memento schreef:

henriët schreef:

Gajus schreef:........en wat te denken als er tussen God en Zijn kind veel tussenligt. Moet Gods kind (die zich dan misschien op dat moment wel waarneemt als een een duivelskind!) dan aangaan?

Nee, dan moet hij zich direct bekeren en om vergeving vragen.

eigenlijk als een kind van God zich waarneemt als duivelskind doet dat kind Zijn Koning te kort, en zal idd vergeving moeten vragen en zich tot Zijn Vader wenden.

Precies. En wie tot Hem komt, zal Hij geensinds uitwerpen. JUIST als het donker, doods en vol twijfel is, moeten we die middelen niet verachten maar getrouw waarnemen. Want dát is de manier waarop God werkt. Zoals Bert ook mooi zei hierboven...

Een kind van God moet dit en een kind van God moet dat................
Verliezen we niet uit het oog dat het Gods Geest is die Zijn eigen kinderen leidt. (Die door de Geest geleid worden die zijn kinderen Gods)
Natuurlijk is er een eis van God, maar laten we op deze manier de balans niet te veel doorslaan naar het geloofsactivisme direct vanuit de mens zelf.
In dodigheid en duisternis is het dan niet het beste advies: Smeek God om verlichting en leiding van Zijn Geest. Och schonk Gij mij de hulp van Uwe Geest! (Heere ik ben een en al duisterheid zonde en ongerechtigheid, er kan niets goeds vanuit mijzelf voortkomen, Leid mij in het spoor der gerechtigheid om Uws naams wil!, Wilt u over komen, besturen en bewaren).

Oude Paden schreef:

memento schreef:

henriët schreef:

Gajus schreef:........en wat te denken als er tussen God en Zijn kind veel tussenligt. Moet Gods kind (die zich dan misschien op dat moment wel waarneemt als een een duivelskind!) dan aangaan?

Nee, dan moet hij zich direct bekeren en om vergeving vragen.

eigenlijk als een kind van God zich waarneemt als duivelskind doet dat kind Zijn Koning te kort, en zal idd vergeving moeten vragen en zich tot Zijn Vader wenden.

Precies. En wie tot Hem komt, zal Hij geensinds uitwerpen. JUIST als het donker, doods en vol twijfel is, moeten we die middelen niet verachten maar getrouw waarnemen. Want dát is de manier waarop God werkt. Zoals Bert ook mooi zei hierboven...

Een kind van God moet dit en een kind van God moet dat................
Verliezen we niet uit het oog dat het Gods Geest is die Zijn eigen kinderen leidt. (Die door de Geest geleid worden die zijn kinderen Gods)
Natuurlijk is er een eis van God, maar laten we op deze manier de balans niet te veel doorslaan naar het geloofsactivisme direct vanuit de mens zelf.
In dodigheid en duisternis is het dan niet het beste advies: Smeek God om verlichting en leiding van Zijn Geest. Och schonk Gij mij de hulp van Uwe Geest! (Heere ik ben een en al duisterheid zonde en ongerechtigheid, er kan niets goeds vanuit mijzelf voortkomen, Leid mij in het spoor der gerechtigheid om Uws naams wil!, Wilt u over komen, besturen en bewaren).

God leidt Zijn kinderen door de middelen die Hij uitkiest. En die middelen zijn woord en sacrament. En wie is de mens, om het beter te weten dan God, door de middelen die Hij uitkiest te verachten? Oh, stop toch eens het ingaan tegen Gods uitdrukkelijke wil goed te praten! God is heilig, en duldt geen tegenspraak! Doe wat Hij zegt, eer Hij zich tegen u vertoornd!

Of hadden onze gereformeerde vaderen het fout?

PS> Je waarschuwt tegen het woordje moeten. Terecht. Van de duivel moet Gods kind blijven zitten, en zijn roepende Meester verloochenen. Van God mag hij komen. Tot eer van Zijn naam, en tot profijt van zijn ziel.
PS2> In dit geval kan er maar één gelijk hebben. Of God, die zegt dat Hij werken wil door de middelen. Of het kind van God, wat meent dat het gebruik van de middelen niet het beste is. Wie van de 2 heeft gelijk?

