Op een dag, toen ik erg populair was op de middelbare school, zag
ik een
jongen van mijn klas naar huis lopen.
Hij heette Kyle. Het leek erop alsof hij al zijn boeken aan het
meesjouwen
was.
Ik dacht bij mezelf," Waarom neemt iemand al zijn boeken van school
mee
naar huis op vrijdag?
Dat moet vast een Nerd zijn." Ik had een druk weekend gepland
(feestjes,
voetballen met mijn vrienden op zondagmiddag) dus ik haalde mijn
schouders op en liep door. Terwijl ik verder liep zag ik een groepje
jongens aan komen rennen. Ze renden naar hem, sloegen al zijn boeken uit
zijn handen en lieten hem struikelen op de vieze natte grond.
Ik zag zijn bril door de lucht vliegen, die een paar meter verder
in het
gras terechtkwam. Hij keek op en ik ! zag de trieste blik in zijn
ogen. Ik had
medelijden met hem. Ik ging naar hem toe om te helpen en terwijl
hij kruipend zijn bril zocht zag ik een traan over zijn wang rollen. Bij
het
overhandigen van zijn bril zei ik tegen hem,"Die jongens waren
slecht, alsof
ze niks beter te doen hebben." Hij keek me aan en zij, "Hartstikke
bedankt!"
Er verscheen een grote glimlach op zijn gezicht.
Dit was één van die glimlachen die dankbaarheid uitstraalde. Ik
hielp hem
met het oprapen van zijn boeken en vroeg waar hij woonde. Het bleek
dat hij
bij mij om de hoek woonde. Hij vertelde dat hij hiervoor naar een
priveschool ging.
Voorheen zou ik nooit met dat soort mensen zijn omgaan. We hebben
de hele terugweg gepraat en ik tilde zijn boeken. Het bleek een hele
aardige
jo! ngen te zijn. Ik vroeg hem of hij het weekend wilde komen
voetballen met mijn vrienden. Dat wilde hij wel.
In dat weekend leerde ik Kyle nog beter kennen, ik mocht hem echt
en mijn
vrienden dachten hetzelfde. Maandag, en daar was Kyle weer met zijn
stapel boeken. Ik sprak hem aan en zei, "Je wordt nog eens gespierd als je
iedere dag die boeken zo meeneemt!" Hij moest lachen en overhandigde mij
de helft van de boeken. Vier jaar ging er voorbij. Kyle en ik waren beste
vrienden geworden. In het laatste jaar begonnen we te denken aan studeren.
Kyle besloot naar Groningen te gaan en ik naar Delft. Ik wist dat
we altijd vrienden zouden blijven ondanks dat we allebei in andere
plaatsen zouden gaan wonen. Hij wilde dokter worden en ik wilde
uiteindelijk toch maar prof-voetballer worden. Studeren was niks voor me.
Het eindexamen naderde. Kyle zou tijdens de uitreiking van het
diploma een
speech houden. Ik plaagde hem! door te zeggen dat hij een Nerd was.
Ik was zo blij dat ik niet op dat podium hoefde te staan. Op de dag van de
uitreiking zag ik Kyle. Hij zag er goed uit. Hij was één van die mensen
die zichzelf gevonden had in al die jaren op de middelbare school. Hij zag
er echt goed uit, zelfs een bril stond hem goed. Er waren dagen bij dat
hij echt geluk uitstraalde.
Waardoor hij meer afspraakjes dan ik had en alle meiden dol op hem
waren.
Soms was ik gewoon jaloers op hem. Vandaag was één van die
dagen. Ik kon zien dat Kyle zenuwachtig was voor de speech. Dus ik sloeg
hem op de schouders en zei," Hey stoere jongen, het gaat je lukken
vandaag!" Hij keek me aan met zijn bekende blik, die dankbare blik en
lachte en zei,"Bedankt!" Daar stond hij dan op het podium.
