huisman schreef:Aanbevolen!!
Indringende brieven uit het jaar 100 geschreven door een Griekse bisschop op transport naar Rome. Zijn bestemming: de arena. In verzengende beelden drukt Ignatius zijn verlangen uit: sterven mogen voor God. Vermalen worden door de kaken van wilde beesten tot zuiver meel. Veranderen in brood van God, opgaan in Christus. Ignatius' radicaliteit is meeslepend. Hier ontstijgt een schrijver het aardse leven. Tot bij de Bron van alles.
Ignatius,
Hij pleit voor het gezag van de bisschop. Zonder dit gezag is de doop en het liefdesmaal niet geoorloofd. De gemeente van Rome bekleedt in zijn visie de eerste plaats. De verlossing dacht hij niet in morele termen als verlossing van de zonden, maar zag die meer als bevrijding van de dood. Daarom noemde hij het avondmaal of liefdesmaal een geneesmiddel tot onsterfelijkheid.
Ik hou het bij de apostel en de Bijbel, als je het niet erg vindt, dat bisschopsgezag en dat Rome de eerste plaats bekleedt vind ik niks. En de benadering van het avondmaal als een middel tot onsterfelijkheid ook niet.
het zaad tot roomse toestanden en hierarchie werden hier gezaaid.
De ouderling als hoogste gezag is bijbels, verder is de gemeente overal even belangrijk als zijnde leden van 1 Lichaam, elkaar dienende als broeders en zusters, daarboven nog een bisschop, kardinaal en paus? nee toch?
“Wij prediken tot mensen alsof zij zich ervan bewust zijn stervende zondaars te zijn; dat zijn zij niet; zij hebben een goede tijd, en ons spreken over wedergeboren worden ligt op een domein waarvan zij niets weten. De natuurlijke mens wil niet wedergeboren worden”.
- Oswald Chambers -