Nee Memento! Je bent verbitterd! en zegt dingen die ik niet zeg. Ik praat niet goed dat wij tegen Gods wil ingaan!

Hier protesteer ik tegen: (jij zegt: Doe wat Hij zegt.)

Je neemt in heel je postings geen notie van het schuldig onvermogen van de mens en dwingt op een menselijke wijze de plicht op. Onze gereformeerde vaderen spraken zeker niet zo.

Zij predikten plicht en eis! Maar ook onmacht en vijandschap! Ook waarschuwden ze voor een toeeigening zonder dat de Geest het gewerkt heeft, ook hamerden ze op nauw dagelijks zelfonderzoek.
Jouw posting is m.i. te kort door de bocht!

Over moeten gesproken
En gij zult den Heere, uw God, liefhebben uit geheel uw hart, en uit geheel uw ziel, en uit geheel uw verstand, en uit geheel uw kracht. Dit is het eerste gebod.

Oude Paden schreef:Nee Memento! Je bent verbitterd! en zegt dingen die ik niet zeg. Ik praat niet goed dat wij tegen Gods wil ingaan!

Hier protesteer ik tegen: (jij zegt: Doe wat Hij zegt.)

Je neemt in heel je postings geen notie van het schuldig onvermogen van de mens en dwingt op een menselijke wijze de plicht op. Onze gereformeerde vaderen spraken zeker niet zo.

Zij predikten plicht en eis! Maar ook onmacht en vijandschap! Ook waarschuwden ze voor een toeeigening zonder dat de Geest het gewerkt heeft, ook hamerden ze op nauw dagelijks zelfonderzoek.
Jouw posting is m.i. te kort door de bocht!

Neem niet in de eerste plaats gereformeerde vaderen , maar neem Gods woord zelf.

Gajus schreef:

Oude Paden schreef:Nee Memento! Je bent verbitterd! en zegt dingen die ik niet zeg. Ik praat niet goed dat wij tegen Gods wil ingaan!

Hier protesteer ik tegen: (jij zegt: Doe wat Hij zegt.)

Je neemt in heel je postings geen notie van het schuldig onvermogen van de mens en dwingt op een menselijke wijze de plicht op. Onze gereformeerde vaderen spraken zeker niet zo.

Zij predikten plicht en eis! Maar ook onmacht en vijandschap! Ook waarschuwden ze voor een toeeigening zonder dat de Geest het gewerkt heeft, ook hamerden ze op nauw dagelijks zelfonderzoek.
Jouw posting is m.i. te kort door de bocht!

Neem niet in de eerste plaats gereformeerde vaderen , maar neem Gods woord zelf.

Gajus: Ik reageer op memento die verwijst naar de vaderen.

Oude Paden schreef:Nee Memento! Je bent verbitterd! en zegt dingen die ik niet zeg. Ik praat niet goed dat wij tegen Gods wil ingaan!

Hier protesteer ik tegen: (jij zegt: Doe wat Hij zegt.)

Je neemt in heel je postings geen notie van het schuldig onvermogen van de mens en dwingt op een menselijke wijze de plicht op. Onze gereformeerde vaderen spraken zeker niet zo.

Zij predikten plicht en eis! Maar ook onmacht en vijandschap! Ook waarschuwden ze voor een toeeigening zonder dat de Geest het gewerkt heeft, ook hamerden ze op nauw dagelijks zelfonderzoek.
Jouw posting is m.i. te kort door de bocht!

Broeder, ik ben niet verbitterd. Maar ik waarschuw tegen een gruwelijke dwaling, namelijk dat wij kinderen Gods hoger hebben staan dan het bevel Gods.

Het gaat niet om zomaar iets. Maar het gaat om openlijke en moedwillig verzet tegen hetgeen God duidelijk gebied. Doet dat tot Mijn gedachtenis.

Daarnaast: Niet komen tot het Heilig Avondmaal, heeft niets met onmacht te maken. Maar met onwil. Iedereen kan naar de tafel lopen, of zich daar in een rolstoel heen laten rijden. En God belooft, dat Hij door dié weg, zijn hulpeloze kind zal geven wat hij nodig heeft. Ja, door dié weg wil God zijn geloof versterken. En wie ongehoorzaam is, moet niet gek opkijken als God hem de zegen (die Hij wil geven door de door Hem ingestelde middelen) onthoudt. Ik zeg dit, van degenen die van genade mogen weten, niet van de ongelovigen.

