Bert Mulder schreef:waar lees jij in de Bijbel dat de prediking vooral 'bevindelijk' moet zijn?
Bert, ik las pas deze tekst waarin het m.i. over bevindelijk preken gaat:
1 Korinthe 2: 12 Doch wij hebben niet ontvangen den geest der wereld, maar den Geest, Die uit God is, opdat wij zouden weten de dingen, die ons van God geschonken zijn;
13 Dewelke wij ook spreken, niet met woorden, die de menselijke wijsheid leert, maar met woorden, die de Heilige Geest leert, geestelijke dingen met geestelijke samenvoegende.
En nog een bewijs is deze uit Handelingen 26 toen Paulus als dienaar des Woords gesteld werd: 16 Maar richt u op, en sta op uw voeten; want hiertoe ben Ik u verschenen, om u te stellen tot een dienaar en getuige der dingen, beide die gij gezien hebt en in welke Ik u nog zal verschijnen
Gods Woord is een woord ten leven. Doden zullen horen de stem van de Levende God!
En ach, leven en bevinden, dat is één. Zowel in het natuurlijke als in het geestelijke leven waarbij het geestelijke leven en het natuurlijke leven niet te scheiden zijn. Een mens heeft een lichaam, ziel en geest in onderscheid met de dieren.
Geestelijk leven doet net zo ervaren als natuurlijkleven buiten God. De natuurlijke mens verstaat niet de dingen die des Geestes Gods zijn, maar de ware vromen weten en ervaren het als realiteit en verstaan deze zaken ook uit de Schriften en de prediking daaruit.
Als Gods Woord recht wordt verklaard, dan is dat tot leven en om uit te leven, ja om nimmermeer te hongeren en te dorsten.
Dat is altijd bevindelijk. Hongeren en dorsten zijn geen zaken van het verstand, maar van het hart. En hoe kan een waar gelovige nou leven uit de Hand des Vaders in gemeenschap met de Zoon zonder dat ook als leven te ervaren?
Ja dat leven der genade, dat is wat Gods Woord als vrucht heeft onder de bediening van Gods Geest.
Bert Mulder schreef:waar lees jij in de Bijbel dat de prediking vooral 'bevindelijk' moet zijn?
Bert, ik las pas deze tekst waarin het m.i. over bevindelijk preken gaat:
1 Korinthe 2: 12 Doch wij hebben niet ontvangen den geest der wereld, maar den Geest, Die uit God is, opdat wij zouden weten de dingen, die ons van God geschonken zijn;
13 Dewelke wij ook spreken, niet met woorden, die de menselijke wijsheid leert, maar met woorden, die de Heilige Geest leert, geestelijke dingen met geestelijke samenvoegende.
En nog een bewijs is deze uit Handelingen 26 toen Paulus als dienaar des Woords gesteld werd: 16 Maar richt u op, en sta op uw voeten; want hiertoe ben Ik u verschenen, om u te stellen tot een dienaar en getuige der dingen, beide die gij gezien hebt en in welke Ik u nog zal verschijnen
Deze teksten wijzen er alleen op de wijsheid te gebruiken, en niet alleen in de prediking, die ons van God in Zijn Woord gegeven zijn...
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
Prediking dient niet in de eerste plaats bevindelijk te zijn. Het gaat erom dat het evangelie van Jezus Christus verkondigd wordt.
1 Kor 15: 1 Voorts, broeders, ik maak u bekend het Evangelie, dat ik u verkondigd heb, hetwelk gij ook aangenomen hebt, in hetwelk gij ook staat; 2 Door hetwelk gij ook zalig wordt, indien gij het behoudt op zodanige wijze, als ik het u verkondigd heb; tenzij dan dat gij tevergeefs geloofd hebt. 3 Want ik heb ulieden ten eerste overgegeven, hetgeen ik ook ontvangen heb, dat Christus gestorven is voor onze zonden, naar de Schriften; 4 En dat Hij is begraven, en dat Hij is opgewekt ten derden dage, naar de Schriften; 5 En dat Hij is van Céfas gezien, daarna van de twaalven.
