Spurgeon en de Doop

[PvS]

Iets uit het leven van Spurgeon

Ik was ongeveer veertien jaar oud, toen ik naar eene school van de Engelsche Kerk gezonden werd te Maidstone, welke school thans St. Augustinus-collegie heet.
Er waren drie predikanten die beurtelings kwamen om ons onderricht te geven in hunne leer.
Maar de leerlingen schenen er niet veel vorderingen in te maken.
Velen van de jonge lieden uit den hoogeren stand schenen mij onwetender toe met betrekking tot de Schrift dan de jongens in sommige van onze haveloozen-scholen.
Eén dezer geestelijken was, geloof ik, een goed en vroom man, en het is aan hem, dat ik dien lichtstraal verschuldigd ben, die voldoende was om mij het Schriftuurlijke van den doop der geloovigen te doen inzien.
Ik was gewoonlijk aan het hoofd der klasse, en bij gelegenheid, dat eens de Catechismus van de Kerk van Engeland opgezegd moest worden, had een gesprek plaats van ongeveer den volgenden inhoud:

De predikant: Wat is uw naam?
SPURGEON: SPURGEON, Mijnheer.

De pr.: Neen, neen; wat is uw naam?
S.: CHARLES SPURGEON, Mijnheer.

De pr.: Neen, zoo behoort gij niet te antwoorden, want gij weet wel, dat ik alleen uwen Christelijken 1) naam wil weten.
S.: Neem mij niet kwalijk, Mijnheer, maar ik vrees, dat ik er geen heb.
1) Wat wij doopnaam noemen heet hij de Engelschen ,,Christelijke naam.”

De pr.: Waarom niet?
S.: Omdat ik denk, dat ik geen Christen ben.

De pr.: Wat zijt gij dan? Een Heiden?
S.: Neen, Mijnheer, maar zonder Heidenen te zijn, kunnen wij toch wel zonder de genade Gods wezen, en dan zijn wij geene ware Christenen.

De pr.: Wel, wel, laat het zijn; maar wat is uw eerste naam?
S.: CHARLES.

De pr.: Wie gaf u dien naam?
S.: Waarlijk, Mijnheer, ik weet het niet. Doopvaders hebben nooit iets voor mij gedaan, want ik heb er geen gehad. Ik denk, dat mijne moeder en mijn vader mij dien naam gegeven hebben.

De pr.: Gij moest deze jongens niet zoo aan het lachen brengen. Ik verlang natuurlijk niet, dat gij het gewone antwoord zult geven.
Hij scheen altijd eene soort van achting voor mij te hebben, en hij schonk mij Het Christelijk Jaar in kalfslederen band als eene belooning voor mijne bedrevenheid in godsdienstige kennis. Maar nu voortgaande met den Catechismus, keerde hij zich plotseling tot mij en zeide: SPURGEON, gij zijt nooit op de rechte wijze gedoopt.
S.: 0 ja wel, Mijnheer, mijn grootvader heeft mij gedoopt in onze mooie kamer, en hij is predikant, en dus weet ik, dat hij het goed gedaan heeft!

De pr.: Ja, maar gij hadt noch geloof noch bekeering, en dus hadt gij niet gedoopt behooren te worden!
S.: Maar, Mijnheer, dat heeft er niets mede te doen. Alle kinderen moeten gedoopt worden.

De pr.: Hoe weet gij dat? Zegt het Gebedenboek niet, dat geloof en bekeering noodzakelijk aanwezig moeten zijn vóór den doop? En deze leer is zoo Schriftuurlijk, dat niemand haar behoort te loochenen. (Nu toonde hij aan, dat al de personen, van wie in den Bijbel gesproken wordt als te zijn gedoopt, ook geloovigen waren, hetgeen hem natuurlijk gemakkelijk viel; en toen zeide hij tot mij: Nu, CHARLES, ik zal u tijd geven tot in de volgende week om te onderzoeken of de Bijbel niet verklaart, dat geloof en bekeering noodig zijn vóór den doop).

