Wat mij vaak zorgen baart is de grote mate van onenigheid in de kerk van Christus wereldwijd.
Zoveel christenen, zoveel meningen.
Meestal over kleinigheden, maar ook vaak over grote zaken. Luther en Calvijn verschilde van mening over het avondmaal, om een voorbeeld te noemen.
Hoe kan het dat kinderen van God verschillen van mening? Kunnen kinderen van God verschillen van mening die cruciaal zijn? Paulus en Petrus lijken in de Bijbel van mening te verschillen over de wet en de verschillen tussen Jood en heiden. Maar zij worden het eens. Het verschil van mening kan niet bestaan, en Petrus geeft zijn fouten toe.
In feite zijn Petrus en Paulus niet beter dan Luther en Calvijn. Of dan [vul zelf maar in] en [vul zelf maar in].
Kinderen van God die het met elkaar oneens zijn..... Wie heeft er gelijk?
Er zijn zaken in de Bijbel waar discussie over mogelijk is. Ik ben een voorstander van de kinderdoop, maar moet erkennen dat de Bijbel niet kristalduidelijk is over het dopen van kinderen. Er zijn goede argumenten voor en er zijn goede argumenten tegen.
De profetien over de eindtijd kunnen en worden op zeer verschillende wijzen uitgelegd.
De gaven van de Geest kunnen en worden op zeer verschillende wijzen uitgelegd.
Orthodoxe christenen in Nederland roken vaak als ketters. (woordgrapje)
Zeer stricte christenen elders vinden roken een zeer zware zonde.
Wie heeft er gelijk?
De vraag wat is arbitrair lijkt beantwoord te kunnen worden met 'de wet van Mozes'. Maar ook daar is grote onenigheid over. En al in de Bijbel wordt er tegen deze wet ingegaan als opdracht van God.
De wet zegt dat je wanneer je gescheiden bent niet terug mag keren bij je vrouw. Maar Hosea hoort dat hij juist moet terug keren naar zijn vrouw van wie hij gescheiden is.
In de wet staat dat onreine dieren niet gegeten mogen worden. Petrus krijgt nota bene een visioen waarin hij te horen krijgt dat deze wel gegeten mogen worden.
In de wet staat: "Oog om oog tand om tand" maar Jezus zegt dat we onze andere wang toe moeten keren.
De zondag of de sabbath?
Er zijn vele vele voorbeelden behalve deze te noemen.
Om nog niet te spreken over de verschillen van uitleg van de wet voor de niet-Joodse christenen.
Voor beide standpunten zijn vaak argumenten aan te voeren. Laten we dat in deze thread niet doen. Ongetwijfeld hebben we allemaal een mening over elk van de bovenstaande voorbeelden. Maar het punt blijft staan. Er zijn kinderen van God die verschillen van mening over elk van de bovenstaande punten.
Dan is de vraag: wat is principieel in het christelijk geloof? Wat moet er overeind blijven staan in je leven?
Op dit forum zal een paflov reactie kunnen zijn: "Het christelijk geloof zoals beschreven in de 3 formulieren van enigheid."
Maar zou dat betekenen dat er alleen kinderen van God in Nederland wonen?
Dat is veelst te kort door de bocht.
De Bijbel, Jezus zelf (!!) leert ons in Johannes 3:16 dat een ieder die in Hem (de Zoon van God) gelooft niet verloren gaat maar het eeuwige leven heeft!
Is dat uiteindelijk niet het enige principiele in het christelijk geloof?
Een principieel leerstuk dat Luther en Calvijn bij elkaar brengt maar ter Linden en vdZwaag scheidt?
Iets dat baptisten en gergemmers samen brengt maar christenen en moslims scheidt?
Het geloof in Jezus Christus als verzoener van de zonden, de Zoon van God die gestorven is voor ons, maar ook weer is opgestaan!
Is Jezus Christus uiteindelijk niet het enige principiele, en moeten we tegen iedereen die in Hem gelooft niet 'broeder' zeggen?
En vervolgens het gesprek aangaan, zeker ook over verschillen van mening, maar wel vanuit de 'wij zijn broeders' gedachte?
Maken niet alle christenen fouten?
Hoe duft of kan iemand in onze tijd beweren op de ware wijze God te volgen, als Luther en Calvijn het al niet eens konden worden? Luther, die door God gebruikt werd om de reformatie te starten.
Ongetwijfeld borrelt bij velen nu toch een breed scala aan argumenten en principes boven die toch door jullie als arbitrair gezien wordt.
En natuurlijk zijn er 3 anderen die mij subiet van het forum verwijderd willen zien worden.
