100 jarig bestaan Gereformeerde Gemeenten

[jvdg]

Of dat zijn oorzaak vind in minder ver door Gods Geest doorgeleide predikanten? Het zou kunnen (en ik denk inderdaad dat het zo is) maar dat is niet aan mij om te beoordelen!

Ik vrees, OP, dat je hier, zij het vragenderwijs, een stelling poneert waarvoor je geen grond hebt.

Ik kan niet geloven dat (misschien) minder door Gods Geest doorgeleide predikanten een verhindering kunnen zijn voor hen die zekerlijk zullen worden toegebracht.

[refo]

Over dat doorgeleid zijn ga ik geen oordeel vellen. 't Is ook niet zo belangrijk. Als ze wettig bevestigd zijn in hun ambt is dat genoeg. het goede zicht op de functie van de prediking is weg. Men meent oprecht dat er naast de prediking nog wat nodig is. En dat is niet zo.

[Oude Paden]

Of dat zijn oorzaak vind in minder ver door Gods Geest doorgeleide predikanten? Het zou kunnen (en ik denk inderdaad dat het zo is) maar dat is niet aan mij om te beoordelen!

Ik vrees, OP, dat je hier, zij het vragenderwijs, een stelling poneert waarvoor je geen grond hebt.

Ik kan niet geloven dat (misschien) minder door Gods Geest doorgeleide predikanten een verhindering kunnen zijn voor hen die zekerlijk zullen worden toegebracht.

Je pakt precies mijn onbelangrijkste stukje posting!
Je leest weer meer dan ik schrijf. Zeg ik dat God Geest niet kan werken door zulke predikanten?
Gevaarlijk forum hier!

[Oude Paden]

Over dat doorgeleid zijn ga ik geen oordeel vellen. 't Is ook niet zo belangrijk. Als ze wettig bevestigd zijn in hun ambt is dat genoeg. het goede zicht op de functie van de prediking is weg. Men meent oprecht dat er naast de prediking nog wat nodig is. En dat is niet zo.

oordeel vellen deed ik ook niet!
Voor de rest mee eens hoor! Gods Geest is nr. 1

[jvdg]

Of dat zijn oorzaak vind in minder ver door Gods Geest doorgeleide predikanten? Het zou kunnen (en ik denk inderdaad dat het zo is) maar dat is niet aan mij om te beoordelen!

Ik vrees, OP, dat je hier, zij het vragenderwijs, een stelling poneert waarvoor je geen grond hebt.

Ik kan niet geloven dat (misschien) minder door Gods Geest doorgeleide predikanten een verhindering kunnen zijn voor hen die zekerlijk zullen worden toegebracht.

Je pakt precies mijn onbelangrijkste stukje posting!
Je leest weer meer dan ik schrijf. Zeg ik dat God Geest niet kan werken door zulke predikanten?
Gevaarlijk forum hier!

Dit was niet het onbelangrijkste stukje van je posting, integendeel, het was een conclusie op wat je daarvoor stelde.

Enne...gevaarlijk? :|

[Afgewezen]

Over dat doorgeleid zijn ga ik geen oordeel vellen. 't Is ook niet zo belangrijk. Als ze wettig bevestigd zijn in hun ambt is dat genoeg. het goede zicht op de functie van de prediking is weg. Men meent oprecht dat er naast de prediking nog wat nodig is. En dat is niet zo.

Nee?

[jvdg]

Gods Geest is nr. 1

Ik wil absoluut niet muggenziften, maar ik meen: God Drieënig is nr. 1

[Oude Paden]

Of dat zijn oorzaak vind in minder ver door Gods Geest doorgeleide predikanten? Het zou kunnen (en ik denk inderdaad dat het zo is) maar dat is niet aan mij om te beoordelen!

Ik vrees, OP, dat je hier, zij het vragenderwijs, een stelling poneert waarvoor je geen grond hebt.

Ik kan niet geloven dat (misschien) minder door Gods Geest doorgeleide predikanten een verhindering kunnen zijn voor hen die zekerlijk zullen worden toegebracht.

Je pakt precies mijn onbelangrijkste stukje posting!
Je leest weer meer dan ik schrijf. Zeg ik dat God Geest niet kan werken door zulke predikanten?
Gevaarlijk forum hier!

Dit was niet het onbelangrijkste stukje van je posting, integendeel, het was een conclusie op wat je daarvoor stelde.

