Resultaten prediking

[Wilhelm]

1. Ik zeg wat je wil horen, namelijk dat je niets kunt en niets wilt doen en Wilhelm leeft gerust verder.

Dit is een impliciete beschuldiging: als je de onmacht van de mens erkent, leef je dus (?) gerust verder...

Ik beschuldig al de hele tijd dat het eisen van de erkenning van de onmacht van de mens niets anders is dan de eis om de onbekeerde niet lastig te vallen met de eis van geloof en bekering.

Je moet geen twee zaken uit elkaar gaan halen.
Ik sta pal voor een prediking waarin duidelijk de eis van geloof en bekering een plaats heeft.
Vanuit de discussie waarin ik twijfelde wat jou beeld is van een natuurlijk mens, vraag ik alleen of jij het Bijbels reformatorische mensbeeld onderschrijft.

Niet meer en niet minder.

[Jan Klaassen]

Ik sta pal voor een prediking waarin duidelijk de eis van geloof en bekering een plaats heeft.

Maar wel met de voorwaarde dat de dominee in de toepassing niet vergeet te noemen dat we niet kunnen en niet willen, want dat evenwicht moet er zijn. Wat is het resultaat van dit evenwicht? Naar mijn mening verwoestend.

[Afgewezen]

1. Ik zeg wat je wil horen, namelijk dat je niets kunt en niets wilt doen en Wilhelm leeft gerust verder.

Dit is een impliciete beschuldiging: als je de onmacht van de mens erkent, leef je dus (?) gerust verder...

Ik beschuldig al de hele tijd dat het eisen van de erkenning van de onmacht van de mens niets anders is dan de eis om de onbekeerde niet lastig te vallen met de eis van geloof en bekering.

Dan trekt je een onjuiste conclusie, die je ook nergens onderbouwt.

[Wilhelm]

Ik sta pal voor een prediking waarin duidelijk de eis van geloof en bekering een plaats heeft.

Maar wel met de voorwaarde dat de dominee in de toepassing niet vergeet te noemen dat we niet kunnen en niet willen, want dat evenwicht moet er zijn. Wat is het resultaat van dit evenwicht? Naar mijn mening verwoestend.

Onze vaderen zijn altijd heel bang geweest voor een leer waar er vermogens gelegd worden in de mens.
Ben jij dat ook ?

[wim]

Ik sta pal voor een prediking waarin duidelijk de eis van geloof en bekering een plaats heeft.

Maar wel met de voorwaarde dat de dominee in de toepassing niet vergeet te noemen dat we niet kunnen en niet willen, want dat evenwicht moet er zijn. Wat is het resultaat van dit evenwicht? Naar mijn mening verwoestend.

Onze vaderen zijn altijd heel bang geweest voor een leer waar er vermogens gelegd werden in de mens.
Ben jij dat ook ?

Ik vermag alle dingen door Christus, Die mij kracht geeft.

[Ariene]

1. Ik zeg wat je wil horen, namelijk dat je niets kunt en niets wilt doen en Wilhelm leeft gerust verder.

Dit is een impliciete beschuldiging: als je de onmacht van de mens erkent, leef je dus (?) gerust verder...

Ik beschuldig al de hele tijd dat het eisen van de erkenning van de onmacht van de mens niets anders is dan de eis om de onbekeerde niet lastig te vallen met de eis van geloof en bekering.

Dan trekt je een onjuiste conclusie, die je ook nergens onderbouwt.

Ik word hier zo verdrietig van....

Een bijbels feit: wij willen niet, wij kunnen niet, het is God die het moet doen.

Waarom vergroten we dit wel uit in de bekering, maar niet in ons dagelijks leven.
Als God wil dat we slagen voor een examen gebeurt dat toch wel, dus waarom nog leren?
Als God wil dat we ziek worden, waarom doen we dan een jas aan?

Leer je toch voor een examen?
Doe je toch een jas aan?

Lees dan ook de bijbel en bid tot God of Hij je wil bekeren!
En hoe mooi is de belofte "bid en u zal gegeven worden!"
De Heere werkt alles, maar wil vooral de middelen gebruiken!
gebruikt u ze dan toch alstublieft ook!

Deze discussies lijden ertoe dat we de bijbel onderzoeken , maar vergeten de God van de bijbel te aanbidden!

