Het ligt vast aan mij, maar ik verbaas mij hoe langer hoe meer over bepaalde zaken.

Hoe kan je met instemming boeken lezen waarin zaken staan waar je het niet mee eens bent?
Ik kom dat regelmatig tegen hier, maar ook buiten het forum.
Neem alleen al die boeken van de Paus.
Regelmatig zie, lees of hoor ik van mensen die bepaalde boeken lezen, en dan denk ik hoe kan je dat lezen,
je strijd altijd voor dit of dat punt, en die predikant of oudvader gaat daar regelrecht tegenin.

Ik weet wel, je kan het niet altijd maar 100% procent eens zijn met iemand.
Ik ben daar mogelijk te rechtlijnig in, maar toch als ik echt punten heb waarin ik het niet eens ben, met hetgeen ik lees,
dan gooi ik het weg.
Zal een voorbeeld noemen, er was een werkje van een Puritein, die ik erg graag lees, maar in dat werkje, ging hij heel wettisch in
op het horen van een preek, men moet dit en men moet dat. En dat kon ik echt niet in de Bijbel terug vinden. Toen heb ik dat weggedaan, en ik zou ook niemand aanbevelen dat te lezen.

Johann Gottfried Walther schreef:Het ligt vast aan mij, maar ik verbaas mij hoe langer hoe meer over bepaalde zaken.

Hoe kan je met instemming boeken lezen waarin zaken staan waar je het niet mee eens bent?
Ik kom dat regelmatig tegen hier, maar ook buiten het forum.
Neem alleen al die boeken van de Paus.
Regelmatig zie, lees of hoor ik van mensen die bepaalde boeken lezen, en dan denk ik hoe kan je dat lezen,
je strijd altijd voor dit of dat punt, en die predikant of oudvader gaat daar regelrecht tegenin.

Ik weet wel, je kan het niet altijd maar 100% procent eens zijn met iemand.
Ik ben daar mogelijk te rechtlijnig in, maar toch als ik echt punten heb waarin ik het niet eens ben, met hetgeen ik lees,
dan gooi ik het weg.
Zal een voorbeeld noemen, er was een werkje van een Puritein, die ik erg graag lees, maar in dat werkje, ging hij heel wettisch in
op het horen van een preek, men moet dit en men moet dat. En dat kon ik echt niet in de Bijbel terug vinden. Toen heb ik dat weggedaan, en ik zou ook niemand aanbevelen dat te lezen.

Ik denk dat we hier iets ontwaren van de Grote Afval. Deze komt vlak voor de volle openbaring van de Antichrist. Anders kan ik het ook niet zien.

Er is een dwang om voor mensen te kiezen. Die mens moet dan wel volmaakt in de leer zijn.
Met die instelling is het onmogelijk om nog maar 1 boek te lezen naast de bijbel, mits niet de bijbel maar een kerkleer de maatstaf is.

Ik zou het boek van Benedictus ook wel eens willen lezen, heb er al zoveel goede dingen over gehoord. Als het een man is die Jezus Christus in het middelpunt stelt, en zichzelf op de achtergrond, waarom moet dat dan zo fout zijn? Dan heb ik meer moeite met een Petrus Immens die op extreem wettische wijze de avondmaalvoorbereiding bespreekt.
En de felheid richting Rome tekent vooral de onkunde van de RKK-leer en de bijbel. De zogenaamde pot die de ketel verwijt.

Johann Gottfried Walther schreef:Het ligt vast aan mij, maar ik verbaas mij hoe langer hoe meer over bepaalde zaken.

Hoe kan je met instemming boeken lezen waarin zaken staan waar je het niet mee eens bent?
Ik kom dat regelmatig tegen hier, maar ook buiten het forum.
Neem alleen al die boeken van de Paus.
Regelmatig zie, lees of hoor ik van mensen die bepaalde boeken lezen, en dan denk ik hoe kan je dat lezen,
je strijd altijd voor dit of dat punt, en die predikant of oudvader gaat daar regelrecht tegenin.

Ik weet wel, je kan het niet altijd maar 100% procent eens zijn met iemand.
Ik ben daar mogelijk te rechtlijnig in, maar toch als ik echt punten heb waarin ik het niet eens ben, met hetgeen ik lees,
dan gooi ik het weg.
Zal een voorbeeld noemen, er was een werkje van een Puritein, die ik erg graag lees, maar in dat werkje, ging hij heel wettisch in
op het horen van een preek, men moet dit en men moet dat. En dat kon ik echt niet in de Bijbel terug vinden. Toen heb ik dat weggedaan, en ik zou ook niemand aanbevelen dat te lezen.

