Pagina 7 van 127

Re: Dorsvloer vol confetti

Geplaatst: 04 jan 2010, 11:05
door Afgewezen
Luther schreef:Waarom probeer je de oprechte noodkreten die hier geslaakt worden (en die jij volgens mij ook weleens slaakt) niet serieus te nemen?
Omdat ik het allemaal erg makkelijk en goedkoop vind. Jij verdient je brood aan de refozuil, en Helma heeft een groot gezin plus een kerk waar ze zich thuisvoelt, dat is al bijna een zuil op zichzelf.
Maar als je dat allemaal niet hebt, je werkt 'in de wereld', je hebt geen gezin en een kerk waaraan je ook maar weinig steun ontleent, dan ben je blij dat er zoiets is als een zuil waar je gelijkgezinden vindt (en je weet dan ook waar ze zijn).

Re: Dorsvloer vol confetti

Geplaatst: 04 jan 2010, 11:09
door Afgewezen
parsifal schreef:Waar ik bang voor ben is dat we toch te veel in ons eigen wereldje zitten en daarom te veel focussen op wat ons zelf bezig houdt.
En dat allemaal naar aanleiding van een boek van één van de velen die de kerk de rug toegekeerd hebben... Het lijkt me allemaal wat overdreven, evenals al dat gespiegel ("doen we het wel goed?", natuurlijk doen we het goed, anders deden we het wel anders, "zijn we wel een voorbeeld? ", natuurlijk zijn we een voorbeeld, kijk ons maar eens brave dingen zeggen).

Re: Dorsvloer vol confetti

Geplaatst: 04 jan 2010, 11:52
door Tiberius
Afgewezen schreef:
parsifal schreef:Waar ik bang voor ben is dat we toch te veel in ons eigen wereldje zitten en daarom te veel focussen op wat ons zelf bezig houdt.
En dat allemaal naar aanleiding van een boek van één van de velen die de kerk de rug toegekeerd hebben... Het lijkt me allemaal wat overdreven, evenals al dat gespiegel ("doen we het wel goed?", natuurlijk doen we het goed, anders deden we het wel anders, "zijn we wel een voorbeeld? ", natuurlijk zijn we een voorbeeld, kijk ons maar eens brave dingen zeggen).
Dat ben ik van harte met je eens: al dat geleuter om elkaar een spiegel voor te willen houden daar word ik een beetje flauw van. Temeer daar het in dit geval kennelijk om een lachspiegel gaat, althans: een spiegel die maar een klein deeltje spiegelt.

Re: Dorsvloer vol confetti

Geplaatst: 04 jan 2010, 15:00
door Josephus
Tiberius schreef:al dat geleuter om elkaar een spiegel voor te willen houden daar word ik een beetje flauw van. Temeer daar het in dit geval kennelijk om een lachspiegel gaat, althans: een spiegel die maar een klein deeltje spiegelt.
Ik geloof niet dat er bij Franca Treur en bij Jan Siebelink sprake is van het willen voorhouden van een (lach)spiegel. Dat mensen dat misschien toch zo ervaren, wil nog niet zeggen dat het de bedoeling van de schrijver was. Zelf lees ik dat soort boeken ook niet vanuit een dergelijke houding. En dat geeft meteen maar weer eens aan dat de beleving en de waardering van kunst (want daar valt literatuur ook onder) nogal subjectief is. Ik vond Siebelinks portrettering van zijn vader beklemmend maar tegelijk liefdevol. Een vriend van mij vond het karikaturaal en liefdeloos. Het is uiterst boeiend om daarover met elkaar te praten, maar discussiëren over wiens beleving de juiste is, is vrij zinloos.

Ik vind de 'recensie' van Helma trouwens erg mooi. Recht vanuit het hart.