[Jan Klaassen]

1. Ik zeg wat je wil horen, namelijk dat je niets kunt en niets wilt doen en Wilhelm leeft gerust verder.

Dit is een impliciete beschuldiging: als je de onmacht van de mens erkent, leef je dus (?) gerust verder...

Ik beschuldig al de hele tijd dat het eisen van de erkenning van de onmacht van de mens niets anders is dan de eis om de onbekeerde niet lastig te vallen met de eis van geloof en bekering.

Dan trekt je een onjuiste conclusie, die je ook nergens onderbouwt.

Mag ik dan wijzen op de vruchten van de prediking in de rechtsreformatorische kerken?
Je was het toch eens met mijn voorbeeld over drugsverslaafden? Ik zal je nog een voorbeeldje geven: Ik heb een vriend en die is werkloos. CWI verteld hem dat hij moet solliciteren, want zijn autistische aandoening maakt hem niet volledig arbeidsongeschikt, want CWI heeft daar loopbaanbegeleiding voor. De psychiater verteld hem dat hij arbeidsongeschikt is, vanwege zijn autistische aandoening. Naar wie luisterd hij?
God verteld ons dat Hij wil dat we in Zijn Zoon geloven. Wij hebben ons in een situatie gemanouvreerd dat we dat niet meer kunnen, maar God verteld ons dat het kan want Hij heeft Zijn Heilige Geest uitgestort om ons toch die kracht te geven. De dominee verteld ons dat we niet kunnen geloven vanwege onze natuurlijke staat. Naar wie luisteren wij?

Terug naar de werkelijkheid en super ontopic: heeft de prediking van het gewenste evenwicht het gewenste resultaat? Stoppen mensen met het werken van eigengerechtigheid of het hart zetten op zonden en gaan ze onder die prediking naar de genadetroon? Het spijt me, maar in mijn omgeving, inclussief mijzelf, zie ik enkel mensen die doorleven totdat God ze de weg afsnijdt en dat ze ondanks de prediking tot overtuiging en bekering komen. Ook ik heb zo lang mogelijk door geleefd in het bezef dat ik eigenlijk niet verantwoordelijk ben voor mijn bekering, want God moet het doen. Ik geloof echt dat de eisende Woorden van God ontbonden wordt als je in hetzelfde verhaal verteld dat we het niet willen en niet kunnen. Zo functioneerd het in iedergeval wel in de praktijk en ik geloof dat jij dat ook wel weet. Geeft de bijbel ons redenen om deze vorm van prediking aan te houden? Ik lees het nergens. Ik lees nergens: bekeer u en loop er in dood, want je kunt het niet. Dat is ook niet de praktijk in de bijbel. Mensen in de bijbel bekeren zich op de preken van Jona, Jezus, Petrus en Paulus en geen van dezen heeft ooit gezegt dat bekering een onmogelijkheid is. Jezus noemt het een strijd en Paulus een wedloop, dus het is moeilijk en zwaar, maar het is niet onmogelijk. Dogmatisch is bekering onmogelijk. Bijbels gezien is bekering een eis die vervuld kan worden. Dit gat wordt overbrugt door de Heilige Geest die het bekeringswerk start en voltooid.
Samenvatting: De dominee moet niet zeggen: "je kunt en wil het niet", maar moet zeggen: "Bekeer je en ga die strijd aan in gebed om de Heilige Geest". Dat is bijbels.

[JolandaOudshoorn]

Dit is een impliciete beschuldiging: als je de onmacht van de mens erkent, leef je dus (?) gerust verder...

Ik beschuldig al de hele tijd dat het eisen van de erkenning van de onmacht van de mens niets anders is dan de eis om de onbekeerde niet lastig te vallen met de eis van geloof en bekering.

Dan trekt je een onjuiste conclusie, die je ook nergens onderbouwt.

Ik word hier zo verdrietig van....

Een bijbels feit: wij willen niet, wij kunnen niet, het is God die het moet doen.

Waarom vergroten we dit wel uit in de bekering, maar niet in ons dagelijks leven.
Als God wil dat we slagen voor een examen gebeurt dat toch wel, dus waarom nog leren?
Als God wil dat we ziek worden, waarom doen we dan een jas aan?