Als die primaire reacties over zijn gedreven nogmaals mijn vraag, denk er eens over na.
Wat is er werkelijk principieel in het christelijk geloof?
Dan is de vervolg vraag: Maakt de rest dan niet uit?
Ik geloof dat je hele leven weldegelijk uitmaakt. We moeten heilig leven voor God, en onze daden aan Hem verantwoorden. Dus hou daar rekening mee in alles wat je doet.
Maar dat laat onverlet dat een ieder die in Hem gelooft niet verloren gaat maar het eeuwige leven heeft!
Principieel! Jezus Christus, onze Verlosser en Middelaar!
Voor al Zijn kinderen op aarde!
Hou dit in je achterhoofd als je met andere christen-broeders spreekt. En spreek niet vanuit het ware kerk en waar geloof gedachte.
Het ware geloof is voor iedereen die in Hem gelooft, en de ware kerk is de kerk van Christus. Niet de 1 of andere plaatselijke incarnatie hiervan.
Wat is er principieel in het christelijk geloof?
Wat is er principieel in het christelijk geloof?
Carpe Diem tamen Memento Mori
-
Refojongere
Beste Robert,
Je vraagt hier over hoe veel zaken christenen mogen verschillen willen ze elkaar toch broeders blijven noemen. Nu, dat zijn er heel veel. Zoals je zelf zegt: visie op de doop, het Heilig Avondmaal, kerkvisie (Luther, Spurgeon en Calvijn).
'verzoening'
'opstanding'
'Die gestorven is voor ons'
Het gaat er dus om in welke Jezus Christus we geloven. Want in het laatste der dagen zullen er vele valse Christussen opstaan. Het gaat om de Christus zoals Hij Zich openbaart in de Schriften. En daar noemde jij enkele punten van. Ik denk uiteindelijk dat het algemeen ongetwijfeld Christelijk geloof de grenzen aangeeft om iemand al dan niet een christen te noemen.
Dit alles gezegd hebbende, blijven de visie op de Doop, Avondmaal, Gemeente etc. etc. WEL principiele zaken, echter geen zaken zonder welke je niet kunt zalig worden. Het blijven wel onopgeefbare zaken voor de kerk van Christus en men mag daar ook niet in schipperen (je haalde zelf al een mooi voorbeeld aan waar Petrus aan Paulus toegeeft dat hij fout zat, waarmee aangetoond wordt dat Paulus niet zegt: Je mag het zelf weten, ik weet dat je gelooft in Christus).
Er is dus een verschil tussen principieel en zaligmakend.
Daarmee is er dus een verschil tussen de grondslag voor de kerk en de maatstaf vanaf wanneer iemand een christen genoemd kan worden.
Met groet,
Refojongere
Je vraagt hier over hoe veel zaken christenen mogen verschillen willen ze elkaar toch broeders blijven noemen. Nu, dat zijn er heel veel. Zoals je zelf zegt: visie op de doop, het Heilig Avondmaal, kerkvisie (Luther, Spurgeon en Calvijn).
Naast het 'geloven in de Heere Jezus Christus' noem je in de volgende zin alweer leerstukken als:De Bijbel, Jezus zelf (!!) leert ons in Johannes 3:16 dat een ieder die in Hem (de Zoon van God) gelooft niet verloren gaat maar het eeuwige leven heeft!
Is dat uiteindelijk niet het enige principiele in het christelijk geloof?
Een principieel leerstuk dat Luther en Calvijn bij elkaar brengt maar ter Linden en vdZwaag scheidt?
(...)
Het geloof in Jezus Christus als verzoener van de zonden, de Zoon van God die gestorven is voor ons, maar ook weer is opgestaan!
'verzoening'
'opstanding'
'Die gestorven is voor ons'
Het gaat er dus om in welke Jezus Christus we geloven. Want in het laatste der dagen zullen er vele valse Christussen opstaan. Het gaat om de Christus zoals Hij Zich openbaart in de Schriften. En daar noemde jij enkele punten van. Ik denk uiteindelijk dat het algemeen ongetwijfeld Christelijk geloof de grenzen aangeeft om iemand al dan niet een christen te noemen.
Wij geloven dat Calvijn meer licht ontvangen had in de Bijbel. Niet om zijn persoontje zelf, maar omwille van wat hij ons uit de Bijbel aangeeft, ook als het gaat om het Heilig Avondmaal. Wij zijn ervan overtuigd dat dit zuiverder is, vanwege de argumenten uit de Schrift. Wij schrijven Luther niet af, maar hoeven het niet in alles met hem eens te zijn. Evenmin als dat we perse Calvijn moeten overnemen als het gaat om de antichrist ofzo.Hoe durft of kan iemand in onze tijd beweren op de ware wijze God te volgen, als Luther en Calvijn het al niet eens konden worden? Luther, die door God gebruikt werd om de reformatie te starten.
