Al lezend in het topic over zingen, kwam ik het probleem tegen van de eredienst en dat wij er vaak naar toe gaan om zelf wat te halen ipv God wat te brengen (dankoffers). Dat deed mij denken aan bepaalde opmerkingen van dominees en opvattingen van veel (kerkenraads)leden, die ik eerlijk gezegd nogal apart vindt. Zij zeggen namelijk dat je 'om zalig te worden naar de kerk moet gaan, want in de preek wil God tot je spreken'. Dit is de kern van wat zij zeggen, vaak vullen ze het nog wat aan met woorden als 'in de preek wil God je geestelijk voedsel geven voor de rest van de week' of iets dergelijks. Ik weet de preciese uitdrukkingen niet, het komt er iig op neer dat er gedaan wordt alsof God alleen maar in de preek tot je spreekt.

Eerlijk gezegd leer ik vaak in mijn stille tijd 's ochtends, meer van God, dan in de preek. Bovenstaande uitdrukkingen komen op mij bovendien wat claimerig over, alsof er alleen in de kerk door God gesproken zou worden. En natuurlijk, God wil door de preek werken, maar ook door persoonlijke Bijbelstudie. Het doet me wat Rooms aan...

Herkennen jullie dit? of juist niet?

Ik herken dit absoluut niet.
Integendeel!
Ik hoop hier de komende dagen op terug te komen.

Maar voor nu: Stille tijd is absoluut van groot belang.
Maar de zondagse samenkomst, vanuit Gods Woord, is zeer waardevol en door God bevolen.

jvdg schreef:Ik herken dit absoluut niet.
Integendeel!
Ik hoop hier de komende dagen op terug te komen.

Maar voor nu: Stille tijd is absoluut van groot belang.
Maar de zondagse samenkomst, vanuit Gods Woord, is zeer waardevol en door God bevolen.

tja, ik herken dit juist wel, vindt het vaak verassend om wat te lezen wat in de kerkdiensten niet aan de orde komt. zondagse samenkomsten zijn natuurlijk wel waardevol; het ene sluit het andere niet uit

Er lopen twee dingen door elkaar in je vraag. Het is een vraag waar ik als voorganger ook mee worstel.

1. Voor wie is de dienst, voor God of voor ons, of misschien voor beiden.
2. Wat is precies de bedoeling van preken?

Laat ik voorlopig op het eerste punt in gaan. Het centrum van onze eredienst is God. Wij komen voor Zijn aangezicht. En dan al direct bij de opening van de dienst klinkt het votum en de groet. Met het votum spreken we uit dat God de eerste is, dat het om Hem draait, dat Hij het doel is van ons bestaan. Een docent van mij zij het eens zo: "Met het votum komt de hele dienst onder de krachtstroom van de Heilige Geest te staan. God is tegenwoordig!"

Bij dit alles worden ik en wij samen klein, ik en wij buigen ons voor God neer. Wij samen belijden de grootheid van God, het gaat allang niet meer om onszelf. Een Drie-enig God komt centraal te staan. De God die ons geschapen heeft met als doel om eeuwig te leven. De God die weet hoe wij als zondaren er aan toe zijn, dat we in der eeuwigheid nooit meer bij Hem kunnen komen, zonder dat er een oplossing komt voor onze hemelhoge schuld. De Liefdevolle Vader die in Zijn grote brandende liefde voor vijanden Zijn Eniggeboren Zoon gaf. De Zoon die kwam om voor ons aan het kruis te sterven en met Zijn opstanding duidelijk maakt dat dood en graf overwonnen is. Die nu op ditzelfde moment in de hemel voor ons bidt. Die ons Zijn Geest heeft gestuurd om ons levend te maken en ook leven vernieuwd van dag tot dag. Als die God tegenwoordig is, wordt ik stil en wil ik jubelen! Het draait dan allang niet meer om mij, maar om Hem alleen!

gallio schreef:

jvdg schreef:Ik herken dit absoluut niet.
Integendeel!
Ik hoop hier de komende dagen op terug te komen.

