Tiberius schreef:

refo schreef:Tot nu toe zijn er geen werkelijk steekhoudende argumenten voorbijgekomen die een vergeestelijking van de geschiedenis van Ruth rechtvaardigen. Eigenlijk moeten de voorstanders zeggen: het is gewoonte geworden in onze kerk. En dat vinden we fijn, al is het niet direct bijbels.

Het is je niet kwalijk te nemen dat je niet alle 62 pagina's even zorgvuldig doorgelezen hebt, maar je hebt dan toch de essentie wel gemist.

Nou nee hoor. Er zijn wel argumenten voorbij gekomen, maar die vind ik niet zo steekhoudend. Dus ik begrijp het best.

MarthaMartha schreef:

Tiberius schreef:

MarthaMartha schreef:

Tiberius schreef: Dan moet je daar je pijlen op richten, niet op de vermeende verkeerde uitleg van Ruth.

Het probleem is dat die stelling alleen maar verdedigt kan worden door een verkeerde uitleg van Ruth....

Nee, ik wees al eerder op de bekering van Paulus, die maar liefst drie keer in de Bijbel genoemd wordt en waarvan hij zelf aan Timotheus schrijft, dat het tot een voorbeeld is voor allen die in Christus geloven.
Zoals al vele male eerder gezegd, maar door niemand nog op ingegaan, is het boek Ruth daarvan een illustratie.

MarthaMartha schreef:Heb jij al concrete schriftplaatsen waaruit blijkt dat er leven is zonder Christus te kennen?
Is er 1 bijbelschrijver die zulke mensen benoemd en bemoedigd?

Goed punt. Ananias is geen bijbelschrijver, inderdaad.

Al meerdere keren is hier aangegeven dat het maar de vraag is of Paulus op weg naar Damascus Christus nog niet kende.
Christus openbaart zich daar aan hem namelijk.

wanneer dit onderscheid belangrijk was geweest had het wel ergens expliciet gestaan.

nu is het EEN interpretatie.... die niet waar hoeft te zijn. Nergens staat vermeld dat Paulus Christus niet daar te plekke leerde kennen.

Hoe het precies daarmee zit, daar kunnen we over twisten, al houd ik me persoonlijk liever bij de uitleg van Calvijn en vele anderen.

Maar mijn punt is meer (voortdurend eigenlijk), dat er mensen zijn, die net zoals Paulus in Damascus rondlopen. Dat ze Christus kennen, of hun zonden vergeven zijn, etc, dat weten ze niet.
Dat zijn wezenlijk andere mensen, dan Paulus op weg naar Damascus.

Mister schreef:

Tiberius schreef:

refo schreef:Tot nu toe zijn er geen werkelijk steekhoudende argumenten voorbijgekomen die een vergeestelijking van de geschiedenis van Ruth rechtvaardigen. Eigenlijk moeten de voorstanders zeggen: het is gewoonte geworden in onze kerk. En dat vinden we fijn, al is het niet direct bijbels.

Het is je niet kwalijk te nemen dat je niet alle 62 pagina's even zorgvuldig doorgelezen hebt, maar je hebt dan toch de essentie wel gemist.

Nou nee hoor. Er zijn wel argumenten voorbij gekomen, maar die vind ik niet zo steekhoudend. Dus ik begrijp het best.

Dat je het er niet mee eens bent, is wat anders dan steekhoudend. Overigens verbaast het me dan, dat je geen (al dan niet steekhoudende) tegenargumenten geef. Die hoor ik alleen maar van de aanhangers van de samenvaltheorie.