Ik gevoelde mij gansch zeker van de overwinning, want ik dacht, dat eene plechtigheid, die èn door mijn grootvader èn door mijn vader in hun dienstwerk als leeraar der gemeente verricht werd, goed en recht moest wezen. Maar ik kon het bewijs er voor niet vinden, en was dus verslagen. Toen besliste ik bij mijzelven wat mij te doen stond.

De pr.: Wel, CHARLES, hoe denkt gij er nu over?
S.: Ik denk, Mijnheer, dat u gelijk hebt; maar dan is het voor u ook even waar als voor mij!

De pr.: Dit is het wat ik u wilde toonen; want dit is de reden waarom wij doopgetuigen aanstellen. Zonder geloof had ik ook evenmin recht op den heiligen doop als gij, maar de belofte van mijne peetouders werd door de Kerk als equivalent, d. i. als van gelijke waarde, aangenomen. Gij hebt zeker wel eens gezien, dat uw vader, als hij geen geld had, een bon, of briefje, waarbij hij beloofde te zullen betalen, in de plaats er van gaf, en dit werd dan als een onderpand voor zijne betaling aangenomen, omdat wij , daar hij een eerlijk man is, reden hebben om te gelooven, dat hij het briefje als geldig zal erkennen en de som, die hij volgens dat briefje schuldig is, zal betalen. Nu zijn doopgetuigen over het algemeen brave lieden, en naar den eisch der liefde nemen wij hunne belofte aan ten behoeve van het kind. Daar het kind op dat oogenblik geen geloof kan hebben, nemen wij de verbintenis aan, waarbij door hen beloofd wordt, dat hij later geloof zal hebben; en die belofte wordt door het kind zelven dan vervuld bij Zijne belijdenis en bevestiging, als wanneer hij de verbintenis dan zelf, in eigen persoon aangaat.
S.: Wel, Mijnheer, ik denk, dat dit een waardelooze bon is.

De pr.: Ik heb geen tijd om er verder over te redetwisten, maar ik geloof, dat de bon goed is. Dit slechts wil ik u nog vragen: Wie schijnt u toe meer eerbied te hebben voor de Schrift, — ik als predikant der Kerk van Engeland, of uw grootvader als Dissenter? Hij doopt tegen het gebod der Schrift in; naar ik geloof, doe ik dit niet, want ik eisch eene belofte, die ik als van gelijke waarde beschouw met de bekeering en het geloof, die in latere jaren aanwezig zullen zijn, en aangeboden zullen worden.
S.: Waarlijk, Mijnheer, ik denk, dat uwe wijze van doen meer recht schijnt; daar het echter waar blijkt te zijn, dat alleen geloovigen gedoopt mogen worden, geloof ik, dat gij beiden ongelijk hebt, hoewel het mij voorkomt, dat u jegens den Bijbel meer beleefdheid in acht neemt.

De pr.: Gij erkent dus, dat gij niet naar behooren gedoopt zijt, en gij zoudt het uwen plicht achten, om zoodra gij er de macht toe hebt, u bij ons te voegen, met doopgetuigen, die zich borg voor u stellen?
S.: 0 neen! Ik ben eens gedoopt vóór dat ik gedoopt moest worden; nu zal ik wachten totdat ik er geschikt voor ben.

De pr.: (glimlachend): Ach, gij hebt ongelijk, maar ik zie het gaarne, dat gij u aan het Woord Gods houdt! Vraag van Hem een nieuw hart, laat u door Hem leiden, en dan zult gij de eene waarheid na de andere ontdekken, en dan zal er waarschijnlijk eene groote verandering plaats hebben in die meeningen, die thans zoo diep en vast bij u ingeworteld schijnen te zijn.

Van dat oogenblik af besloot ik, dat, indien Gods genade ooit eene verandering in mij teweeg bracht, ik mij zou laten doopen, “daar ik,” gelijk ik later tot mijn vriend, den predikant, zeide, “niet gelaakt moest worden wegens een onrechtmatigen doop, waarmede ik niets te doen had. Indien er dwaling is, dan is zij bij mijne ouders en grootouders.”