Gal 1:6 Ik verwonder mij, dat gij zo haast wijkende van dengene, die u in de genade van Christus geroepen heeft, overgebracht wordt tot een ander Evangelie; 7 Daar er geen ander is; maar er zijn sommigen, die u ontroeren, en het Evangelie van Christus willen verkeren. 8 Doch al ware het ook, dat wij, of een engel uit den hemel u een Evangelie verkondigde, buiten hetgeen wij u verkondigd hebben, die zij vervloekt. 9 Gelijk wij te voren gezegd hebben, zo zeg ik ook nu wederom: Indien u iemand een Evangelie verkondigt, buiten hetgeen gij ontvangen hebt, die zij vervloekt.
Het is niet zo heel belangrijk wat er gepredikt wordt ten opzichte van de bevinding. De algemene bijbelse waarheid moet gepredikt worden. Dan komt de bevinding vanzelf wel. Die waarheid maakt zich niet zo druk om bevinding, die gaat veel meer om het concrete dagelijkse leven. Om de zonden en hoe daar mee om te gaan. Om het volbrachte werk van onze Heere. Om het werk van de Heilige Geest in onze heiligmaking, het wegvluchten van zonden en het zoeken van het doen van goede werken die al van voor de grondlegging der wereld voor ons bereid zijn.
Daartoe zijn de dingen gegeven, dat ze gebruikt worden; maar niet, opdat ze vergaard zouden worden - D. Bonhoeffer
Ach, zegt u het maar: Welke bevinding komt er dan?
Daar kunnen we heel veel dingen over zeggen. Maar uw vraag is er één van een heel andere orde dan de vraag over hoe bevindelijk de prediking dient te zijn.
Maar om dat toch maar te doen: Mijn bevinding is dat ik bevonden heb dat ik zonder Jezus kruiswerk verloren lig in mijn zonden, maar dat ik nu mag leven omdat Hij Gods toorn over die zonden gedragen heeft. Dat ik zie dat er uit mijzelf niets goeds voortkomt, dat ik als onheilig mens niet kan bestaan voor een heilige God. Dat ik die zonden niet alleen erken, dat doet de duivel ook, maar dat ik me erover verdriet, en dat ik ze ga haten. En dat ik dan aan de andere ook zie dat ik leef. Maar niet ik, maar Christus in mij. Dat Hij de dood voor mij gestorven is. Dat Hij voor mij opgestaan is, en dat ik met Hem opgestaan ben. Dat ik dan ook in mijn leven de vruchten daarvan zie. Dat is volgens mij de bevinding die gepredikt dient te worden.
Daartoe zijn de dingen gegeven, dat ze gebruikt worden; maar niet, opdat ze vergaard zouden worden - D. Bonhoeffer
Fjodor schreef:Prediking dient niet in de eerste plaats bevindelijk te zijn. Het gaat erom dat het evangelie van Jezus Christus verkondigd wordt.
1 Kor 15: 1 Voorts, broeders, ik maak u bekend het Evangelie, dat ik u verkondigd heb, hetwelk gij ook aangenomen hebt, in hetwelk gij ook staat; 2 Door hetwelk gij ook zalig wordt, indien gij het behoudt op zodanige wijze, als ik het u verkondigd heb; tenzij dan dat gij tevergeefs geloofd hebt. 3 Want ik heb ulieden ten eerste overgegeven, hetgeen ik ook ontvangen heb, dat Christus gestorven is voor onze zonden, naar de Schriften; 4 En dat Hij is begraven, en dat Hij is opgewekt ten derden dage, naar de Schriften; 5 En dat Hij is van Céfas gezien, daarna van de twaalven.
Gal 1:6 Ik verwonder mij, dat gij zo haast wijkende van dengene, die u in de genade van Christus geroepen heeft, overgebracht wordt tot een ander Evangelie; 7 Daar er geen ander is; maar er zijn sommigen, die u ontroeren, en het Evangelie van Christus willen verkeren. 8 Doch al ware het ook, dat wij, of een engel uit den hemel u een Evangelie verkondigde, buiten hetgeen wij u verkondigd hebben, die zij vervloekt. 9 Gelijk wij te voren gezegd hebben, zo zeg ik ook nu wederom: Indien u iemand een Evangelie verkondigt, buiten hetgeen gij ontvangen hebt, die zij vervloekt.
