.

[refo]

Want laten we wel wezen , velen bedriegen zich door dat "gewoon" geloven ..

En velen bedriegen zich, door "gewoon niet" te geloven. En dat zijn er in onze kringen véél meer, dan hen die op valse gronden "gewoon geloven".

Waarom is het zo moeilijk om de eis van geloof en bekering, en de menselijke onmogelijkheid uit eigen kracht daartoe, naast elkaar te laten staan. Het feit dat wij niet kunnen, doet niets af van de liefelijke nodigingen van God. Onze onmacht doet niets af aan de opdracht tot geloof en bekering, die God ons geeft. Ja, wat is erger dan God negeren, en Zijn woorden links laten liggen, met als slap excuus: "het moet je gegeven worden"? Wie zo Gods woorden verdraait: Gods toorn is op hem! God, die zegt alles tot ons heil te willen doen, voor een leugenaar uitmaken, is één der grofste zonden!*

Verhard u niet, maar laat u leiden. Een kerkmens gaat verloren omdat hij niet gewild heeft, niet omdat hij niet gekund heeft...

--------------------------------------
* Ik zeg dit, terwijl ik weet dat velen van Gods kinderen ook, in hun bevinding, deze fout maken. Zij klagen dan over hun onmacht, terwijl ze nog moeten leren dat de wortel van het kwaad nog veel dieper zit, namelijk in hun onwil. Er moet geleerd worden, dat de doorbraak in het geestelijke leven niet achterblijft omdat God niet wil, maar omdat ze zelf in hun onwil die doorbraak tegenhouden. Voorwaar een pijnlijke les, voor een bevindelijk mens. Maar hoe meer dit geleerd wordt, hoe meer ruimte er komt voor Christus en Zijn genade. Hoe leger het vat, des te meer van Christus olie past erin...

Memento, natuurlijk ben ik het hierin met je eens, en dat weet je.
Alleen als ik een reactie schrijf, op een posting van iemand die stelselmatig de 3FvE ter discussie meent te moeten stellen, en Arminius als gereformeerd theoloog wegzet, dan moet je een reactie als de mijne, in dat licht bezien.

En als God geloof schenkt is het onmogelijk om niet te geloven, maar als wij op ons zelf zien dan is het beoefenen van het geloof zon onmogelijk iets. Natuurlijk blijft die heilige paradox zoals jij noemt staan , maar wel met twee woorden spreken. Dat mis ik helaas in sommige postings.

En idd in onze kringen wordt de verantwoordelijkheid ondergewaardeerd, maar kijk eens naar de kerk in haar geheel, er is veel geloof, wat niet met de vruchten gepaard gaat, en wat meer lijkt op een opgedrongen gevoelsgeloof waar de keuze van de autonome mens centraal staat.

En dat is jouw argument om maar niet te geloven in God? Het met 'twee woorden' spreken is een menselijke inzetting om andere mensen van God vandaan te houden. Mogelijk onbedoeld, maar het is wel de uitwerking.

[freek]

Het is nog maar de vraag of de apostelen met twee woorden spraken, toen ze het evangelie brachten aan ongelovigen. De bekeringsverslagen zijn zeer summier, maar wat ik ervan lees is dat er maar één zaak centraal stond: bekering en geloof zonder de toevoeging: "Dat kunnen we niet in eigen kracht". Tussen haakjes: dat wisten ze overigens heel goed, want ze waren niet voor niets in Naam en de kracht van een Ander uitgezonden om te prediken.
Maar het "alle roem is uitgesloten" werd pas onderwezen in de apostolische brieven. Zodat niemand zou denken dat er nog iets van henzelf bij was, en dat niemand boven een ander kon gaan staan.
Aangezien wij onze gemeenten voornamelijk als vergadering van ongelovigen zien, lijkt mij deze bijbelse volgorde waardevol om in het oog te houden bij het leiden van mensen tot de Heere.