MarthaMartha schreef:

Erasmiaan schreef:

Fjodor schreef:

Willem schreef: Het lijkt me dat @Afgewezen (e.a.) een probleem heeft met de Schrift want dat is in zijn/haar ogen "dubbel". Een uitspraak als "Zalig zijn de hongerigen en dorstigen, want zij zullen verzadigd worden" is volgens @Afgewezen helemaal fout want het is in haar optiek "standelijk" binnen of buiten. Noodzakelijkerwijs zouden er dan geen hongerigen en dorstigen kunnen zijn. Want een geestelijk dode kan geen honger of dorst hebben en een levendgemaakte heeft - in zijn/haar optiek - geen honger meer want die is al met Christus verzadigd. Maar volgens de tekst zijn er levendgemaakten - want ze hongeren en dorsten - die nog verzadigd zullen worden.

Alsof gelovigen niet meer kunnen dorsten naar bijvoorbeeld gerechtigheid. Of naar de verlossing van de zonde. Etc. Ook zij kunnen verzadigd worden hoor. Dus om nu uit zo'n tekst zo'n dogmatisch leerpunt te halen lijkt mij wat erg kort door de bocht.

Gelovigen hebben al een volkomen gerechtigheid.

in Christus, maar in hun leven is die slechts ten dele, daarom snakken ze naar gerechtigheid....

Ten aanzien van de gerechtigheid van Christus is dat onderscheid er niet. In Christus is de gerechtigheid volkomen. Wel snakken ze naar heiligmaking. En zoals Fjodor terecht opmerkte, naar de volkomen gerechtigheid hierna.

We hebben het toch niet over de Roomse leer waar de gerechtigheid in delen komt?! Dat voor elke nieuwe zonde, nieuwe genoegdoening moet komen?!

Tiberius schreef:

Mister schreef:

Tiberius schreef:

refo schreef:Tot nu toe zijn er geen werkelijk steekhoudende argumenten voorbijgekomen die een vergeestelijking van de geschiedenis van Ruth rechtvaardigen. Eigenlijk moeten de voorstanders zeggen: het is gewoonte geworden in onze kerk. En dat vinden we fijn, al is het niet direct bijbels.

Het is je niet kwalijk te nemen dat je niet alle 62 pagina's even zorgvuldig doorgelezen hebt, maar je hebt dan toch de essentie wel gemist.

Nou nee hoor. Er zijn wel argumenten voorbij gekomen, maar die vind ik niet zo steekhoudend. Dus ik begrijp het best.

Dat je het er niet mee eens bent, is wat anders dan steekhoudend. Overigens verbaast het me dan, dat je geen (al dan niet steekhoudende) tegenargumenten geef. Die hoor ik alleen maar van de aanhangers van de samenvaltheorie.

Ik ben geen aanhanger van de "samenvaltheorie", maar ik heb genoeg argumenten tegen de vergeestelijking van Ruth gegeven. Typologie is m.i. een geoorloofd middel in de exegese, maar "de gangen van Gods volk" overal in terug vinden niet.

Het verschil is, dat typologie latere openbaring (NT) gebruikt om te zeggen: Kijk, wat heeft God met schaduwen in het OT toch al veel geopenbaard en heengewezen naar de Christus die komen zou. God is in het OT bezig Zijn volk Israël voor te bereiden op de komst van de Messias, de Christus.

Dat is wat anders dan: Mijn ervaring leert zus en zo over een bekering. Vervolgens zoek in de Schrift onderbouwing daarvoor. Een beetje onderbouwing vindt ik hier, een beetje daar. Ik kom tegen dat de Schrift eigenlijk maar weinig de gangen van Gods volk beschrijft, in de zin dat het duidelijk is te onderbouwen wat de VOLGORDE der zaken is die in een bekering geleerd worden, zeker als het gaat om "details". Maargoed, ondanks het gemis aan een solide Bijbelse onderbouwing, gebruik ik mijn ideeën over hoe God een mens bekeerd toch op elke Schriftplaats die ik tegenkom.