Re: Dorsvloer vol confetti

Geplaatst: 04 jan 2010, 15:47
door Luther
Afgewezen schreef:
Luther schreef:Waarom probeer je de oprechte noodkreten die hier geslaakt worden (en die jij volgens mij ook weleens slaakt) niet serieus te nemen?
Omdat ik het allemaal erg makkelijk en goedkoop vind. Jij verdient je brood aan de refozuil, en Helma heeft een groot gezin plus een kerk waar ze zich thuisvoelt, dat is al bijna een zuil op zichzelf.
Maar als je dat allemaal niet hebt, je werkt 'in de wereld', je hebt geen gezin en een kerk waaraan je ook maar weinig steun ontleent, dan ben je blij dat er zoiets is als een zuil waar je gelijkgezinden vindt (en je weet dan ook waar ze zijn).
Met alle respect, maar de jij-bak "jij verdient je brood aan de refozuil" vind ik in de eerste plaats een hele flauwe. In de tweede plaats is er bij mij een denkproces gaande om juist buiten de refozuil te gaan kijken. En in de derde plaats vind ik je reactie op Helma helemaal een klap in haar gezicht, als je serieus neemt wat ze daar recht uit haar hart heeft verwoord.

Re: Dorsvloer vol confetti

Geplaatst: 04 jan 2010, 15:49
door Luther
Afgewezen schreef:
parsifal schreef:Waar ik bang voor ben is dat we toch te veel in ons eigen wereldje zitten en daarom te veel focussen op wat ons zelf bezig houdt.
En dat allemaal naar aanleiding van een boek van één van de velen die de kerk de rug toegekeerd hebben... Het lijkt me allemaal wat overdreven, evenals al dat gespiegel ("doen we het wel goed?", natuurlijk doen we het goed, anders deden we het wel anders, "zijn we wel een voorbeeld? ", natuurlijk zijn we een voorbeeld, kijk ons maar eens brave dingen zeggen).
Waarom zijn jullie zo fel tegen een spiegel (zeg ik ook tegen Tiberius)? Zijn jullie zo zelfingenomen dat je zo zeker weet dat wij het gelukkig allemaal goed doen? Weten jullie zo zeker dat we een goed voorbeeld zijn? En waar zijn de brave dingen dan die je bedoelt?

Re: Dorsvloer vol confetti

Geplaatst: 04 jan 2010, 16:33
door Tiberius
Luther schreef:In de tweede plaats is er bij mij een denkproces gaande om juist buiten de refozuil te gaan kijken.
Stuur me maar een PB-tje, als je werkt zoekt in (technische) software engineering.

Re: Dorsvloer vol confetti

Geplaatst: 04 jan 2010, 16:36
door Tiberius
Luther schreef:
Afgewezen schreef:
parsifal schreef:Waar ik bang voor ben is dat we toch te veel in ons eigen wereldje zitten en daarom te veel focussen op wat ons zelf bezig houdt.
En dat allemaal naar aanleiding van een boek van één van de velen die de kerk de rug toegekeerd hebben... Het lijkt me allemaal wat overdreven, evenals al dat gespiegel ("doen we het wel goed?", natuurlijk doen we het goed, anders deden we het wel anders, "zijn we wel een voorbeeld? ", natuurlijk zijn we een voorbeeld, kijk ons maar eens brave dingen zeggen).
Waarom zijn jullie zo fel tegen een spiegel (zeg ik ook tegen Tiberius)? Zijn jullie zo zelfingenomen dat je zo zeker weet dat wij het gelukkig allemaal goed doen? Weten jullie zo zeker dat we een goed voorbeeld zijn? En waar zijn de brave dingen dan die je bedoelt?
Ik word er een beetje moe van om bij elke boek- of filmrecensie te lezen, dat die zo goed is, omdat die ons een spiegel voor zou houden of dat we beschaamd tot onszelf in moeten keren. Daar heb ik geen afhakers voor nodig.

Re: Dorsvloer vol confetti

Geplaatst: 04 jan 2010, 16:40
door Auto
Afgewezen schreef: Omdat ik het allemaal erg makkelijk en goedkoop vind. Jij verdient je brood aan de refozuil, en Helma heeft een groot gezin plus een kerk waar ze zich thuisvoelt, dat is al bijna een zuil op zichzelf.
Maar als je dat allemaal niet hebt, je werkt 'in de wereld', je hebt geen gezin en een kerk waaraan je ook maar weinig steun ontleent, dan ben je blij dat er zoiets is als een zuil waar je gelijkgezinden vindt (en je weet dan ook waar ze zijn).
een kerk waar ze zich thuisvoelt, dat is al bijna een zuil op zichzelf.
HAHAHAHAAHAHAH, volgens mij vergis jij je nu toch wel. Ik zou bijna zeggen kom maar eens kijken.

