De Schrift en de bevinding

[maassluisje]

In de reformatorische gezindte neemt de bevinding een belangrijke plaats in, in het geloofsleven, en veel meer nog, in de heilsweg die God met Zijn kinderen gaat. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat zelfs de bevinding soms boven de Schrift gesteld wordt. Dit is uitermate verontrustend, althans in mijn ogen wel. Als men de bevinding nl. voorop stelt, als essentieel en noodzakelijk onderdeel van de Heilsweg, is men remonstrants en onbijbels bezig.
Ik zal er een voorbeeld van geven. In de predikatie, of in het grote gebed, wordt regelmatig het volgende aangehaald: Ach Heere, dat er nog eens een noodschreeuw vanuit het hart mocht opstijgen: Voer mij uit het leger, want ik ben dodelijk verwond. Dat zou dan dus duiden op het feit, dat God bezig is met een zondaar, die zijn doodsstaat erkent.
Dit is zo ongereformeerd en onbijbels als het maar kan zijn.
In de 1e plaats: hiermee worden woorden van Achab aangehaald, toen hij getroffen werd door een willekeurig afgeschoten pijl. Achab, één van de meest godloze koningen die Israel ooit gekend heeft, en die ook nimmer tot bekering is gekomen.
In de 2e plaats: deze tekst staat nergens in de Bijbel.
De letterlijke tekst is nl. 1 Kon. 22:24; Toen spande een man den boog in zijn eenvoudigheid, en schoot den koning van Israël tussen de gespen en tussen het pantsier. Toen zeide hij tot zijn voerman: Keer uw hand, en voer mij uit het leger, want ik ben zeer verwond.
Ik ben zeer verwond, dat staat er, dus niet dodelijk verwond. Achab erkende dus helemaal niet zijn doodstaat.
Deze subtiele "aanpassing" van de tekst, schept dus mogelijkheden om in feite elke Bijbeltekst zodanig aan te passen, dat deze van toepassing zou zijn op de weg die God met Zijn kinderen gaat.
Dat is pure inlegkunde en ik ben daar wars van.
Ik ben benieuwd hoe jullie daar tegenaan kijken en lees graag de reacties.

[Afgewezen]

Eigenlijk (sorry refo ) zeg jij: wanneer een Bijbeltekst buiten zijn verband gebruikt wordt om er iets van de bevinding mee aan te duiden, is dat het stellen van de bevinding boven de Schrift.
Ik kan die conclusie niet zo meemaken.

[Tiberius]

Het woord "eigenlijk" betekent "wezenlijk", "in de kern van de zaak". Dus de oproep van Refo om zinnen met het woordje eigenlijk maar over te slaan, betekent gewoon, dat je de kern van de zaak over kan slaan. Ieder zijn meug, maar mij lijkt dat niet zo handig in een discussie.

Verder ben ik het met Afgewezen eens.
De bevinding zelf moet in de Schrift gegrond zijn, de gebruikte woorden hoeven dat niet noodzakelijk te zijn. Wel kan het gevaar bestaan, dat je die gebruikte woorden, als het Schriftwoorden zijn, naderhand een onjuiste betekenis gaat geven.

[Jongere]

Je hebt gelijk dat deze tekst verkeerd wordt gebruikt. Helaas gebeurt dat inderdaad vaker, dat teksten uit hun verband worden gerukt en een geheel eigen leven gaan leiden in 'geestelijk gebruik'.

Verder ben ik het wel met de anderen eens dat dit niet bewijst wat je wilt zeggen. Het bewijst dat er niet altijd even zorgvuldig met de Schrift wordt omgegaan.
Wat er inhoudelijk gezegd wordt, hoeft daarmee niet onjuist te zijn.

Wel denk ik dat het er een symptoom van kan zijn dat men op een verkeerde weg is, als de Schrift zo wordt gelezen.

[maassluisje]

Je hebt gelijk dat deze tekst verkeerd wordt gebruikt. Helaas gebeurt dat inderdaad vaker, dat teksten uit hun verband worden gerukt en een geheel eigen leven gaan leiden in 'geestelijk gebruik'.

Verder ben ik het wel met de anderen eens dat dit niet bewijst wat je wilt zeggen. Het bewijst dat er niet altijd even zorgvuldig met de Schrift wordt omgegaan.
Wat er inhoudelijk gezegd wordt, hoeft daarmee niet onjuist te zijn.

Wel denk ik dat het er een symptoom van kan zijn dat men op een verkeerde weg is, als de Schrift zo wordt gelezen.

Ik bedoel maar, op deze manier kan men uit de Schrift elke leer distilleren die men maar wil. Zoals ik al schreef in mijn openingstopic, ik ben daar wars van en vind het falikant verkeerd. Men buigt het Woord zodanig om naar de 'bevinding' dat het altijd sluitend is. Eigenlijk is het hetzelfde wat de 'jehovahs' getuigen doen. Alles kloppend maken.
Ik zeg: zorg eerst maar eens dat je leer klopt met de Schrift, daarna praten we verder.

[Bookreader]

In de predikatie, of in het grote gebed, wordt regelmatig het volgende aangehaald: Ach Heere, dat er nog eens een noodschreeuw vanuit het hart mocht opstijgen...

Dat klinkt wel héél erg hopeloos en loodzwaar. Al is het met die dingen ook weer van: het is net hoe en in welke context het gezegd wordt.

Dat is pure inlegkunde en ik ben daar wars van.

In het voorbeeld zoals je het schetst, inderdaad, dat is geen gezonde schriftuitleg te noemen. Maar ik vraag mij wel eens af in hoeverre geleerd wordt om de Bijbel zo te lezen en uit te leggen zoals die dat zelf leert. Een mooi voorbeeld is Psalm 116:3, waar het gaat over de banden van de dood en de angsten der hel. Als dat gelezen wordt, wordt dat vaak als een soort van spiegel opgevat, zo van: de psalmdichter heeft dat en dat meegemaakt, en nou moet ik dat ook zo hebben. Maar is dat wat de Bijbel ons wil leren? Wat ik uit de Bijbel zelf weet is eigenlijk heel wat anders: (o.a.) de psalmen getuigen van Christus, zijn een profetie aangaande Hem. (Lukas 24:44) Als we Psalm 16 op zichzelf lezen, zijn we geneigd te denken aan een verslag van noodervaringen in het leven van David. Maar Handelingen 2:25-31, waar die Psalm uitgelegd wordt, leert ons om verder te kijken. Zou het dan ook niet veel logischer zijn om Psalm 116:3 als profetie van de angsten van Jezus Christus in de hof van Getsémané te zien?
Pas als je dan gaat zeggen 'de weg van de Borg is de weg van de Kerk' kun je het nog eens een keer op jezelf toepassen. Maar dan moet wel eerst aangetoond worden dat die stelling juist is.

[dennis]

Ik kerk al heel wat jaren 'bevindelijk' en heb de genoemde uitdrukking nog nooit gehoord.
Als dat wel zo was zou ik contact met de predikant zoeken..
Inlegkunde blijft altijd een gevaar waar we goed op moeten letten.
Al moeten we met het kind het badwater nooit weggooien.
Zoals ook door anderen gesteld: de ware bevinding komt op vanuit de Schrift.