Leer je toch voor een examen?
Doe je toch een jas aan?

Lees dan ook de bijbel en bid tot God of Hij je wil bekeren!
En hoe mooi is de belofte "bid en u zal gegeven worden!"
De Heere werkt alles, maar wil vooral de middelen gebruiken!
gebruikt u ze dan toch alstublieft ook!

Deze discussies lijden ertoe dat we de bijbel onderzoeken , maar vergeten de God van de bijbel te aanbidden!

Ariene, ik vind dat je dit heel mooi gezegd hebt!

[Jan Klaassen]

Ik sta pal voor een prediking waarin duidelijk de eis van geloof en bekering een plaats heeft.

Maar wel met de voorwaarde dat de dominee in de toepassing niet vergeet te noemen dat we niet kunnen en niet willen, want dat evenwicht moet er zijn. Wat is het resultaat van dit evenwicht? Naar mijn mening verwoestend.

Onze vaderen zijn altijd heel bang geweest voor een leer waar er vermogens gelegd worden in de mens.
Ben jij dat ook ?

Onze vaderen waren even beducht voor de andere kant van het spectrum waar het evangelie met bevel van geloof en bekering alleen nog als term gebruikt wordt in een prediking waar alles voorwerpelijk voorgeschilderd wordt.

[Wilhelm]

Ik sta pal voor een prediking waarin duidelijk de eis van geloof en bekering een plaats heeft.

Maar wel met de voorwaarde dat de dominee in de toepassing niet vergeet te noemen dat we niet kunnen en niet willen, want dat evenwicht moet er zijn. Wat is het resultaat van dit evenwicht? Naar mijn mening verwoestend.

Onze vaderen zijn altijd heel bang geweest voor een leer waar er vermogens gelegd worden in de mens.
Ben jij dat ook ?

Onze vaderen waren even beducht voor de andere kant van het spectrum waar het evangelie met bevel van geloof en bekering alleen nog als term gebruikt wordt in een prediking waar alles voorwerpelijk voorgeschilderd wordt.

Inderdaad , dat is ook de discussie niet.
Zat zojuist nog even in het nieuwe boekje van Ds Harinck te lezen over de rechtvaardigmaking.

Een heel toepasselijk stukje las ik, ik ben benieuwd of je het daar dan mee eens kunt zijn.

Het lijkt alsof de genade in de remonstrantse leer gemakkelijker bereikbaar is dan in de gereformeerde leer, maar dat is een schromelijke vergissing. De mens moet in deze opvatting ten diepste zichzelf redden en voortbrengen wat alleen bij God te vinden is. De bekende dr. John Owen heeft van de arminiaanse voorwaardenleer gezegd: ‘Het is alsof iemand een andere blinde man duizend pond belooft op voorwaarde dat hij zal zien.’

De gereformeerde prediking kan niet anders dan deze visie op de rechtvaardiging afwijzen. De gereformeerde leer houdt de zondaar verantwoordelijk en roept hem op het Evangelie te gehoorzamen in berouw en geloof. Het is een theologie die niet voorbijgaat aan Gods rechtvaardige eisen en met de apostel zegt: ‘God dan verkondigt alle mensen alom dat zij zich bekeren’ (Hand. 17:30).
Maar de gereformeerde theologie zegt niet dat God daarom afhankelijk is van de mens of hij zich zal bekeren of niet zal bekeren, geloven of niet zal geloven. De gereformeerde leer spreekt hierin gaarne de Bijbel na. die zegt: ‘Want het is God, Die in u werkt beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen’ (Filipp. 2:13).
Onze keus is altijd de verkeerde keus, omdat onze harten boos en verdorven zijn. De gedachte dat de mens op Gods uitnodiging kan ingaan en de goede keus maken, is in tegenspraak met Romeinen 8:7: ‘Daarom dat het bedenken des vleses vijandschap is tegen God; want het onderwerpt zich der wet Gods niet; want het kan ook niet.’ Het geloof is een gave en een genade van God. Het ware geloof komt niet op uit vlees en bloed, maar is vrucht van een nieuwe geboorte (Joh. 1:13) En dit geloof is niet verdienend, maar ontvangend.
De zondaar wordt niet gerechtvaardigd vanwege zijn geloof, maar door het geloof. Het geloof is nimmer de grond van onze rechtvaardigmaking, maar het instrument waardoor wij Christus onze gerechtigheid voor God omhelzen en ons toe-eigenen.