Enne...gevaarlijk? :|

Als jij het zegt?!
Maarre het belangrijkste vond ik het eerste deel. Het laatste is meer een vraag om verklaring waarom die prediking van de noodzaak tot zekerheid van het geloof aan het wegebben is in de rechterflank. En ik deed een suggestie.
Maar dit is niet gelijk een veroordeling dat God niet door zulke predikanten kan werken of dat ze niet geroepen zijn.

Gevaarlijk is het dus dat je postings niet altijd goed begrepen worden en een eigen leven gaan leiden. (maar ja ik ben misschien onduidelijk, excuus)

[Oude Paden]

Gods Geest is nr. 1

Ik wil absoluut niet muggenziften, maar ik meen: God Drieënig is nr. 1

Je begreep m'n bedoeling wel. Maar mee eens hoor!

[jvdg]

Ik vrees, OP, dat je hier, zij het vragenderwijs, een stelling poneert waarvoor je geen grond hebt.

Ik kan niet geloven dat (misschien) minder door Gods Geest doorgeleide predikanten een verhindering kunnen zijn voor hen die zekerlijk zullen worden toegebracht.

Je pakt precies mijn onbelangrijkste stukje posting!
Je leest weer meer dan ik schrijf. Zeg ik dat God Geest niet kan werken door zulke predikanten?
Gevaarlijk forum hier!

Dit was niet het onbelangrijkste stukje van je posting, integendeel, het was een conclusie op wat je daarvoor stelde.

Enne...gevaarlijk? :|

Als jij het zegt?!
Maarre het belangrijkste vond ik het eerste deel. Het laatste is meer een vraag om verklaring waarom die prediking van de noodzaak tot zekerheid van het geloof aan het wegebben is in de rechterflank. En ik deed een suggestie.
Maar dit is niet gelijk een veroordeling dat God niet door zulke predikanten kan werken of dat ze niet geroepen zijn.

Gevaarlijk is het dus dat je postings niet altijd goed begrepen worden en een eigen leven gaan leiden. (maar ja ik ben misschien onduidelijk, excuus)

Ik heb alleen maar gereageerd op wat je schreef.
Volgens mij was je duidelijk genoeg, maar misschien heb ik je tekst niet juist geïnterpreteerd.

Anyway, het belangrijkste is dat we in dezelfde lijn denken.

[geledu]

Lieve honderdjarige,


Lieve honderdjarige, Hartelijk gefeliciteerd. Honderd jaar! U heeft veel meegemaakt. Wat was u een klein wezentje toen u na een kersteningsoffensief van meer dan negen maanden werd geboren! U groeide voorspoedig op, maar wilde -beetje eigenwijs!- niet naar school. Dat was fraanje, immers? Meester Kersten had er een hele kluif aan. Al met al was u 20 toen u voor het eerst in de bankjes van de Boezemsingel schoof. Tot de dag van vandaag. Er zijn weer heel wat leerlingen op school. Fijn.

Nu u honderd bent, zult u wel eens terugdenken aan uw midlifecrisis. Het begon op uw drieënveertigste. Een paar jaar later, in 1953, ging het er nog heftiger aan toe. U krijgt vast hoofdpijn als u erop terugkijkt met de wijsheid van een honderdjarige. Er zijn dingen gebeurd waarvoor u zich nu schaamt, denk ik. ’t Was niet in orde!

Ontzettend goed dat u een paar jaar geleden uw zusters heeft opgezocht. Zo naast elkaar leven alsof je elkaar niet kent, dat kan toch niet. Twee zussen zijn inmiddels behoorlijk op leeftijd. Eentje is net zo oud als u bent, de ander is nog ouder.

Wees vooral ook vriendelijk tegen uw zus van drie. Ze is nog jong. Wat een pijnlijk en intens verdrietig gebeuren was dat overigens: de geboorte van dat zusje, waarbij onze moeder verscheurd werd. Maar ook bij die moeder vindt u gelukkig nog zoete banden.

Is het een idee om met uw zussen onder één dak te gaan wonen? Natuurlijk niet meteen in één huis, maar bijvoorbeeld in een rijtje van vier, in federatief verband. Met veilige tussenmuren. Ik begreep laatst dat ze in Boskoop wel willen meewerken aan dit soort huisvesting. En dan de ramen openzetten, zodat de wind naar binnen kan. Als er dan een geweldige wind opsteekt, zo een die je wel hoort maar niet ziet, wie weet, brokkelen de tussenmuren langzaam af.