Hij schraapte zijn keel en begon. "Eindexamen is een periode waar
je
mensen bedankt die je geholpen hebben om door deze moeilijke tijden
heen te komen.! Je ouders, leraren, broers en zussen, misschien een mentor
maar het belangrijkste van allemaal je vrienden. Ik sta hier om jullie te
vertellen dat het hebben van een goede vriend, het mooiste is wat je maar
kunt wensen.
Ik sta hier om jullie te vertellen dat er niets mooiers bestaat dan
dat je voor iemand iets kunt betekenen.
Ik zal jullie een verhaal vertellen." Ik keek met ongeloof naar
Kyle toen hij begon te vertellen over onze eerste ontmoeting. Hij wilde
dat weekend zelfmoord plegen. Hij vertelde hoe hij zijn schoolkluis had
leeggehaald, zodat zijn moeder niet later alle boeken hoefde mee te
sjouwen naar huis. Kyle keek me diep in de ogen en liet een kleine
glimlach zien. "Gelukkig, ik leef nog. Mijn beste vriend weerhield me om
de daad bij het woord te voegen." Nadat Kyle zijn verhaal had gehouden
over het zwakste moment in zijn leven
hoorde ik het publiek emotioneel zuchten.
Ik zag zijn moeder en vad! er diezelfde dankbare blik naar mij toe
werpen.
Nu pas realiseerde ik me wat ik had betekent voor Kyle. Ondermijn
nooit de kracht van je acties. Met een klein gebaar kun je iemands leven
veranderen. In voor- en tegenspoed. Op een of andere manier zijn we altijd
met elkaar verbonden. We geven en nemen.
Je hebt nu twee keuzes:
1) Je kunt dit bericht doorsturen naar anderen of
2) je gooit het weg en je doet net alsof dit verhaal je niet
raakte.
Ik koos voor optie 1 zoals je ziet. Laat je vrienden zien dat je om
anderen geeft.
Eleanor Roosevelt schreef ooit: Veel mensen zullen in je leven
voorbij komen, maar echte vrienden zullen een plaats in je hart innemen.
Om jezelf
te blijven, gebruik je hersens; om anderen lief te hebben gebruik
je gevoel.
Agressie is maar een letter af van agressief. Als iemand je de
eerste keer
bedriegt, is dat zijn schuld; als hij je voor de tweede keer
bedri! egt is het jouw schuld. Intellectuelen praten over ideeën: Denkers
praten over gebeurtenissen; Het gewone volk praat over mensen; Wie geld
verliest, verliest veel; Wie een vriend verliest, verliest veel meer. Wie
geloof in de ander verliest, verliest alles.
Mooie jonge mensen zijn ongelukjes van de natuur; Mooie oude mensen
zijn
een kunst; Leer van andermans fouten. Je leeft te kort om ze
allemaal te maken. Gister is verleden tijd. Morgen is een mysterie Pluk de
dag. Laat je vrienden zien dat je om ze geeft.
Stuur daarom dit bericht door naar mensen waarvan jij denkt dat het
je vrienden zijn.
Als het teruggestuurd wordt weet je dat je een vriend aan de ander
hebt.
GEEF OM ANDEREN, LAAT ZIEN DAT JE OM ANDEREN GEEFT EN STUUR DIT
BERICHT DOOR!!!!!!!
STOP ZINLOOS GEWELD!!!
[Aangepast op 11/3/2005 door memento]
Een mailtje van mijn collega!
Interessant verhaal.
Jouw daden kunnen in iemands leven een groot verschil maken.
Zowel ten kwade als te goede.
Wat mij irriteert in dit stukje (wat waarschijnlijk verzonnen is trouwens) is dat gedram dat je het door moet sturen naar je kennissen. Dat beslis ik zelf wel.
Jouw daden kunnen in iemands leven een groot verschil maken.
Zowel ten kwade als te goede.
Wat mij irriteert in dit stukje (wat waarschijnlijk verzonnen is trouwens) is dat gedram dat je het door moet sturen naar je kennissen. Dat beslis ik zelf wel.
Be yourself, there are plenty of others.
-
Lecram