Je kan het ook met blijmoedigheid afwachten hoe het allemaal gaat lopen. En onder die zegen verwachten we inmiddels de vierde in vijf jaar huwelijk.

Herman schreef:Je kan het ook met blijmoedigheid afwachten hoe het allemaal gaat lopen. En onder die zegen verwachten we inmiddels de vierde in vijf jaar huwelijk.

Dat was ook ooit onze gedachte Herman. Echter, na 2,5 jaar met een kind ziekenhuis in en uit was de blijmoedigheid weg. Kortom, alles heeft diverse kanten.

Herman schreef:Je kan het ook met blijmoedigheid afwachten hoe het allemaal gaat lopen. En onder die zegen verwachten we inmiddels de vierde in vijf jaar huwelijk.

Dat is heel fijn als het medisch en psychisch allemaal kan!

Zeeuw schreef:

Herman schreef:Je kan het ook met blijmoedigheid afwachten hoe het allemaal gaat lopen. En onder die zegen verwachten we inmiddels de vierde in vijf jaar huwelijk.

Dat was ook ooit onze gedachte Herman. Echter, na 2,5 jaar met een kind ziekenhuis in en uit was de blijmoedigheid weg. Kortom, alles heeft diverse kanten.

We hebben ons tot heden altijd gerealiseerd dat ons leven er anders uit zou zien als zo iets gebeurd.

Eén van de onderwerpen die onvermijdelijk langs komen wanneer ik in Rusland en omstreken mij tussen de (doorgaans niet geregistreerde) baptisten bevindt is gezinsvorming en aantal kinderen.

Een onderwerp waar we doorgaans ook eerst in meningen botsen. Omdat het moeilijk is een evenwicht voor Gods aangezicht te zoeken in de kinderzegen aan de ene kant en het met verstand bij je vrouw wonen aan de andere kant. Waar ik sterk het idee ervaar van (ik chargeer) hoe meer hoe beter, geloviger tegenover 2 is zat, weet je wel hoeveel een kind kost.

Nogmaals, ik wil niemand voor het hoofd stoten. De Heere geeft soms geen of weinig kinderen. Soms veel. En als we kunnen ervaren dat beide door de Heere gegeven wordt mogen we het ook daarin van hem verwachten.

Maar ik pleit toch echt voor een stuk nuchterheid. Aan de ene kant vertrouwen op God dat hij kracht en middelen geeft om een groot gezin te hebben en onderhouden, maar ook om verantwoordelijkheid te nemen als je ziet dat lichamelijk en/of psychisch meer kinderen voor problemen zorgt.

Overigens ervaar ik in mijn omgeving dat ons gezin met 6 kinderen toch als groot wordt ervaren. Zowel binnen als buiten de kerk.

Maanenschijn schreef:Eén van de onderwerpen die onvermijdelijk langs komen wanneer ik in Rusland en omstreken mij tussen de (doorgaans niet geregistreerde) baptisten bevindt is gezinsvorming en aantal kinderen.
(...)

Hoe denken de Russische baptisten dan over dit onderwerp?

ejvl schreef:

Herman schreef:Je kan het ook met blijmoedigheid afwachten hoe het allemaal gaat lopen. En onder die zegen verwachten we inmiddels de vierde in vijf jaar huwelijk.

Dat is heel fijn als het medisch en psychisch allemaal kan!

Natuurlijk, maar ook hierin geldt weer: je kunt hiervoor geen briefje halen bij de huisarts 'ja hoor, geen probleem'. Anders gezegd: hier ligt toch ook een spanningsveld?

Herman schreef:Je kan het ook met blijmoedigheid afwachten hoe het allemaal gaat lopen. En onder die zegen verwachten we inmiddels de vierde in vijf jaar huwelijk.

Met blijmoedigheid is te veel gevraagd van een mens, in bepaalde gevallen.

Zeeuw schreef:Dat was ook ooit onze gedachte Herman. Echter, na 2,5 jaar met een kind ziekenhuis in en uit was de blijmoedigheid weg. Kortom, alles heeft diverse kanten.

Dat is inderdaad heel ingewikkeld. Niet alleen voor het kind, het trekt een zware wissel op de relaties.
Maar het heeft eveneens weerslag op de andere kinderen in het gezin.
Het vormt je als ouders, zeker als het je oudste kind - wat eigenlijk je proeflapje is - betreft.
Hetzelfde geldt als 1 van de ouders een psychische aandoening heeft.
Dan zal de ander een besluit moeten nemen en dat is een persoonlijke zaak.

Op moederdag bad de predikant ook voor hen die op moederdag juist bedroefd zijn, omdat het begrip moeder geen
mooie gedachten oproept. (gebeurt ook op vaderdag)
Er zijn mensen die eigenlijk beter geen kinderen hadden moeten krijgen. Maar dan kom je toch weer in menselijke overwegingen.
Je zult maar zo'n beschadigde volwassene zijn...

eilander schreef:

ejvl schreef:

Herman schreef:Je kan het ook met blijmoedigheid afwachten hoe het allemaal gaat lopen. En onder die zegen verwachten we inmiddels de vierde in vijf jaar huwelijk.

Dat is heel fijn als het medisch en psychisch allemaal kan!

Natuurlijk, maar ook hierin geldt weer: je kunt hiervoor geen briefje halen bij de huisarts 'ja hoor, geen probleem'. Anders gezegd: hier ligt toch ook een spanningsveld?

Zeer zeker.