Mijn grootste bezwaar hiertegen is willekeur. Iemand die wedergeboorte als begin ziet van geestelijk leven, wat aanwerkt op het leren kennen van Christus, zal een andere uitleg geven dan iemand die de samenvaltheorie leert, of iemand die met Brakel zegt daar geen systeem van te willen maken. Kortom, zulke uitleg (ook al ontken je heel hard dat het allegorie is) is puur willekeurig. Iedereen kan in de tekst leggen, en er vervolgens weer uithalen, wat hij wil.

Mijn andere bezwaar is, dat door overal "de gangen van Gods volk" in te zien, de geestelijkheid van vele andere onderwerpen in de Schrift, zoals bv Gods voorzienigheid (waar Ruth over gaat) ontkent en nooit aan de orde laat komen. Het is mijn visie dat God Zich op een alwijze manier geopenbaard heeft. Alles wat Hij heeft op laten tekenen is het waard te overdenken, en is in haar letterlijke betekenis (wel in de context van de hele Schrift, dus ook het NT, dus wel typologie) geestelijk genoeg. Gods Woord is veelzijdiger dan enkel "de gangen van Gods volk". Bekering is wel een belangrijk thema in de Schrift, maar niet het enige thema. Wie wil preken over bekering moet dat doen uit de gedeelten die God daarover in Zijn woord heeft laten optekenen, en moet niet overal "de gangen van Gods volk" in gaan lezen. Want dat doende, verkracht en minacht hij Gods Woord.

Tiberius schreef:

Mister schreef:

Tiberius schreef:

refo schreef:Tot nu toe zijn er geen werkelijk steekhoudende argumenten voorbijgekomen die een vergeestelijking van de geschiedenis van Ruth rechtvaardigen. Eigenlijk moeten de voorstanders zeggen: het is gewoonte geworden in onze kerk. En dat vinden we fijn, al is het niet direct bijbels.

Het is je niet kwalijk te nemen dat je niet alle 62 pagina's even zorgvuldig doorgelezen hebt, maar je hebt dan toch de essentie wel gemist.

Nou nee hoor. Er zijn wel argumenten voorbij gekomen, maar die vind ik niet zo steekhoudend. Dus ik begrijp het best.

Dat je het er niet mee eens bent, is wat anders dan steekhoudend. Overigens verbaast het me dan, dat je geen (al dan niet steekhoudende) tegenargumenten geef. Die hoor ik alleen maar van de aanhangers van de samenvaltheorie.

wat bedoel je met samenvaltheorie? over welke kant heb je het nu?

hervormde schreef:

De gerechtigheid heb je of heb je niet. Die is volkomen. De rechtvaardigmaking is ook maar één keer. En, gelovigen hoeven niet meer zalig gesproken te worden, die zijn het al (en die zullen ook niet verzadigd worden, die zijn het al).

Het zal stil worden aan de Avondmaalstafels. Het geloof hoeft niet meer versterkt te worden. Zie hier de nieuwe Avondmaalspraktijk. Bekommerden zonder Christus worden genodigd. Ze hongeren en dorsten. Ze zijn uitziende. En de gelovigen die werkelijk Christus hebben omhelsd, die zijn al verzadigd.

Tja, als ik alleen maar spreek over een 'arm en ellendig volk' dan wordt ik verweten dat ik de brieven van Paulus niet goed gelezen heb, waarin het gaat over de 'geliefden Gods, geroepen heiligen' en ook 'Dat gij in alles rijk zijt geworden in Hem, in alle rede en alle kennis'' . Maar als ik dan eens gelovigen betitel als verzadigden (want wil jij ontkennen dat als Christus alles voor je is geworden, dat je iets tekort komt? is er dan geen volheid die nooit meer te ledigen is?) dan wordt mij verweten dat ik een geloof predik dat niet meer versterkt hoef te worden....?! Het is ingewikkeld geworden. Verder heb ik het nooit over het Avondmaal gehad. Mensen, die geen kennis aan Christus hebben, hoe bekommerd ze ook zijn, hebben geen toegang tot het Avondmaal. Maar ik begrijp niet waarom er over het Avondmaal wordt gesproken; ik heb dat punt nooit aangeroerd.