Maar voor nu: Stille tijd is absoluut van groot belang.
Maar de zondagse samenkomst, vanuit Gods Woord, is zeer waardevol en door God bevolen.

tja, ik herken dit juist wel, vindt het vaak verassend om wat te lezen wat in de kerkdiensten niet aan de orde komt. zondagse samenkomsten zijn natuurlijk wel waardevol; het ene sluit het andere niet uit

Dat zeg ik toch: en...en...

hmprff schreef:Al lezend in het topic over zingen, kwam ik het probleem tegen van de eredienst en dat wij er vaak naar toe gaan om zelf wat te halen ipv God wat te brengen (dankoffers). Dat deed mij denken aan bepaalde opmerkingen van dominees en opvattingen van veel (kerkenraads)leden, die ik eerlijk gezegd nogal apart vindt. Zij zeggen namelijk dat je 'om zalig te worden naar de kerk moet gaan, want in de preek wil God tot je spreken'. Dit is de kern van wat zij zeggen, vaak vullen ze het nog wat aan met woorden als 'in de preek wil God je geestelijk voedsel geven voor de rest van de week' of iets dergelijks. Ik weet de preciese uitdrukkingen niet, het komt er iig op neer dat er gedaan wordt alsof God alleen maar in de preek tot je spreekt.

Eerlijk gezegd leer ik vaak in mijn stille tijd 's ochtends, meer van God, dan in de preek. Bovenstaande uitdrukkingen komen op mij bovendien wat claimerig over, alsof er alleen in de kerk door God gesproken zou worden. En natuurlijk, God wil door de preek werken, maar ook door persoonlijke Bijbelstudie. Het doet me wat Rooms aan...

Herkennen jullie dit? of juist niet?

Terwijl het belangrijk is tot het instituut van de kerk te behoren, als een instelling van Christus, en we belijden dat er buiten de kerk geen zaligheid is, en ook dat we de onderlinge samenkomsten niet mogen nalaten, is het niet zo dat die kerkgang het niet nodig maakt om zelf de Schrift te onderzoeken, te bidden, en verder godsdienstig bezig te zijn......

Het zou wel eens zo kunnen zijn dat het zicht op wat precies 'de preek' is is verloren gegaan.

Lees Hebr 10. In het midden staat deze tekst: 25 Laten wij de onderlinge bijeenkomst niet nalaten, zoals het bij sommigen de gewoonte is, maar elkaar aansporen, en dat zoveel te meer als u de grote dag ziet naderen.
Dat eerste doen we, maar het tweede? Lees ook wat er voor en na staat.

Even een paar teksten over de prediking.

21 Want nademaal, in de wijsheid Gods , de wereld God niet heeft gekend door de wijsheid, zo heeft het Gode behaagd , door de dwaasheid der prediking, zalig te maken, die geloven;

Dit alleen wil ik van u leren : hebt gij den Geest ontvangen uit de werken der wet, of uit de prediking des geloofs?

Daarom danken wij ook God zonder ophouden, dat, als gij het Woord der prediking van God van ons ontvangen hebt , gij dat aangenomen hebt, niet als der mensen woord, maar (gelijk het waarlijk is) als Gods Woord, dat ook werkt in u, die gelooft.

Als je deze teksten leest dan mag je toch zeggen dat de prediking bij uitstek het middel is wat de Heilige Geest wil gebruiken om mensen te bekeren. Voor mij persoonlijk is de prediking van zondags van onschatbare waarde idd voedsel voor de week.

Een bijkomend argument zijn de woorden uit Efeze:
Opdat gij ten volle kondet begrijpen met al de heiligen, welke de breedte, en lengte, en diepte, en hoogte zij,
En bekennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat, opdat gij vervuld wordt tot al de volheid Gods.

We zijn geen christen op onszelf. We hebben ál de heiligen nodig om de breedte, lengte, diepte en hoogte te zien.

Komt nog bij dat er inderdaad iets gebeurt onder de Woordverkondiging. Waar twee of drie in Mijn naam vergaderd zijn, is toch nog iets anders dan waar één stille tijd houdt. Natuurlijk is daar ook de Heilige Geest aanwezig, als het goed is, maar we moeten wel oog houden voor het bijzondere karakter van wat er gebeurt onder het Woord. Er zijn beloften verbonden aan het samen komen en aan het samen bidden. Je ziet dat in Handelingen veel gebeuren.