[memento]

Het is nog maar de vraag of de apostelen met twee woorden spraken, toen ze het evangelie brachten aan ongelovigen. De bekeringsverslagen zijn zeer summier, maar wat ik ervan lees is dat er maar één zaak centraal stond: bekering en geloof zonder de toevoeging: "Dat kunnen we niet in eigen kracht". Tussen haakjes: dat wisten ze overigens heel goed, want ze waren niet voor niets in Naam en de kracht van een Ander uitgezonden om te prediken.
Maar het "alle roem is uitgesloten" werd pas onderwezen in de apostolische brieven. Zodat niemand zou denken dat er nog iets van henzelf bij was, en dat niemand boven een ander kon gaan staan.
Aangezien wij onze gemeenten voornamelijk als vergadering van ongelovigen zien, lijkt mij deze bijbelse volgorde waardevol om in het oog te houden bij het leiden van mensen tot de Heere.

Dit is onjuist. Zelfs in de voor-apostolische prediking, namelijk Jezus zelf, sprak al: "Niemand kan tot Mij komen, tenzij de Vader hem trekke" ([bijbel]Joh 6:44[/bijbel], [bijbel]Joh 6:65[/bijbel]). En ook Jezus gesprek met Nicodemus, waarin Hij wist op de noodzaak tot wedergeboorte: [bijbel]Joh 3:1-21[/bijbel] (let op, dat dit gedeelte gaat over Jezus' openbare prediking, niet (alleen) over het gesprek met Nicodemus, let daarbij op bv. vers 7, meervoud)

[freek]

Het is nog maar de vraag of de apostelen met twee woorden spraken, toen ze het evangelie brachten aan ongelovigen. De bekeringsverslagen zijn zeer summier, maar wat ik ervan lees is dat er maar één zaak centraal stond: bekering en geloof zonder de toevoeging: "Dat kunnen we niet in eigen kracht". Tussen haakjes: dat wisten ze overigens heel goed, want ze waren niet voor niets in Naam en de kracht van een Ander uitgezonden om te prediken.
Maar het "alle roem is uitgesloten" werd pas onderwezen in de apostolische brieven. Zodat niemand zou denken dat er nog iets van henzelf bij was, en dat niemand boven een ander kon gaan staan.
Aangezien wij onze gemeenten voornamelijk als vergadering van ongelovigen zien, lijkt mij deze bijbelse volgorde waardevol om in het oog te houden bij het leiden van mensen tot de Heere.

Dit is onjuist. Zelfs in de voor-apostolische prediking, namelijk Jezus zelf, sprak al: "Niemand kan tot Mij komen, tenzij de Vader hem trekke" ([bijbel]Joh 6:44[/bijbel], [bijbel]Joh 6:65[/bijbel]). En ook Jezus gesprek met Nicodemus, waarin Hij wist op de noodzaak tot wedergeboorte: [bijbel]Joh 3:1-21[/bijbel] (let op, dat dit gedeelte gaat over Jezus' openbare prediking, niet (alleen) over het gesprek met Nicodemus, let daarbij op bv. vers 7, meervoud)

Jammer dat Petrus dan niet volledig was tegen al die mensen op de Pinksterdag, en dat er nog iets ontbrak aan prediking aan de stokbewaarder. Ik hoor daar nergens over wedergeboorte, of 'gij kunt niet geloven'.

[memento]

Het is nog maar de vraag of de apostelen met twee woorden spraken, toen ze het evangelie brachten aan ongelovigen. De bekeringsverslagen zijn zeer summier, maar wat ik ervan lees is dat er maar één zaak centraal stond: bekering en geloof zonder de toevoeging: "Dat kunnen we niet in eigen kracht". Tussen haakjes: dat wisten ze overigens heel goed, want ze waren niet voor niets in Naam en de kracht van een Ander uitgezonden om te prediken.
Maar het "alle roem is uitgesloten" werd pas onderwezen in de apostolische brieven. Zodat niemand zou denken dat er nog iets van henzelf bij was, en dat niemand boven een ander kon gaan staan.
Aangezien wij onze gemeenten voornamelijk als vergadering van ongelovigen zien, lijkt mij deze bijbelse volgorde waardevol om in het oog te houden bij het leiden van mensen tot de Heere.

Dit is onjuist. Zelfs in de voor-apostolische prediking, namelijk Jezus zelf, sprak al: "Niemand kan tot Mij komen, tenzij de Vader hem trekke" ([bijbel]Joh 6:44[/bijbel], [bijbel]Joh 6:65[/bijbel]). En ook Jezus gesprek met Nicodemus, waarin Hij wist op de noodzaak tot wedergeboorte: [bijbel]Joh 3:1-21[/bijbel] (let op, dat dit gedeelte gaat over Jezus' openbare prediking, niet (alleen) over het gesprek met Nicodemus, let daarbij op bv. vers 7, meervoud)

Jammer dat Petrus dan niet volledig was tegen al die mensen op de Pinksterdag, en dat er nog iets ontbrak aan prediking aan de stokbewaarder. Ik hoor daar nergens over wedergeboorte, of 'gij kunt niet geloven'.

