In de waarachtige bekering werkt de Heilige Geest geloof, hoop en liefde in het hart. Dat kreeg de jongste zoon bij de zwijnentrog toen hij tot zichzelf werd gebracht. In de werkzaamheden die uit de genadegave van deze drieling vloeien, ging hij naar huis...

Bovenstaande las ik pasgeleden.
Klopt deze uitspraak?

alias schreef:In de waarachtige bekering werkt de Heilige Geest geloof, hoop en liefde in het hart. Dat kreeg de jongste zoon bij de zwijnentrog toen hij tot zichzelf werd gebracht. In de werkzaamheden die uit de genadegave van deze drieling vloeien, ging hij naar huis...

Bovenstaande las ik pasgeleden.
Klopt deze uitspraak?

Ja

alias schreef:In de waarachtige bekering werkt de Heilige Geest geloof, hoop en liefde in het hart. Dat kreeg de jongste zoon bij de zwijnentrog toen hij tot zichzelf werd gebracht. In de werkzaamheden die uit de genadegave van deze drieling vloeien, ging hij naar huis...

Bovenstaande las ik pasgeleden.
Klopt deze uitspraak?

Wat vind je van het welkomstfeest, waar gedanst wordt, en wie denk je dat de jaloerse broer is?

Simon schreef:

alias schreef:In de waarachtige bekering werkt de Heilige Geest geloof, hoop en liefde in het hart. Dat kreeg de jongste zoon bij de zwijnentrog toen hij tot zichzelf werd gebracht. In de werkzaamheden die uit de genadegave van deze drieling vloeien, ging hij naar huis...

Bovenstaande las ik pasgeleden.
Klopt deze uitspraak?

Wat vind je van het welkomstfeest, waar gedanst wordt, en wie denk je dat de jaloerse broer is?

een heel typsiche Simon-vraag die wat quasi-onnozel overkomt, maar wellicht de grenzen wat aftast?

.

Simon schreef:

-DIA- schreef:

Simon schreef:

alias schreef:In de waarachtige bekering werkt de Heilige Geest geloof, hoop en liefde in het hart. Dat kreeg de jongste zoon bij de zwijnentrog toen hij tot zichzelf werd gebracht. In de werkzaamheden die uit de genadegave van deze drieling vloeien, ging hij naar huis...

Bovenstaande las ik pasgeleden.
Klopt deze uitspraak?

Wat vind je van het welkomstfeest, waar gedanst wordt, en wie denk je dat de jaloerse broer is?

een heel typsiche Simon-vraag die wat quasi-onnozel overkomt, maar wellicht de grenzen wat aftast?

Goed, het staat er toch?
De Heilige Schrift is rijk genoeg, dat er geen woord te veel in staat, hoor.

huisman schreef:

alias schreef:In de waarachtige bekering werkt de Heilige Geest geloof, hoop en liefde in het hart. Dat kreeg de jongste zoon bij de zwijnentrog toen hij tot zichzelf werd gebracht. In de werkzaamheden die uit de genadegave van deze drieling vloeien, ging hij naar huis...

Bovenstaande las ik pasgeleden.
Klopt deze uitspraak?

Ja

Wanneer er nu géén geestelijk leven is buiten de kennis aan Christus...
Wat is dan de grond van het geloof, de hoop en de liefde in het hart van deze verloren zoon?

alias schreef:

huisman schreef:

alias schreef:In de waarachtige bekering werkt de Heilige Geest geloof, hoop en liefde in het hart. Dat kreeg de jongste zoon bij de zwijnentrog toen hij tot zichzelf werd gebracht. In de werkzaamheden die uit de genadegave van deze drieling vloeien, ging hij naar huis...

Bovenstaande las ik pasgeleden.
Klopt deze uitspraak?

Ja

Wanneer er nu géén geestelijk leven is buiten de kennis aan Christus...
Wat is dan de grond van het geloof, de hoop en de liefde in het hart van deze verloren zoon?

Dit punt is ook op andere plaatsen aan de orde geweest. Dan komt steeds de vraag weer terug: waar ligt het begin?
Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat het begin tussen de zwijnen ligt. Ook al moet de verloren zoon nog zoveel leren. De Heere heeft hem stilgezet. En waar Hij is begonnen, zal Hij Zijn werk voltooien. Dat belooft Hij zelf en wat is dat een grote troost!

Als we het bevindelijk mogen over zetten: weet deze zoon dat ook? Ach nee. Hij is niet bekeerd, maar juist onbekeerd in eigen oog. Hij is het niet waard dat zijn vader naar hem omziet. Maar toch moet hij naar hem toe. Hier schittert genade.

alias schreef:Wanneer er nu géén geestelijk leven is buiten de kennis aan Christus...
Wat is dan de grond van het geloof, de hoop en de liefde in het hart van deze verloren zoon?

Er is dan wel enige kennis van Christus die hoop geeft, want wat is anders de reden om toch ondanks eigen verlorenheid het erop te wagen terug te gaan?

alias schreef:In de waarachtige bekering werkt de Heilige Geest geloof, hoop en liefde in het hart. Dat kreeg de jongste zoon bij de zwijnentrog toen hij tot zichzelf werd gebracht. In de werkzaamheden die uit de genadegave van deze drieling vloeien, ging hij naar huis...

