Willem schreef:Preken vanuit het welbehagen is wat anders dan preken vanuit de verkiezing!

Deze opmerking in een ander topic wil ik aangrijpen voor een discussie over deze twee begrippen. Vaak wordt er een isgelijkteken geplaatst tussen Gods welbehagen en Gods verkiezing.
1. Wat is het verschil tussen deze begrippen ?
2. Wat is het verschil dan in preken vanuit het welbehagen en preken vanuit de verkiezing ?

huisman schreef:

Willem schreef:Preken vanuit het welbehagen is wat anders dan preken vanuit de verkiezing!

Deze opmerking in een ander topic wil ik aangrijpen voor een discussie over deze twee begrippen. Vaak wordt er een isgelijkteken geplaatst tussen Gods welbehagen en Gods verkiezing.
1. Wat is het verschil tussen deze begrippen ?
2. Wat is het verschil dan in preken vanuit het welbehagen en preken vanuit de verkiezing ?

Welbehagen is een oud-Nederlands woord voor genoegen of lust (van Dale). Iets waarin je een welbehagen hebt, is iets waar je genoegen in hebt, plezier van geniet, iets wat je graag doet, iets wat de liefde van je hart hebt, etc. Spreken we over het welbehagen van God, dan onderscheiden we dat in (a) Zijn algemene welbehagen, waarin Hij Zich goedwillig betoont tegenover alle mensen, niet willende dat iemand verloren gaat maar dat allen zich bekeren en tot geloof komen, en (b) Zijn uitverkiezende welbehagen waarin Hij van eeuwigheid de Zijnen uitgekozen heeft en in de tijd in hun hart bekering en geloof door Zijn Heilige Geest tot stand brengt.

Nu is het heel goed om die 2 te onderscheiden. Vanuit beide elementen moet gepreekt worden:
1. Enerzijds het "alzo lief heeft God de wereld gehad", dat God geen lust heeft in de dood van de Goddeloze, kortom: Gods goedwilligheid tegen ieder mens, hoofd voor hoofd, niet willende dat enige (dus ook jij heel persoonlijk niet) verloren gaat. God is geen vijand van jouw behoudt, maar jijzelf.
2. Anderzijds dat uitverkiezing, dat God de Zijnen van eeuwigheid heeft liefgehad, dat Hij Zijn goed werk, wat Hij in hen begint, ook zal voleinden. Dat Hij getrouw is, en Zijn kind niet loslaat, ook al laat Zijn kind Hem steeds weer los. Dat het louter genade is, vrije gunst, dat Hij de Zijnen zalig maakt, en dat alle roem in hen uitgesloten is.

Beide elementen moeten m.i. functioneren. En welke labeltjes je daar vervolgens op plakt (preken uit het welbehagen, etc) maakt mij dan niet veel uit.

memento schreef:

huisman schreef:

Willem schreef:Preken vanuit het welbehagen is wat anders dan preken vanuit de verkiezing!

Deze opmerking in een ander topic wil ik aangrijpen voor een discussie over deze twee begrippen. Vaak wordt er een isgelijkteken geplaatst tussen Gods welbehagen en Gods verkiezing.
1. Wat is het verschil tussen deze begrippen ?
2. Wat is het verschil dan in preken vanuit het welbehagen en preken vanuit de verkiezing ?

Welbehagen is een oud-Nederlands woord voor genoegen of lust (van Dale). Iets waarin je een welbehagen hebt, is iets waar je genoegen in hebt, plezier van geniet, iets wat je graag doet, iets wat de liefde van je hart hebt, etc. Spreken we over het welbehagen van God, dan onderscheiden we dat in (a) Zijn algemene welbehagen, waarin Hij Zich goedwillig betoont tegenover alle mensen, niet willende dat iemand verloren gaat maar dat allen zich bekeren en tot geloof komen, en (b) Zijn uitverkiezende welbehagen waarin Hij van eeuwigheid de Zijnen uitgekozen heeft en in de tijd in hun hart bekering en geloof door Zijn Heilige Geest tot stand brengt.

Nu is het heel goed om die 2 te onderscheiden. Vanuit beide elementen moet gepreekt worden:
1. Enerzijds het "alzo lief heeft God de wereld gehad", dat God geen lust heeft in de dood van de Goddeloze, kortom: Gods goedwilligheid tegen ieder mens, hoofd voor hoofd, niet willende dat enige (dus ook jij heel persoonlijk niet) verloren gaat. God is geen vijand van jouw behoudt, maar jijzelf.
2. Anderzijds dat uitverkiezing, dat God de Zijnen van eeuwigheid heeft liefgehad, dat Hij Zijn goed werk, wat Hij in hen begint, ook zal voleinden. Dat Hij getrouw is, en Zijn kind niet loslaat, ook al laat Zijn kind Hem steeds weer los. Dat het louter genade is, vrije gunst, dat Hij de Zijnen zalig maakt, en dat alle roem in hen uitgesloten is.

Beide elementen moeten m.i. functioneren. En welke labeltjes je daar vervolgens op plakt (preken uit het welbehagen, etc) maakt mij dan niet veel uit.

En hoe staan deze begrippen t.o.v. de raad van God ?

huisman schreef:

Willem schreef:Preken vanuit het welbehagen is wat anders dan preken vanuit de verkiezing!

Deze opmerking in een ander topic wil ik aangrijpen voor een discussie over deze twee begrippen. Vaak wordt er een isgelijkteken geplaatst tussen Gods welbehagen en Gods verkiezing.
1. Wat is het verschil tussen deze begrippen ?
2. Wat is het verschil dan in preken vanuit het welbehagen en preken vanuit de verkiezing ?

