Wat nut ons de opstanding van Christus?
Het eerste nut: gerechtigheid deelachtig maken.
Maar deze verworven gerechtigheid moet worden toegepast! Van nature wil de mens niet leven van en door een ander. De verworven gerechtigheid wordt afgewezen. De mens denkt, dat zijn eigen gerechtigheid voldoende is. Hij zoekt dus de gerechtigheid buiten Christus. De Schrift zegt dan ook: 'Gij wilt tot Mij niet komen.' Zo geldt het een ieder. Wij zijn allen onwillig en onmachtig om tot God te gaan! Dat is de doodstaat van u en mij. Hoe zullen wij nu ooit gerechtigheid kunnen bewerken? Nee, wanneer wij spreken over 'gerechtigheid' wordt bedoeld: de verworven gerechtigheid door Christus, die toegepast moet worden door de Heilige Geest. Welnu, Gods volk zal in deze verworven schatten mogen delen. Het nut van de opstanding zullen ze leren kennen. De Catechismus noemt als eerste nut: 'Ten eerste heeft Hij door Zijn opstanding de dood overwonnen, opdat Hij ons de gerechtigheid, die Hij door Zijn dood ons verworven had, kon deelachtig maken'. Het eerste nut is dus het 'deelachtig maken' van de aangebrachte gerechtigheid. Wanneer wordt de Kerk die gerechtigheid deelachtig? Wel, in het uur van de wedergeboorte! Iedere wedergeborene heeft deel aan Christus. Iedere wedergeborene heeft recht op het eeuwige leven! Ja, wanneer dus de Heere een mens levend maakt, wordt de verworven gerechtigheid toegepast. Het is iets anders deze verworven gerechtigheid door het geloof te mogen omhelzen! Het omhelzen van de gerechtigheid door het geloof kan gemist worden, terwijl er toch een oprechte kennis is van de zonde, terwijl zulk een toch als een ongelukkige over de aarde gaat, omdat de wet hem veroordeelt. De gerechtigheid is een eisende; hoop heeft de ziel niet. Zelfs wanneer de Heere Zich aan de zondaar openbaart, is de toe-eigening van de gerechtigheid zwak.
Er is wel een toestemmen dat er voor al Gods kinderen genoegdoening is, maar de schuld staat nog open! Wel is er een uitgaan tot Hem, wel is er een pleiten op de beloften, maar toch is het geloof nog zwak. Zij moeten leren, dat alleen in Christus de zaligheid ligt. Alles, waarmee de mens zich probeert staande te houden, moet er aan, alle grond moet hem of haar onder de voeten weg gehaald worden. Zo, geheel verloren in zichzelf, leert hij de zaligheid verwachten van 's Heeren kant. Zulk een zal niet beschaamd worden! Voor zulken is de gerechtigheid juist aangebracht. Dezen kunnen nooit - al menen zij dikwijls van wel - verloren gaan. Hun staat ligt vast: in eeuwigheid verkoren, in de tijd voor hen betaald, in hun leven zal het worden uitgewerkt.

Gedeeltelijk overgenomen uit 'Ons Kerkblad' (HHK)

En wat vinden jullie hiervan?

