Hoe onderkennen wij het werk van Gods Geest in eigen hart?

memento schreef:Hoe onderkennen wij het werk van Gods Geest in eigen hart?

Enige kenmerken:
1. Gods Geest komt altijd in en met het Woord.
2. Er moet toch de bevinding zijn "Ik heb het zelf uit Zijnen mond gehoord"
3. Gods Geest komt te overtuigen van zonde,gerechtigheid en oordeel.
4. Gods Geest is de Vriend van de Bruidegom, Hij spreekt niet over Zichzelf maar zal Christus verheerlijken in de ziel.
5. Het onderkennen is geen "misschientje" maar het onderkent feitenlijke gebeurtenissen in een mensenziel.

memento schreef:Hoe onderkennen wij het werk van Gods Geest in eigen hart?

Wat bedoel je met 'onderkennen'? 'Herkennen'?

huisman schreef: 2. Er moet toch de bevinding zijn "Ik heb het zelf uit Zijnen mond gehoord"

Van wie zou dat moeten, en waar baseer je dat op?

Gian schreef:

huisman schreef: 2. Er moet toch de bevinding zijn "Ik heb het zelf uit Zijnen mond gehoord"

Van wie zou dat moeten, en waar baseer je dat op?

Van de Schrift. O.a deze tekst.

16 Dezelve Geest getuigt met onzen geest, dat wij kinderen Gods zijn .

kanttekening schreef:9) getuigt met onzen geest,

Of, getuigt mede tot onzen geest. Dat is, de Heilige Geest beweegt niet alleen ons om God voor onzen Vader aan te roepen, maar getuigt ook inwendig tot onzen geest dat wij Gods kinderen zijn; of betuigt met onzen geest. Dat is, tezamen met onzen geest, die ons ook mede getuigt, door de aanmerking der kentekenen van het kindschap Gods, die onzen geest door Gods Geest in zichzelve bevindt; welke getuigenis, hoewel zij niet altijd even krachtig is in de gelovigen, zo openbaart zij nochtans zich menigmaal in hun meeste vernedering en benauwdheid.

Matthew Henry schreef: Te getuigen van deze betrekking van kinderen, vers 16 . Het eerste is het werk des Geestes als Heiligmaker; het tweede Zijn werk als Vertrooster. Hij getuigt met onzen geest. Menigeen heeft de getuigenis van zijn eigen geest betreffende de goedheid van zijn toestand, maar mist het daarmee overeenstemmende getuigenis van Gods Geest. Velen spreken tot zichzelven van vrede, tot wie de God des hemels niet van vrede spreekt. Maar zij, die geheiligd zijn, hebben den Geest Gods getuigende met hunnen geest. Dit moet niet opgevat worden als enige onmiddellijke buitengewone openbaring, maar als het gewone werk des Geestes, in en door de genademiddelen, spekende tot de ziel van vrede. Dit getuigenis is altijd overeenkomstig het geschreven woord; en het is daarom altijd gegrond in de heiligmaking, want de Geest in het hart kan niet in tegenspraak zijn met den Geest in het woord. De Geest getuigt aan niemand van de voorrechten van het kindschap dan aan hen, die de natuur en de gezindheid van kinderen hebben.

Hier kun je het toch wel mee eens zijn ?

huisman schreef:

Gian schreef:

huisman schreef: 2. Er moet toch de bevinding zijn "Ik heb het zelf uit Zijnen mond gehoord"

Van wie zou dat moeten, en waar baseer je dat op?

Van de Schrift. O.a deze tekst.

16 Dezelve Geest getuigt met onzen geest, dat wij kinderen Gods zijn .

kanttekening schreef:9) getuigt met onzen geest,

Of, getuigt mede tot onzen geest. Dat is, de Heilige Geest beweegt niet alleen ons om God voor onzen Vader aan te roepen, maar getuigt ook inwendig tot onzen geest dat wij Gods kinderen zijn; of betuigt met onzen geest. Dat is, tezamen met onzen geest, die ons ook mede getuigt, door de aanmerking der kentekenen van het kindschap Gods, die onzen geest door Gods Geest in zichzelve bevindt; welke getuigenis, hoewel zij niet altijd even krachtig is in de gelovigen, zo openbaart zij nochtans zich menigmaal in hun meeste vernedering en benauwdheid.

Matthew Henry schreef: Te getuigen van deze betrekking van kinderen, vers 16 . Het eerste is het werk des Geestes als Heiligmaker; het tweede Zijn werk als Vertrooster. Hij getuigt met onzen geest. Menigeen heeft de getuigenis van zijn eigen geest betreffende de goedheid van zijn toestand, maar mist het daarmee overeenstemmende getuigenis van Gods Geest. Velen spreken tot zichzelven van vrede, tot wie de God des hemels niet van vrede spreekt. Maar zij, die geheiligd zijn, hebben den Geest Gods getuigende met hunnen geest. Dit moet niet opgevat worden als enige onmiddellijke buitengewone openbaring, maar als het gewone werk des Geestes, in en door de genademiddelen, spekende tot de ziel van vrede. Dit getuigenis is altijd overeenkomstig het geschreven woord; en het is daarom altijd gegrond in de heiligmaking, want de Geest in het hart kan niet in tegenspraak zijn met den Geest in het woord. De Geest getuigt aan niemand van de voorrechten van het kindschap dan aan hen, die de natuur en de gezindheid van kinderen hebben.