Bovendien zijn we zelf altijd mensen. Als we samen met het Woord zijn, kunnen we daar veel uit leren, maar kunnen we ook onze eigen kant mee opgaan. We hebben het ook nodig dat er dan een 'derde' komt, die van buiten af het Woord kan verkondigen.

Volgens mij gaan deze teksten wel vooral over de prediking in de wereld. Dit woord komt vaker terug in de Bijbel en dan gaat het om de verkondiging van het evangelie zoals de apostelen dat deden en niet zozeer over preken in de eredienst.

Aan de andere kant is die onderwijzing ook in de eredienst goed. We moeten denk ik wel uitkijken dat de nadruk vooral op de preek komt te liggen. Dat is wel iets wat ziet in de gereformeerde kerken, de nadruk op persoonlijk onderwijs... terwijl je in de Bijbel juist in de samenkomsten in de gemeente het ook veel meer over het sociale gaat, samenkomen, samen delen, samen eten, samen bidden. Ik vind het wel jammer dat dat in onze traditie veel minder nadruk krijgt.

En als je nu door omstandigheden niet naar de kerk kúnt gaan? Dan wil de Heere toch ook tot je hart spreken via: meeluisteren of een preek thuis luisteren bijv.van prekenweb? Ik heb er afgelopen zondag veel aan mogen hebben....

Ja, natuurlijk. Fijn voor je.

Ik denk dat ik richting Marnix' denken gaat. Een gemeente is er niet voor niets. Je bent er voor elkaar, plaatselijk. Er zijn er die leren, anderen hebben weer andere gaven, zo ben je met elkaar 1 lichaam. Dat kun je ook verder trekken door dat te zien op wereldniveau. Broeders en zusters in andere kerken. Of juist evangelisatie, je doet het samen.

Wat ik altijd begrepen heb, is dat God juist waar het woord open gaat, hetgene zal doen wat God wil, en dat het niet ledig tot de Heere zal wederkeren, maar doen wat Hem behaagt. Dus ook voor nog ongelovigen is het goed bijeen te komen. Daar komen de sacramenten voor zijn gelovigen in het bijzonder nog bij.

Persoonlijk vind ik het fijn als ik 'licht' krijg van God, over een tekst. Dat gebeurd vaak in de kerk, maar ook daarbuiten. Ik sta soms versteld ook dat God mij soms troost met een opwekkingslied, terwijl anderen getroost alleen worden met een psalm of een letterlijke tekst bijvoorbeeld uit de SV. Ik denk dat we God's werken niet in een kader moeten plaatsen en het kloppend moeten proberen te maken. Daarvoor zijn we teveel mens. Wij kunnen ons vergissen.

Er zijn zoveel onderlinge bijeenkomsten, dat ik geen tijd meer zou hebben voor mijn werk als huisvrouw of als mijn job. Dus dat relativeer ik. Niettemin ben ik ook weleens lui of heb ik zo mijn voorkeur qua predikant en dat zet jezelf wel tot denken, wat gaat er fout in mij?

Ik vind het fijn, dat wij een goede predikant hebben, die ik vertrouw. Daarnaast vind ik het fijn om na de dienst de NBV te pakken, matthew henry na te slaan en zelf te studeren. Ik wil zelf blijven nadenken, ook al heb ik het heel goed in de preek gehad omdat God tot mij sprak.

preek : 'voedsel' voor de rest van de week ?


was het maar waar.

Gabrielle schreef:preek : 'voedsel' voor de rest van de week ?


was het maar waar.

Tja, dit verschilt echt heel erg per preek. Bij sommige preken, van bepaalde predikanten, is het echt voedsel voor de rest van de week.
En waarschijnlijk verschilt het ook per keer dat een mens luistert. De ene keer onwillig om te horen, de andere het levende water indrinkend.

Fjodor schreef:Bij sommige preken, van bepaalde predikanten, is het echt voedsel voor de rest van de week.
.

Dat vind ik nogal opmerkelijk... Als het goed is is een predikant geroepen om Gods Woord te brengen. Dan maakt het dus niet uit of het ds. A. of ds. B is.

Het lijkt nu net of je zegt: De preken van sommige ds. zijn voor mij tot voedsel, maar van andere echt nooit. Waar ligt dat dan aan? Aan de ds. of aan onze eigen kieskeurigheid en vooringenomenheid?
Luisteren we dan naar het Woord van God of het woord van de ds.