Aty schreef:Ik heb een klein forum aangemaakt voor refo - moeders.
Of hij het doet en of het me lukt enzo weet ik niet.
Als het gaat lopen maak ik een ander aan. Anders verwijder ik hem binnen een maand.

Iemand tips?
Het is geen discussie-forum!

waar dan?

Sorry, ik heb hem uit de lucht gehaald omdat ik een ander forum gevonden heb.

henriët schreef:Ik kom er als refo moeder achter, dat ik steeds tekort kom.
Maar als ik dan om me heen kijk, zijn er zoveel dingen waar ik zo blij mee ben, me een gezegende moeder voel.
Leuke anekdotes, gezellige momenten, moeizame momenten( ruzietjes;)van de kinderen), het is net als het weer, regen en zonneschijn.
En als het een keertje regent.. dan kijken we vooruit, want
achter de wolken schijnt de zon!

Dat is waar.
Ik denk dat het ook belangrijk is om onze ( mijn) prioriteiten in de gaten te houden:
1 God
2 Je man
3 Je kinderen
4 Je huis
5 je geestelijke groei
6 je bediening
7 Andere activiteiten

( uit : een vrouw naar Gods hart )

Wat wordt hier met geestelijke groei bedoeld? Groei in het geloof? Maar moet dat niet vor je man en kinderen gaan?

vlinder schreef:Wat wordt hier met geestelijke groei bedoeld? Groei in het geloof? Maar moet dat niet vor je man en kinderen gaan?

Even nagelezen omdat ik dit zo'n goeie vraag vind.
Punt 1 gaat over God en de verandering, die nodig is van hart. Eén ding is nodig. Hij wil de nummer Eén zijn in mijn leven, de prioriteit boven alle prioriteiten. Daarbij heeft Elizabeth George het vooral over dingen zoals: Jezelf aan God wijden, ontzag hebben voor God, ja maar hoe dan? Ben je er zeker van dat het goed is tussen God en jou? Etc. De betekenis van stille tijd: gebed en bijbellezen, omgaan met Gods kinderen, kerkgang.
Punt geestelijke groei ziet zij meer als najagen van kennis. Als advies geeft ze: vijf dossiermappen aanleggen en vijf gebieden uitkiezen waarop je 'expert' wilt worden. Geestelijke of daar aangelinkte onderwerpen, zoals: bijbels counselen, dienen, tevredenheid, zelfbeheersing, het leven als vrijgezel, de vrucht van de Geest. Het betekent dat je jezelf eerst vult ( met kennis) en later in je bediening/leven iets te geven hebt.

Eigenlijk kan ik het niet goed in woorden vangen. Ik hoop dat je het een beetje snapt.

Ik wordt steeds nieuwsgieriger naar dit boekje. MM en Helma hebben het ook al eens aangeraden.
* Schrijft het op haar verlanglijstje*

vlinder schreef:Ik wordt steeds nieuwsgieriger naar dit boekje. MM en Helma hebben het ook al eens aangeraden.
* Schrijft het op haar verlanglijstje*

wanneer ben je jarig?

(ik had het over een ander boekje van haar: een echtgenote naar Gods hart, zal wel beetje hetzelfde zijn denk ik)

MarthaMartha schreef:

vlinder schreef:Ik wordt steeds nieuwsgieriger naar dit boekje. MM en Helma hebben het ook al eens aangeraden.
* Schrijft het op haar verlanglijstje*

wanneer ben je jarig?

(ik had het over een ander boekje van haar: een echtgenote naar Gods hart, zal wel beetje hetzelfde zijn denk ik)

nee; is niet hetzelfde
echtgenote is vooral toegespitst op wat God van je vraagt in het huwelijk

En Helma, heb je het boek al gelezen?
Ik heb hem zelf op 80 bladzijdes na uit.
Wat ik ervan vind:
- Ik erger me een beetje aan haar persoonlijke verhalen. Bijvoorbeeld in het begin van het boek. Dat boeit mij niet, al begrijp ik dat ze het doet om hetgeen ze schrijft te verduidelijken.
- Ik verbaas me over de goede recensie in de gezinsgids. Dit boekje is absoluut niet reformatorisch te noemen. Het ademt een sfeer van Amerikaans-evangelische theologie, iets waar ik niet achter kan staan. Zinsnedes als: mijn hart openen om God de temperatuur van mijn hart te kunnen bepalen e.d., daar houd ik niet zo van...
- Als ik het boekje lees krijg ik het idee dat ze haar eigen huwelijk inmiddels helemaal perfect heeft, want ze schrijft steeds: ik ontdekte, ik (...) ik (...).
- Aan de andere kant vind ik sommige dingen echt een eye-opener. Inderdaad de prioriteitstelling zoals hierboven is beschreven, maar ook welke kleine dingen je voor je man kunt doen om zijn leven aangenamer te maken.
- Ze is in bepaalde voorbeelden wel concreet en daar kan ik dan weer wel wat mee.

