van Kranendonk niet klopt.-DIA- schreef:Ik heb het gelezen, maar mijn vrees is er niet door weggenomen...huisman schreef:-DIA- schreef:En als we allemaal roepen: Vrede, vrede, geen gevaar... wat dan? Slapen we of sluimeren we?huisman schreef:Goed artikel in het RD(23-3-2013) van hoofdredacteur Kranendonk met als titel: "De paus niet dé antichrist"
Ik vrees, en echt niet alleen ik, dat de wijze en dwaze maagden samen in slaap zijn gevallen.
Heb je het wel gelezen ? Kranendonk haalt met instemming o.a ds Moerkerken en Dhr Boeder uit de DWS aan.
Onze vaderen stonden ten tijde van de Reformatie en daarna midden in de strijd met Rome..de brandstapels rookten nog. Dan is het begrijpelijk dat zij op dat moment de paus als de antichrist zagen.
Toch moeten wij met deze kwalificatie voorzichtig zijn en blijven bij wat Gods Woord ons openbaard over de antichrist.
Zelfs bij kerkscheuringen in de kleine reformatorische kring hebben predikanten elkaar over de scheur heen uitgemaakt voor antichrist.
Maar we weten niet meer wat het is om vervolgd te worden. Ik denk als het er echt op aan gaat
komen dat er velen zullen zeggen: Heere, Heere, hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd en wonderen gedaan? En ze zullen het ook nog oprecht menen...
Dat het oordeel over de Kerk ligt is al iets wat vaak niet meer als een oordeel herkend wordt.
Men kan elkaar gerust laten gaan, deze naar die kerk, die naart die kerk. Zou zou het niet behoren te zijn onder zich christelijk noemende mensen. We leven makkelijk over de breuk in de Kerk heen, en het lijkt wel of er wel een grote slag moet komen, voordat de Kerk recht in de schuld komt. Want wie kan er verantwoorden dat de ene van Gods volk naar die kerk gaat en de andere naar deze? Eerst zullen we ons schuldig moeten kennen, en niet alleen in woorden, maar oprecht.
Dan is er verwachtig: Als Mijn volk zich schuldig zal kennen zal Ik aan Mijn Verbond gedenken. Maar we zijn zo hard. Zodat ik vrees.
En ook meer vrees, dat het oordeel doorgaat, en vastbesloten is. Het is ook aan sommige van Gods kinderen bekend gemaakt. Daarom is er reden om te vrezen. Want Uw oordeel Heere, kan niet dan vreselijk wezen. Laten we de paus er dan maar even buiten laten, maar eerst bij de Kerk blijven, bij onszelf.
Zelf kon ik me uitstekend vinden in de mooie brief van drs. W. de Kloe aan de nieuwe paus.
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
Re: Waarin dwalen de RKK en de paus?
Ik hoop dat ik nog een klein beetje nuchter ben. Ik heb nog maar één kopje thee gehad. ZelfsLuther schreef:DIA, het zou handig zijn als je gewoon wat nuchter blijft en niet al te emotioneel reageert. @huisman vraagt gewoon je oordeel over het artikel van Kranendonk. Huisman vond het een evenwichtig artikel, en ik denk dat jij ook prima je achter dat artikel kunt scharen. En zo niet, dan moet je aangeven op welke punten de redenering van Kranendonk niet klopt.-DIA- schreef: Ik heb het gelezen, maar mijn vrees is er niet door weggenomen...
Maar we weten niet meer wat het is om vervolgd te worden. Ik denk als het er echt op aan gaat
komen dat er velen zullen zeggen: Heere, Heere, hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd en wonderen gedaan? En ze zullen het ook nog oprecht menen...
Dat het oordeel over de Kerk ligt is al iets wat vaak niet meer als een oordeel herkend wordt.
Men kan elkaar gerust laten gaan, deze naar die kerk, die naart die kerk. Zou zou het niet behoren te zijn onder zich christelijk noemende mensen. We leven makkelijk over de breuk in de Kerk heen, en het lijkt wel of er wel een grote slag moet komen, voordat de Kerk recht in de schuld komt. Want wie kan er verantwoorden dat de ene van Gods volk naar die kerk gaat en de andere naar deze? Eerst zullen we ons schuldig moeten kennen, en niet alleen in woorden, maar oprecht.
Dan is er verwachtig: Als Mijn volk zich schuldig zal kennen zal Ik aan Mijn Verbond gedenken. Maar we zijn zo hard. Zodat ik vrees.