PvS schreef:Wat nut ons de opstanding van Christus?
Het eerste nut: gerechtigheid deelachtig maken.
Maar deze verworven gerechtigheid moet worden toegepast! Van nature wil de mens niet leven van en door een ander. De verworven gerechtigheid wordt afgewezen. De mens denkt, dat zijn eigen gerechtigheid voldoende is. Hij zoekt dus de gerechtigheid buiten Christus. De Schrift zegt dan ook: 'Gij wilt tot Mij niet komen.' Zo geldt het een ieder. Wij zijn allen onwillig en onmachtig om tot God te gaan! Dat is de doodstaat van u en mij. Hoe zullen wij nu ooit gerechtigheid kunnen bewerken? Nee, wanneer wij spreken over 'gerechtigheid' wordt bedoeld: de verworven gerechtigheid door Christus, die toegepast moet worden door de Heilige Geest. Welnu, Gods volk zal in deze verworven schatten mogen delen. Het nut van de opstanding zullen ze leren kennen. De Catechismus noemt als eerste nut: 'Ten eerste heeft Hij door Zijn opstanding de dood overwonnen, opdat Hij ons de gerechtigheid, die Hij door Zijn dood ons verworven had, kon deelachtig maken'. Het eerste nut is dus het 'deelachtig maken' van de aangebrachte gerechtigheid. Wanneer wordt de Kerk die gerechtigheid deelachtig? Wel, in het uur van de wedergeboorte! Iedere wedergeborene heeft deel aan Christus. Iedere wedergeborene heeft recht op het eeuwige leven! Ja, wanneer dus de Heere een mens levend maakt, wordt de verworven gerechtigheid toegepast. Het is iets anders deze verworven gerechtigheid door het geloof te mogen omhelzen! Het omhelzen van de gerechtigheid door het geloof kan gemist worden, terwijl er toch een oprechte kennis is van de zonde, terwijl zulk een toch als een ongelukkige over de aarde gaat, omdat de wet hem veroordeelt. De gerechtigheid is een eisende; hoop heeft de ziel niet. Zelfs wanneer de Heere Zich aan de zondaar openbaart, is de toe-eigening van de gerechtigheid zwak.
Er is wel een toestemmen dat er voor al Gods kinderen genoegdoening is, maar de schuld staat nog open! Wel is er een uitgaan tot Hem, wel is er een pleiten op de beloften, maar toch is het geloof nog zwak. Zij moeten leren, dat alleen in Christus de zaligheid ligt. Alles, waarmee de mens zich probeert staande te houden, moet er aan, alle grond moet hem of haar onder de voeten weg gehaald worden. Zo, geheel verloren in zichzelf, leert hij de zaligheid verwachten van 's Heeren kant. Zulk een zal niet beschaamd worden! Voor zulken is de gerechtigheid juist aangebracht. Dezen kunnen nooit - al menen zij dikwijls van wel - verloren gaan. Hun staat ligt vast: in eeuwigheid verkoren, in de tijd voor hen betaald, in hun leven zal het worden uitgewerkt.

Gedeeltelijk overgenomen uit 'Ons Kerkblad' (HHK)

En wat vinden jullie hiervan?

Ik ben er niet blij mee.

PvS schreef:Wat nut ons de opstanding van Christus?
Het eerste nut: gerechtigheid deelachtig maken.
Maar deze verworven gerechtigheid moet worden toegepast! Van nature wil de mens niet leven van en door een ander. De verworven gerechtigheid wordt afgewezen. De mens denkt, dat zijn eigen gerechtigheid voldoende is. Hij zoekt dus de gerechtigheid buiten Christus. De Schrift zegt dan ook: 'Gij wilt tot Mij niet komen.' Zo geldt het een ieder. Wij zijn allen onwillig en onmachtig om tot God te gaan! Dat is de doodstaat van u en mij. Hoe zullen wij nu ooit gerechtigheid kunnen bewerken? Nee, wanneer wij spreken over 'gerechtigheid' wordt bedoeld: de verworven gerechtigheid door Christus, die toegepast moet worden door de Heilige Geest. Welnu, Gods volk zal in deze verworven schatten mogen delen. Het nut van de opstanding zullen ze leren kennen. De Catechismus noemt als eerste nut: 'Ten eerste heeft Hij door Zijn opstanding de dood overwonnen, opdat Hij ons de gerechtigheid, die Hij door Zijn dood ons verworven had, kon deelachtig maken'. Het eerste nut is dus het 'deelachtig maken' van de aangebrachte gerechtigheid. Wanneer wordt de Kerk die gerechtigheid deelachtig? Wel, in het uur van de wedergeboorte! Iedere wedergeborene heeft deel aan Christus. Iedere wedergeborene heeft recht op het eeuwige leven! Ja, wanneer dus de Heere een mens levend maakt, wordt de verworven gerechtigheid toegepast. Het is iets anders deze verworven gerechtigheid door het geloof te mogen omhelzen! Het omhelzen van de gerechtigheid door het geloof kan gemist worden, terwijl er toch een oprechte kennis is van de zonde, terwijl zulk een toch als een ongelukkige over de aarde gaat, omdat de wet hem veroordeelt. De gerechtigheid is een eisende; hoop heeft de ziel niet. Zelfs wanneer de Heere Zich aan de zondaar openbaart, is de toe-eigening van de gerechtigheid zwak.
Er is wel een toestemmen dat er voor al Gods kinderen genoegdoening is, maar de schuld staat nog open! Wel is er een uitgaan tot Hem, wel is er een pleiten op de beloften, maar toch is het geloof nog zwak. Zij moeten leren, dat alleen in Christus de zaligheid ligt. Alles, waarmee de mens zich probeert staande te houden, moet er aan, alle grond moet hem of haar onder de voeten weg gehaald worden. Zo, geheel verloren in zichzelf, leert hij de zaligheid verwachten van 's Heeren kant. Zulk een zal niet beschaamd worden! Voor zulken is de gerechtigheid juist aangebracht. Dezen kunnen nooit - al menen zij dikwijls van wel - verloren gaan. Hun staat ligt vast: in eeuwigheid verkoren, in de tijd voor hen betaald, in hun leven zal het worden uitgewerkt.