Ik zeg ook niet dat je altijd "met 2 woorden moet spreken". In de prediking moet een predikant zich tenslotte laten leiden door de boodschap van zijn tekst, en veel teksten spreken niet met 2 woorden. Als er dan maar niet geklaagd wordt, als er na een "bekeerd u en gelooft het evangelie" preek er ook eentje komt waarin "niemand kan tot Mij komen, tenzij de Vader hem trekke" preek volgt, waarin het Godswerk alleen benadrukt wordt.

Maar een prediking is ook geen dogmatiek. In één preek kan niet alles aan bod komen. Het is béiden waar: Een mens moet zich bekeren, en een mens moet door God bekeerd worden. Eenzijdigheid daarin is niet goed. En een geforceerd spreken met 2 woorden, bv het "God moet het doen" erbij halen in een tekst die de oproep tot geloof en bekering centraal stelt, en omgedraaid, is ook eenzijdigheid. Want het doet af aan de boodschap van de tekst.

[freek]

Het is nog maar de vraag of de apostelen met twee woorden spraken, toen ze het evangelie brachten aan ongelovigen. De bekeringsverslagen zijn zeer summier, maar wat ik ervan lees is dat er maar één zaak centraal stond: bekering en geloof zonder de toevoeging: "Dat kunnen we niet in eigen kracht". Tussen haakjes: dat wisten ze overigens heel goed, want ze waren niet voor niets in Naam en de kracht van een Ander uitgezonden om te prediken.
Maar het "alle roem is uitgesloten" werd pas onderwezen in de apostolische brieven. Zodat niemand zou denken dat er nog iets van henzelf bij was, en dat niemand boven een ander kon gaan staan.
Aangezien wij onze gemeenten voornamelijk als vergadering van ongelovigen zien, lijkt mij deze bijbelse volgorde waardevol om in het oog te houden bij het leiden van mensen tot de Heere.

Dit is onjuist. Zelfs in de voor-apostolische prediking, namelijk Jezus zelf, sprak al: "Niemand kan tot Mij komen, tenzij de Vader hem trekke" ([bijbel]Joh 6:44[/bijbel], [bijbel]Joh 6:65[/bijbel]). En ook Jezus gesprek met Nicodemus, waarin Hij wist op de noodzaak tot wedergeboorte: [bijbel]Joh 3:1-21[/bijbel] (let op, dat dit gedeelte gaat over Jezus' openbare prediking, niet (alleen) over het gesprek met Nicodemus, let daarbij op bv. vers 7, meervoud)

Jammer dat Petrus dan niet volledig was tegen al die mensen op de Pinksterdag, en dat er nog iets ontbrak aan prediking aan de stokbewaarder. Ik hoor daar nergens over wedergeboorte, of 'gij kunt niet geloven'.

Ik zeg ook niet dat je altijd "met 2 woorden moet spreken". In de prediking moet een predikant zich tenslotte laten leiden door de boodschap van zijn tekst, en veel teksten spreken niet met 2 woorden. Als er dan maar niet geklaagd wordt, als er na een "bekeerd u en gelooft het evangelie" preek er ook eentje komt waarin "niemand kan tot Mij komen, tenzij de Vader hem trekke" preek volgt, waarin het Godswerk alleen benadrukt wordt.

Maar een prediking is ook geen dogmatiek. In één preek kan niet alles aan bod komen. Het is béiden waar: Een mens moet zich bekeren, en een mens moet door God bekeerd worden. Eenzijdigheid daarin is niet goed. En een geforceerd spreken met 2 woorden, bv het "God moet het doen" erbij halen in een tekst die de oproep tot geloof en bekering centraal stelt, en omgedraaid, is ook eenzijdigheid. Want het doet af aan de boodschap van de tekst.

Oké, daar kan ik wel in meekomen.