Ik kan best begrijpen met wat je zegt, ik heb het zelf allemaal meegemaakt en dan ben je inderdaad blij dat je ergens een plekje hebt waar je rust vindt, maar dat wil niet zeggen dat je daar tevreden en knus bij elkaar moet zitten, want die zuil gaat omver.

Re: Dorsvloer vol confetti

Geplaatst: 04 jan 2010, 17:10
door Josephus
Tiberius schreef:Ik word er een beetje moe van om bij elke boek- of filmrecensie te lezen, dat die zo goed is, omdat die ons een spiegel voor zou houden of dat we beschaamd tot onszelf in moeten keren. Daar heb ik geen afhakers voor nodig.
Oké. Maar je laat een boek toch niet liggen omdat een ander er iets van vindt dat jou niet aanstaat?

Re: Dorsvloer vol confetti

Geplaatst: 04 jan 2010, 18:57
door Afgewezen
Josephus schreef:
Tiberius schreef:Ik word er een beetje moe van om bij elke boek- of filmrecensie te lezen, dat die zo goed is, omdat die ons een spiegel voor zou houden of dat we beschaamd tot onszelf in moeten keren. Daar heb ik geen afhakers voor nodig.
Oké. Maar je laat een boek toch niet liggen omdat een ander er iets van vindt dat jou niet aanstaat?
Je gaat toch een boek niet lezen omdat iemand het nodig vindt dat je weer eens voor de zoveelste keer een spiegel voor je neus krijgt?

Re: Dorsvloer vol confetti

Geplaatst: 04 jan 2010, 18:59
door Luther
Tiberius schreef:Ik word er een beetje moe van om bij elke boek- of filmrecensie te lezen, dat die zo goed is, omdat die ons een spiegel voor zou houden of dat we beschaamd tot onszelf in moeten keren. Daar heb ik geen afhakers voor nodig.
1. Zoveel boeken met dit thema verschijnen er niet.
2. Dit boek is los van de thematiek sowieso een literair juweeltje. Ik weet niet of je van literatuur houdt, ik bedoel dan het genieten van de verwoording der dingen, maar op dat punt is het i.i.g. een grote aanwinst.
3. We moeten er nooit aan gewend raken dat mensen afhaken van het geloof...elke jongere die afhaakt is een ziel op weg naar de eeuwigheid. Dan moeten we als opvoeders onszelf afvragen of wij daar niet schuldig aan zijn. Iedere keer weer. Overdreven? Hoeveel is een ziel je waard, zou ik dan willen vragen.
4. Laat iedereen die buiten de refowereld werkt, dit boek terzijde schuiven. Prima. Maar ik vind de vragen die Helma opwerpt niet alleen reeël, maar ook noodzakelijk. Ik herhaal haar belangrijkste zinnen.
helma schreef:- Ze staat dichter bij omdat ik kinderen heb die (gaan) studeren en zij juist in de studietijd is afgehaakt van het christelijk geloof. Ondanks een leven in een kerkelijk meelevend gezin van de Gereformeerde Gemeente en na 14 jaar Reformatorisch onderwijs.
De vraag die bij mij opkomt is dan: hoe komt zoiets nou....wat is er verkeerd gegaan?
Hoe kan het dat iemand definitief afstand neemt van alles wat haar is bijgebracht? (kan dat überhaupt...)

- In de eerste plaats is dat een vraag die voor mij als moeder van een gezin van levens belang is. Kan mijn opvoeding de reden zijn dat mijn kinderen afhaken van het christelijk geloof? (...) En ik hou inderdaad na het lezen van het boek in de eerste plaats schuld over... Is mijn leven altijd een voorbeeld voor mijn kinderen? Is mijn leven altijd oprecht zodat ze echtheid zien?
Zien mijn kinderen het beeld van Christus in mijn leven weerspiegeld?

- En dat is tegelijkertijd de pijn in het hele boek. Wat zijn er weinig mensen in de omgeving van Katelijne die iets uitstralen van de liefde van Christus. Ze ontdekt ze tenminste niet. Maar ze is zich er ook niet eens van bewust dat het eigenlijk om Christus gaat.