Over vreemd zijn aan de gangen van Gods volk gesproken. Gods volk heeft nodig iedere keer verzadigd te worden met Christus. Daarom vriend zeggen de kanttekeningen op de eerste zaligspreking:

Dat is, nederigen en gebrokenen van hart, die hun nietigheid verstaande, een klein gevoel van zichzelven hebben, steunende alleen op de genade Gods in Christus Jezus;

Gelovigen blijven hier op aarde hongeren en dorsten. Ware bekommerden hangen aan Christus hun Bruidegom om meer en meer met Hem verzadigd te worden.

Ze moeten zeker iedere keer nog verzadigd worden door Christus. Ze blijven hongeren en dorsten. Maar niet ten aanzien van hun gerechtigheid, die is in de toerekening volkomen, wel ten aanzien van heiligheid, de heiligmaking. We kennen toch wel het verschil tussen rechtvaardigmaking en heiligmaking?

Afgewezen schreef:

Erasmiaan schreef:De gerechtigheid heb je of heb je niet. Die is volkomen. De rechtvaardigmaking is ook maar één keer. En, gelovigen hoeven niet meer zalig gesproken te worden, die zijn het al (en die zullen ook niet verzadigd worden, die zijn het al).

Zijn gelovigen al verzadigd? Integendeel! Over degenen die verzadigd zijn, wordt het wee uitgesproken (zie onder)!
Zie je nu dat jullie redenering kant noch wal raakt?

Lucas 6: 20 En Hij, Zijn ogen opslaande over Zijn discipelen, zeide: Zalig zijt gij, armen, want uwer is het Koninkrijk Gods.
21 Zalig zijt gij, die nu hongert; want gij zult verzadigd worden. Zalig zijt gij, die nu weent; want gij zult lachen.
22 Zalig zijt gij, wanneer u de mensen haten, en wanneer zij u afscheiden, en smaden, en uw naam als kwaad verwerpen, om des Zoons des mensen wil.
23 Verblijdt u in dien dag, en zijt vrolijk; want, ziet, uw loon is groot in den hemel; want hun vaders deden desgelijks den profeten.
24 Maar wee u, gij rijken, want gij hebt uw troost weg.
25 Wee u, die verzadigd zijt, want gij zult hongeren. Wee u, die nu lacht, want gij zult treuren en wenen.
26 Wee u, wanneer al de mensen wel van u spreken, want hun vaders deden desgelijks den valsen profeten.

Ander heeft gelijk hier, en ik snap niet dat het nu ineens vreemd gevonden wordt om over verzadiging te spreken. Als Christus alles wordt, dan ben je toch verzadigd?! En wanneer wordt Christus alles? Als mijn hongeren en dorsten onhoudbaar is, als ik omkom.

Afgewezen schreef:

Ander schreef:

Afgewezen schreef:

Erasmiaan schreef:De gerechtigheid heb je of heb je niet. Die is volkomen. De rechtvaardigmaking is ook maar één keer. En, gelovigen hoeven niet meer zalig gesproken te worden, die zijn het al (en die zullen ook niet verzadigd worden, die zijn het al).

Zijn gelovigen al verzadigd? Integendeel! Over degenen die verzadigd zijn, wordt het wee uitgesproken (zie onder)!
Zie je nu dat jullie redenering kant noch wal raakt?

Je hebt wat met kant en wal. Jouw redeneringen zijn op z'n minst ook wat gezocht. Gelovigen kunnen ook behoefte hebben aan verzadiging, dat ontken ik niet. Echter, in Matth. 6 heeft Jezus over die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, gevoelende hun zonden en ellenden, zoals Jes. 55 dat zegt. En die verzadigden uit Luk. 6, dat is de verzadiging naar het vlees. Dat is weer wat anders.