Dit alles gezegd hebbende, blijven de visie op de Doop, Avondmaal, Gemeente etc. etc. WEL principiele zaken, echter geen zaken zonder welke je niet kunt zalig worden. Het blijven wel onopgeefbare zaken voor de kerk van Christus en men mag daar ook niet in schipperen (je haalde zelf al een mooi voorbeeld aan waar Petrus aan Paulus toegeeft dat hij fout zat, waarmee aangetoond wordt dat Paulus niet zegt: Je mag het zelf weten, ik weet dat je gelooft in Christus).
Er is dus een verschil tussen principieel en zaligmakend.
Daarmee is er dus een verschil tussen de grondslag voor de kerk en de maatstaf vanaf wanneer iemand een christen genoemd kan worden.
Met groet,
Refojongere
Beste Refojongere,
Doop en avondmaal zijn beide door Jezus Christus zelf ingesteld. Uitverkiezing lezen we meer in de kantlijn van de Bijbel, en meer als vertroosting dan als leerstuk.
Toch zijn wij geneigd om mensen die niet in de uitverkiezing geloven niet als broeders te zien...
Dé reden van de reformatie was de aflaat. Verzoening door financiele voldoening. Om het kort door de bocht te zeggen. Dat raakt het hart van het evangelie.
Jij zegt dat 'wij zeggen' dat Calvijn meer licht heeft ontvangen dan Luther.
Maar heeft Luther niet juist hét Licht ontvangen. En ingezien wat hét belangrijkste is? Oftewel, het enige belangrijke?
En vervolgens, Calvijn heeft dus meer licht ontvangen, maar wij hebben weer meer licht ontvangen dan Calvijn? (jij verschilt met hem van mening wat betreft de zondags visie, bijvoorbeeld.)
Volgens mij hangt het samen met de visie op God's wetten voor ons. (hetzij de wet van Mozes, hetzij de wet van de Geest. Dat doet nu niet terzake)
Als wij geloven dat God wetten en geboden geeft als authoriteit omdat hij plezier heeft in het geven van wetten en geboden, dan zijn de wetten en geboden principieel en onveranderlijk.
Als God zijn wetten en geboden geeft met als doel mensen gelukkiger te maken dan zijn de wetten niet principieel in zichzelf, maar een middel om het doel: ons geluk te bereiken.
Kortom, zijn de wetten een middel om God te dienen, of een middel om ons te brengen bij een goed en gelukkig leven?
In het oude testament lijkt de visie het meest op het eerste. (Psalm 1 bv.)
In het nieuwe testament draait dit. (Jezus zegt bv. dat de sabbat er voor de mens is en de mens niet voor de sabbat)
Ik denk dat wij het eens zijn dat uiteindelijk God's doel met de wetten en geboden is dat wij (waarlijk) gelukkig zullen zijn.
Als dit inderdaad het geval is zijn wetten niet principieel. Dat blijkt ook wel in de Bijbel. In het oude testament leert Mozes dat er geen onreine dieren gegeten mogen worden. In het nieuwe testament krijgt Petrus dmv een visioen te horen dat dit nu wel kan gebeuren.
Allereerst zit er een diepere boodschap achter dit visioen, en dus met terugwerkende kracht ook achter de wet van Mozes over de onreine dieren.
Maar desalnietemin wordt de praktische kant van deze boodschap vervolgens ook geaccepteerd. Wij mogen alle dieren eten.
In de koran vind je dit niet. De koran is geen voortgang van God met de mens. De koran is een eenmalig van bovenop opgelegd geschrift.
In de Bijbel gaat God een weg met de mens. Van onwetendheid naar de volledige openbaring van Zijn plan.
Adam en Eva hebben waarschijnlijk nooit begrepen dat satan achter 'de slang' zat. We lezen daar namelijk niets van. Pas in openbaring wordt satan 'de oude slang' genoemd. Daar wordt de identificatie voltooid. De grote verleider.
Er zijn talloze argumenten aan te voeren hiervoor. De Bijbel vertelt geen compleet evangelie vanaf het begin. Het groeit naar dit evangelie toe.
- De mens pakt zelf de autoriteit
- De realiteit toont aan dat de mens niet met deze autoiteit om kan gaan
- God openbaart zich aan zijn volk. Dit volk blijft echter zichzelf volgen ipv God.