Nee, ik kan maar één geldige grond van twijfel verzinnen, en dat is twijfel aan de eigen eeuwige staat. Een twijfel, die voortkomt uit het besef dat God nooit tot zijn ziel gesproken heeft. Maar, wie daaraan twijfelt, hoort ook niet in de ouderlingenbank thuis. Want hoe kan hij de kudde weiden, als hij zelf de herder (mogelijk) niet kent?

Ik wil iedereen van harte oproepen: Doe wat God u gebiedt, en Hij zal u zegenen! God leidt zijn volk verschillend, dat is waar, maar God leidt zijn volk nooit tegen zijn eigen woord in. Zo gij Zijn stem dan heden hoort, verhard u niet, maar laat u leiden. De middelen die God uitkiest, hoe tegen ons vlees en denken in, zijn altijd de beste. Wie zich tegen die middelen verzet, kan dat alleen maar tot schade van zijn ziel doen...

memento schreef:

Oude Paden schreef:Nee Memento! Je bent verbitterd! en zegt dingen die ik niet zeg. Ik praat niet goed dat wij tegen Gods wil ingaan!

Hier protesteer ik tegen: (jij zegt: Doe wat Hij zegt.)

Je neemt in heel je postings geen notie van het schuldig onvermogen van de mens en dwingt op een menselijke wijze de plicht op. Onze gereformeerde vaderen spraken zeker niet zo.

Zij predikten plicht en eis! Maar ook onmacht en vijandschap! Ook waarschuwden ze voor een toeeigening zonder dat de Geest het gewerkt heeft, ook hamerden ze op nauw dagelijks zelfonderzoek.
Jouw posting is m.i. te kort door de bocht!

Broeder, ik ben niet verbitterd. Maar ik waarschuw tegen een gruwelijke dwaling, namelijk dat wij kinderen Gods hoger hebben staan dan het bevel Gods.

Het gaat niet om zomaar iets. Maar het gaat om openlijke en moedwillig verzet tegen hetgeen God duidelijk gebied. Doet dat tot Mijn gedachtenis.

Daarnaast: Niet komen tot het Heilig Avondmaal, heeft niets met onmacht te maken. Maar met onwil. Iedereen kan naar de tafel lopen, of zich daar in een rolstoel heen laten rijden. En God belooft, dat Hij door dié weg, zijn hulpeloze kind zal geven wat hij nodig heeft. Ja, door dié weg wil God zijn geloof versterken. En wie ongehoorzaam is, moet niet gek opkijken als God hem de zegen (die Hij wil geven door de door Hem ingestelde middelen) onthoudt. Ik zeg dit, van degenen die van genade mogen weten, niet van de ongelovigen.

Nee, ik kan maar één geldige grond van twijfel verzinnen, en dat is twijfel aan de eigen eeuwige staat. Een twijfel, die voortkomt uit het besef dat God nooit tot zijn ziel gesproken heeft. Maar, wie daaraan twijfelt, hoort ook niet in de ouderlingenbank thuis. Want hoe kan hij de kudde weiden, als hij zelf de herder (mogelijk) niet kent?

Je bent duidelijk memento!

Ik blijf erbij dat onze vaderen zo niet hebben gesproken over deze "Avondmaalsdwang".
Je toon is in ieder geval duidelijk een andere.

Oude Paden schreef:

memento schreef:

Oude Paden schreef:Nee Memento! Je bent verbitterd! en zegt dingen die ik niet zeg. Ik praat niet goed dat wij tegen Gods wil ingaan!

Hier protesteer ik tegen: (jij zegt: Doe wat Hij zegt.)

Je neemt in heel je postings geen notie van het schuldig onvermogen van de mens en dwingt op een menselijke wijze de plicht op. Onze gereformeerde vaderen spraken zeker niet zo.

Zij predikten plicht en eis! Maar ook onmacht en vijandschap! Ook waarschuwden ze voor een toeeigening zonder dat de Geest het gewerkt heeft, ook hamerden ze op nauw dagelijks zelfonderzoek.
Jouw posting is m.i. te kort door de bocht!