Dodo schreef:

Maanenschijn schreef:Eén van de onderwerpen die onvermijdelijk langs komen wanneer ik in Rusland en omstreken mij tussen de (doorgaans niet geregistreerde) baptisten bevindt is gezinsvorming en aantal kinderen.
(...)

Hoe denken de Russische baptisten dan over dit onderwerp?

Net als bij ons de (orthodox) gereformeerden niet over één kam zijn te scheren is dat ook met de Russische Baptisten zo. Wel zou je kunnen zeggen dat de niet geregistreerde Baptisten zich in leven het best bij ons passen. In de kerken van Voroneshj waar ik recent was (maar zeker ook heb ik dat in Kazachstan ervaren) is het aantal kinderen een belangrijk gegeven. Dit maak ik op uit de vraag die bijna door iedereen wordt gesteld: hoeveel kinderen heb je?. Ook uit bekeringsgeschiedenissen waar mensen uit de wereld zijn getrokken, wordt vaak het aantal kinderen als bijzondere zegening vermeld. In een gesprek wat ik had met één van de dominees werd het een discussie, waar ik ook het in de eerdere post over sprak. Heel sterk kwam daar het gevoel van: hoe meer, hoe beter naar voren. Dit ook met een argument dat de kerk op deze manier dus van binnenuit groeit en zo van meer gewicht in de samenleving is. Overigens op mijn vraag werd ook zeker erkent dat er in de grote gezinnen van vaak 8+ kinderen ook kinderen niet meer bij de kerk zijn. Wel beschamend is om te merken dat economische redenen geen rol lijken te spelen. Gemeenten hebben zorg voor elkaar, ook bij financiële nood. In onze samenleving zijn wij erg 'berekenend' geworden.

Daarnaast is de liturgie zo ingericht dat veel ouderen en jongeren een rol hebben. Dan moeten die er wel zijn. Om muziek te maken (orkest), te preken, bidden etc.

Mijn voorzichtige conclusie is dat wij als reformatorische christenen de nadruk leggen op zaken die voor bijvoorbeeld Baptisten minder belangrijk zijn, zoals het houden van de zondag, of hoofdbedekking voor ongetrouwde vrouwen, zoals wij gewend zijn. Op andere zaken is meer nadruk: het onthouden van alcohol, aantal kinderen. Ook een afblijven van het avondmaal is zeker een punt van aandacht, wat aldaar gekoppeld is aan het aan de hand houden van zonden die moeten worden beleden. Maar dit wordt off-topic.

eilander schreef:

ejvl schreef:

Herman schreef:Je kan het ook met blijmoedigheid afwachten hoe het allemaal gaat lopen. En onder die zegen verwachten we inmiddels de vierde in vijf jaar huwelijk.

Dat is heel fijn als het medisch en psychisch allemaal kan!

Natuurlijk, maar ook hierin geldt weer: je kunt hiervoor geen briefje halen bij de huisarts 'ja hoor, geen probleem'. Anders gezegd: hier ligt toch ook een spanningsveld?

Zeker ligt er een spanningsveld, echter medici kunnen wel aangeven of het verstandig is of af te raden is in geval van bijvoorbeeld medicijngebruik of psychische klachten.
Of om persoonlijk te worden, in ons geval met 3x een keizersnede (kan medisch gezien niet anders) waarin het risico steeds groter wordt op complicaties. Er ligt zeker een spanningsveld, enerzijds het vertrouwen in en op God, anderzijds de medici serieus nemen als die een volgende keizersnede afraden.

ejvl schreef:

eilander schreef:

ejvl schreef:

Herman schreef:Je kan het ook met blijmoedigheid afwachten hoe het allemaal gaat lopen. En onder die zegen verwachten we inmiddels de vierde in vijf jaar huwelijk.

Dat is heel fijn als het medisch en psychisch allemaal kan!

Natuurlijk, maar ook hierin geldt weer: je kunt hiervoor geen briefje halen bij de huisarts 'ja hoor, geen probleem'. Anders gezegd: hier ligt toch ook een spanningsveld?

Zeker ligt er een spanningsveld, echter medici kunnen wel aangeven of het verstandig is of af te raden is in geval van bijvoorbeeld medicijngebruik of psychische klachten.
Of om persoonlijk te worden, in ons geval met 3x een keizersnede (kan medisch gezien niet anders) waarin het risico steeds groter wordt op complicaties. Er ligt zeker een spanningsveld, enerzijds het vertrouwen in en op God, anderzijds de medici serieus nemen als die een volgende keizersnede afraden.

Jazeker. Maar meestal ligt er natuurlijk helemaal geen directe medische reden.

Ik vind het een beetje bijzonder dat een positieve insteek zo terughoudend wordt bejegend. Wees blij met de blijden, zou ik zeggen.

Herman schreef:Ik vind het een beetje bijzonder dat een positieve insteek zo terughoudend wordt bejegend. Wees blij met de blijden, zou ik zeggen.

Ik ben heel blij voor je en geniet echt bewust van je kinderen... het is zo'n mooie leeftijd die peuter en kleutertijd, ook de perode van de bs, ik heb er altijd erg van genoten, toen de jongste twee naar het vo gingen vond ik dat erg moeilijk, hoewel pubers ook een uitdaging is.

Hoorde gisteren een mooie podcast over huwelijk, seksualiteit, voorbehoedsmiddelen en abortus. Voor wie Engels verstaat, zoek op Youtube op: Candace Owens Lila Rose.

Ben het (in 't algemeen) niet altijd met Candace eens, maar ze is wel altijd de moeite waard om naar te luisteren!