Hier kun je het toch wel mee eens zijn ?

Zeker!
Alleen leek een bepaalde passage uit de berijmde psalm 56 je onderbouwing te zijn. En daar heb ik wel moeite mee.

Inderdaad: "Deze Geest getuigt met onze geest.."
Voor een arme zondaar die de toevlucht tot Christus heeft genomen, mag dan de Zon der gerechtigheid opgaan.
Dan wordt het verstand verlicht, het hart vernieuwd en onze wil veranderd.
Overigens kan ook het bespeuren van de kenmerken van het nieuwe leven hierin voor de opwas en vastmaking zorgen. Lees in dit verband Brakel en ook Petrus Immens.

De vraag is: hoe onderkennen we dat werk?
Dan volstaat niet te antwoorden in algemene termen.

Als de Bijbel zelf waarschuwt dat de Satan zich als een engel des lichts kan voordoen blijkt waakzaamheid geboden. Wanneer kun je zeggen dat het uitgesloten is dat dit Satan is/was?

Bij de uitstorting van de Heilige Geest zoals dat ons wordt verhaald in Handelingen 2 komen ook wel vragen op.
Petrus antwoordt op de vraag: wat is dit toch? dat dit is voorzegt door Joël. Alleen zijn de meeste tekenen die Joël noemt niet te vinden op de Pinksterdag.

en uw zonen en uw dochters zullen profeteren, en uw jongelingen zullen gezichten zien, en uw ouden zullen dromen dromen. En ook op Mijn dienstknechten, en op Mijn dienstmaagden, zal Ik in die dagen van Mijn Geest uitstorten, en zij zullen profeteren. En Ik zal wonderen geven in den hemel boven, en tekenen op de aarde beneden, bloed en vuur, en rookdamp.

Wel andere: geluid van een geweldige wind en vreemde talen.

refo schreef: Als de Bijbel zelf waarschuwt dat de Satan zich als een engel des lichts kan voordoen blijkt waakzaamheid geboden. Wanneer kun je zeggen dat het uitgesloten is dat dit Satan is/was?

Juist.
We leven door geloof.

Vertrouwen ook, dat vertrouwen groeit met de dag. Door voorspoed en tegenspoed. Staat in de Bijbel, ze zullen Zijn stem horen en niet van een vreemde.

Als voorbeeld, ik heb mijn man leren kennen, maar ben nog lang geen 40 jaar getrouwd. Ik herken zijn stem uit duizenden en weet wanneer hij binnenstapt in huis, aan zijn gebruikelijke manier van doen.

Als je Hem kent, snap je denk ik waar ik het over heb. Ik begrijp de voorzichtigheid in de kerken hierover.. ik snap ook de worstelingen. Je hoeft ook niet uit te wijden over je relatie met de Heere. Je vertelt toch ook niet alles wat je met je man/vrouw beleefd hebt. Bovendien verwacht je van je man/vrouw, dat hij of zij zo'n antwoord geeft dat je zelf mooi uitkomt. Dan kun je toch dat leuke jurkje kopen. Maar je zult moeten leren, dat dát niet altijd zo is. Maar aan de andere kant, God is trouw en liegt nooit.
Je zou zo het verder uit kunnen leggen, door te zeggen, ik wist niet, dat mijn man mij leuk vond en in mij geinteresseerd was, sterker nog, dat hij mij tot vrouw wilde hebben. Achteraf merkte ik het, het moest wel waar zijn. Nu we samen in 1 huis zijn, is het dus echt waar. Wat zal het zijn, om dat mee te maken niet zoals in dit voorbeeld, maar dan met God. Dan is refoforum helemaal niet interessant meer, alles valt weg. Apart eigenlijk hè. Maar wel mooi.

memento schreef:Hoe onderkennen wij het werk van Gods Geest in eigen hart?

Maar deze vraag is intussen nog niet beantwoord.

Het huwelijk is wel aardig als voorbeeld, maar dat is tastbaar.

Er wordt veel gewaarschuwd (vooral naar anderen) over zichzelf bedriegen.
Als dat zo belangrijk is dan is het toch wel dienstig dat je schijn van zijn kunt onderscheiden.
Wanneer is het tastbaar dat het geen schijn is?

refo schreef:

memento schreef:Hoe onderkennen wij het werk van Gods Geest in eigen hart?

Maar deze vraag is intussen nog niet beantwoord.

