Tiberius schreef:memento schreef:Terwijl het vinden van "de gangen van Gods volk" in het boek Ruth wél willekeur is.
Wat mij betreft mogen we het boek Ruth even laten rusten en de bijbelse geschiedenissen in zijn algemeenheid nemen.
Ik laat het boek Ruth graag NIET rusten. Het wordt veelal vergeestelijkt, terwijl juist voor het boek Ruth er geen echte argumenten aan te dragen zijn die dat vergeestelijken rechtvaardigen.
Tiberius schreef:
memento schreef:M.i. heb je dat hierboven NIET genoemd. Mijn stelling is dat de Schrift nergens OT geschiedenissen uitlegt als "de gangen van Gods volk" (i.e. wat er allemaal meegemaakt wordt in de bekering).
Maar goed, eerder stelde je, dat alle typologie in de bijbelse geschiedenissen naar Christus verwees. Dat nuanceer je nu dus kennelijk.
Ik stel:
1. Er is typologie, delen van Gods verlossingswerk (= Christus) die we vanuit de Nieuwtestamentische openbaring in het OT tegenkomen
2. Vanuit de letterlijke betekenis van het OT kunnen wij vandaag-de-dag ook dingen leren.
Volgens mij nuanceer ik daarmee niet wat ik eerder gezegd heb.
Overigens ben ik het daar ook niet mee eens. (Sorry). Maar volgens mij jijzelf ook niet, anders kan je het niet met Pink eens zijn, die zegt: "De oudtestamentische Schriften zijn in wezen een toneel waarop in levendige symbolen en rituelen het hele plan van de verlossing getoond wordt."
Wanneer er vanuit de gereformeerde traditie gesproken wordt over "het plan van de verlossing", dan heeft dat slechts betrekking op wat God doet. Dus uitverkiezing, Jezus komst in het vlees om te lijden, sterven en op te staan, en straks het laatste oordeel.
Dat is wat heel anders dan "de gangen van Gods volk". Dan heb je het over de toepassing van Gods verlossing, of eigenlijk nog meer: over de ervaringen van Gods volk op de bekeringsweg.
Juist dat hele plan van de verlossing, zoals de hieronder genoemde woestijnreis, zoals de mannen van Nineve, ligt dan hierin opgesloten.
Ik zie het de NT-auteurs niet doen, het OT uitleggen als "de gangen van Gods volk". Anders zou ik dat graag concreet aangetoond zien. Ik ben benieuwd naar je uitgewerkte voorbeeld...
Kortom, het blijft allemaal maar vaag. Nergens in het NT wordt het OT uitgelegd als zijnde de "gangen van Gods volk", als "de ervaringen van Gods kinderen op de bekeringsweg". Waarom zouden wij dat wél moeten doen? Ja, waar komt het vandaan, dat we niet genoeg hebben aan Gods duidelijk geopenbaarde waarheid (in Ruth: God die voorziet), waarin GOD altijd centraal staat, maar dat we liever horen over wat Gods volk allemaal ervaart... Ik heb nog geen enkel argument gehoord, op basis waarvan je Ruth mag uitleggen als "de gangen van Gods volk".