- God geeft dit volk de wet, om te laten zien hoe ze goed moeten leven. In tegenstelling tot hoe ze zelf denken goed te kunnen leven. (Kortom, God toont wat goed en kwaad is aan Israel. Hij betwist nog niet direct dat goed en kwaad wel een keuze is van de mens, maar dat ze deze keuze niet werkelijk kunnen maken)
- zelfs met de realiteit van wat goed is en wat kwaad is kan dit volk niet uit de voeten. Hun eigen autoriteit is niet te rijmen met het werkelijke goed en kwaad.
- Dan pas volgt de oplossing van het zondeval-probleem. God wordt mens, toont dat alleen Hij kan heersen over goed en kwaad, en dat alleen Hij God kan zijn.
Dit is niet het hele evangelie, maar wel een lijn in de Bijbel van onwetendheid door uitleg naar begrip.
Zijn alle paden naar de oplossing principieel?
Kennelijk niet, wij eten onreine dieren.
Tevens geloven wij dat wetten voor een woestijnvolk qua hygiene voor ons niet meer van belang zijn.
Dat neemt uiteraard niet weg dat andere zaken voor ons nog wel degelijk relevant zijn. Van overspel wordt je ongelukkig. Het is kortstondig genot met een langdurige kater en een ontwrichting van een leven. En meestal meerdere levens.
Om een voorbeeld te noemen.
Dat wijst des te meer aan dat de wetten en regels van God niet in zichzelf principieel zijn, maar dat deze een doel hebben: de mens gelukkig maken.
Als we dit doortrekken naar het nieuwe testament. Avondmaal en doop, zijn deze principieel in zichzelf? Katholieken en evangelischen geloven dat je ongedoopt niet zalig kunt worden. Wij zeggen dat de sacramenten een teken zijn. Eerder voor de mens dan voor God. Een hulp voor ons.
Beiden zijn niet principieel voor ons geloof, maar wel belangrijk, omdat wij als mens deze tekenen nodig hebben. Van groot belang maar niet principieel.
Dat blijkt ook wel, want christenen verschillen van mening over deze sacramenten. Zodra je deze prinipieel gaat maken kom je echter direct bij onoverkomelijke geschilpunten. Evangelischen die alle refo's willen overdopen en die mensen die als kind gedoopt zijn geen leidende positie willen geven in hun gemeente.
Dan maak je van iets wat als doel heeft de mens te helpen in zijn geloof een principieel doel om God te dienen. Alsof het bij God afhangt van uiterlijke kenmerken als brood, wijn en water.
Hetzelfde met de gaven van de Geest. Wij zeggen dat dit hulpmiddelen zijn die God ons wil geven. Christenen in de pinkstergemeente zullen zeggen dat dit principieel is. Een christen hoort deze gaven te hebben en te beoefenen. Zonder gaven geen christenen, zeggen zij.
Hoewel wij ons mogen afvragen waarom wij deze gaven kwijt zijn geraakt is het m.i. geen principieel verlies. Wij zijn geen mindere christenen.
Vanuit dit perspectief gezien is er niets principieels aan het christelijk geloof. Het is geen dorre religie met een handboel dat je er bij pakt als je het niet weet. Dit zou bovendien ook niets oplossen. De moslims hebben wel zo'n handboek, en verschillen nog met elkaar van mening. En het volk Israel had een echt waarlijk en perfect handboek (eerbiedig bedoeld) maar ook dat leidde nergens toe bij hen.
De principiele fout die de mens maakte was zelf god te willen zijn, en zelf uit te willen maken wat goed is en wat kwaad is.
Adam en Eva vielen niet omdat ze overspel pleegde (duh) vloekte, homo's inzegende, niet geloofde in uitverkiezing, de gaven van de Geest niet hadden, als kind niet gedoopt waren. Maar omdat ze God niet accepteerde als authoriteit in hun leven en het liever zelf uit wilden zoeken.
Al het kwaad is daar een gevolg van.
De oplossing is enkel en alleen principieel te vinden in het terug geven van God's authoriteit. Het opgeven van jezelf als god in je leven. En dan zal God de uiteindelijke reparatie van de gevolgen van onze foute keuze (zonder n! ) uitvoeren op de jongste dag.
Dat neemt niet weg dat wij zondigen, en dat wij tegen God's wil ingaan. Dat wij dingen goed kunnen doen en dat wij dingen fout kunnen doen. Dat Luther het avondmaal niet vierde zoals Jezus het bedoelde.
Maar het betekent wel dat deze verschillen niet principieel zijn. En dus nooit een reden tot breuk of ruzie kunnen zijn!
Hoe zegt Paulus het ook alweer? Dat de ene broeder de andere niet veroordeelde want Christus heeft hen beiden aangenomen.