De verzadigden in Luk. 6 worden gesteld tegenover de hongerigen en dorstigen uit de zaligsprekingen. Dus 'verzadigd zijn' heeft in de zaligsprekingen helemaal geen positieve betekenis. Dan "raakt het kant noch wal" te zeggen dat gelovigen dan de 'verzadigden' zijn.
Bovendien, je moet het maar willen, dat niet-gelovigen tóch zaliggesproken worden...

Ten eerste: ik spreek degenen die hongeren en dorsten niet zalig, dat doet Christus.
Ten tweede: er zit wel een want bij: ze zullen verzadigd worden. Als Christus alles wordt, zijn ze waarlijk zalig.

helma schreef:maar hoe kan je nu hongeren en dorsten naar de gerechtigheid van Christus als je daar nog niets van kent/gezien hebt?
Volgens mij kán dat niet.

Jawel, je moet van je zonden en schuld verlost worden, en daar kan alleen een volkomen gerechtigheid aan voldoen. Als dan Christus in het Evangelie aangewezen wordt kan het hart uitgaan op Zijn spreken.

Want daar gaat het dan toch om; je bent er achter gekomen dat er in jezelf alleen maar ongerechtigheid hebt; ja dat zelfs je zogenaamde gerechtigheden zonden zijn. Je hebt gehoord van Christus' gerechtigheid en besef dat dát alleen maar je redding kan zijn.
Als ik dan kijk naar het vers van Mc Cheyne dan zit dat ergens bij de streepjes. Je eiegen besef van ongerechtigheid; horen van Zijn gerechtigheid en dan het uitstrekken: tot wie zou ik anders heengaan? Dat is geen toestand die je jaren uit kan houden. Als je echt honger en dorst hebt is dat een onhoudbare situatie. Dan is het niet donkertjes maar volkomen duisternis! Dan verkeer je in een noodsituatie.

Daar heb je gelijk in. Als men dit jaren uit kan houden, dan is het de vraag of het wel waarlijk een zaligmakende bediening is van de Heilige Geest.

MarthaMartha schreef:Heb jij al concrete schriftplaatsen waaruit blijkt dat er leven is zonder Christus te kennen?
Is er 1 bijbelschrijver die zulke mensen benoemd en bemoedigd?

1 Doch ik zeg, zo langen tijd als de erfgenaam een kind is, zo verschilt hij niets van een dienstknecht, hoewel hij een heer is van alles;
2 Maar hij is onder voogden en verzorgers, tot den tijd van den vader te voren gesteld.

En niet te snel zeggen dat dit ziet op de situatie van het Joodse volk. Dan moet je eens de verzen in het hoofdstuk daarvoor lezen. Opvallen zal dan dat deze vergelijkingen van Paulus niet alleen betrekking hebben op het Joodse volk en de komst van de Messias maar ook op zielen in wiens leven Christus geopenbaard wordt. Paulus laat dat continu door elkaar lopen en noemt het een en het ander.

Tiberius schreef:

Afgewezen schreef:Zowel jij als ander beroept je voor deze theorie op het boek Ruth

.
Hoe kom je daar bij? Laat Ander voor zichzelf spreken, maar ik in geen geval.

Dit schreef je:

Tiberius schreef:

Afgewezen schreef:En opnieuw de vraag: waar plaatsen we in deze theorie de rechtvaardiging door het geloof? Speelt die überhaupt nog een rol bij deze levendgemaakte, Christus nog niet kennende, maar toch al wel bij Hem horende zondaar?

Bij het bewuste geloof in Christus; of, om on-topic te blijven, als Ruth gelost wordt door Boaz

Tiberius schreef:Niemand (zover ik het in de gauwigheid kan lezen) heeft volgens mij gesteld, dat zulke mensen zaliggesproken of anderszins de handen opgelegd moeten worden. Ze moeten inderdaad op Christus aangedreven worden.