Jij raadt boeken van auteurs die je overigens hoog acht af als je in die werken de Bijbel niet weersproken vindt (goede zaak trouwens). Wat is er dan zo vreemd om werken aan te raden als je in die werken de Bijbel wel weersproken vindt, ook al ben je het op vele andere fronten met de betreffende auteur niet eens?

Marco schreef:

Johann Gottfried Walther schreef:Het ligt vast aan mij, maar ik verbaas mij hoe langer hoe meer over bepaalde zaken.

Hoe kan je met instemming boeken lezen waarin zaken staan waar je het niet mee eens bent?
Ik kom dat regelmatig tegen hier, maar ook buiten het forum.
Neem alleen al die boeken van de Paus.
Regelmatig zie, lees of hoor ik van mensen die bepaalde boeken lezen, en dan denk ik hoe kan je dat lezen,
je strijd altijd voor dit of dat punt, en die predikant of oudvader gaat daar regelrecht tegenin.

Ik weet wel, je kan het niet altijd maar 100% procent eens zijn met iemand.
Ik ben daar mogelijk te rechtlijnig in, maar toch als ik echt punten heb waarin ik het niet eens ben, met hetgeen ik lees,
dan gooi ik het weg.
Zal een voorbeeld noemen, er was een werkje van een Puritein, die ik erg graag lees, maar in dat werkje, ging hij heel wettisch in
op het horen van een preek, men moet dit en men moet dat. En dat kon ik echt niet in de Bijbel terug vinden. Toen heb ik dat weggedaan, en ik zou ook niemand aanbevelen dat te lezen.

Jij raadt boeken van auteurs die je overigens hoog acht af als je in die werken de Bijbel niet weersproken vindt (goede zaak trouwens). Wat is er dan zo vreemd om werken aan te raden als je in die werken de Bijbel wel weersproken vindt, ook al ben je het op vele andere fronten met de betreffende auteur niet eens?

Ik raad boeken van auteurs die ik hoogacht af als ik in die werken de Bijbel WEL weersproken vindt.
Voor dat betreffende boekje was het heel duidelijk, dat ik overtuigd was dat de wettische insteek niet Bijbels was, dan ga ik dat niet aan anderen aanbevelen.

Maar het is toch ook niet eerlijk om een boek af te schrijven voor je het gelezen hebt (tenzij er anderen zijn die zeggen dat het boek Godlasterlijk is). Maar wanneer anderen aangeven dat het een waardevol boek is, mag je m.i. niet oordelen dan dat je het zelf gelezen hebt. Het boek van de paus bevat waardevolle inhoud. Je kunt het boek toch niet afschrijven omdat hij in zijn leven dingen doet die niet juist zijn? Er zijn toch ook predikanten die bijvoorbeeld overspel hebben gepleegd gevolgd door een echtscheiding. Zijn de boeken en preken van betreffende predikant dan verboden stof? Moet alles verbrand worden wat betreffende dominee voor die tijd heeft gezegd?

Wanneer David (moord en overspel, wetsovertreding), Paulus (vele moorden) en veler anderen in onze tijd hadden geleefd zou je die boeken waarschijnlijk ook afgeraden hebben. Toch vond de Heere het goed om door zondige mensen Zijn genade te willen laten zien. Wél moet onze houding zijn zoals die van Berea: onderzoek of het alzo is.
(nogmaals: wanneer andere christenen zeggen dat er vloeken o.i.d. in staan moet je het boek dicht laten).

Johann Gottfried Walther schreef:Het ligt vast aan mij, maar ik verbaas mij hoe langer hoe meer over bepaalde zaken.

Hoe kan je met instemming boeken lezen waarin zaken staan waar je het niet mee eens bent?
Ik kom dat regelmatig tegen hier, maar ook buiten het forum.
Neem alleen al die boeken van de Paus.
Regelmatig zie, lees of hoor ik van mensen die bepaalde boeken lezen, en dan denk ik hoe kan je dat lezen,
je strijd altijd voor dit of dat punt, en die predikant of oudvader gaat daar regelrecht tegenin.