Ds C Harinck
De Heilsorde : De rechtvaardigmaking.
Blz 196/197

Wat me opvalt in jou opstelling is dat je mij verwijt dat ik geen prediking voor zou staan met een bevel tot geloof en bekering.
Dit is onterecht, want dat moet gepredikt worden, absoluut, maar anderzijds moeten we ook eerlijk de mensen voorhouden wie ze zijn van nature.
En dat is mijn punt , ik verdenk je noch steeds dat je dat ontkent, en dat zou ik graag helder willen hebben.
Helaas wil je daar geen concreet antwoord op geven.

[Afgewezen]

Dit is een impliciete beschuldiging: als je de onmacht van de mens erkent, leef je dus (?) gerust verder...

Ik beschuldig al de hele tijd dat het eisen van de erkenning van de onmacht van de mens niets anders is dan de eis om de onbekeerde niet lastig te vallen met de eis van geloof en bekering.

Dan trekt je een onjuiste conclusie, die je ook nergens onderbouwt.

Ik word hier zo verdrietig van....

Een bijbels feit: wij willen niet, wij kunnen niet, het is God die het moet doen.

Waarom vergroten we dit wel uit in de bekering, maar niet in ons dagelijks leven.
Als God wil dat we slagen voor een examen gebeurt dat toch wel, dus waarom nog leren?
Als God wil dat we ziek worden, waarom doen we dan een jas aan?

Leer je toch voor een examen?
Doe je toch een jas aan?

Lees dan ook de bijbel en bid tot God of Hij je wil bekeren!
En hoe mooi is de belofte "bid en u zal gegeven worden!"
De Heere werkt alles, maar wil vooral de middelen gebruiken!
gebruikt u ze dan toch alstublieft ook!

Deze discussies lijden ertoe dat we de bijbel onderzoeken , maar vergeten de God van de bijbel te aanbidden!

Je gaat er in je post vanuit dat mensen die erkennen dat een mens zelf niet kan en niet wil, dus maar werkeloos neerzitten en afwachten.
Het is wat vermoeiend om daarop steeds aangesproken te worden, want dat is namelijk niet aan de orde.

[Ariene]

Ik beschuldig al de hele tijd dat het eisen van de erkenning van de onmacht van de mens niets anders is dan de eis om de onbekeerde niet lastig te vallen met de eis van geloof en bekering.

Dan trekt je een onjuiste conclusie, die je ook nergens onderbouwt.

Ik word hier zo verdrietig van....

Een bijbels feit: wij willen niet, wij kunnen niet, het is God die het moet doen.

Waarom vergroten we dit wel uit in de bekering, maar niet in ons dagelijks leven.
Als God wil dat we slagen voor een examen gebeurt dat toch wel, dus waarom nog leren?
Als God wil dat we ziek worden, waarom doen we dan een jas aan?

Leer je toch voor een examen?
Doe je toch een jas aan?

Lees dan ook de bijbel en bid tot God of Hij je wil bekeren!
En hoe mooi is de belofte "bid en u zal gegeven worden!"
De Heere werkt alles, maar wil vooral de middelen gebruiken!
gebruikt u ze dan toch alstublieft ook!

Deze discussies lijden ertoe dat we de bijbel onderzoeken , maar vergeten de God van de bijbel te aanbidden!

Je gaat er in je post vanuit dat mensen die erkennen dat een mens zelf niet kan en niet wil, dus maar werkeloos neerzitten en afwachten.
Het is wat vermoeiend om daarop steeds aangesproken te worden, want dat is namelijk niet aan de orde.

Het is net welke concluie je trekt...

[Afgewezen]

Het is net welke conclusie je trekt...

Je begrijpt me wel, denk ik.

[uitgeworpen]

Ik snap de discussie niet meer?
Gaat het nou erover dat er persé gezegd moet worden dan een mens zich niet kan bekeren?
Of dat Bijbels isof niet?

[jvdg]

Ik snap de discussie niet meer?
Gaat het nou erover dat er persé gezegd moet worden dan een mens zich niet kan bekeren?
Of dat Bijbels isof niet?

Je snapt het dus wel.