Kortom: er staan goede dingen in, maar de helft is pulp waar je kritisch over na moet denken.
Ik denk trouwens dat echtgenote naar Gods hart wel wat overlapping heeft, al ben ik opzich wel benieuwd naar dat boekje in de zin van de concrete verbeterpunten.

vlinder schreef:En Helma, heb je het boek al gelezen?
Ik heb hem zelf op 80 bladzijdes na uit.
Wat ik ervan vind:
- Ik erger me een beetje aan haar persoonlijke verhalen. Bijvoorbeeld in het begin van het boek. Dat boeit mij niet, al begrijp ik dat ze het doet om hetgeen ze schrijft te verduidelijken.
- Ik verbaas me over de goede recensie in de gezinsgids. Dit boekje is absoluut niet reformatorisch te noemen. Het ademt een sfeer van Amerikaans-evangelische theologie, iets waar ik niet achter kan staan. Zinsnedes als: mijn hart openen om God de temperatuur van mijn hart te kunnen bepalen e.d., daar houd ik niet zo van...
- Als ik het boekje lees krijg ik het idee dat ze haar eigen huwelijk inmiddels helemaal perfect heeft, want ze schrijft steeds: ik ontdekte, ik (...) ik (...).
- Aan de andere kant vind ik sommige dingen echt een eye-opener. Inderdaad de prioriteitstelling zoals hierboven is beschreven, maar ook welke kleine dingen je voor je man kunt doen om zijn leven aangenamer te maken.
- Ze is in bepaalde voorbeelden wel concreet en daar kan ik dan weer wel wat mee.

Kortom: er staan goede dingen in, maar de helft is pulp waar je kritisch over na moet denken.
Ik denk trouwens dat echtgenote naar Gods hart wel wat overlapping heeft, al ben ik opzich wel benieuwd naar dat boekje in de zin van de concrete verbeterpunten.

Mmmm... dat het boek niet jouw stijl heeft en dat van sommige dingen niet houdt en er niet op zit te wachten.... dat kan, dat is een kwestie van smaak voor een deel.... maar om nou te zeggen dat meer dan de helft 'pulp' is..... dat vind ik eigenlijk niet kunnen. Voor anderen kunnen die persoonlijke verhalen en voorbeelden juist een beter begrip geven van wat ze zeggen wil, de dingen verhelderen, en kan de stijl de boodschap ondersteunen omdat het herkenbaar is, of wat dan ook.....

'pulp' klinkt erg negatief....

ik heb het nog niet gelezen....

MarthaMartha schreef:

vlinder schreef:En Helma, heb je het boek al gelezen?
Ik heb hem zelf op 80 bladzijdes na uit.
Wat ik ervan vind:
- Ik erger me een beetje aan haar persoonlijke verhalen. Bijvoorbeeld in het begin van het boek. Dat boeit mij niet, al begrijp ik dat ze het doet om hetgeen ze schrijft te verduidelijken.
- Ik verbaas me over de goede recensie in de gezinsgids. Dit boekje is absoluut niet reformatorisch te noemen. Het ademt een sfeer van Amerikaans-evangelische theologie, iets waar ik niet achter kan staan. Zinsnedes als: mijn hart openen om God de temperatuur van mijn hart te kunnen bepalen e.d., daar houd ik niet zo van...
- Als ik het boekje lees krijg ik het idee dat ze haar eigen huwelijk inmiddels helemaal perfect heeft, want ze schrijft steeds: ik ontdekte, ik (...) ik (...).
- Aan de andere kant vind ik sommige dingen echt een eye-opener. Inderdaad de prioriteitstelling zoals hierboven is beschreven, maar ook welke kleine dingen je voor je man kunt doen om zijn leven aangenamer te maken.
- Ze is in bepaalde voorbeelden wel concreet en daar kan ik dan weer wel wat mee.

Kortom: er staan goede dingen in, maar de helft is pulp waar je kritisch over na moet denken.
Ik denk trouwens dat echtgenote naar Gods hart wel wat overlapping heeft, al ben ik opzich wel benieuwd naar dat boekje in de zin van de concrete verbeterpunten.

Mmmm... dat het boek niet jouw stijl heeft en dat van sommige dingen niet houdt en er niet op zit te wachten.... dat kan, dat is een kwestie van smaak voor een deel.... maar om nou te zeggen dat meer dan de helft 'pulp' is..... dat vind ik eigenlijk niet kunnen. Voor anderen kunnen die persoonlijke verhalen en voorbeelden juist een beter begrip geven van wat ze zeggen wil, de dingen verhelderen, en kan de stijl de boodschap ondersteunen omdat het herkenbaar is, of wat dan ook.....

'pulp' klinkt erg negatief....

Ik bestempel de persoonlijke verhalen niet als pulp, maar wel het arminiaanse gedachtengoed. Alles is overactief en veel vanuit de beslissingen van de mens. Ik mis een houding van: in mij alle gebrek, maar alles uit Hem. Sorry dat ik dat pulp noem. Het was in ieder geval niet positief bedoeld, dus dat is gelukkig duidelijk naar voren gekomen.