De verkiezing is gegrond in het eeuwig welbehagen. Dus de verkiezing spruit uit het welbehagen...
Of niet dan?

-DIA- schreef:

huisman schreef:

Willem schreef:Preken vanuit het welbehagen is wat anders dan preken vanuit de verkiezing!

Deze opmerking in een ander topic wil ik aangrijpen voor een discussie over deze twee begrippen. Vaak wordt er een isgelijkteken geplaatst tussen Gods welbehagen en Gods verkiezing.
1. Wat is het verschil tussen deze begrippen ?
2. Wat is het verschil dan in preken vanuit het welbehagen en preken vanuit de verkiezing ?

De verkiezing is gegrond in het eeuwig welbehagen. Dus de verkiezing spruit uit het welbehagen...
Of niet dan?

Waar. Er zijn verschillende woorden voor Gods welbehagen zoals raad,wil,voornemen. Volgens de Dogmatiek van van Genderen/Velema ligt in het woord welbehagen enerzijds het vrije en soevereine en anderzijds het genadige van Gods besluit.
Enkele Bijbelteksten om over na te denken betreffende dit onderwerp.

Ps 33:11
11 Maar de raad des HEEREN bestaat in eeuwigheid, de gedachten Zijns harten van geslacht tot geslacht.
Jes 46:10
10 Die van den beginne aan verkondigt het einde, en van ouds af die dingen, die nog niet geschied zijn; Die zegt: Mijn raad zal bestaan, en Ik zal al Mijn welbehagen doen.
Efeze 1:11
11 In Hem, in Welken wij ook een erfdeel geworden zijn, wij, die te voren verordineerd waren naar het voornemen Desgenen, Die alle dingen werkt naar den raad van Zijn wil;
Matth 11:26
26 Ja, Vader, want zo is het een welbehagen geweest voor U.
Efeze 3:11
11 Naar het eeuwig voornemen, dat Hij gemaakt heeft in Christus Jezus, onzen Heere;
Psalm 115:3
3 Onze God is toch in den hemel, Hij doet al wat Hem behaagt.
Jesaja 14:27
27 Want de HEERE der heirscharen heeft het in Zijn raad besloten, wie zal het dan verbreken ? en Zijn hand is uitgestrekt, wie zal ze dan keren?

In deze preek gaat het (vooral vanaf de 30e minuut) over het welbehagen: http://www.prekenweb.nl/index.php?optio ... serid=4840 Onbevattelijk wonder!

-DIA- schreef:

huisman schreef:

Willem schreef:Preken vanuit het welbehagen is wat anders dan preken vanuit de verkiezing!

Deze opmerking in een ander topic wil ik aangrijpen voor een discussie over deze twee begrippen. Vaak wordt er een isgelijkteken geplaatst tussen Gods welbehagen en Gods verkiezing.
1. Wat is het verschil tussen deze begrippen ?
2. Wat is het verschil dan in preken vanuit het welbehagen en preken vanuit de verkiezing ?

De verkiezing is gegrond in het eeuwig welbehagen. Dus de verkiezing spruit uit het welbehagen...
Of niet dan?

Ja. Het woord verkiezing kan niet voor 'welbehagen' genomen worden, en andersom. Hoewel de verkiezing voortvloeit uit het eeuwig welbehagen, hebben deze begrippen dus duidelijk een van elkaar onderscheiden betekenis.

Volgens mij liggen deze twee zaken toch wel heel dicht bij elkaar. De verkiezing komt voort uit Gods onbegrijpelijke welbehagen. Maar dat welbehagen Gods is niet gericht op de hele mensheid, maar toch in het bijzonder op Zijn kinderen.
Hierbij denk ik aan wat de Engelen zeiden (niet zongen) tot de Herders.
Het ere zij God. Volgens mij staat hier in de grondtaal: In de mensen van het welbehagen.
(heb ik uit verklaringen. Ik beheers zelf de grondtalen niet).

De Byzantijnse tekst (SV; HSV) heeft een nominativus (eudokia): een welbehagen in mensen
De Alexandrijnse tekstgetuigen (NGB) hebben een genitivus (eudokias): in mensen van welbehagen.

Redeneren over het welbehagen (ASV: good pleasure) van God heeft voor het ongeloof geen zin. Alleen het geloof verstaat het en bezingt het. Alleen het geloof kan in de eenparige stem van mensen (Maria; Zacharias) en engelen God prijzen en loven.

hervormde schreef:De Byzantijnse tekst (SV; HSV) heeft een nominativus (eudokia): een welbehagen in mensen
De Alexandrijnse tekstgetuigen (NGB) hebben een genitivus (eudokias): in mensen van welbehagen.

Redeneren over het welbehagen (ASV: good pleasure) van God heeft voor het ongeloof geen zin. Alleen het geloof verstaat het en bezingt het. Alleen het geloof kan in de eenparige stem van mensen (Maria; Zacharias) en engelen God prijzen en loven.

Bedankt voor deze verduidelijking!

dennis schreef:Volgens mij liggen deze twee zaken toch wel heel dicht bij elkaar. De verkiezing komt voort uit Gods onbegrijpelijke welbehagen. Maar dat welbehagen Gods is niet gericht op de hele mensheid, maar toch in het bijzonder op Zijn kinderen.
Hierbij denk ik aan wat de Engelen zeiden (niet zongen) tot de Herders.
Het ere zij God. Volgens mij staat hier in de grondtaal: In de mensen van het welbehagen.
(heb ik uit verklaringen. Ik beheers zelf de grondtalen niet).

Ja inderdaad, een mooie aanvulling.