En ook meer vrees, dat het oordeel doorgaat, en vastbesloten is. Het is ook aan sommige van Gods kinderen bekend gemaakt. Daarom is er reden om te vrezen. Want Uw oordeel Heere, kan niet dan vreselijk wezen. Laten we de paus er dan maar even buiten laten, maar eerst bij de Kerk blijven, bij onszelf.
Zelf kon ik me uitstekend vinden in de mooie brief van drs. W. de Kloe aan de nieuwe paus.
zonder suiker of koekje erbij...
Verder lijkt het me niet zo bar nuttig om ons bezig te houden met de dwalingen van de ander.
We kunnen wat dat betreft beter bij ons zelf blijven. Wij dwalen allen als schapen, en een ieder
keert zich naar zijn eigen weg... Daar zouden we misschien wel eerst maar eens over moeten denken,
en dan beginnen bij onszelf.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Re: Waarin dwalen de RKK en de paus?
Ik zie even het verband niet..Afgewezen schreef:Niet te snel, Gian. De besnijdenis wordt een 'teken en zegel van de gerechtigheid des geloofs' genoemd.Gian schreef:God komt door Zijn Woord tot ons. Niet door sacramenten. We krijgen niets extra's door brood, wijn of water.ejvl schreef:Een sacrament is een handeling waardoor God komt tot de mens en de mens komt tot God.
Hedendaagse bijbelstudie is voor een belangwekkend deel het elimineren van traditioneel-theologische en hermeneutische contradicties.
Re: Waarin dwalen de RKK en de paus?
Ik las deze blog van ds. W. de Bruin uit Purmerend (CGK):
ds. W. de Bruin schreef:Paus Franciscus en de antichrist
Gebiologeerd keek ik naar de televisie op het moment dat Paus Franciscus zich voor het eerst aan het publiek toonde. Zijn hele houding straalde nederigheid uit, en zijn optreden versterkte dat. Ik was aangenaam getroffen en enigszins geëmotioneerd toen hij de mensen vroeg of ze voor hem wilden bidden. Toen in de uren en dagen die volgden meer duidelijk werd over wat voor man deze nieuwe paus was, werd ik oprecht blij.
Paus Franciscus is...
Een man die zich liever Bisschop van Rome noemt dan Paus en op die manier laat zien echt de eerste onder zijn gelijken te willen zijn, en deze nederige houding tot op vandaag consequent voortzet.
Een man die niet alleen theoretische maar ook praktische aandacht heeft voor de armen.
Een man die tijd en ruimte neemt om voeten van aidspatiënten te wassen.
Een man die geen aandacht voor zichzelf vraagt maar voor Christus.
Afgelopen zondag in de dienst heb ik daarom in mijn protestantse kerk gebeden voor deze paus en gevraagd of hij een waardevolle getuige van Jezus Christus mag zijn.
Ik kon mijn ogen daarom niet geloven toen ik deze opinie http://www.refdag.nl/opinie/te_veel_aan ... t_1_724459en de reactie daarop http://www.refdag.nl/opinie/rd_blijft_b ... s_1_724457 in het Reformatorisch Dagblad las. Dat hier en daar het instituut paus nog werd gezien als een antichristelijk instituut wist ik wel. Maar dat de concrete paus nog altijd wordt beschouwd als antichrist wist ik echt niet.
Volgens de bijbel is de antichrist…
- Iemand die zichzelf goddelijke eer laat aanleunen en ondertussen openlijk tegen God strijdt (2 Tess. 2:4).
- Iemand die op een kwaadaardige manier de mensen verleidt om niet God maar hemzelf de eer te geven (Opb. 13:11-15).
- Iemand die uitgesproken gewelddadig is tegen volgelingen van Jezus (Opb. 13:7).
- Een rechtstreekse handlanger van satan (2 Tess. 2:9).
Deze weergave doet me denken aan de Noord-Koreaanse leiders, of aan Assad, maar het wil me niet lukken om aan Paus Franciscus te denken.
Franciscus doet me eerder denken aan Matteus 25:35-36 dan aan Openbaring 13. En ik vind het meer dan ongepast om in deze termen over deze man te schrijven. Gevaarlijk ook. Stel je voor dat deze paus inderdaad een goede getuige van Christus is, om hem dan een dienaar van satan te noemen…. Dan lopen me de rillingen over de rug.
Hoe komt het dat vijf dominees het presteren om zo’n brief vol met misverstanden te schrijven? Ik vermoed dat het antwoord in de kop vervat zit: teveel aandacht voor paus ongepast. Als je geen werkelijke respectvolle interesse in de ander hebt zul je nooit zien wie die ander is.
Ik wens de vijf dominees de wijsheid van Gamaliel toe (Hand. 5:39).
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)