Ik weet wel, je kan het niet altijd maar 100% procent eens zijn met iemand.
Ik ben daar mogelijk te rechtlijnig in, maar toch als ik echt punten heb waarin ik het niet eens ben, met hetgeen ik lees,
dan gooi ik het weg.
Zal een voorbeeld noemen, er was een werkje van een Puritein, die ik erg graag lees, maar in dat werkje, ging hij heel wettisch in
op het horen van een preek, men moet dit en men moet dat. En dat kon ik echt niet in de Bijbel terug vinden. Toen heb ik dat weggedaan, en ik zou ook niemand aanbevelen dat te lezen.

Dit is een vorm van perfectionisme, JGW. Helaas moeten we leven met het onvolmaakte, ook met onvolmaakte boeken dus, geschreven door onvolmaakte mensen.

vlinder schreef:Maar het is toch ook niet eerlijk om een boek af te schrijven voor je het gelezen hebt (tenzij er anderen zijn die zeggen dat het boek Godlasterlijk is). Maar wanneer anderen aangeven dat het een waardevol boek is, mag je m.i. niet oordelen dan dat je het zelf gelezen hebt. Het boek van de paus bevat waardevolle inhoud. Je kunt het boek toch niet afschrijven omdat hij in zijn leven dingen doet die niet juist zijn? Er zijn toch ook predikanten die bijvoorbeeld overspel hebben gepleegd gevolgd door een echtscheiding. Zijn de boeken en preken van betreffende predikant dan verboden stof? Moet alles verbrand worden wat betreffende dominee voor die tijd heeft gezegd?

Wanneer David (moord en overspel, wetsovertreding), Paulus (vele moorden) en veler anderen in onze tijd hadden geleefd zou je die boeken waarschijnlijk ook afgeraden hebben. Toch vond de Heere het goed om door zondige mensen Zijn genade te willen laten zien. Wél moet onze houding zijn zoals die van Berea: onderzoek of het alzo is.
(nogmaals: wanneer andere christenen zeggen dat er vloeken o.i.d. in staan moet je het boek dicht laten).

Als er Leven was geopenbaard in dit boek, dan zou het veel meer verguisd en bespot en verworpen zijn geweest, want dan zou de antichrist wankelen. Dat heb ik niet gehoord.
Blijkbaar vind de duivel het boek niet zo'n groot gevaar...

Johann Gottfried Walther schreef:

Marco schreef:

Johann Gottfried Walther schreef:Het ligt vast aan mij, maar ik verbaas mij hoe langer hoe meer over bepaalde zaken.

Hoe kan je met instemming boeken lezen waarin zaken staan waar je het niet mee eens bent?
Ik kom dat regelmatig tegen hier, maar ook buiten het forum.
Neem alleen al die boeken van de Paus.
Regelmatig zie, lees of hoor ik van mensen die bepaalde boeken lezen, en dan denk ik hoe kan je dat lezen,
je strijd altijd voor dit of dat punt, en die predikant of oudvader gaat daar regelrecht tegenin.

Ik weet wel, je kan het niet altijd maar 100% procent eens zijn met iemand.
Ik ben daar mogelijk te rechtlijnig in, maar toch als ik echt punten heb waarin ik het niet eens ben, met hetgeen ik lees,
dan gooi ik het weg.
Zal een voorbeeld noemen, er was een werkje van een Puritein, die ik erg graag lees, maar in dat werkje, ging hij heel wettisch in
op het horen van een preek, men moet dit en men moet dat. En dat kon ik echt niet in de Bijbel terug vinden. Toen heb ik dat weggedaan, en ik zou ook niemand aanbevelen dat te lezen.

Jij raadt boeken van auteurs die je overigens hoog acht af als je in die werken de Bijbel niet weersproken vindt (goede zaak trouwens). Wat is er dan zo vreemd om werken aan te raden als je in die werken de Bijbel wel weersproken vindt, ook al ben je het op vele andere fronten met de betreffende auteur niet eens?

Ik raad boeken van auteurs die ik hoogacht af als ik in die werken de Bijbel WEL weersproken vindt.
Voor dat betreffende boekje was het heel duidelijk, dat ik overtuigd was dat de wettische insteek niet Bijbels was, dan ga ik dat niet aan anderen aanbevelen.