[artistiek]

Het is nog maar de vraag of de apostelen met twee woorden spraken, toen ze het evangelie brachten aan ongelovigen. De bekeringsverslagen zijn zeer summier, maar wat ik ervan lees is dat er maar één zaak centraal stond: bekering en geloof zonder de toevoeging: "Dat kunnen we niet in eigen kracht". Tussen haakjes: dat wisten ze overigens heel goed, want ze waren niet voor niets in Naam en de kracht van een Ander uitgezonden om te prediken.
Maar het "alle roem is uitgesloten" werd pas onderwezen in de apostolische brieven. Zodat niemand zou denken dat er nog iets van henzelf bij was, en dat niemand boven een ander kon gaan staan.
Aangezien wij onze gemeenten voornamelijk als vergadering van ongelovigen zien, lijkt mij deze bijbelse volgorde waardevol om in het oog te houden bij het leiden van mensen tot de Heere.

Dit is onjuist. Zelfs in de voor-apostolische prediking, namelijk Jezus zelf, sprak al: "Niemand kan tot Mij komen, tenzij de Vader hem trekke" ([bijbel]Joh 6:44[/bijbel], [bijbel]Joh 6:65[/bijbel]). En ook Jezus gesprek met Nicodemus, waarin Hij wist op de noodzaak tot wedergeboorte: [bijbel]Joh 3:1-21[/bijbel] (let op, dat dit gedeelte gaat over Jezus' openbare prediking, niet (alleen) over het gesprek met Nicodemus, let daarbij op bv. vers 7, meervoud)

Jammer dat Petrus dan niet volledig was tegen al die mensen op de Pinksterdag, en dat er nog iets ontbrak aan prediking aan de stokbewaarder. Ik hoor daar nergens over wedergeboorte, of 'gij kunt niet geloven'.

Het is nog wel een verschil of je tegen kerkmensen predikt of tegen mensen die Zijn Woord nog nooit gehoord hebben..

[freek]

Het is nog maar de vraag of de apostelen met twee woorden spraken, toen ze het evangelie brachten aan ongelovigen. De bekeringsverslagen zijn zeer summier, maar wat ik ervan lees is dat er maar één zaak centraal stond: bekering en geloof zonder de toevoeging: "Dat kunnen we niet in eigen kracht". Tussen haakjes: dat wisten ze overigens heel goed, want ze waren niet voor niets in Naam en de kracht van een Ander uitgezonden om te prediken.
Maar het "alle roem is uitgesloten" werd pas onderwezen in de apostolische brieven. Zodat niemand zou denken dat er nog iets van henzelf bij was, en dat niemand boven een ander kon gaan staan.
Aangezien wij onze gemeenten voornamelijk als vergadering van ongelovigen zien, lijkt mij deze bijbelse volgorde waardevol om in het oog te houden bij het leiden van mensen tot de Heere.

Dit is onjuist. Zelfs in de voor-apostolische prediking, namelijk Jezus zelf, sprak al: "Niemand kan tot Mij komen, tenzij de Vader hem trekke" ([bijbel]Joh 6:44[/bijbel], [bijbel]Joh 6:65[/bijbel]). En ook Jezus gesprek met Nicodemus, waarin Hij wist op de noodzaak tot wedergeboorte: [bijbel]Joh 3:1-21[/bijbel] (let op, dat dit gedeelte gaat over Jezus' openbare prediking, niet (alleen) over het gesprek met Nicodemus, let daarbij op bv. vers 7, meervoud)

Jammer dat Petrus dan niet volledig was tegen al die mensen op de Pinksterdag, en dat er nog iets ontbrak aan prediking aan de stokbewaarder. Ik hoor daar nergens over wedergeboorte, of 'gij kunt niet geloven'.

Het is nog wel een verschil of je tegen kerkmensen predikt of tegen mensen die Zijn Woord nog nooit gehoord hebben..

Ach ja, in reformatorische gemeenten worden kerkleden doorgaans gezien als mensen die Zijn Woord nog nooit gehoord hebben.

[artistiek]

Jammer dat Petrus dan niet volledig was tegen al die mensen op de Pinksterdag, en dat er nog iets ontbrak aan prediking aan de stokbewaarder. Ik hoor daar nergens over wedergeboorte, of 'gij kunt niet geloven'.

Het is nog wel een verschil of je tegen kerkmensen predikt of tegen mensen die Zijn Woord nog nooit gehoord hebben..