Gedeeltelijk overgenomen uit 'Ons Kerkblad' (HHK)

En wat vinden jullie hiervan?

Het is de oude waarheid.
Ik denk dat het een vrij zeldzaam geluid is gewoden,
ook in de HHK

PvS schreef:Wat nut ons de opstanding van Christus?
Het eerste nut: gerechtigheid deelachtig maken.
Maar deze verworven gerechtigheid moet worden toegepast! Van nature wil de mens niet leven van en door een ander. De verworven gerechtigheid wordt afgewezen. De mens denkt, dat zijn eigen gerechtigheid voldoende is. Hij zoekt dus de gerechtigheid buiten Christus. De Schrift zegt dan ook: 'Gij wilt tot Mij niet komen.' Zo geldt het een ieder. Wij zijn allen onwillig en onmachtig om tot God te gaan! Dat is de doodstaat van u en mij. Hoe zullen wij nu ooit gerechtigheid kunnen bewerken? Nee, wanneer wij spreken over 'gerechtigheid' wordt bedoeld: de verworven gerechtigheid door Christus, die toegepast moet worden door de Heilige Geest. Welnu, Gods volk zal in deze verworven schatten mogen delen. Het nut van de opstanding zullen ze leren kennen. De Catechismus noemt als eerste nut: 'Ten eerste heeft Hij door Zijn opstanding de dood overwonnen, opdat Hij ons de gerechtigheid, die Hij door Zijn dood ons verworven had, kon deelachtig maken'. Het eerste nut is dus het 'deelachtig maken' van de aangebrachte gerechtigheid. Wanneer wordt de Kerk die gerechtigheid deelachtig? Wel, in het uur van de wedergeboorte! Iedere wedergeborene heeft deel aan Christus. Iedere wedergeborene heeft recht op het eeuwige leven! Ja, wanneer dus de Heere een mens levend maakt, wordt de verworven gerechtigheid toegepast. Het is iets anders deze verworven gerechtigheid door het geloof te mogen omhelzen! Het omhelzen van de gerechtigheid door het geloof kan gemist worden, terwijl er toch een oprechte kennis is van de zonde, terwijl zulk een toch als een ongelukkige over de aarde gaat, omdat de wet hem veroordeelt. De gerechtigheid is een eisende; hoop heeft de ziel niet. Zelfs wanneer de Heere Zich aan de zondaar openbaart, is de toe-eigening van de gerechtigheid zwak.
Er is wel een toestemmen dat er voor al Gods kinderen genoegdoening is, maar de schuld staat nog open! Wel is er een uitgaan tot Hem, wel is er een pleiten op de beloften, maar toch is het geloof nog zwak. Zij moeten leren, dat alleen in Christus de zaligheid ligt. Alles, waarmee de mens zich probeert staande te houden, moet er aan, alle grond moet hem of haar onder de voeten weg gehaald worden. Zo, geheel verloren in zichzelf, leert hij de zaligheid verwachten van 's Heeren kant. Zulk een zal niet beschaamd worden! Voor zulken is de gerechtigheid juist aangebracht. Dezen kunnen nooit - al menen zij dikwijls van wel - verloren gaan. Hun staat ligt vast: in eeuwigheid verkoren, in de tijd voor hen betaald, in hun leven zal het worden uitgewerkt.