Je stelt terechte vragen. Ik heb er geen rationele antwoorden op. Toen ik deel 1 las van de boeken van de Paus over Jezus las ik ook preken van D. Bruinings, DE LEEUW UIT DEN STAM VAN JUDA. Zestien doorwrochte leerredenen over het bittere kruislijden van onzen gezegenden Heiland en Zaligmaker Jezus Christus.

Het zal raar klinken maar er zat meer overeenstemming in beide boeken dan dat je zou denken.

huisman schreef:

Johann Gottfried Walther schreef:

Marco schreef:

Johann Gottfried Walther schreef:Het ligt vast aan mij, maar ik verbaas mij hoe langer hoe meer over bepaalde zaken.

Hoe kan je met instemming boeken lezen waarin zaken staan waar je het niet mee eens bent?
Ik kom dat regelmatig tegen hier, maar ook buiten het forum.
Neem alleen al die boeken van de Paus.
Regelmatig zie, lees of hoor ik van mensen die bepaalde boeken lezen, en dan denk ik hoe kan je dat lezen,
je strijd altijd voor dit of dat punt, en die predikant of oudvader gaat daar regelrecht tegenin.

Ik weet wel, je kan het niet altijd maar 100% procent eens zijn met iemand.
Ik ben daar mogelijk te rechtlijnig in, maar toch als ik echt punten heb waarin ik het niet eens ben, met hetgeen ik lees,
dan gooi ik het weg.
Zal een voorbeeld noemen, er was een werkje van een Puritein, die ik erg graag lees, maar in dat werkje, ging hij heel wettisch in
op het horen van een preek, men moet dit en men moet dat. En dat kon ik echt niet in de Bijbel terug vinden. Toen heb ik dat weggedaan, en ik zou ook niemand aanbevelen dat te lezen.

Jij raadt boeken van auteurs die je overigens hoog acht af als je in die werken de Bijbel niet weersproken vindt (goede zaak trouwens). Wat is er dan zo vreemd om werken aan te raden als je in die werken de Bijbel wel weersproken vindt, ook al ben je het op vele andere fronten met de betreffende auteur niet eens?

Ik raad boeken van auteurs die ik hoogacht af als ik in die werken de Bijbel WEL weersproken vindt.
Voor dat betreffende boekje was het heel duidelijk, dat ik overtuigd was dat de wettische insteek niet Bijbels was, dan ga ik dat niet aan anderen aanbevelen.

Je stelt terechte vragen. Ik heb er geen rationele antwoorden op. Toen ik deel 1 las van de boeken van de Paus over Jezus las ik ook preken van D. Bruinings, DE LEEUW UIT DEN STAM VAN JUDA. Zestien doorwrochte leerredenen over het bittere kruislijden van onzen gezegenden Heiland en Zaligmaker Jezus Christus.

Het zal raar klinken maar er zat meer overeenstemming in beide boeken dan dat je zou denken.

Maar ook duidelijk verschillen denk ik. Je had het zelf al over mystiek, bij de Paus, en dwalingen.

Maar je ziet het bij meer, Lucado ook, schrijft meest platvloerse en zelfs Godslasterlijke zaken en toch worden zijn boeken gelezen tot in de HHK toe.
Waarschijnlijk omdat men de mooie zaken waardeert, die hij schrijft. Maar ik kan dat niet samen krijgen.

Het hangt ervan af of je boeken-met-een-vlekje leest voor je eigen stichting, of uit belangstelling, voor (persoonlijke) studie of in het kader van algemene (theologische) ontwikkeling.

Johann Gottfried Walther schreef:
Maar ook duidelijk verschillen denk ik. Je had het zelf al over mystiek, bij de Paus, en dwalingen.

Maar je ziet het bij meer, Lucado ook, schrijft meest platvloerse en zelfs Godslasterlijke zaken en toch worden zijn boeken gelezen tot in de HHK toe.
Waarschijnlijk omdat men de mooie zaken waardeert, die hij schrijft. Maar ik kan dat niet samen krijgen.

Hier kan ik ook niet bij, maar toch anderzijds, deze tijd beziende, ook weer wel.

Johann Gottfried Walther schreef:Ik raad boeken van auteurs die ik hoogacht af als ik in die werken de Bijbel WEL weersproken vindt.
Voor dat betreffende boekje was het heel duidelijk, dat ik overtuigd was dat de wettische insteek niet Bijbels was, dan ga ik dat niet aan anderen aanbevelen.