Broeder, ik ben niet verbitterd. Maar ik waarschuw tegen een gruwelijke dwaling, namelijk dat wij kinderen Gods hoger hebben staan dan het bevel Gods.

Het gaat niet om zomaar iets. Maar het gaat om openlijke en moedwillig verzet tegen hetgeen God duidelijk gebied. Doet dat tot Mijn gedachtenis.

Daarnaast: Niet komen tot het Heilig Avondmaal, heeft niets met onmacht te maken. Maar met onwil. Iedereen kan naar de tafel lopen, of zich daar in een rolstoel heen laten rijden. En God belooft, dat Hij door dié weg, zijn hulpeloze kind zal geven wat hij nodig heeft. Ja, door dié weg wil God zijn geloof versterken. En wie ongehoorzaam is, moet niet gek opkijken als God hem de zegen (die Hij wil geven door de door Hem ingestelde middelen) onthoudt. Ik zeg dit, van degenen die van genade mogen weten, niet van de ongelovigen.

Nee, ik kan maar één geldige grond van twijfel verzinnen, en dat is twijfel aan de eigen eeuwige staat. Een twijfel, die voortkomt uit het besef dat God nooit tot zijn ziel gesproken heeft. Maar, wie daaraan twijfelt, hoort ook niet in de ouderlingenbank thuis. Want hoe kan hij de kudde weiden, als hij zelf de herder (mogelijk) niet kent?

Je bent duidelijk memento!

Ik blijf erbij dat onze vaderen zo niet hebben gesproken over deze "Avondmaalsdwang".
Je toon is in ieder geval duidelijk een andere.

Sommige vaderen zette hun belijdende leden onder censuur, indien zij weigerde aan te gaan. En anders kreeg je minstends een vermanend huisbezoek.

Onze gereformeerde vaderen gingen dus een flinke stap verder, dan dat ik voorsta. Ik pleit alleen vermaning door het gepredikte woord, en broederlijke vermaning onderling.

PS> Is het dwang, als de dokter een patiënt een medicijn toedient, waarvan hij beter wordt, ook al verzet de patiënt zich daar tegen? Zo dient een gereformeerde kerkenraad haar leden te manen om de middelen, die God ons goedgunstig geeft, niet te verachten, maar deze getrouwelijk waar te nemen. Hun ziel tot heil. Dat verwachten we toch ook, als iemand de diensten van het Woord nalaat te bezoeken? Nee, alleen in het gaan van de wegen die God ons wijst, kunnen en mogen wij zegen verwachten. Alles wat wij anders doen, is verzet tegen de heilige en almachtige God, en leidt niet tot zegen! Het is onpastoraal, zowel richting betreffend lid, alswel tegenover de leden voor wie die persoon als voorbeeld geldt, om hem in deze wederspannige weg voort te laten gaan.

Maar, Oude Paden, als jij een weg weet die méér naar de Schrift is, dan hoor ik dat graag van je. Maar ik ken geen teksten uit de Schrift, die het goedvinden dat de mens eigengekozen wegen gaat, en de middelen van God gegeven veracht.

PS2> Ik proef, OP, bij jou een beetje: "als een kind van God iets doet, dan moet dat wel goed zijn". Maar is dat Bijbels? Toen David een tempel wilde bouwen voor God, overlegde hij met Natan, en die vond het ook een goed idee. Twee kinderen God die meenden dat iets goed was. En toch was het niet Gods wil. Gods kinderen kunnen er gruwelijk naast zitten. Daarom moeten we, ook bij Gods kinderen, alles wat ze zeggen en doen toetsen aan de Schrift. We mogen en moeten best respect hebben voor kinderen Gods, maar indien zij tégen Gods woord ingaan, dan moeten en mogen wij hen daar niet in steunen.

Maar, Oude Paden, als jij een weg weet die méér naar de Schrift is, dan hoor ik dat graag van je. Maar ik ken geen teksten uit de Schrift, die het goedvinden dat de mens eigengekozen wegen gaat, en de middelen van God gegeven veracht.