Gedeeltelijk overgenomen uit 'Ons Kerkblad' (HHK)

En wat vinden jullie hiervan?

Welke auteur, welk nummer van het Kerkblad, en mag je het zomaar overnemen?

MarthaMartha schreef:Ik ben er niet blij mee.

Dat is wel jammer. Want het is wat Dia zegt: het is de oude waarheid.
Dat het een vrij zeldzaam geluid geworden is, ben ik het niet mee eens. Misschien bedoelt hij in de HHK, maar dat kan ik zo niet zeggen.

Afgewezen schreef:Welke auteur, welk nummer van het Kerkblad, en mag je het zomaar overnemen?

Het eerste weet hij waarschijnlijk niet, gezien de topictitel.
Het mag denk ik wel zomaar overgenomen worden. De meeste kerkboderedacties doen daar niet moeilijk over.

Tiberius schreef:

MarthaMartha schreef:Ik ben er niet blij mee.

Dat is wel jammer. Want het is wat Dia zegt: het is de oude waarheid.
Dat het een vrij zeldzaam geluid geworden is, ben ik het niet mee eens. Misschien bedoelt hij in de HHK, maar dat kan ik zo niet zeggen.

Ja dat bedoel ik wel... Voor zover ik de predikers aldaar gehoord heb dan.

Afgewezen schreef:

PvS schreef:Wat nut ons de opstanding van Christus?
Het eerste nut: gerechtigheid deelachtig maken.
Maar deze verworven gerechtigheid moet worden toegepast! Van nature wil de mens niet leven van en door een ander. De verworven gerechtigheid wordt afgewezen. De mens denkt, dat zijn eigen gerechtigheid voldoende is. Hij zoekt dus de gerechtigheid buiten Christus. De Schrift zegt dan ook: 'Gij wilt tot Mij niet komen.' Zo geldt het een ieder. Wij zijn allen onwillig en onmachtig om tot God te gaan! Dat is de doodstaat van u en mij. Hoe zullen wij nu ooit gerechtigheid kunnen bewerken? Nee, wanneer wij spreken over 'gerechtigheid' wordt bedoeld: de verworven gerechtigheid door Christus, die toegepast moet worden door de Heilige Geest. Welnu, Gods volk zal in deze verworven schatten mogen delen. Het nut van de opstanding zullen ze leren kennen. De Catechismus noemt als eerste nut: 'Ten eerste heeft Hij door Zijn opstanding de dood overwonnen, opdat Hij ons de gerechtigheid, die Hij door Zijn dood ons verworven had, kon deelachtig maken'. Het eerste nut is dus het 'deelachtig maken' van de aangebrachte gerechtigheid. Wanneer wordt de Kerk die gerechtigheid deelachtig? Wel, in het uur van de wedergeboorte! Iedere wedergeborene heeft deel aan Christus. Iedere wedergeborene heeft recht op het eeuwige leven! Ja, wanneer dus de Heere een mens levend maakt, wordt de verworven gerechtigheid toegepast. Het is iets anders deze verworven gerechtigheid door het geloof te mogen omhelzen! Het omhelzen van de gerechtigheid door het geloof kan gemist worden, terwijl er toch een oprechte kennis is van de zonde, terwijl zulk een toch als een ongelukkige over de aarde gaat, omdat de wet hem veroordeelt. De gerechtigheid is een eisende; hoop heeft de ziel niet. Zelfs wanneer de Heere Zich aan de zondaar openbaart, is de toe-eigening van de gerechtigheid zwak.
Er is wel een toestemmen dat er voor al Gods kinderen genoegdoening is, maar de schuld staat nog open! Wel is er een uitgaan tot Hem, wel is er een pleiten op de beloften, maar toch is het geloof nog zwak. Zij moeten leren, dat alleen in Christus de zaligheid ligt. Alles, waarmee de mens zich probeert staande te houden, moet er aan, alle grond moet hem of haar onder de voeten weg gehaald worden. Zo, geheel verloren in zichzelf, leert hij de zaligheid verwachten van 's Heeren kant. Zulk een zal niet beschaamd worden! Voor zulken is de gerechtigheid juist aangebracht. Dezen kunnen nooit - al menen zij dikwijls van wel - verloren gaan. Hun staat ligt vast: in eeuwigheid verkoren, in de tijd voor hen betaald, in hun leven zal het worden uitgewerkt.