Dan heb je de topics kennelijk niet goed gevolgd. Voor deze mensen zou het avondmaal ingesteld zijn (ander wees daarop via een boekje van ds. Meeuse). Dan leg je ze indirect wél de handen op, want iedereen weet voor wie het avondmaal is ingesteld…
En Erasmiaan wil dat ze zaliggesproken worden. Nu, als dat geen handen opleggen is.

MarthaMartha schreef:Al meerdere keren is hier aangegeven dat het maar de vraag is of Paulus op weg naar Damascus Christus nog niet kende.
Christus openbaart zich daar aan hem namelijk.
wanneer dit onderscheid belangrijk was geweest had het wel ergens expliciet gestaan.
nu is het EEN interpretatie.... die niet waar hoeft te zijn. Nergens staat vermeld dat Paulus Christus niet daar te plekke leerde kennen.

Er is inderdaad té weinig bekend uit de gegevens om hier harde conclusies aan te verbinden. Ook de uitleg van Calvijn laat bij nader toezien niet veel ruimte over voor het concept van een ‘bekommerde’ Paulus, die nog tot geloof moest komen. Calvijn spreekt er namelijk over dat Paulus’ geloof versterkt moest worden. Het was er dus al. En dat Paulus hier niet van zielenvreugd gehuppeld heeft, heeft ongetwijfeld te maken met zijn specifieke persoonlijke situatie (immers, wat er gebeurd was, was zeer ingrijpend) en mogelijk ook nog met de specifieke heilshistorische situatie (denk aan bijv. Cornelius).

Erasmiaan schreef:Ten aanzien van de gerechtigheid van Christus is dat onderscheid er niet. In Christus is de gerechtigheid volkomen. Wel snakken ze naar heiligmaking. En zoals Fjodor terecht opmerkte, naar de volkomen gerechtigheid hierna.

En daarmee veroordeel je je eigen uitleg van deze zaligspreking. Want jij zou willen dat Christus mensen zalig sprak die deze volkomen gerechtigheid nog níét hadden ontvangen. Maar dan zou voor Christus gelden het woord: “Wie de goddeloze rechtvaardigt en de rechtvaardige verdoemt, is de Heere een gruwel.”

Erasmiaan schreef:Tja, als ik alleen maar spreek over een 'arm en ellendig volk' dan wordt ik verweten dat ik de brieven van Paulus niet goed gelezen heb, waarin het gaat over de 'geliefden Gods, geroepen heiligen' en ook 'Dat gij in alles rijk zijt geworden in Hem, in alle rede en alle kennis'' . Maar als ik dan eens gelovigen betitel als verzadigden (want wil jij ontkennen dat als Christus alles voor je is geworden, dat je iets tekort komt? is er dan geen volheid die nooit meer te ledigen is?) dan wordt mij verweten dat ik een geloof predik dat niet meer versterkt hoef te worden....?! Het is ingewikkeld geworden. Verder heb ik het nooit over het Avondmaal gehad. Mensen, die geen kennis aan Christus hebben, hoe bekommerd ze ook zijn, hebben geen toegang tot het Avondmaal. Maar ik begrijp niet waarom er over het Avondmaal wordt gesproken; ik heb dat punt nooit aangeroerd.

Erasmiaan, een gelovige wordt nooit meer dan een arme en ellendige in zichzelf! Hij moet van zichzelf bekennen dat hij “middenin de dood ligt” en dat hij daarom het leven buiten zichzelf in Christus zoekt (avondmaalsformulier).

MarthaMartha schreef:Al meerdere keren is hier aangegeven dat het maar de vraag is of Paulus op weg naar Damascus Christus nog niet kende.
Christus openbaart zich daar aan hem namelijk.

wanneer dit onderscheid belangrijk was geweest had het wel ergens expliciet gestaan.

nu is het EEN interpretatie.... die niet waar hoeft te zijn. Nergens staat vermeld dat Paulus Christus niet daar te plekke leerde kennen.

