Voorbereiding op de zondag

[-DIA-]

Ik geloof niet dat het een van de mensen hier nog geraakt heeft. Juist de ernst, zo lijkt het, proberen we te ontlopen. Ik weet niet of ik nog meer moet plaatsen.

Een pslam die me wel eens wat te zeggen heeft, dat mag dan misschien.
Het verwoordt wat er dan zo in ons hart kan zijn.

O HEER', Gij zijt welda-dig;
Straf mij niet ongenadig
In Uwen toornegloed,
Ai, matig Uw kastijden;
Sla mij met medelijden,
Gelijk een vader doet.

Vergeef mij al mijn zon-den,
Die Uwe hoogheid schonden;
Ik ben verzwakt, o HEER'!
Genees mij, red mijn leven;
Gij ziet mijn beend'ren beven;
Zo slaat Uw hand mij neer.

Mijn ziel, gans neergebo-gen,
Schrikt voor Uw heilig' ogen,
In dezen jammerstaat.
Hoe lang zal ik nog klagen?
Hoe lang Uw gramschap dragen,
O HEER, mijn toeverlaat?

Keer eind'lijk, HEER', toch we-der;
Mijn ziel buigt zich terneder,
Ai, red haar van 't verderf;
Sla mijn ellende gade,
Tot roem van Uw genade,
En help mij, eer ik sterf.

Want wie kan, na 't verschei-den,
Op aarde meer verbreiden,
Uw grootheid en Uw lof?
Wie zal Uw gunstbewijzen,
In 't zwijgend graf ooit prijzen?
U zingen in het stof?

Uw strenge geselroe-de,
Maakt mij van 't zuchten moede,
Verteert geheel mijn kracht;
Ik voel Uw slagen klemmen,
En doe mijn bedde zwemmen
In tranen, al den nacht.

Mijn oog is rood gekre-ten,
Van tranen uitgebeten,
Verouderd en doorknaagd;
Daar ik, in mijn ellenden,
Door al mijns vijands benden,
Verdrukt word en gejaagd.

Mijn ziel grijp moed: wijkt bo-zen,
Vlucht van mij weg, godd'lozen:
De HEER' heeft mijne klacht,
Met toegenegen oren,
Genadig willen horen,
En al mijn smart verzacht.

De HEER' wild' op mijn ker-men,
Zich over mij ontfermen;
Hij heeft mijn stem verhoord,
De HEER zal, op mijn smeken,
Geen hulp mij doen ontbreken;
Hij houdt getrouw Zijn woord.

Hij zal mijn haters we-ren,
Hen straks terug doen keren,
Beschaamd, en vol van schrik;
Zijn grimmigheid, aan 't blaken,
Zal hen te schande maken,
Zelfs in een ogenblik.

Psalm 6 (Berijming 1773)

[Mannetje]

Zou het kunnen dat er zijn die in stilte geraakt zijn? Die niet de behoefte hebben om hun gedachten bij de overdenking hier te schrijven?

Mag ik een ontdekkende vraag stellen? Ja, ik weet dat dat mag van je.

Zit er soms een beetje verlangen naar streling van je vlees in? Wil je graag horen van anderen dat je iets hebt geplaatst dat ze raakt? Je mag hierop antwoorden, maar het hoeft niet.

[-DIA-]

Zou het kunnen dat er zijn die in stilte geraakt zijn? Die niet de behoefte hebben om hun gedachten bij de overdenking hier te schrijven?

Mag ik een ontdekkende vraag stellen? Ja, ik weet dat dat mag van je.

Zit er soms een beetje verlangen naar streling van je vlees in? Wil je graag horen van anderen dat je iets hebt geplaatst dat ze raakt? Je mag hierop antwoorden, maar het hoeft niet.

Nee ik hoop het toch niet, maar ik weet wel dat er niets arglistiger is dan mijn eigen hart. Wat anders is, maar wie zal eigen hart kennen, diepe droefheid. Soms proef ik, als ik zo lees, als ik mij niet vergis, bitterheid, en dat past niet, want in bitterheid zijn we vaak ook niet onvankelijk voor de waarheid.

[Mannetje]

De bitterheid zie ik ook, maar ik denk dat bitterheid eerder wordt geuit dan ontroering, of 'geraakt zijn'.
Dus meet aan een handvol bitterheid niet af dat niemand geraakt, onderwezen of wat dan ook zou zijn.

[-DIA-]

De bitterheid zie ik ook, maar ik denk dat bitterheid eerder wordt geuit dan ontroering, of 'geraakt zijn'.
Dus meet aan een handvol bitterheid niet af dat niemand geraakt, onderwezen of wat dan ook zou zijn.

Dat geloof ik ook.

[Onbekende]

Ik geloof niet dat het een van de mensen hier nog geraakt heeft. Juist de ernst, zo lijkt het, proberen we te ontlopen. Ik weet niet of ik nog meer moet plaatsen.

Een pslam die me wel eens wat te zeggen heeft, dat mag dan misschien.
Het verwoordt wat er dan zo in ons hart kan zijn.

O HEER', Gij zijt welda-dig;
Straf mij niet ongenadig
In Uwen toornegloed,
Ai, matig Uw kastijden;
Sla mij met medelijden,
Gelijk een vader doet.

Vergeef mij al mijn zon-den,
Die Uwe hoogheid schonden;
Ik ben verzwakt, o HEER'!
Genees mij, red mijn leven;
Gij ziet mijn beend'ren beven;
Zo slaat Uw hand mij neer.

Mijn ziel, gans neergebo-gen,
Schrikt voor Uw heilig' ogen,
In dezen jammerstaat.
Hoe lang zal ik nog klagen?
Hoe lang Uw gramschap dragen,
O HEER, mijn toeverlaat?

Keer eind'lijk, HEER', toch we-der;
Mijn ziel buigt zich terneder,
Ai, red haar van 't verderf;
Sla mijn ellende gade,
Tot roem van Uw genade,
En help mij, eer ik sterf.

Want wie kan, na 't verschei-den,
Op aarde meer verbreiden,
Uw grootheid en Uw lof?
Wie zal Uw gunstbewijzen,
In 't zwijgend graf ooit prijzen?
U zingen in het stof?

Uw strenge geselroe-de,
Maakt mij van 't zuchten moede,
Verteert geheel mijn kracht;
Ik voel Uw slagen klemmen,
En doe mijn bedde zwemmen
In tranen, al den nacht.

Mijn oog is rood gekre-ten,
Van tranen uitgebeten,
Verouderd en doorknaagd;
Daar ik, in mijn ellenden,
Door al mijns vijands benden,
Verdrukt word en gejaagd.

Mijn ziel grijp moed: wijkt bo-zen,
Vlucht van mij weg, godd'lozen:
De HEER' heeft mijne klacht,
Met toegenegen oren,
Genadig willen horen,
En al mijn smart verzacht.

De HEER' wild' op mijn ker-men,
Zich over mij ontfermen;
Hij heeft mijn stem verhoord,
De HEER zal, op mijn smeken,
Geen hulp mij doen ontbreken;
Hij houdt getrouw Zijn woord.

Hij zal mijn haters we-ren,
Hen straks terug doen keren,
Beschaamd, en vol van schrik;
Zijn grimmigheid, aan 't blaken,
Zal hen te schande maken,
Zelfs in een ogenblik.

Psalm 6 (Berijming 1773)

Ik kan me goed voorstellen dat je het zo voelt, DIA. Het raakt me wel dat je ondanks alle gevoel van tegenstand, toch óók versje 8 en 9 mag citeren. Met die God kom je nooit beschaamd uit!