Het huwelijk is wel aardig als voorbeeld, maar dat is tastbaar.

Er wordt veel gewaarschuwd (vooral naar anderen) over zichzelf bedriegen.
Als dat zo belangrijk is dan is het toch wel dienstig dat je schijn van zijn kunt onderscheiden.
Wanneer is het tastbaar dat het geen schijn is?

Je zult hier geen antwoord op krijgen. Vermoedelijk weet je toch het antwoord al, of wil je iets horen. Verder is het zo dat degenen die een serieus antwoord willen geven, zich heel kwetsbaar opstellen, en dat is geen sinecure.

refo schreef:

memento schreef:Hoe onderkennen wij het werk van Gods Geest in eigen hart?

Maar deze vraag is intussen nog niet beantwoord.

Het huwelijk is wel aardig als voorbeeld, maar dat is tastbaar.

Er wordt veel gewaarschuwd (vooral naar anderen) over zichzelf bedriegen.
Als dat zo belangrijk is dan is het toch wel dienstig dat je schijn van zijn kunt onderscheiden.
Wanneer is het tastbaar dat het geen schijn is?

De vraag is wel beantwoord maar jij blijft het vaag vinden. Ik heb het citaat van M Henry al vaker geplaatst. Henry zegt dit naar aanleiding van deze tekst "Dezelve Geest getuigt met onzen geest, dat wij kinderen Gods zijn . "
Ik vind dit behoorlijk duidelijk.

Te getuigen van deze betrekking van kinderen, vers 16 . Het eerste is het werk des Geestes als Heiligmaker; het tweede Zijn werk als Vertrooster. Hij getuigt met onzen geest. Menigeen heeft de getuigenis van zijn eigen geest betreffende de goedheid van zijn toestand, maar mist het daarmee overeenstemmende getuigenis van Gods Geest. Velen spreken tot zichzelven van vrede, tot wie de God des hemels niet van vrede spreekt. Maar zij, die geheiligd zijn, hebben den Geest Gods getuigende met hunnen geest. Dit moet niet opgevat worden als enige onmiddellijke buitengewone openbaring, maar als het gewone werk des Geestes, in en door de genademiddelen, spekende tot de ziel van vrede. Dit getuigenis is altijd overeenkomstig het geschreven woord; en het is daarom altijd gegrond in de heiligmaking, want de Geest in het hart kan niet in tegenspraak zijn met den Geest in het woord. De Geest getuigt aan niemand van de voorrechten van het kindschap dan aan hen, die de natuur en de gezindheid van kinderen hebben

Maar... hoe wordt een voorkomende waarheid onderscheiden van een inkomende waarheid?
Ik bedoel het spreken van God en het algemeene werk, de algemene kennis van de Schriften?
Het valt me op dat er hier weinig over gezegd wordt de laatste jaren.
En dat terwijl de Schrift ons ook oproept ons nauw, ja zeer nauw te onderzoeken.
Immers... velen (!) zullen er te laat achter komen dat ze zich met een voorkomende waarheid hebben bedrogen.
Heere, Heere! Hebben wij niet in Uw Naam... en dan... dat schrikkelijke, doch rechtvaardige: Ik heb u nooit gekend.
ga weg van Mij, gij die de ongerechtigheid werkt.
Want laten we wel bedenken dat een mensenhart arglistig is, ja meer dan enig ding...Wie zal het kennen!

Toch is het werk van de Heilige Geest wel te kennen.
De duivel kan heel veel nadoen. Een ding echter niet: De liefde tot God...
Maar de vrees voor zelfbedrog maakt je toch wel voorxzichtig en onderzoek en toetsing is zeer geboden.
Vandaar ook dat een goede toepassing en een separerende prediking prediking zo noodzakelijk is.

Dan denk ik tevens aan zaken en gevoelens die mensen voor de liefde Gods houden en niet houdbaar
blijken te zijn voor de eeuwigheid.
Vandaar een goede toepassing en een mauw zelfonderzoek.
Ontbreekt een toepassing en worden de gangen en wegen des Heeren aan het hart niet verklaard dan zou
je net zo goed naar een of andere schone menselijke rede kunnen luisteren, maar dat heeft dus totaal geen nut of zin.

-DIA- schreef: Toch is het werk van de Heilige Geest wel te kennen.
De duivel kan heel veel nadoen. Een ding echter niet: De liefde tot God...

Heel mooi en raak gezegd.

-DIA- schreef: Ontbreekt een toepassing en worden de gangen en wegen des Heeren aan het hart niet verklaard dan zou je net zo goed naar een of andere schone menselijke rede kunnen luisteren, maar dat heeft dus totaal geen nut of zin.

Misschien kan je omschrijven hoe je onderstreepte bedoeld. En ook hoe enkele voorbeelden hoe we dit in bv Augustinus' preken en Calvijns' en Luthers' preken terugvinden?