Bovenstaande las ik pasgeleden.
Klopt deze uitspraak?

Nee. Er staat: ... nadat hij tot zichzelf gekomen was .... Je mag ook zeggen: "in zichzelf gaande."
'tot zichzelf werd gebracht' staat er niet.
En waarom moeten we dat zo uitpluizen? Het gaat erom of je vruchten draagt, daaraan ken je de boom, niet aan het moment waarop het zaadje al dan niet ontkiemt. En dat gebeurd niet voor niets buiten onze waarneming, onder de grond.....

jakobmarin schreef:

alias schreef:In de waarachtige bekering werkt de Heilige Geest geloof, hoop en liefde in het hart. Dat kreeg de jongste zoon bij de zwijnentrog toen hij tot zichzelf werd gebracht. In de werkzaamheden die uit de genadegave van deze drieling vloeien, ging hij naar huis...

Bovenstaande las ik pasgeleden.
Klopt deze uitspraak?

Nee. Er staat: ... nadat hij tot zichzelf gekomen was .... Je mag ook zeggen: "in zichzelf gaande."
'tot zichzelf werd gebracht' staat er niet.
En waarom moeten we dat zo uitpluizen? Het gaat erom of je vruchten draagt, daaraan ken je de boom, niet aan het moment waarop het zaadje al dan niet ontkiemt. En dat gebeurd niet voor niets buiten onze waarneming, onder de grond.....

Het is niet uitpluizen maar een aanwijzen van de oorzaak: De genade van God, die een dode zondaar zo bewerkt dat deze naar de Levensbron uitgaat en Levend water leert drinken.

GJdeBruijn schreef:

alias schreef:Wanneer er nu géén geestelijk leven is buiten de kennis aan Christus...
Wat is dan de grond van het geloof, de hoop en de liefde in het hart van deze verloren zoon?

Er is dan wel enige kennis van Christus die hoop geeft, want wat is anders de reden om toch ondanks eigen verlorenheid het erop te wagen terug te gaan?

Nee, m.i. is het de trekkende liefde van de Vader wat hem terug doet gaan.

alias schreef:

GJdeBruijn schreef:

alias schreef:Wanneer er nu géén geestelijk leven is buiten de kennis aan Christus...
Wat is dan de grond van het geloof, de hoop en de liefde in het hart van deze verloren zoon?

Er is dan wel enige kennis van Christus die hoop geeft, want wat is anders de reden om toch ondanks eigen verlorenheid het erop te wagen terug te gaan?

Nee, m.i. is het de trekkende liefde van de Vader wat hem terug doet gaan.

Maar niet voordat er een zware hongersnood in dat verre land kwam, waar hij zijn vaders erfenis er vroegtijdig doorgheengedraaid had, en hij bijna stierf van de honger, dáárom ging hij terug naar zijn vader.(luk 15:18)
Bovendien staat er dat hij bij zichzelf dacht, ''ik bied mij aan als een dagloner'', hij dacht door werken weer iets te kunnen verdienen.
(En was dus nog helemaal niet zo zeker van een hartelijke ontvangst van een liefdevolle Vader?)
De genade is echter voor niets.

Simon schreef:Bovendien staat er dat hij bij zichzelf dacht, ''ik bied mij aan als een dagloner'', hij dacht door werken weer iets te kunnen verdienen.
(En was dus nog helemaal niet zo zeker van een hartelijke ontvangst van een liefdevolle Vader?) De genade is echter voor niets.

Ik lees dat hij dit bedenkt: En ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden. Maak mij als één van uw dagloners. en dit zegt: Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegenover u. Ik ben niet meer waard uw zoon genoemd te worden.
Ik lees niet dat hij wil gaan werken. Dat hij bedenkt dagloner te willen zijn staat tegenover het zoonschap, dat hij dat niet meer waard is.

Of het nou de liefde van de vader is, de genade van God, dat moet je allemaal niet los zien, het is ook niet los verkrijgbaar, dus niet uitpluizen, zou ik zeggen.

jakobmarin schreef:

Simon schreef:Bovendien staat er dat hij bij zichzelf dacht, ''ik bied mij aan als een dagloner'', hij dacht door werken weer iets te kunnen verdienen.
(En was dus nog helemaal niet zo zeker van een hartelijke ontvangst van een liefdevolle Vader?) De genade is echter voor niets.

Ik lees dat hij dit bedenkt: En ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden. Maak mij als één van uw dagloners. en dit zegt: Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegenover u. Ik ben niet meer waard uw zoon genoemd te worden.
Ik lees niet dat hij wil gaan werken. Dat hij bedenkt dagloner te willen zijn staat tegenover het zoonschap, dat hij dat niet meer waard is.

Of het nou de liefde van de vader is, de genade van God, dat moet je allemaal niet los zien, het is ook niet los verkrijgbaar, dus niet uitpluizen, zou ik zeggen.

Klopt, maar feit is, dat de Vader met ontferming bewogen (!) de zoon ziet terugkeren, en er een feest is, waar de zoon niets voor hoefde te doen, niet als dagloner gelijkgesteld worden, dus.