Tiberius schreef:Parsifal en Reckcor,
Echter het kader waarbinnen je wilt blijven dient altijd de Schrift te zijn. En die geeft ons daar heel duidelijke richtlijnen voor (zie de onderstaand postings van o.a. Geka).
De postings van Geka hebben mij niet overtuigd, maar dit terzijde.
Tiberius schreef:
Daarbij moet je ook bedenken, dat prediken niet primair kennisoverdracht is, maar Woordverkondiging, proclamatie van het heil dat God in Christus schenkt, hoe lief Hij de wereld heeft, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gezonden heeft, opdat een iegelijk die in Hem geloof het eeuwige leven mag hebben.
Dit is zeker waar, maar puur wetenschappelijk gezien (en dat is beperkt, maar zolang je daar rekening mee houdt, is het bruikbaar) is de prediking voor een groot gedeelte kennisoverdracht + het bewerkstelligen van een attitudeverandering bij de toehoorders. En daarnaar is veel onderzoek gedaan. Natuurlijk is het de Geest die op de achtergrond werkt (en die het eigenlijke werk doet), maar ik spreek hier over onze eigen verantwoordelijkheid. Want God werkt door mensen (om maar eens een bijbelse 'richtlijn' te noemen).
Tiberius schreef:Toen jij je geliefde vroeg, deed je dat toch ook niet met ondersteunende handouts en een beamerpresentatie?
Nee, maar dit deed ik ook niet vanaf de kansel met een toga aan, dus dit 'argument' snijdt geen hout.
Tiberius schreef:Ook is het zo, dat mensen waarde hechten aan bepaalde liturgische elementen en riten, zoals met elkaar zingen, bezinnend en mediterend naar Gods Woord luisteren, etc.
Dit begrijp ik, maar waar ik zo bang voor men, is dat de liturgische elementen en riten de mensen in slaap sussen. Men heeft deze al zo vaak meegemaakt, de tale Kanaans al zo vaak gehoord, de liederen al zo vaak gezongen dat het ze niet wezenlijk meer raakt. Je moet eens opletten hoe ongestoord mensen bijv. psalm 139:11
Wanneer ik in den nacht ontwaak,
Ben ik bij U, mijn zielsvermaak.
O God, laat door Uw grote macht
De bozen worden omgebracht;
Doe, doe hen voor Uw arm bezwijken.
Gij, bloedvergieters, gij moet wijken.
zingen. Dat kun je toch niet met droge ogen doen?
Overigens: ook hier is onderzoek naar gedaan: een prikkel is een prikkel als er een verandering optreedt. Nog een argument vanuit de wetenschap tegen liturgie en voor nieuwe en creatieve element in de Woordverkondiging.
Tiberius schreef:
Wanneer je de zondag als rustdag profileert temidden van de hectiek van het dagelijkse leven (en dat doen we in navolging van de Bijbel), dan is het maar zeer de vraag of mensen zitten te wachten op de gejaagdheid van de zoveelste powwerpointpresentatie.
Dit is een goed argument. Een PPT was trouwens ook maar een voorbeeld.
Mijn ideale werkvorm zou zijn: een kort (30 min) maar krachtig verhaal, waar a) het schriftgedeelte wordt uitgelegd: wat staat er? b) de boodschap van het schriftgedeelte wordt uitgewerkt: wat betekent het? en c) de boodschap wordt toegepast op het dagelijkse leven: wat betekent dit voor mij. Vervolgens wordt de gemeente opgesplitst in gespreksgroepen o.l.v. de ouderlingen, en wordt aan de hand van vragen de preek besproken. Uiteraard moet er in die groepen openheid zijn voor de bevinding, twijfels etc.
Dit hoeft natuurlijk ook niet iedere zondag, maar gewoon af-en-toe: om de lakens eens op te schudden. Bijkomend voordeel: mensen worden 'accountable' voor hun gedrag. Nu kun je jaar-in-jaar uit in de kerk zitten, on- of bijna-bekeerd, of bekeerd maar lauw en niemand die je erop aanspreekt. Zo modderen we met z'n allen een beetje voort, en verspillen we tijd aan non-issues als 'truusje had een broek aan' en 'bij fam z hebben ze teevee'. In zo'n kringstructuur kun je mensen persoonlijk vragen: he pietje, waarom ben jij er nog niet bij? En Klaas, met welke zonden worstel jij op dit moment? (uiteraard in wat subtielere bewoordingen). Met andere woorden: het 'ambt aller gelovigen' blijft niet de wassen neus die het nu vaak is.
Ik weet natuurlijk ook wel: dit gaat hem nooit worden. En waarom niet? Omdat we niet aangesproken willen worden op ons gedrag en omdat we ons lekker twee keer per zondag willen kunnen baden in het 'goede reformatorische geluid', zonder dat het consequenties voor ons leven heeft.