Als ik over internet struin van christelijke site tot christelijke site, dan proef ik niets hiervan meer bij de christenen wereldwijd.
De ene christen valt op de ene site de andere christen aan, die op zijn site weer een ander op de korel neemt. 7e dagadventisten vinden alle zondagsvierders antichristen. De voorbeelden zijn bekend.
Wat vreselijk dat wij elkaar, en dus God, dit aandoen! Verschil van mening mag er zijn! En daar mag en moet gesprek over zijn. Maar niets is principieel dan joh 3:16
Principieel betekent dat het geloof niet kan bestaan zonder die zaken.
Iets staat of valt met een principe.
Als de volwassendoop principieel is worden alle kinderdopers niet zalig.
Kennelijk was het verschil bij Calvijn en Luther toch minder belangrijk.
Paulus leert ons naar ons geweten te luisteren (en bedoelt daar uiteraard een vernieuwd geweten door de Geest mee) en niet iets te doen dat tegen je geweten ingaat. Ook al is het wellicht principieel niet tegen de Bijbel.
Paulus lessen over zwakken en sterken in het geloof leren ons eigenlijk direct dat het niets met principes te maken heeft.
In principe mag je vlees aan de afgoden geofferd eten. Maar doe het maar niet als je er mensen mee afschrikt.
In het nieuwe testament wordt er geschipperd als het om het vlees gaat.
In Handelingen 15 besluit het apostelconvent dat vlees dat aan de afgoden is geofferd niet gegeten mag worden door christenen.
Elders zegt Paulus dat dit wel kan.
Is dat schipperen? Nee, dat toont aan dat het geen principiele wet is, maar een praktische wet. De eerste christenen spraken een houvast vast in handelingen 15. Zoals wij het houvast hebben in de 3 formulieren. Het is goed om een houvast te hebben. Om elkaar vast te houden, en afspraken met elkaar te maken.
Maar dat maken de noachitische wetten van handelingen 15 noch de 3 formulieren principieel. Het zijn hulpmiddelen om christen te zijn. Wat dat kunnen wij niet zo goed zonder hulpmiddelen.
Ondanks dat de waarde van een principe (niet zaligmakend) wel gedaald is zijn de concequenties echter nog net zo hoog.
Want aan deze principes verbinden wij vaak principiele conclusies. Op basis van deze principes maken wij ruzie met broeders en zusters, die ook door Christus zijn aangenomen!
Iets wat in onze ogen principieel is is Bijbels gezien een verschil tussen zwak en sterk. Een sterke zal het wel zien, een zwakke niet. Een reden om in liefde met de zwakke om te blijven gaan. Niet om ruzie met hem te gaan maken en hem de deur uit te schoppen.
Is ons menselijk gevoel voor principes niet een splijtzwam geworden in de kerk van Christus?
En uitverkiezing?Je vraagt hier over hoe veel zaken christenen mogen verschillen willen ze elkaar toch broeders blijven noemen. Nu, dat zijn er heel veel. Zoals je zelf zegt: visie op de doop, het Heilig Avondmaal, kerkvisie (Luther, Spurgeon en Calvijn).
Doop en avondmaal zijn beide door Jezus Christus zelf ingesteld. Uitverkiezing lezen we meer in de kantlijn van de Bijbel, en meer als vertroosting dan als leerstuk.
Toch zijn wij geneigd om mensen die niet in de uitverkiezing geloven niet als broeders te zien...
Akkoord, we hoeven het niet met hem eens te zijn. Maar dat raakt dan de kern van mijn betoog. Kennelijk zijn de verschillen van mening van ondergeschikt belang.Wij geloven dat Calvijn meer licht ontvangen had in de Bijbel. Niet om zijn persoontje zelf, maar omwille van wat hij ons uit de Bijbel aangeeft, ook als het gaat om het Heilig Avondmaal. Wij zijn ervan overtuigd dat dit zuiverder is, vanwege de argumenten uit de Schrift. Wij schrijven Luther niet af, maar hoeven het niet in alles met hem eens te zijn.
Dé reden van de reformatie was de aflaat. Verzoening door financiele voldoening. Om het kort door de bocht te zeggen. Dat raakt het hart van het evangelie.
Jij zegt dat 'wij zeggen' dat Calvijn meer licht heeft ontvangen dan Luther.
Maar heeft Luther niet juist hét Licht ontvangen. En ingezien wat hét belangrijkste is? Oftewel, het enige belangrijke?
En vervolgens, Calvijn heeft dus meer licht ontvangen, maar wij hebben weer meer licht ontvangen dan Calvijn? (jij verschilt met hem van mening wat betreft de zondags visie, bijvoorbeeld.)