Klopt. Dat bedoelde ik ook, maar zat wat te haspelen. Ik hoop dat de strekking wel duidelijk was.

Marco schreef:

Johann Gottfried Walther schreef:Ik raad boeken van auteurs die ik hoogacht af als ik in die werken de Bijbel WEL weersproken vindt.
Voor dat betreffende boekje was het heel duidelijk, dat ik overtuigd was dat de wettische insteek niet Bijbels was, dan ga ik dat niet aan anderen aanbevelen.

Klopt. Dat bedoelde ik ook, maar zat wat te haspelen. Ik hoop dat de strekking wel duidelijk was.

Oke!

Johann Gottfried Walther schreef:Het ligt vast aan mij, maar ik verbaas mij hoe langer hoe meer over bepaalde zaken.

Hoe kan je met instemming boeken lezen waarin zaken staan waar je het niet mee eens bent?
Ik kom dat regelmatig tegen hier, maar ook buiten het forum.
Neem alleen al die boeken van de Paus.
Regelmatig zie, lees of hoor ik van mensen die bepaalde boeken lezen, en dan denk ik hoe kan je dat lezen,
je strijd altijd voor dit of dat punt, en die predikant of oudvader gaat daar regelrecht tegenin.

Ik weet wel, je kan het niet altijd maar 100% procent eens zijn met iemand.
Ik ben daar mogelijk te rechtlijnig in, maar toch als ik echt punten heb waarin ik het niet eens ben, met hetgeen ik lees,
dan gooi ik het weg.
Zal een voorbeeld noemen, er was een werkje van een Puritein, die ik erg graag lees, maar in dat werkje, ging hij heel wettisch in
op het horen van een preek, men moet dit en men moet dat. En dat kon ik echt niet in de Bijbel terug vinden. Toen heb ik dat weggedaan, en ik zou ook niemand aanbevelen dat te lezen.

Beste Johann Gottfried Walther,
Mijn complimenten voor dit interessante onderwerp.
Ik denk aan het psalmvers Ps.19: wie zal zijn dwalingen doorgronden?
Pausen, Theologen, Predikanten kunnen genoeg boeken schrijven,
kunnen genoeg letters gegeten hebben om boeken te produceren,
waar ook Gods Woord voor waarschuwt: de kennis maakt opgeblazen, maar de liefde sticht.
Wel in de bevatting, en natuurlijk het is nuttig om kennis te hebben van de Schrift,
want zonder kennis zal men ook geen bevinding hebben.
Maar weet u waar het op aankomt?
Op het innerlijke geestelijke leven, door de Heilige Geest gewerkt in het binnenste.

En als ik zo'n paus aanschouw, die misschien een mooi boek heeft geschreven,
maar zich op het Pietersplein laat bejubelen en applaudiseren, dan denk ik: mis!
Geestdrift is geen Geesteswerk.
Zou die paus bij het aanschouwen van die menigte, nog een indruk gehad hebben,
dat die zielen van zijn hand geëist worden?
Christus zeide: weent niet over Mij, maar over uzelven. Jeruzalem, Jeruzalem, hoe menig maal heb Ik u bijeenvergaderd en gij hebt niet gewild.

Komt dit dan ook niet bij protestanten voor?
Jazeker wel, ik heb weleens het volgende relaas gelezen van een ouderling:

Ds. had een zeer indringende preek gehouden, wees de toehoorders op de kortstondigheid en vergankelijkheid van het leven. Riep op tot haasten en een spoeden om des levens wil.
Kon zo aandringen in de preek om tot Christus te spoeden.
Maar toen na het einde van de dienst in de consistorie, was het eerste wat hij zei: o, wat hebben jullie daar een mooi bord hangen, ik wou dat ik zo'n mooi bord mocht hebben.
Ja, en de pastorie was toch ook aan een verbouwing toe.
Toen zei de ouderling:
Weerhoud, o Heer', Uw knecht
dat hij zijn hart niet hecht aan dwaze hovaardij
Heerst die in mij niet meer,
dan leef ik tot Uw eer,
van grote zonden vrij.
Laat U mijn tong en mond
en 's harten diepsten grond,
toch welbehaaglijk wezen.
O, HEER', die mij verblijdt, mijn Rots en Losser zijt,
dan heb ik niets te vrezen!