Jammer dat Spurgeon zich heeft laten leiden door die predikant.

[Marnix]

Het is wel een herkenbaar verhaal. Ik heb meerdere mensen gesproken die het ook zo ongeveer meemaakten. Ze werden over de doop aan het nadenken gezet, gingen in de Bijbel studeren, zoeken, bidden.... en kwamen op basis van die zaken tot de conclusie dat de doop hoort bij geloof (en belijdenis daarvan).

Of dat de goede conclusie was en ze de goede keuze maakten, daar laat ik me niet over uit. Ik vind het complex, moeilijk, omdat er voor beide punten veel te zeggen valt.

[Tiberius]

Moderator opmerking

Beste mensen,

De grondslag en de lijn van dit forum is helder verwoord in de forumregels, waarmee u allen bij aanmelding akkoord bent gegaan. Toelichting hierop of discussie hierover kan via PB.
Op het internet is voldoende ruimte om van de gereformeerde leer afwijkende visies uit te dragen, hier is dat niet gewenst.
Daarom heb ik hier een aantal berichten verwijderd.

Uw moderator

[PvS]

Enige gedeelten wat ik elders op het internet tegenkwam.
Hier kan ik mij persoonlijk beter in vinden dan in het stuk van Spurgeon.

…Waar geloof heeft geen behoefte aan overdoop, omdat een waar gelovige in Christus Jezus gedoopt is, ineens en voor altijd (Rom. 6). Gods werk laat zich nooit overdoen en Zijn volbrachte werk in Christus ook niet. Overdoop is dus een verschrikkelijke zonde en een overduidelijk bewijs van puur ongeloof! Immers, bij de Doop is God aan het Woord en niet ‘de gelovige’ mens. Het zal u wel ergeren als ik zeg dat dopen van God uit gaat en niet van de gelovige mens. God eist verbondskinderen ten Doop, omdat zij tot het verbond Gods behoren. Dat Rome kinderen (afgodisch) doopt, daarom is de Bijbelse kinderdoop niet rooms. Wie dat wel beweert, raast als een dwaas. God handelt verbondsmatig en in dat kader zaligt Hij wie Hij wil en verhardt Hij wie Hij wil. Verbondskinderen eist God ten Doop om met hen te handelen naar Zijn vrijmachtig welbehagen. Dat is de Bijbelse kinderdoop, nl. kleine kinderen des verbonds aan God overgeven. God doet ermee wat Hem behaagt. God handelt in de Doop, niet de gelovige mens. Volwassendoop is alleen van toepassing op bekeerde heidenen, want bondelingen behoren (als kind) gedoopt te wezen. Overdoop heeft helemaal geen enkele waarde, integendeel, het is een verloochening van Gods Drie-enige Naam en verbond en is tot grote schade van de ziel. Op het erf van het genadeverbond is de kinderdoop volledig Bijbels en geboden, eenmalig en onvervangbaar…

…Bij de doperse overdoop is de (on)gelovige mens aan het woord en God mag toezien. Baptisten en overdopers stellen hun geloof boven de belofte Gods bij de kinderdoop gegeven. Baptisten dopen op grond van hun geloof. Dat is echter een vorm van wettisch ongeloof, aangezien het Bijbelse dopen geschiedt op grond van Gods verbond in Christus met Abraham, dat zich anderzijds alleen door het geloof laat verstaan…

…God heeft de Doop echter niet ingesteld op grond van ons verstaan door het geloof…