Volgens mij hangt het samen met de visie op God's wetten voor ons. (hetzij de wet van Mozes, hetzij de wet van de Geest. Dat doet nu niet terzake)
Als wij geloven dat God wetten en geboden geeft als authoriteit omdat hij plezier heeft in het geven van wetten en geboden, dan zijn de wetten en geboden principieel en onveranderlijk.
Als God zijn wetten en geboden geeft met als doel mensen gelukkiger te maken dan zijn de wetten niet principieel in zichzelf, maar een middel om het doel: ons geluk te bereiken.
Kortom, zijn de wetten een middel om God te dienen, of een middel om ons te brengen bij een goed en gelukkig leven?
In het oude testament lijkt de visie het meest op het eerste. (Psalm 1 bv.)
In het nieuwe testament draait dit. (Jezus zegt bv. dat de sabbat er voor de mens is en de mens niet voor de sabbat)
Ik denk dat wij het eens zijn dat uiteindelijk God's doel met de wetten en geboden is dat wij (waarlijk) gelukkig zullen zijn.
Als dit inderdaad het geval is zijn wetten niet principieel. Dat blijkt ook wel in de Bijbel. In het oude testament leert Mozes dat er geen onreine dieren gegeten mogen worden. In het nieuwe testament krijgt Petrus dmv een visioen te horen dat dit nu wel kan gebeuren.
Allereerst zit er een diepere boodschap achter dit visioen, en dus met terugwerkende kracht ook achter de wet van Mozes over de onreine dieren.
Maar desalnietemin wordt de praktische kant van deze boodschap vervolgens ook geaccepteerd. Wij mogen alle dieren eten.
In de koran vind je dit niet. De koran is geen voortgang van God met de mens. De koran is een eenmalig van bovenop opgelegd geschrift.
In de Bijbel gaat God een weg met de mens. Van onwetendheid naar de volledige openbaring van Zijn plan.
Adam en Eva hebben waarschijnlijk nooit begrepen dat satan achter 'de slang' zat. We lezen daar namelijk niets van. Pas in openbaring wordt satan 'de oude slang' genoemd. Daar wordt de identificatie voltooid. De grote verleider.
Er zijn talloze argumenten aan te voeren hiervoor. De Bijbel vertelt geen compleet evangelie vanaf het begin. Het groeit naar dit evangelie toe.
- De mens pakt zelf de autoriteit
- De realiteit toont aan dat de mens niet met deze autoiteit om kan gaan
- God openbaart zich aan zijn volk. Dit volk blijft echter zichzelf volgen ipv God.
- God geeft dit volk de wet, om te laten zien hoe ze goed moeten leven. In tegenstelling tot hoe ze zelf denken goed te kunnen leven. (Kortom, God toont wat goed en kwaad is aan Israel. Hij betwist nog niet direct dat goed en kwaad wel een keuze is van de mens, maar dat ze deze keuze niet werkelijk kunnen maken)
- zelfs met de realiteit van wat goed is en wat kwaad is kan dit volk niet uit de voeten. Hun eigen autoriteit is niet te rijmen met het werkelijke goed en kwaad.
- Dan pas volgt de oplossing van het zondeval-probleem. God wordt mens, toont dat alleen Hij kan heersen over goed en kwaad, en dat alleen Hij God kan zijn.
Dit is niet het hele evangelie, maar wel een lijn in de Bijbel van onwetendheid door uitleg naar begrip.
Zijn alle paden naar de oplossing principieel?
Kennelijk niet, wij eten onreine dieren.
Tevens geloven wij dat wetten voor een woestijnvolk qua hygiene voor ons niet meer van belang zijn.
Dat neemt uiteraard niet weg dat andere zaken voor ons nog wel degelijk relevant zijn. Van overspel wordt je ongelukkig. Het is kortstondig genot met een langdurige kater en een ontwrichting van een leven. En meestal meerdere levens.
Om een voorbeeld te noemen.
Dat wijst des te meer aan dat de wetten en regels van God niet in zichzelf principieel zijn, maar dat deze een doel hebben: de mens gelukkig maken.
Als we dit doortrekken naar het nieuwe testament. Avondmaal en doop, zijn deze principieel in zichzelf? Katholieken en evangelischen geloven dat je ongedoopt niet zalig kunt worden. Wij zeggen dat de sacramenten een teken zijn. Eerder voor de mens dan voor God. Een hulp voor ons.
Beiden zijn niet principieel voor ons geloof, maar wel belangrijk, omdat wij als mens deze tekenen nodig hebben. Van groot belang maar niet principieel.