Gedeeltelijk overgenomen uit 'Ons Kerkblad' (HHK)

En wat vinden jullie hiervan?

Welke auteur, welk nummer van het Kerkblad, en mag je het zomaar overnemen?

Gij krijgt het evangelie om niet, geeft het ook om niet :-)
of gaan we handelen in God's Woord?
PS ; zijn er oude en nieuwe waarheden ;-) ?

Het omhelzen van de gerechtigheid door het geloof kan gemist worden

Er staat veel waars in het stukje, waar ik van harte mee in kan stemmen. De zin die ik citeer vind ik echter zielsmisleidend. Het spijt me oprecht.

Onze belijdenisgeschriften spreken over de rechtvaardiging door het geloof, terwijl hier een verschuiving plaatsvind naar de rechtvaardiging door de wedergeboorte.

Van onze rechtvaardigmaking door het geloof in Jezus Christus
Wij geloven, dat, om ware kennis dezer grote verborgenheid te bekomen, de Heilige Geest in onze harten ontsteekt een oprecht geloof, hetwelk Jezus Christus met al Zijn verdiensten omhelst, Hem eigen maakt, en niets anders meer buiten Hem zoekt. Want het moet noodzakelijk volgen, óf dat niet al wat tot onze zaligheid van node is, in Jezus Christus zij; óf, zo het alles in Hem is, dat degene die Jezus Christus door het geloof bezit, zijn gehele zaligheid heeft. Nu, dat men zeggen zou dat Christus niet genoegzaam is, maar dat er nog benevens Hem iets meer toe behoeft, ware een al te ongeschikte Godslastering; want daaruit zou volgen dat Christus maar een halve Zaligmaker ware. Daarom zeggen wij terecht met Paulus dat wij door het geloof alleen, of door het geloof zonder de werken gerechtvaardigd worden. Doch wij verstaan niet dat het, om eigenlijk te spreken, het geloof zelf is dat ons rechtvaardigt; want het is maar een instrument, waarmede wij Christus, onze rechtvaardigheid, omhelzen. Maar Jezus Christus, ons toerekenende al Zijn verdiensten en zoveel heilige werken, die Hij voor ons en in onze plaats heeft gedaan, is onze rechtvaardigheid; en het geloof is een instrument dat ons met Hem in de gemeenschap van al Zijn goederen houdt; dewelke, de onze geworden zijnde, ons meer dan genoegzaam zijn tot onze vrijspreking van onze zonden.

J.C. Philpot schreef:

Het omhelzen van de gerechtigheid door het geloof kan gemist worden

Er staat veel waars in het stukje, waar ik van harte mee in kan stemmen. De zin die ik citeer vind ik echter zielsmisleidend. Het spijt me oprecht.

Onze belijdenisgeschriften spreken over de rechtvaardiging door het geloof, terwijl hier een verschuiving plaatsvind naar de rechtvaardiging door de wedergeboorte.