Heb je onderbouwingen van deze exegese hier?. Meerdere verklaringen zeggen hier toch iets heel anders. En dat Christus zich als de Borg openbaarde aan Paulus toen hij op weg was naar Damascus is en dat hij daar - in zijn beleving - is gerechtvaardigd is toch onzinnig?

Willem schreef:Heb je onderbouwingen van deze exegese hier?. Meerdere verklaringen zeggen hier toch iets heel anders. En dat Christus zich als de Borg openbaarde aan Paulus toen hij op weg was naar Damascus is en dat hij daar - in zijn beleving - is gerechtvaardigd is toch onzinnig?

Minder onzinnig dan het lijkt. Lees deze weergave van de geschiedenis in Hand. 26 maar eens:

14 En als wij allen ter aarde nedergevallen waren, hoorde ik een stem, tot mij sprekende, en zeggende in de Hebreeuwse taal: Saul, Saul, wat vervolgt gij Mij? Het is u hard, tegen de prikkels de verzenen te slaan.
15 En ik zeide: Wie zijt Gij, Heere? En Hij zeide: Ik ben Jezus, Dien gij vervolgt.
16 Maar richt u op, en sta op uw voeten; want hiertoe ben Ik u verschenen, om u te stellen tot een dienaar en getuige der dingen, beide die gij gezien hebt en in welke Ik u nog zal verschijnen;
17 Verlossende u van dit volk, en van de heidenen, tot dewelke Ik u nu zende;
18 Om hun ogen te openen, en hen te bekeren van de duisternis tot het licht, en van de macht des satans tot God; opdat zij vergeving der zonden ontvangen, en een erfdeel onder de geheiligden, door het geloof in Mij.

Wordt zó een 'bekommerde' aangesproken?

Afgewezen schreef:En daarmee veroordeel je je eigen uitleg van deze zaligspreking. Want jij zou willen dat Christus mensen zalig sprak die deze volkomen gerechtigheid nog níét hadden ontvangen. Maar dan zou voor Christus gelden het woord: “Wie de goddeloze rechtvaardigt en de rechtvaardige verdoemt, is de Heere een gruwel.”

Erg spitsvondig. Maar, de zaligheid is daar, omdat ze verzadigd zullen worden.

Erasmiaan, een gelovige wordt nooit meer dan een arme en ellendige in zichzelf! Hij moet van zichzelf bekennen dat hij “middenin de dood ligt” en dat hij daarom het leven buiten zichzelf in Christus zoekt (avondmaalsformulier).

Juist. Maar als hij het leven in Christus heeft gevonden, is hij dan verzadigd, of moet er nog wat bij? Ik houd niet zo van deze woordenspelletjes.

Erasmiaan schreef:

Afgewezen schreef:En daarmee veroordeel je je eigen uitleg van deze zaligspreking. Want jij zou willen dat Christus mensen zalig sprak die deze volkomen gerechtigheid nog níét hadden ontvangen. Maar dan zou voor Christus gelden het woord: “Wie de goddeloze rechtvaardigt en de rechtvaardige verdoemt, is de Heere een gruwel.”

Erg spitsvondig. Maar, de zaligheid is daar, omdat ze verzadigd zullen worden.

Erasmiaan, zaligspreken is zaligspreken, wát de grond ervan ook moge zijn!

Erasmiaan schreef:

Afgewezen schreef:Erasmiaan, een gelovige wordt nooit meer dan een arme en ellendige in zichzelf! Hij moet van zichzelf bekennen dat hij “middenin de dood ligt” en dat hij daarom het leven buiten zichzelf in Christus zoekt (avondmaalsformulier).

Juist. Maar als hij het leven in Christus heeft gevonden, is hij dan verzadigd, of moet er nog wat bij? Ik houd niet zo van deze woordenspelletjes.

Sorry, op dit niveau praat ik niet verder.