…Het geloof als voorwaarde voor de Doop is dus wettisch en een doperse (arminiaanse) invulling van de Doop. De Doop is een teken en zegel van Gods verbond en het ziet op de betekenende zaak van de afwassing der zonden door het bloed van Christus. Dat de betekenende zaak van de Doop alleen door het geloof verstaan kan worden, is duidelijk, maar daarmee staat of valt het sacrament van de H. Doop niet. Als de instellingen van Christus en de betekenende zaak zouden afhangen van het geloof van de gelovigen, dan is het een verloren zaak en dan is Christus tevergeefs gestorven. Overdoop en doperse volwassendoop is in strijd met de Bijbelse leer en bevinding van de rechtvaardiging van de goddeloze, de leer waarmee de Kerk staat of valt. De baptisten geven het geloof een verdienstelijke lading, terwijl het geloof slechts een middel van deelachtmaking is. Overdoop en doperse volwassendoop is ook in strijd met de predestinatieleer, want Gods volk is van eeuwigheid het eigendom van Christus. Dat worden zij niet pas door het geloof, zoals de dopersen leren, noch door de Doop; dat zijn zij op grond van Rom. 5:6. Dezulken en dezulken alleen worden in de tijd met God verzoend, omdat Christus Zich van eeuwigheid Borg voor hen gesteld heeft, hun Verbondshoofd is, en hen representeert voor de Vader…

…Uit verbondskinderen wil God Zijn Kerk bouwen, namelijk zovelen als Hij ertoe roepen zal met een inwendige roeping. Daarom eist God dat alle verbondskinderen (in- en uitwendig) het teken van de Doop ontvangen, want God openbaart Zijn verkiezend handelen in het kader van het verbond. Dat wordt door het doperdom geloochend, maar dan is genade geen genade meer.
Dat geldt ook t.a.v. de "overdoop". Overdopen is dus een bittere vrucht van het ongeloof en een miskenning van de Doop in de dood van Christus. "Of weet gij niet, dat zovelen als wij in Christus Jezus gedoopt zijn, wij in Zijn dood gedoopt zijn?" Rom. 6:3.

Door het geloof krijgt de gelovige deel aan de betekenende zaak, waarvan hij/zij als kind het teken ontving door het sacrament van de Doop. Zo wil God het, maar de baptisten doen alsof hun kinderen heidenen zijn door hen niet te laten dopen. Ze vertrouwen God hun kinderen niet toe! En daarmee loochenen zij ook Gods verbondswraak. Het is dan ook heidens ongeloof om verbondskinderen ongedoopt te laten. Het doperse baptisme is een grove miskenning van het eenzijdige(!) Verbond, dat de Heere in Christus met Abraham gemaakt heeft…

[huisman]

In zoverre tweespalt dat ik het vervelend vind om steeds weer opnieuw de Schriftuurlijke en gereformeerde leer van de kinderdoop te vededigen op een forum die een voluit gereformeerde grondslag heeft. Ruilt men de kinderdoop in voor de geloofsdoop dan verlaat men zeer vaak op andere punten (verkiezing en verwerping, verbond, doodstaat van de mens, noodzaak van de wedergeboorte enz.) ook de gereformeerde leer. Ik praat liever met de voorstanders van de kinderdoop over de Bijbelse inhoud van de doop. Want daar zijn binnen de confessie zeer verschillende meningen over.

[Afgewezen]

Laat ik heel eerlijk zijn: ik zie gronden vóór en tegen de kinderdoop. Een sterke grond vóór is het feit dat de NT gemeente een vernieuwing, voortzetting is van het OT Israël, maar dan van het gelovige gedeelte!, mét de gelovigen uit de heidenen. Als bij Israël de kinderen het sacrament ontvingen, waarom dan niet de kinderen in de gemeente. Anderzijds wordt de doop heel sterk met persoonlijk geloof verbonden, evenals het avondmaal.
Ik ben er niet uit.
Maar het is een leerstuk van ondergeschikt belang, dat de christenheid niet zou moeten verdelen en waarvan één uitgesproken mening niet onder dwang opgelegd zou moeten worden. Overigens blijft er ook dan nog genoeg verdeeldheid over, bijv. omdat men het niet eens is over uitleg en betekenis van de kinderdoop.

