Van Evangelisch naar Gereformeerd: verhalen?

[sirdanilot]

Dit is iets wat ik mijn eigen al een tijdje afvroeg; als student kom je natuurlijk mensen tegen van allerlei gezindtes. Ik meen op dit forum wel eens wat gelezen te hebben over mensen die van de Evangelische of zelfs Charismatische gezindte, de overstap hebben gemaakt naar een Gereformeerde of Reformatorische kerk. Ik ben erg benieuwd naar de verhalen hierachter, van je eigen of van bekenden: waar was je ontevreden over in de oude kerk, wat bewoog je om van gemeente te veranderen, omstandigheden, misstanden in de gemeente, etc.? Of wat was juist de gastvrijheid die de gereformeerde gemeente/kerk je bood?

In deze hedendaagse tijd zijn er al heel wat mensen die opgroeiden in een Evangelische gemeente. Dit brengt toch wel heel wat moeilijkheden mee voor wie wil overstappen naar een gereformeerde kerk/gemeente. De evangelische gemeente kent leerstellingen als de doop in gehoorzaamheid door persoonlijke bekering in jezus christus, die soms veraf staan van de gereformeerde leer (waarbij er stellig tegen de volwassendoop in wordt gegaan en de (kinder)doop wordt gezien als vervanging voor de besnijdenis, een teken van het verbond: 'en hij doopte hen met heel zijn huis'). In Charismatische gemeenten is er tijdens de eredienst ook ruimte voor de gaven van de Heilige Geest zoals glossolalie, wat in de gereformeerde gezindte niet het geval is. Ook in Evangelische gemeenten komt dit, zij het veel minder vaak en vaak meer persoonlijk van aard, voor. Een groot verschil, misschien wel het grootste, is het persoonlijkere karakter van het godsbeeld in evangelische kring: God verlost JOU, JE bent een parel in Gods hand, minder: God verlost ONS, WIJ zijn Zijn uitverkorenen.

Qua vorm zijn de verschillen natuurlijk het meest 'obvious', maar daar wil ik het juist wat minder over hebben. Het belangrijkste is dat de vorm elkaar afschrikt om naar de andere gemeente te gaan, wat eigenlijk toch heel erg jammer is. Dat je een voorkeur hebt voor het een of het ander is natuurlijk normaal en denk ik ook goed, maar ik heb zowel gereformeerden afkeurend over evangelische diensten horen praten als andersom, zelfs spotternijen. Daar wordt ik dan vaak erg droevig van. OGG of Charismatisch, we zijn één gemeente van jezus christus !

Er zijn echter ook wel enige overeenkomsten, juist tussen de twee uitersten (evangelisch en reformatorisch): gedachten over zaken als seksualiteit en occultisme zijn vaak op één lijn. Over de dingen die zondig zijn, is men het wel eens. Maar dit uit zich minder in een strikte cultuur van 'wij doen dit niet' dan in de reformatorische gezindte. Beide gemeenten zijn erg 'sola scriptura': de bijbel is hét onfeilbare woord Gods. Er is veel aandacht voor bijbelstudie, zowel voor jongeren als volwassenen. Dit sola scriptura zie je m.i. minder in de gematigdere PKN of NGK kerken (of zelfs CGK). De zondagsrust verschildt bij evangelischen heel erg: sommigen eerbiedigen deze, er zijn er echter ook die gewoon boodschappen doen omdat de appie tóch open is.........

[Jongere]

Misschien is een interessant boek voor je hierover 'Ooit evangelisch' van (volgens mij) Otto de Bruine.

[Gian]

Volgens mij zijn er amper verhalen. Ik herinner me een baptistenpredikant die gereformeerd werd vanwege de verbondsvisie van de gereformeerden.
De Bruijne stelt dat sommigen de rust en de stabiliteit van de gevestigde kerken weer opzoeken.

Verder ben ik ook wel benieuwd naar een goed verhaal van evangelisch naar gereformeerd.

[J.C. Philpot]

Op de volgende link vind je 2 verhalen:
http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieu ... f_1_241790

Ik zelf ben reformatorisch opgevoed, jaren evangelisch geweest en nu weer behorende tot de gereformeerde gezinte. Als je interesse heb kan ik via een prive bericht wel uitleggen hoe dat is gegaan.

[helma]

eigenlijk zouden mensen als Philpot op JV's uitgenodigd moeten worden om hun verhaal te vertellen.

[Gian]

eigenlijk zouden mensen als Philpot op JV's uitgenodigd moeten worden om hun verhaal te vertellen.

En mensen die met een goed verhaal evangelisch zijn geworden?

[Cees]

eigenlijk zouden mensen als Philpot op JV's uitgenodigd moeten worden om hun verhaal te vertellen.

En mensen die met een goed verhaal evangelisch zijn geworden?

Wat is voor jou de betekenis van 'een goed verhaal'?

[Gian]

aub hoofdletters gebruiken voor eigennamen, en wel speciaal die van onze Heere Jezus Christus....

moderator niks voor je?