Dat blijkt ook wel, want christenen verschillen van mening over deze sacramenten. Zodra je deze prinipieel gaat maken kom je echter direct bij onoverkomelijke geschilpunten. Evangelischen die alle refo's willen overdopen en die mensen die als kind gedoopt zijn geen leidende positie willen geven in hun gemeente.
Dan maak je van iets wat als doel heeft de mens te helpen in zijn geloof een principieel doel om God te dienen. Alsof het bij God afhangt van uiterlijke kenmerken als brood, wijn en water.
Hetzelfde met de gaven van de Geest. Wij zeggen dat dit hulpmiddelen zijn die God ons wil geven. Christenen in de pinkstergemeente zullen zeggen dat dit principieel is. Een christen hoort deze gaven te hebben en te beoefenen. Zonder gaven geen christenen, zeggen zij.
Hoewel wij ons mogen afvragen waarom wij deze gaven kwijt zijn geraakt is het m.i. geen principieel verlies. Wij zijn geen mindere christenen.
Vanuit dit perspectief gezien is er niets principieels aan het christelijk geloof. Het is geen dorre religie met een handboel dat je er bij pakt als je het niet weet. Dit zou bovendien ook niets oplossen. De moslims hebben wel zo'n handboek, en verschillen nog met elkaar van mening. En het volk Israel had een echt waarlijk en perfect handboek (eerbiedig bedoeld) maar ook dat leidde nergens toe bij hen.
De principiele fout die de mens maakte was zelf god te willen zijn, en zelf uit te willen maken wat goed is en wat kwaad is.
Adam en Eva vielen niet omdat ze overspel pleegde (duh) vloekte, homo's inzegende, niet geloofde in uitverkiezing, de gaven van de Geest niet hadden, als kind niet gedoopt waren. Maar omdat ze God niet accepteerde als authoriteit in hun leven en het liever zelf uit wilden zoeken.
Al het kwaad is daar een gevolg van.
De oplossing is enkel en alleen principieel te vinden in het terug geven van God's authoriteit. Het opgeven van jezelf als god in je leven. En dan zal God de uiteindelijke reparatie van de gevolgen van onze foute keuze (zonder n! ) uitvoeren op de jongste dag.
Dat neemt niet weg dat wij zondigen, en dat wij tegen God's wil ingaan. Dat wij dingen goed kunnen doen en dat wij dingen fout kunnen doen. Dat Luther het avondmaal niet vierde zoals Jezus het bedoelde.
Maar het betekent wel dat deze verschillen niet principieel zijn. En dus nooit een reden tot breuk of ruzie kunnen zijn!
Hoe zegt Paulus het ook alweer? Dat de ene broeder de andere niet veroordeelde want Christus heeft hen beiden aangenomen.
Als ik over internet struin van christelijke site tot christelijke site, dan proef ik niets hiervan meer bij de christenen wereldwijd.
De ene christen valt op de ene site de andere christen aan, die op zijn site weer een ander op de korel neemt. 7e dagadventisten vinden alle zondagsvierders antichristen. De voorbeelden zijn bekend.
Wat vreselijk dat wij elkaar, en dus God, dit aandoen! Verschil van mening mag er zijn! En daar mag en moet gesprek over zijn. Maar niets is principieel dan joh 3:16
Dan is het dus niet principieel.Dit alles gezegd hebbende, blijven de visie op de Doop, Avondmaal, Gemeente etc. etc. WEL principiele zaken, echter geen zaken zonder welke je niet kunt zalig worden.
Principieel betekent dat het geloof niet kan bestaan zonder die zaken.
Iets staat of valt met een principe.
Als de volwassendoop principieel is worden alle kinderdopers niet zalig.
Desalnietemin ging het bij Paulus en Petrus dus om het hart van het evangelie. Genade door voldoening van Christus, of genade door eigen werken.Het blijven wel onopgeefbare zaken voor de kerk van Christus en men mag daar ook niet in schipperen (je haalde zelf al een mooi voorbeeld aan waar Petrus aan Paulus toegeeft dat hij fout zat, waarmee aangetoond wordt dat Paulus niet zegt: Je mag het zelf weten, ik weet dat je gelooft in Christus).
Kennelijk was het verschil bij Calvijn en Luther toch minder belangrijk.
Paulus leert ons naar ons geweten te luisteren (en bedoelt daar uiteraard een vernieuwd geweten door de Geest mee) en niet iets te doen dat tegen je geweten ingaat. Ook al is het wellicht principieel niet tegen de Bijbel.
Paulus lessen over zwakken en sterken in het geloof leren ons eigenlijk direct dat het niets met principes te maken heeft.