[Joannah]

Laat ik heel eerlijk zijn: ik zie gronden vóór en tegen de kinderdoop. Een sterke grond vóór is het feit dat de NT gemeente een vernieuwing, voortzetting is van het OT Israël, maar dan van het gelovige gedeelte!, mét de gelovigen uit de heidenen. Als bij Israël de kinderen het sacrament ontvingen, waarom dan niet de kinderen in de gemeente. Anderzijds wordt de doop heel sterk met persoonlijk geloof verbonden, evenals het avondmaal.
Ik ben er niet uit.
Maar het is een leerstuk van ondergeschikt belang, dat de christenheid niet zou moeten verdelen en waarvan één uitgesproken mening niet onder dwang opgelegd zou moeten worden. Overigens blijft er ook dan nog genoeg verdeeldheid over, bijv. omdat men het niet eens is over uitleg en betekenis van de kinderdoop.

Zegt Jezus niet, dat Petrus (en diens geloofsbelijdenis) de rots is waarop Hij Zij gemeente ZAL gaan bouwen?
Werd er daar dus een begin gemaakt aan de nieuwe bedeling, welke geen voortzetting of vernieuwing is maar iets geheel nieuws?
Dat koninkrijk zal Hij ook weer teruggeven aan de Vader (Openbaring)

[Afgewezen]

De belofte van het nieuwe verbond is aan ISRAEL gedaan. De gemeente ís dus het vernieuwde Israël (!).

[PvS]

Laat ik heel eerlijk zijn: ik zie gronden vóór en tegen de kinderdoop. Een sterke grond vóór is het feit dat de NT gemeente een vernieuwing, voortzetting is van het OT Israël, maar dan van het gelovige gedeelte!, mét de gelovigen uit de heidenen. Als bij Israël de kinderen het sacrament ontvingen, waarom dan niet de kinderen in de gemeente. Anderzijds wordt de doop heel sterk met persoonlijk geloof verbonden, evenals het avondmaal.
Ik ben er niet uit.
Maar het is een leerstuk van ondergeschikt belang, dat de christenheid niet zou moeten verdelen en waarvan één uitgesproken mening niet onder dwang opgelegd zou moeten worden. Overigens blijft er ook dan nog genoeg verdeeldheid over, bijv. omdat men het niet eens is over uitleg en betekenis van de kinderdoop.

De NGB is ook heel eerlijk.

En hoe noemen wij allen het ook weer in onze Nederlandse geloofsbelijdenis.....

... Hierom verwerpen wij de dwaling der Wederdopers, die niet tevreden zijn met een enig doopsel, dat zij eens ontvangen hebben, en daarenboven verdoemen den doop der kinderkens der gelovigen; dewelke wij geloven dat men behoort te dopen en met het merkteken des verbonds te verzegelen, gelijk de kinderkens in Israël besneden werden, op dezelfde beloften, die onzen kinderen gedaan zijn...

[PvS]

De NGB is ook heel eerlijk.

En hoe noemen wij allen het ook weer in onze Nederlandse geloofsbelijdenis.....

... Hierom verwerpen wij de dwaling der Wederdopers, die niet tevreden zijn met een enig doopsel, dat zij eens ontvangen hebben, en daarenboven verdoemen den doop der kinderkens der gelovigen; dewelke wij geloven dat men behoort te dopen en met het merkteken des verbonds te verzegelen, gelijk de kinderkens in Israël besneden werden, op dezelfde beloften, die onzen kinderen gedaan zijn...

Het woord 'eerlijk' lijkt me in dit verband niet zo op zijn plaats. Maar je wilde kennelijk een goede zet doen. Mag hoor.

Jammer.
De opsteller vond het niet iets van ondergeschikt belang (en velen met hem)!
En het is juist goed wat je zei: Als bij Israël de kinderen het sacrament ontvingen, waarom dan niet de kinderen in de gemeente?

[Marnix]

Laat ik heel eerlijk zijn: ik zie gronden vóór en tegen de kinderdoop. Een sterke grond vóór is het feit dat de NT gemeente een vernieuwing, voortzetting is van het OT Israël, maar dan van het gelovige gedeelte!, mét de gelovigen uit de heidenen. Als bij Israël de kinderen het sacrament ontvingen, waarom dan niet de kinderen in de gemeente. Anderzijds wordt de doop heel sterk met persoonlijk geloof verbonden, evenals het avondmaal.
Ik ben er niet uit.
Maar het is een leerstuk van ondergeschikt belang, dat de christenheid niet zou moeten verdelen en waarvan één uitgesproken mening niet onder dwang opgelegd zou moeten worden. Overigens blijft er ook dan nog genoeg verdeeldheid over, bijv. omdat men het niet eens is over uitleg en betekenis van de kinderdoop.