[Simon]

aub hoofdletters gebruiken voor eigennamen, en wel speciaal die van onze Heere Jezus Christus....

[EDIT: Laat maar, ik zal mijn reactie hierop maar verwijderen..... ]

En mensen die met een goed verhaal evangelisch zijn geworden?

Het lijkt me, in het geval van iemand die van kerkgenootschap A naar B gaat, niet gepast om dit getuigenis in kerkgenootschap A te laten horen. Dat is meer iets voor een algemene lezing. Ook in kerkgenootschap B is dit niet heel erg gepast omdat je al gauw kerkgenootschap A gaat aanvallen, en dat is niet de bedoeling omdat we allemaal de gemeente van jezus christus zijn. Niet voor niets is er de regel dat bij getuigenissen de naam van het kerkgenootschap waar iemand eventueel vandaan komt, niet expliciet genoemd wordt ! Wordt dit wel gedaan, dan ben je aan het zwartmaken, een praktijk die niet in een gemente van Jezus Christus (alsjeblieft Bert Mulder ik dacht er nu wel aan, ik ben niet zo precies met hoofdletters en interpunctie, vandaar ook af en toe spelfouten e.d.) thuishoort.

zoals je al eerder gemaand bent:

aub hoofdletters gebruiken voor eigennamen, en wel speciaal die van onze Heere Jezus Christus....

---knip--- Buiten forumregels.

[Tiberius]

Moderator opmerking

Beste mensen,

Of u wel of niet goed bent in hoofdletters, doet niet ter zake, maar de lijn op dit forum is om de naam van God en Jezus met hoofdletters te schrijven. Zoals u weet, staan we in de lijn van de Reformatie en Nadere Reformatie.
We vertrouwen erop, dat u de moeite kunt nemen hier op te letten.

Vriendelijke groet,
Tiberius

[helma]

eigenlijk zouden mensen als Philpot op JV's uitgenodigd moeten worden om hun verhaal te vertellen.

En mensen die met een goed verhaal evangelisch zijn geworden?

dat ligt eraan wat je wil waar je jeugd terecht komt

[elbert]

Volgens mij zijn er amper verhalen. Ik herinner me een baptistenpredikant die gereformeerd werd vanwege de verbondsvisie van de gereformeerden.
De Bruijne stelt dat sommigen de rust en de stabiliteit van de gevestigde kerken weer opzoeken.

Verder ben ik ook wel benieuwd naar een goed verhaal van evangelisch naar gereformeerd.

Als ik de samenvatting (op de EO site) lees, gaat een groot gedeelte van degenen die uit een evangelische gemeente stappen weer terug naar een gevestigde kerk.

De conclusies:

Waarom vertrekken mensen uit evangelische gemeentes?
1. Geslotenheid van de gemeente;
2. De sterke kant van de evangelische gemeente wordt snel de
zwakke kant:
a. Geborgenheid wordt beklemming;
b. Enthousiasme wordt dwang;
c. Ruimte voor emoties wordt oppervlakkigheid;
d. Vrije structuur wordt onveilige willekeur;
e. Zekerheid wordt gebrek aan openheid.
3. Manipulatie door leiders;
4. Het gedachtegoed botst met de werkelijkheid, bijvoorbeeld als
het gaat om ziekte en lijden;
5. Er heerst een doofpotcultuur.

Hoe verliep het vertrek?
1. De overgang van evangelisch naar ‘ooit evangelisch’ was zeer
ingrijpend;
2. De deur werd vaak keihard achter de vertrekkers
dichtgeslagen;
3. Het was vaak stil bij de achterdeur;
4. Soms was er een goed afscheid bij de achterdeur;
5. De meesten vertrokken niet alleen.

Hoe nu verder?
1. Meer dan de helft van de ondervraagden ervaart de stap als
positief;
2. Eenzelfde aantal vertelt over persoonlijke problemen en voelt
zich kapotgemaakt;
3. Veel ex-evangelischen blijven evangelisch in hun denken;
4. Ongeveer eenderde bezoekt geen kerk of gemeente meer;
5. ‘Gevestigde’ kerken hebben een grote aantrekkingskracht op
de vertrekkers;
6. De kerk van oorsprong blijkt een veilige thuishaven.

Als ik het zo lees, dan is het vaak een kwestie dat het gras niet zo groen blijkt te zijn als het eerst leek.
Het is daarbij meestal niet een kwestie van de leer, maar wel van het (gemeente)leven.
Dat heeft ons als gereformeerden ook iets te zeggen. We hebben het vaak over de leer, maar de reden waarom mensen opstappen is volgens mij vaak het gemeenteleven en de sfeer die er heerst. Bij evangelischen, blijkens dit onderzoek, geldt precies hetzelfde.