Het is niet zo heel belangrijk wat er gepredikt wordt ten opzichte van de bevinding. De algemene bijbelse waarheid moet gepredikt worden. Dan komt de bevinding vanzelf wel. Die waarheid maakt zich niet zo druk om bevinding, die gaat veel meer om het concrete dagelijkse leven. Om de zonden en hoe daar mee om te gaan. Om het volbrachte werk van onze Heere. Om het werk van de Heilige Geest in onze heiligmaking, het wegvluchten van zonden en het zoeken van het doen van goede werken die al van voor de grondlegging der wereld voor ons bereid zijn.
precies, mijn vriend.
De bevinding vloeit uit de ware prediking van Gods Woord, op de Bijbel geschoeid. Niet andersom.
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
Ach, zegt u het maar: Welke bevinding komt er dan?
Daar kunnen we heel veel dingen over zeggen. Maar uw vraag is er één van een heel andere orde dan de vraag over hoe bevindelijk de prediking dient te zijn.
Maar om dat toch maar te doen: Mijn bevinding is dat ik bevonden heb dat ik zonder Jezus kruiswerk verloren lig in mijn zonden, maar dat ik nu mag leven omdat Hij Gods toorn over die zonden gedragen heeft. Dat ik zie dat er uit mijzelf niets goeds voortkomt, dat ik als onheilig mens niet kan bestaan voor een heilige God. Dat ik die zonden niet alleen erken, dat doet de duivel ook, maar dat ik me erover verdriet, en dat ik ze ga haten. En dat ik dan aan de andere ook zie dat ik leef. Maar niet ik, maar Christus in mij. Dat Hij de dood voor mij gestorven is. Dat Hij voor mij opgestaan is, en dat ik met Hem opgestaan ben. Dat ik dan ook in mijn leven de vruchten daarvan zie. Dat is volgens mij de bevinding die gepredikt dient te worden.
Denk toch dat je meent te zeggen, dat dit geleeft, bevonden moet worden door de christen. Maar dat te prediken, is gewoon de Bijbelse waarheden te prediken.
Gods Woord, als die in 3 zinnen op te sommen zou zijn, zou zijn als volgende:
Hoe ellendig ik ben buiten Christus, en totaal dood in mijn zonden.
Ga tot Christus, en zie alleen op Hem
Brengt nu werken voort, uit dankbaarheid, niet om iets te verdienen.
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
Fjodor schreef:Dat is volgens mij de bevinding die gepredikt dient te worden.
Wat is dan "niet op de eerste plaats"?
Oké, dat is dubbelzinnig gesproken.
Maar wat ik bedoel te zeggen is dat het in de prediking niet om mijn individuele ervaring moet gaan, niet om hoe ik dat dan kan weten, waardoor ik dat geloof, wanneer dat gebeurd is, hoe dat gebeurd is enz. maar om de bijbelse waarheid van het evangelie van Jezus Christus.
Daartoe zijn de dingen gegeven, dat ze gebruikt worden; maar niet, opdat ze vergaard zouden worden - D. Bonhoeffer
Fjodor schreef:Dat is volgens mij de bevinding die gepredikt dient te worden.
Wat is dan "niet op de eerste plaats"?
Oké, dat is dubbelzinnig gesproken.
Maar wat ik bedoel te zeggen is dat het in de prediking niet om mijn individuele ervaring moet gaan, niet om hoe ik dat dan kan weten, waardoor ik dat geloof, wanneer dat gebeurd is, hoe dat gebeurd is enz. maar om de bijbelse waarheid van het evangelie van Jezus Christus.