De NGB is ook heel eerlijk.

En hoe noemen wij allen het ook weer in onze Nederlandse geloofsbelijdenis.....

... Hierom verwerpen wij de dwaling der Wederdopers, die niet tevreden zijn met een enig doopsel, dat zij eens ontvangen hebben, en daarenboven verdoemen den doop der kinderkens der gelovigen; dewelke wij geloven dat men behoort te dopen en met het merkteken des verbonds te verzegelen, gelijk de kinderkens in Israël besneden werden, op dezelfde beloften, die onzen kinderen gedaan zijn...

Daar staat: We geloven in de kinderdoop, kinderen horen gedoopt te zijn. We verwerpen de dwaling van de Wederdopers niet niet met 1 doop tevreden zijn en zich opnieuw laten dopen.

[Afgewezen]

De opsteller vond het niet iets van ondergeschikt belang (en velen met hem)!

Klopt. Dat zegt iets over de tijd waarin deze belijdenis is opgesteld. Maar ik houd mij graag aan de wijze woorden van dr. P. de Vries:

Al is volledige kerkelijke eenheid niet mogelijk, ik voel mij in de wereldkerk van harte verbonden met klassieke christenen, christenen die de Drie-enige God als God van volkomen zaligheid belijden, of zij nu anglicaans, congregationalistisch, baptistisch of luthers zijn. Dan wordt gesproken van Adam en onze verlorenheid en van Jezus Christus en de gelukzaligheid van allen die Hem toe te behoren.

Dát zijn de zaken waar het op aankomt!

[PvS]

De opsteller vond het niet iets van ondergeschikt belang (en velen met hem)!

Klopt. Dat zegt iets over de tijd waarin deze belijdenis is opgesteld. Maar ik houd mij graag aan de wijze woorden van dr. P. de Vries:

Al is volledige kerkelijke eenheid niet mogelijk, ik voel mij in de wereldkerk van harte verbonden met klassieke christenen, christenen die de Drie-enige God als God van volkomen zaligheid belijden, of zij nu anglicaans, congregationalistisch, baptistisch of luthers zijn. Dan wordt gesproken van Adam en onze verlorenheid en van Jezus Christus en de gelukzaligheid van allen die Hem toe te behoren.

Dát zijn de zaken waar het op aankomt!

Natuurlijk, m'n beste Afgewezen.
Maar dat doet niets af aan het verwerpen van de dwaling...

[Joannah]

De belofte van het nieuwe verbond is aan ISRAEL gedaan. De gemeente ís dus het vernieuwde Israël (!).

Er is verschil tussen Israël en de Gemeente als het gaat om de relatie die beide hebben met God.
Er is verschil tussen Israël en de Gemeente als het gaat om de relatie die beide hebben met de wereld.
Er is verschil tussen Israël en de Gemeente als het gaat om de opdracht en de taak die beide moeten uitvoeren.
Er is verschil tussen Israël en de Gemeente als het gaat om de toekomstige bestemming die beide hebben.

E.e.a. is duidelijk beschreven in Romeinen .

[Afgewezen]

De belofte van het nieuwe verbond is aan ISRAEL gedaan. De gemeente ís dus het vernieuwde Israël (!).

Er is verschil tussen Israël en de Gemeente als het gaat om de relatie die beide hebben met God.
Er is verschil tussen Israël en de Gemeente als het gaat om de relatie die beide hebben met de wereld.
Er is verschil tussen Israël en de Gemeente als het gaat om de opdracht en de taak die beide moeten uitvoeren.
Er is verschil tussen Israël en de Gemeente als het gaat om de toekomstige bestemming die beide hebben.

E.e.a. is duidelijk beschreven in Romeinen .

Klopt, er is dus verschil tussen het oude Israël en het nieuwe Israël.