In principe mag je vlees aan de afgoden geofferd eten. Maar doe het maar niet als je er mensen mee afschrikt.
In het nieuwe testament wordt er geschipperd als het om het vlees gaat.
In Handelingen 15 besluit het apostelconvent dat vlees dat aan de afgoden is geofferd niet gegeten mag worden door christenen.
Elders zegt Paulus dat dit wel kan.
Is dat schipperen? Nee, dat toont aan dat het geen principiele wet is, maar een praktische wet. De eerste christenen spraken een houvast vast in handelingen 15. Zoals wij het houvast hebben in de 3 formulieren. Het is goed om een houvast te hebben. Om elkaar vast te houden, en afspraken met elkaar te maken.
Maar dat maken de noachitische wetten van handelingen 15 noch de 3 formulieren principieel. Het zijn hulpmiddelen om christen te zijn. Wat dat kunnen wij niet zo goed zonder hulpmiddelen.
In dat geval is de betekenis van het woord prinipieel danig aan inflatie onderhevig.Er is dus een verschil tussen principieel en zaligmakend.
Ondanks dat de waarde van een principe (niet zaligmakend) wel gedaald is zijn de concequenties echter nog net zo hoog.
Want aan deze principes verbinden wij vaak principiele conclusies. Op basis van deze principes maken wij ruzie met broeders en zusters, die ook door Christus zijn aangenomen!
Iets wat in onze ogen principieel is is Bijbels gezien een verschil tussen zwak en sterk. Een sterke zal het wel zien, een zwakke niet. Een reden om in liefde met de zwakke om te blijven gaan. Niet om ruzie met hem te gaan maken en hem de deur uit te schoppen.
Is ons menselijk gevoel voor principes niet een splijtzwam geworden in de kerk van Christus?
Carpe Diem tamen Memento Mori
Hoi Robert,
Ik ben het in veel dingen met je eens en vind ook het belangrijkste dat je weet waar het christelijke geloof om draait, maar toch blijft de vraag/opmerking van Refojongere staan:
mvrgr, Grace
Ik ben het in veel dingen met je eens en vind ook het belangrijkste dat je weet waar het christelijke geloof om draait, maar toch blijft de vraag/opmerking van Refojongere staan:
Kijk, tradities zijn voor mij waardevol, maar niet principieel. Echter het Offer van Christus wel, zoals jij aangaf. Of om het wat ouderwetser te zeggen: 'Verzoening door voldoening' En dan is het te kort door de bocht om alles wat maar het woord 'christelijk' in de mond te neemt op één hoop te gooien. Begrijp je wat ik bedoel?Het gaat er dus om in welke Jezus Christus we geloven.
mvrgr, Grace
Want de zaligmakende genade Gods is verschenen aan alle mensen.(SV, Titus 2:11)
Amen.Het gaat er dus om in welke Jezus Christus we geloven.
En dan gaat het om Jezus Christus, de Zoon van God. De Verlosser en Middelaar. De Opgestane Heer, die voor onze zonden gestorven is. En nu zit aan de rechterhand van God. Buiten wie er geen zaligheid om is.
Jezus slechts als profeet of als goed mens of als goeroe is zonder compromis anti-christelijk.
Dat is precies de Jezus van het hindoeisme, bhoedisme, islamisme, humanisme en vrijzinnig-'christelijk' geloof.
'Geloven in' is meer dan 'geloven dat Hij bestaat'. Het betekent dat je gelooft in wie Hij is, wie Hij is voor jou, wat Hij heeft gedaan en wat Hij heeft gezegd.
Carpe Diem tamen Memento Mori
-
Adorote
-
Refojongere
Adorote, als je de Kerk maar niet beperkt tot de Ooster Orthodoxe Kerk vind ik het prima je laatste opmerking. Elk waar gelovige is immers levend lidmaat der Kerk (Lichaam van Christus).
Robert,
Het betekent dat je gelooft in wie Hij is, wie Hij is voor jou, wat Hij heeft gedaan en wat Hij heeft gezegd.
En wat Hij heeft gezegd staat ook in de Bijbel en daaruit hebben wij belangrijke, onopgeefbare zaken verwoord in de Belijdenis der kerk. Scheidt Christus dus niet van de leer.
Robert,
Het betekent dat je gelooft in wie Hij is, wie Hij is voor jou, wat Hij heeft gedaan en wat Hij heeft gezegd.
En wat Hij heeft gezegd staat ook in de Bijbel en daaruit hebben wij belangrijke, onopgeefbare zaken verwoord in de Belijdenis der kerk. Scheidt Christus dus niet van de leer.