[sirdanilot]

Als ik het zo lees, dan is het vaak een kwestie dat het gras niet zo groen blijkt te zijn als het eerst leek.

maar dit slaat nadrukkelijk op veranderingen gereformeerd - evangelisch - gereformeerd. er zijn genoeg mensen die tegenwoordig in de evengelische gemeenten worden geboren, of die tot geloof zijn gekomen in een evangelische gemeente. maar van deze mensen hoor je praktisch nooit dat ze naar een traditionele kerk gaan.

terwijl er genoeg redenen voor zouden kunnen zijn (waarbij ik de evangelische/baptisten gemeente absoluut niet wil afvallen, maar iedereen heeft zijn eigen plek in de gemeente van Jezus Christus). dan doel ik minder op de kerkelijke leer en meer op het gemeenteleven.

blijkt uit de evangelische levenswandel een besef van Gods geboden? ik ken redelijk wat mensen uit deze kring, en op sommige gebieden is dit wel degelijk het geval: vrouwen in het ambt zijn in de evangelische gemeenten bijna non existant (behalve in Lutherse kerken e.d. die meer vrijzinnig-achtig zijn en waar ik het hier niet over heb), homoseksualiteit is nog altijd een heikel punt, voor occultisme wordt ten zeerste gewaarschuwd. ook wordt er vaak gewaarschuwd voor charismatische bijeenkomsten (vaak met nadruk op de Heilige Geest) die niet vanuit een gemeente worden georganiseerd. echter, op andere gebieden zoals de zondagsheiliging (werken doen de meesten niet maar daar houdt het ook wel mee op), het omgaan met media, het dragen van zedige kleding (al verschilt dit sterk per gemeente) lijkt de evangelische kerk toch minder goed te 'scoren'. wat ook vaak ontbreekt is structuur in de diensten, handvatten als de geloofsbelijdenis en catechismus. de diensten zijn geen 'oase van rust' te noemen. er is onder evangelisch opgevoede jongeren net zo veel 'uitval' als in de gereformeerde gezindte. er lijkt, door ontbreken van catechisatie, een groot gemis te zijn aan bijbelkennis onder de jeugd. veel evangelisch gezinden die ik ken hebben ook maar weinig met de Psalmen: ze begrijpen zaken als de Toorn Gods niet, of de vreugde der wet... de Psalmen worden in evangelische kerken niet zo vaak gezongen (en vaak niet in de traditionele berijmingen maar verwerkt in een lied uit de opwekkingsbundel of johannes de heer).

in charismatische gemeenten (er is een groot verschil tussen evangelisch en charismatisch, het zijn eigenlijk uitersten van een 'glijdende schaal') is er soms wel sprake van onschriftuurlijke bediening van de gaven van de Heilige Geest. zo komt glossolalie zonder uitleg (duidelijk onschriftuurlijk) wel eens voor. en ondanks dat Jezus duidelijk aan het werk is in diverse genezingsdiensten in ons land, ligt het misbruik door de duivel van deze bediening altijd op de loer, zie de relatief recente schandalen van organisatie TRIN. de bezwaren die men tegen dit soort gemeenten kan hebben zijn dat er soms sprake kan zijn van 'massapsychologie'. ik ken een jongen die helaas ver bij Jezus vandaan is gevallen, ondanks een opvoeding in een charismatisch christelijk gezin. toch zegt hij dat hij nog altijd wordt 'aangeraakt' bij de charismatische diensten. als ik er verder naar vraag lijkt het echter zeer sterk dat hij vooral meegaat in de massapsychologie. hij zei ooit: 'ik was helemaal in de HEER bij de laatste bijeenkomst'. maar ik zei: 'maar je gelooft toch niet in Hem? is het dan geen massapsychologie?' 'dat kan kloppen, maar dan is het toch nog wel mooi?'

[Gian]

Als ik het zo lees, dan is het vaak een kwestie dat het gras niet zo groen blijkt te zijn als het eerst leek.
Het is daarbij meestal niet een kwestie van de leer, maar wel van het (gemeente)leven.
Dat heeft ons als gereformeerden ook iets te zeggen. We hebben het vaak over de leer, maar de reden waarom mensen opstappen is volgens mij vaak het gemeenteleven en de sfeer die er heerst. Bij evangelischen, blijkens dit onderzoek, geldt precies hetzelfde.

Beetje flauw Elbert. Hoe velen verlaten de traditionele kerken omdat men het überhaupt niet meer gelooft?

De opsomming van Otto de Bruijne kan even zo goed gelden voor de traditionele kerken. En vergeet niet dat een substantieel deel wél vertrekt vanwege de leer (verbond en doop), meestal na jaren van strijd tussen innerlijke overtuigingen en de traditionele leer.

[sirdanilot]

^Maar het is zo, zo ontzettend moeilijk om uit een kerkverband te vertrekken vanwege de leer. Dit omdat er simpelweg meerdere Bijbelinterpretaties mogelijk zijn die in principe even Bijbels zijn. Bovendien is de leer vaak iets dat je je hele leven al hoort in de kerk waar je bent opgegroeid. Daar loop je niet zomaar even van weg. Dit geldt zowel voor de evangelische als voro de gereformeerde gemeenten