Ach ja, in reformatorische gemeenten worden kerkleden doorgaans gezien als mensen die Zijn Woord nog nooit gehoord hebben.

Inderdaad en dat komt door de wereldgelijkvormigheid

[pierre27]

---knip---
In de gereformeerde gezindte is men de "bevinding der heiligen" boven de Schrift gaan stellen.
Hier gaat men mis.[/quote]


Misschien in jouw gezindte maar in de mijne niet.

[pierre27]

De Opperzaal laat meer van zich horen.

Wordt het dan herroepen, wat krom wordt voorgesteld?

Ik heb het bewuste boekje voor me, ik kan hier niets kroms in zien.
Accepteer dat in bepaalde kringen deze uitleg eraan wordt gegeven die schrift en bevinding aan elkaar zet.
Wees voorzichtig met het werk van een oude knecht van God als krom neer te zetten.

[Tiberius]

Op verzoek van de topicstarter heb ik dit topic weer heropend.
Voorwaarde is wel, dat er NIET op de persoon van predikanten gespeeld wordt.

[Da Capo]

Op verzoek van de topicstarter heb ik dit topic weer heropend.
Voorwaarde is wel, dat er NIET op de persoon van predikanten gespeeld wordt.

Fijn! Nu maar hopen dat men over 5 pagina's daar nog aan denkt.
Opmerkelijk trouwens, daar de topic titel Reactie's gevraagd, Bijbels onderbouwd. is. In grote delen van de discussie wordt daaraan voorbijgegaan en valt het kwartje bij sommigen niet dat de genoemde bevindingen in de startpost op zichzelf wel waar (kunnen) zijn, maar dat de Schrift bij de geschiedenis van Anna geen grond geeft omdat zo op Anna te 'projecteren'.
Daarom trof de preek van het eerder aangehaalde citaat over de gelijkenis van de verloren zoon mij ook.

Ik hoop daarom ook op een vervolg van de discussie waar bijbelse argumenten worden aangedragen waarom je wel/niet de genoemde bevindingen op Anna mag 'projecteren'/toepassen. Want daar gaat het m.i.z. om.

[freek]

Op verzoek van de topicstarter heb ik dit topic weer heropend.
Voorwaarde is wel, dat er NIET op de persoon van predikanten gespeeld wordt.

Fijn! Nu maar hopen dat men over 5 pagina's daar nog aan denkt.
Opmerkelijk trouwens, daar de topic titel Reactie's gevraagd, Bijbels onderbouwd. is. In grote delen van de discussie wordt daaraan voorbijgegaan en valt het kwartje bij sommigen niet dat de genoemde bevindingen in de startpost op zichzelf wel waar (kunnen) zijn, maar dat de Schrift bij de geschiedenis van Anna geen grond geeft omdat zo op Anna te 'projecteren'.
Daarom trof de preek van het eerder aangehaalde citaat over de gelijkenis van de verloren zoon mij ook.

Ik hoop daarom ook op een vervolg van de discussie waar bijbelse argumenten worden aangedragen waarom je wel/niet de genoemde bevindingen op Anna mag 'projecteren'/toepassen. Want daar gaat het m.i.z. om.

Volgens mij is dat het grote probleem met de bevindelijke prediking. Er wordt gepreekt over bevindingen en ervaringen en gestalten die op zichzelf heel herkenbaar zijn, en die je bij de bijbelheiligen(voor een deel) ook wel terug kunt vinden, soms met enige moeite en inleg. Te stellen dat dat allemaal onzin zou zijn is onzin. Het is echter wel de vraag of de prediking in de gemeentelijke samenkomsten moet bestaan uit beschouwingen over de ervaringen van Gods kinderen. Voor een bepaald soort mensen is het misschien erg aangenaam, maar het heeft weinig meer te maken met de bijbelse typering van het evangelie als een kracht van God tot zaligheid. Want van het luisteren naar verhalen over hoe missend Gods volk kan zijn, wordt niemand zalig. "Hoort wat mij God deed ondervinden, wat hij gedaan heeft aan mijn geest", heeft daar ook heel weinig mee te maken.

[Tiberius]

Fijn! Nu maar hopen dat men over 5 pagina's daar nog aan denkt.

Ik herinner ze er graag aan, hoor.