En ach, hoe weet een zuchtende zondaar dat hij zich niet op een dwaalweg bevindt en met zijn eigen gevoelens, emoties en gestaltes aan het bouwen is? Wat maakt het onderscheid tussen een verstandelijk conclusiegeloof en een doorleefd geloof geschonken door God Zelf? Daar moet een mens het toch mee doen, wil het wel zijn? Een eigengewrocht geloof zoals de dwaze maagden hadden, o, wie is daar niet bang voor? Hoe komt het onderscheid openbaar anders door een getuigenis des Heilige Geestes in het hart en dient die bevinding niet vanuit de Schrift verklaard te worden tot vertroosting van de bekommerde zielen die het waarlijk om Christus te doen is?
Fjodor schreef:Dat is volgens mij de bevinding die gepredikt dient te worden.
Wat is dan "niet op de eerste plaats"?
Oké, dat is dubbelzinnig gesproken.
Maar wat ik bedoel te zeggen is dat het in de prediking niet om mijn individuele ervaring moet gaan, niet om hoe ik dat dan kan weten, waardoor ik dat geloof, wanneer dat gebeurd is, hoe dat gebeurd is enz. maar om de bijbelse waarheid van het evangelie van Jezus Christus.
En ach, hoe weet een zuchtende zondaar dat hij zich niet op een dwaalweg bevindt en met zijn eigen gevoelens, emoties en gestaltes aan het bouwen is? Wat maakt het onderscheid tussen een verstandelijk conclusiegeloof en een doorleefd geloof geschonken door God Zelf? Daar moet een mens het toch mee doen, wil het wel zijn? Een eigengewrocht geloof zoals de dwaze maagden hadden, o, wie is daar niet bang voor? Hoe komt het onderscheid openbaar anders door een getuigenis des Heilige Geestes in het hart en dient die bevinding niet vanuit de Schrift verklaard te worden tot vertroosting van de bekommerde zielen die het waarlijk om Christus te doen is?
Ik hoop dat ik u goed begrijp, maar ik denk dat ik het er niet helemaal mee eens ben. Het lijkt me heel gevaarlijk als we het getuigenis van de Heilige Geest in het hart van een mens vanuit de Schrift gaan verklaren. Hoe verschillend kan dat getuigenis wel niet zijn? Sommigen staan op punt a, anderen op punt b. En ik weet wel dat a misschien wel zaligmakend is, en b niet, maar moeten wij, mensenkinderen, dat gaan doorwroeten? Is dat bijbels? Wat met het geloof van een kind die niet wedergeboren is? Of met een volwassene die nog maar op het punt is van het geloof van een kind? Of met iemand die zich ellendig weet, de verlossing dankbaar aanneemt, maar nog geen vrucht ziet (denkt te zien). Moeten we dat, en meer, allemaal in de prediking gaan uitfilteren? Bedoelt u dat? Laten we het toch bij de waarheid houden in de prediking, mensen oproepen dat te geloven, en dan de Heilige Geest het werk laten doen.
En als het onderscheid tussen een waarachtig geloof en een eigengewrocht geloof dan toch op de preekstoel gemaakt dient te worden dan is het meest bijbelse onderscheid volgens mij eerder of iemand vruchten/werken voortbrengt dan of iemand een getuigenis van de Heilige Geest in het hart kent (Denken niet vele ongelovigen dat te hebben?). Het is veel bijbelser om een waar geloof aan de hand van werken te beoordelen dan aan de hand van het getuigenis van de Heilige Geest aan het hart... Denk aan Jacobus, hoe Jezus de Farizeeën te woord staat, de nadruk op het 'maar gij geheel anders' in de brieven van Paulus.
Daartoe zijn de dingen gegeven, dat ze gebruikt worden; maar niet, opdat ze vergaard zouden worden - D. Bonhoeffer
Fjodor schreef:Prediking dient niet in de eerste plaats bevindelijk te zijn. Het gaat erom dat het evangelie van Jezus Christus verkondigd wordt.
1 Kor 15: 1 Voorts, broeders, ik maak u bekend het Evangelie, dat ik u verkondigd heb, hetwelk gij ook aangenomen hebt, in hetwelk gij ook staat; 2 Door hetwelk gij ook zalig wordt, indien gij het behoudt op zodanige wijze, als ik het u verkondigd heb; tenzij dan dat gij tevergeefs geloofd hebt. 3 Want ik heb ulieden ten eerste overgegeven, hetgeen ik ook ontvangen heb, dat Christus gestorven is voor onze zonden, naar de Schriften; 4 En dat Hij is begraven, en dat Hij is opgewekt ten derden dage, naar de Schriften; 5 En dat Hij is van Céfas gezien, daarna van de twaalven.