Je haalt me de woorden uit de mond. ;-)

Het is beter van de kruimels die van de tafel vallen te leven dan het brood te stelen. Desalniettemin zie ik hier weer de bekende discussie oplaaien van het eenzijdig Godswerk en aan de andere kant 's mensen verantwoordelijkheid. Als we deze zaken nou niet eens met ons verstand tegen elkaar zouden uitspelen, zou er misschien toch enig begrip zijn voor die ambtsdrager die geen vrijmoedigheid heeft om aan te gaan (en wat hij zelf misschien zelfs ook wel als ernstige zonde ervaart)

raka schreef:Het is beter van de kruimels die van de tafel vallen te leven dan het brood te stelen. Desalniettemin zie ik hier weer de bekende discussie oplaaien van het eenzijdig Godswerk en aan de andere kant 's mensen verantwoordelijkheid. Als we deze zaken nou niet eens met ons verstand tegen elkaar zouden uitspelen, zou er misschien toch enig begrip zijn voor die ambtsdrager die geen vrijmoedigheid heeft om aan te gaan (en wat hij zelf misschien zelfs ook wel als ernstige zonde ervaart)

Waar lezen we in de Schrift, dat we begrip moeten hebben voor mensen die tégen Gods geboden ingaan?

Wie is de mens, dat hij meent het beter te weten dan de Alwijze God?

memento schreef:

raka schreef:Het is beter van de kruimels die van de tafel vallen te leven dan het brood te stelen. Desalniettemin zie ik hier weer de bekende discussie oplaaien van het eenzijdig Godswerk en aan de andere kant 's mensen verantwoordelijkheid. Als we deze zaken nou niet eens met ons verstand tegen elkaar zouden uitspelen, zou er misschien toch enig begrip zijn voor die ambtsdrager die geen vrijmoedigheid heeft om aan te gaan (en wat hij zelf misschien zelfs ook wel als ernstige zonde ervaart)

Waar lezen we in de Schrift, dat we begrip moeten hebben voor mensen die tégen Gods geboden ingaan?

Waar lees ik in de schrift dat deze ambtsdrager (waarvan jij en ik het waarom niet weet) tegen Gods gebod ingaat

raka schreef:

memento schreef:

raka schreef:Het is beter van de kruimels die van de tafel vallen te leven dan het brood te stelen. Desalniettemin zie ik hier weer de bekende discussie oplaaien van het eenzijdig Godswerk en aan de andere kant 's mensen verantwoordelijkheid. Als we deze zaken nou niet eens met ons verstand tegen elkaar zouden uitspelen, zou er misschien toch enig begrip zijn voor die ambtsdrager die geen vrijmoedigheid heeft om aan te gaan (en wat hij zelf misschien zelfs ook wel als ernstige zonde ervaart)

Waar lezen we in de Schrift, dat we begrip moeten hebben voor mensen die tégen Gods geboden ingaan?

Waar lees ik in de schrift dat deze ambtsdrager (waarvan jij en ik het waarom niet weet) tegen Gods gebod ingaat

Ik ken geen teksten uit de Schrift, die het goedvinden dat de mens eigengekozen wegen gaat, en de middelen van God gegeven veracht (lees het formulier voor de bediening van het HA maar, wat ronduit Schriftuurlijk is, om te zien dat het middelen van God geven zijn). Jij wel?

Sommige kinderen Gods hebben een klein geloof. En dan wil de duivel ze nog wel eens van alles wijsmaken, zoals dat ze te zondig zijn, te slecht, te ongehoorzaam, te dor, te doods, etc. En dat ze daarom maar niet aan moeten gaan. Terwijl God zegt: Kom aan Mijn tafel, lief kind, dan zal ik de dorre woestijn in jou tot een bloeiende roos maken, dan zal ik jou afdwalingen genezen, jou kleine geloof versterken, jouw slechtheid en zonden vergeven. Noem je het liefdevol, om mensen naar die eerste stem te laten luisteren?

Waar lees ik in de schrift dat deze ambtsdrager (waarvan jij en ik het waarom niet weet) tegen Gods gebod ingaat

De liefde tot zijn God is in ieder geval niet groot genoeg om het gebod van de Heere Jezus op te volgen: Doe dat tot Mijn gedachtenis!