- Is er eigenlijk wel iemand die zich oprecht om haar zielenheil bekommert? Misschien oma.... Maar oma waarschuwt meer dan dat ze Katelijne laat zien wie God wil zijn voor een zondaar. Want oma is zo bang voor een bekering die te makkelijk gaat. Of voor mensen die het zoveel over Jezus hebben.

- God is rechtvaardig en ziet niets door de vingers. Maar o wat is het erg dat Katelijne van niemand hoort dat God ook barmhartig is en gaarne vergevend.

- Deze dingen maken dat ik al lezend van Katelijne ben gaan houden. En het is moeilijk voor mij om Katelijne los te zien van Franca Treur zelf. Dus haar heb ik ook in mijn hart gesloten (ze staat inmiddels in mijn gebedslijstje…)

- En ik zou die hele Reformatorische zuil wel door elkaar willen schudden!! Ik hoop dat de Heere erin gaat blazen. Laat maar omvallen dat zogenaamde veilige bastion. Door die enorme zuil is het kruis nog maar nauwelijks zichtbaar.

- En daarom vind ik het lezen van dit boek heel belangrijk voor iedereen in de Reformatorische zuil. Zeker als je te maken heb met leiding geven; of het nu je eigen kinderen zijn of die van anderen. Een schip op het strand is een baken in zee…… Laat door ons (mij…) toch anderen niet verhinderd worden om in te gaan in het koninkrijk der hemelen.
Overigens heeft nog niemand gereageerd op de stellingname van ds. R. van de Kamp in dit verband:
In dat kader wil ik ook de oproep van ds. R. van de Kamp in 'In Contact' citeren:
ds. R. van de Kamp (HHK Barneveld) schreef: De reformatorische zuil heeft ons geen goed gebracht. Sterker nog, de refozuil heeft averechts gewerkt.
(...)
„De zuil is iets geworden waar we ons veilig in voelen. We kunnen ons er in terugtrekken, zodat we geen last hebben van de wereld. Dat is zó on-Bijbels.
(...)
Wij hebben ons omgedraaid, de wereld de rug toegekeerd en we zijn de zuil ingedoken. Daarom heeft de wereld ons te pakken en zijn wij gigantisch werelds geworden.
(...)
Wereldgelijkvormigheid is geen daad, maar een houding. Wij denken nog steeds: als wij ons reformatorisch onderwijs houden, dan komt het nog wel goed. Maar we verwachten teveel van dat onderwijs.
(...)
Onze zuil is de wereld met een reformatorisch sausje. Wij doen precies dezelfde dingen in de zuil als de wereld ook doet. We maken ons druk over materiële zaken, over wonen, vakanties en kleding.

Re: Dorsvloer vol confetti

Geplaatst: 04 jan 2010, 19:00
door Afgewezen
Ja, nu weten we het wel, Luther. Weg met de refozuil. Maak er maar confetti van.;)

Re: Dorsvloer vol confetti

Geplaatst: 04 jan 2010, 19:03
door Luther
Afgewezen schreef:Ja, nu weten we het wel, Luther. Weg met de refozuil. Maak er maar confetti van.;)
Een forum is om te discussiëren, niet om elke discussie dood te slaan.
Want je hebt het nog steeds niet begrepen: Ik zeg niet weg met de zuil, ik zeg wel: weg met alle gemaakte vroomheid, met alle holle leegte met een vroom vernisje.

Re: Dorsvloer vol confetti

Geplaatst: 04 jan 2010, 19:03
door Josephus
Afgewezen schreef:
Josephus schreef:
Tiberius schreef:Ik word er een beetje moe van om bij elke boek- of filmrecensie te lezen, dat die zo goed is, omdat die ons een spiegel voor zou houden of dat we beschaamd tot onszelf in moeten keren. Daar heb ik geen afhakers voor nodig.
Oké. Maar je laat een boek toch niet liggen omdat een ander er iets van vindt dat jou niet aanstaat?
Je gaat toch een boek niet lezen omdat iemand het nodig vindt dat je weer eens voor de zoveelste keer een spiegel voor je neus krijgt?
Dat komt op hetzelfde neer. Ergo: je moet een boek alleen lezen of niet lezen omdat je dat zelf wilt.