Gal 1:6 Ik verwonder mij, dat gij zo haast wijkende van dengene, die u in de genade van Christus geroepen heeft, overgebracht wordt tot een ander Evangelie; 7 Daar er geen ander is; maar er zijn sommigen, die u ontroeren, en het Evangelie van Christus willen verkeren. 8 Doch al ware het ook, dat wij, of een engel uit den hemel u een Evangelie verkondigde, buiten hetgeen wij u verkondigd hebben, die zij vervloekt. 9 Gelijk wij te voren gezegd hebben, zo zeg ik ook nu wederom: Indien u iemand een Evangelie verkondigt, buiten hetgeen gij ontvangen hebt, die zij vervloekt.
Het is niet zo heel belangrijk wat er gepredikt wordt ten opzichte van de bevinding. De algemene bijbelse waarheid moet gepredikt worden. Dan komt de bevinding vanzelf wel. Die waarheid maakt zich niet zo druk om bevinding, die gaat veel meer om het concrete dagelijkse leven. Om de zonden en hoe daar mee om te gaan. Om het volbrachte werk van onze Heere. Om het werk van de Heilige Geest in onze heiligmaking, het wegvluchten van zonden en het zoeken van het doen van goede werken die al van voor de grondlegging der wereld voor ons bereid zijn.
precies, mijn vriend.
De bevinding vloeit uit de ware prediking van Gods Woord, op de Bijbel geschoeid. Niet andersom.
Fjodor schreef:Prediking dient niet in de eerste plaats bevindelijk te zijn. Het gaat erom dat het evangelie van Jezus Christus verkondigd wordt.
1 Kor 15: 1 Voorts, broeders, ik maak u bekend het Evangelie, dat ik u verkondigd heb, hetwelk gij ook aangenomen hebt, in hetwelk gij ook staat; 2 Door hetwelk gij ook zalig wordt, indien gij het behoudt op zodanige wijze, als ik het u verkondigd heb; tenzij dan dat gij tevergeefs geloofd hebt. 3 Want ik heb ulieden ten eerste overgegeven, hetgeen ik ook ontvangen heb, dat Christus gestorven is voor onze zonden, naar de Schriften; 4 En dat Hij is begraven, en dat Hij is opgewekt ten derden dage, naar de Schriften; 5 En dat Hij is van Céfas gezien, daarna van de twaalven.
Gal 1:6 Ik verwonder mij, dat gij zo haast wijkende van dengene, die u in de genade van Christus geroepen heeft, overgebracht wordt tot een ander Evangelie; 7 Daar er geen ander is; maar er zijn sommigen, die u ontroeren, en het Evangelie van Christus willen verkeren. 8 Doch al ware het ook, dat wij, of een engel uit den hemel u een Evangelie verkondigde, buiten hetgeen wij u verkondigd hebben, die zij vervloekt. 9 Gelijk wij te voren gezegd hebben, zo zeg ik ook nu wederom: Indien u iemand een Evangelie verkondigt, buiten hetgeen gij ontvangen hebt, die zij vervloekt.
Het is niet zo heel belangrijk wat er gepredikt wordt ten opzichte van de bevinding. De algemene bijbelse waarheid moet gepredikt worden. Dan komt de bevinding vanzelf wel. Die waarheid maakt zich niet zo druk om bevinding, die gaat veel meer om het concrete dagelijkse leven. Om de zonden en hoe daar mee om te gaan. Om het volbrachte werk van onze Heere. Om het werk van de Heilige Geest in onze heiligmaking, het wegvluchten van zonden en het zoeken van het doen van goede werken die al van voor de grondlegging der wereld voor ons bereid zijn.
precies, mijn vriend.
De bevinding vloeit uit de ware prediking van Gods Woord, op de Bijbel geschoeid. Niet andersom.
Mee eens!
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