Van onze rechtvaardigmaking door het geloof in Jezus Christus
Wij geloven, dat, om ware kennis dezer grote verborgenheid te bekomen, de Heilige Geest in onze harten ontsteekt een oprecht geloof, hetwelk Jezus Christus met al Zijn verdiensten omhelst, Hem eigen maakt, en niets anders meer buiten Hem zoekt. Want het moet noodzakelijk volgen, óf dat niet al wat tot onze zaligheid van node is, in Jezus Christus zij; óf, zo het alles in Hem is, dat degene die Jezus Christus door het geloof bezit, zijn gehele zaligheid heeft. Nu, dat men zeggen zou dat Christus niet genoegzaam is, maar dat er nog benevens Hem iets meer toe behoeft, ware een al te ongeschikte Godslastering; want daaruit zou volgen dat Christus maar een halve Zaligmaker ware. Daarom zeggen wij terecht met Paulus dat wij door het geloof alleen, of door het geloof zonder de werken gerechtvaardigd worden. Doch wij verstaan niet dat het, om eigenlijk te spreken, het geloof zelf is dat ons rechtvaardigt; want het is maar een instrument, waarmede wij Christus, onze rechtvaardigheid, omhelzen. Maar Jezus Christus, ons toerekenende al Zijn verdiensten en zoveel heilige werken, die Hij voor ons en in onze plaats heeft gedaan, is onze rechtvaardigheid; en het geloof is een instrument dat ons met Hem in de gemeenschap van al Zijn goederen houdt; dewelke, de onze geworden zijnde, ons meer dan genoegzaam zijn tot onze vrijspreking van onze zonden.

Ja, ik mis in het geciteerde stuk uit het Kerkblad van de HHK de bijbelse onderbouwing. Gods volk wordt de norm en niet de Schrift. De zin die Philpot hier citeert maakt ook duidelijk dat oude waarheid iets anders kan zijn dan de boodschap van de Schrift.

PvS schreef: Er is wel een toestemmen dat er voor al Gods kinderen genoegdoening is, maar de schuld staat nog open! Wel is er een uitgaan tot Hem, wel is er een pleiten op de beloften, maar toch is het geloof nog zwak. Zij moeten leren, dat alleen in Christus de zaligheid ligt. Alles, waarmee de mens zich probeert staande te houden, moet er aan, alle grond moet hem of haar onder de voeten weg gehaald worden. Zo, geheel verloren in zichzelf, leert hij de zaligheid verwachten van 's Heeren kant. Zulk een zal niet beschaamd worden! Voor zulken is de gerechtigheid juist aangebracht. Dezen kunnen nooit - al menen zij dikwijls van wel - verloren gaan. Hun staat ligt vast: in eeuwigheid verkoren, in de tijd voor hen betaald, in hun leven zal het worden uitgewerkt.

Gedeeltelijk overgenomen uit 'Ons Kerkblad' (HHK)

En wat vinden jullie hiervan?

Hier ben ik het NIET mee eens:

1. de schuld staat niet open meer, want Christus heeft voor al de Zijnen voldaan.
2. gedeeltelijk overgenomen uit 'Ons Kerkblad'. Welk gedeelte is wel overgenomen, en welk gedeelte is eer zelf aan toegevoegd?
3. Wat Philpot hieronder aanhaalt. De omhelzing kan niet gemist worden.

J.C. Philpot schreef:

Het omhelzen van de gerechtigheid door het geloof kan gemist worden

Er staat veel waars in het stukje, waar ik van harte mee in kan stemmen. De zin die ik citeer vind ik echter zielsmisleidend. Het spijt me oprecht.

Onze belijdenisgeschriften spreken over de rechtvaardiging door het geloof, terwijl hier een verschuiving plaatsvind naar de rechtvaardiging door de wedergeboorte.

Over uit zijn verband rukken van een zinnetje en slecht lezen gesproken.
Dit is eigenlijk hetzelfde niveau als "Welzalig is de man die niet wandelt".

Tiberius schreef:

J.C. Philpot schreef:

Het omhelzen van de gerechtigheid door het geloof kan gemist worden

Er staat veel waars in het stukje, waar ik van harte mee in kan stemmen. De zin die ik citeer vind ik echter zielsmisleidend. Het spijt me oprecht.

Onze belijdenisgeschriften spreken over de rechtvaardiging door het geloof, terwijl hier een verschuiving plaatsvind naar de rechtvaardiging door de wedergeboorte.

Over uit zijn verband rukken van een zinnetje en slecht lezen gesproken.
Dit is eigenlijk hetzelfde niveau als "Welzalig is de man die niet wandelt".

volgens mij is de teneur van het artikel wel zo dat het een ander niveau heeft dan jij hier aangeeft.

Het citaat wat Philpot uit zijn verband rukt, staat in een hele andere context dan hij bestrijdt.