Sowieso denk ik dat u de ramen wel vaker open hebt dan vroeger. Dat is goed. Het wordt snel te bedompt. En u gaat ook al jaren de straat op, in Tilburg, Amsterdam, Rotterdam, Leeuwarden, Alkmaar en Antwerpen, en op nog veel meer plaatsen om mensen te bewegen in te gaan. Daar is moed, geloof en volharding voor nodig.

Lieve honderdjarige, zorg goed voor uzelf. U bent oud. Toch staat u nog stevig op uw benen. Daar mag u dankbaar voor zijn. Er zijn leeftijdsgenoten die jaren geleden al zijn gaan wankelen. Verzorg de twee voeten goed. Ik weet wel dat het bij uw voeten van schrift en belijdenis gaat om de bloedsomloop vanuit het hart, en om het zenuwstelsel vanuit het hoofd, maar een goede huidverzorging is ook vitaal. Belangrijk is het om de poriën van de jonge huidcellen op catechisatie met gedegen kennis te vullen. Gebruik rustig het beproefde hellenbroeker reproductiezalfje.

Ondanks uw stevige grondslag bent u niet stil blijven staan. U bent aardig aan het reizen geslagen. Op de leeftijd dat anderen het rustiger aan gaan doen, begon u met avontuurlijke ondernemingen: Papoea, Nigeria, Ecuador, Guinee, ga maar door. U hebt er ware hartsvrienden aan overgehouden. En sinds kort gaat u zowaar naar Israël en zoekt u de beminden om der vaderen wil op in Oekraïne.

Ik hoor uw hart iedere zondag nog kloppen met een helder geluid. Ik wil niet emotioneel worden, maar als ik daaraan denk, besef ik dat ik door Gods genade werkelijk alles in mijn leven aan u heb te danken. Daarom voel ik me zo sterk aan u verbonden. Laten we intens bidden dat het hart krachtig blijft kloppen: de stem van het bloed.

Het is niet meer als vroeger. U zult het merken: jongeren, studenten en ouderen, ze stellen soms vrijmoedig vragen over de preek en andere dingen. Nu kom ik in uw ogen natuurlijk pas kijken, u bent precies twee keer zo oud als ik, maar ik heb gehoord dat ze vroeger gewoon luisterden als de dominee zei hoe het was. Die tijd is voorbij. Soms zijn er kritische vragen. Maar vaak zit er achter zo’n vraag een betrokken hart. Ik hoop dat u door de woorden heen luistert. We zijn niet volmaakt, u als honderdjarige immers ook niet, en er is moed en ootmoed voor nodig om dat bespreekbaar te maken. Ik wens u wijsheid toe om met allerlei feedback om te gaan. U vindt mij misschien wel vrij postig als ik dit zo zeg, maar het is omdat ik me zo verbonden voel en het helemaal niet fijn vind dat kritische geluiden soms voor veel verwarring zorgen.

Ik begrijp dat u zorgen zult hebben. U hoort veel. U ziet hoe men door de open ramen van kerk en gezin de wereld binnen laat. Hoe men zich opgewekt verkneukelt bij kunstlicht, terwijl de zonwering naar beneden schuift. U weet dat de vijand verkleed als een engel des lichts soms onopvallend in de kring plaatsneemt.

En als ik dan naar uw schouders kijk... Die zijn veel te zwak om heel die last van zorgen te dragen. Wat zult u blij zijn dat het niet hoeft. Het lichaam is van het Hoofd. Hij is volmaakt wijs en goed. Hij vervult alles in allen.

Lieve honderdjarige, als u daarop mag zien, weet u: alles komt goed. Dan viert u uw verjaardag in hoop, met blijdschap en verwondering en natuurlijk in diepe verbondenheid met de kerk van alle eeuwen.

Reageren aan scribent? welbeschouwd@refdag.nl

Vandaag zal er ook een symposium gehouden worden in Dordrecht rond het 100 jarig bestaan van de Gereformeerde Gemeenten.
Zijn er nog forummers geweest ?
Het RD wist vanochtend wel te melden dat Ds M. Golverdingen als aandachtspunt zal noemen dat het gewenst is om de Theologische opleiding in de GG uit te bouwen :

"De uitbouw van de Theologische School te Rotterdam tot een hogeschool of universiteit is een opdracht voor de toekomst."

Een goede zaak denk ik zo, wel zou het m.i. voor een ieder die zich geroepen voelt, wat voor een vooropleiding ook, mogelijk moeten blijven om de opleiding te volgen.

[Ander]

Gaaf stuk van Post. Mooi geschreven. Gewoon bij het oude blijven met een open blik naar onze soms kritische jonge mensen. Goed zo!! Wat een verademing, een keer geen schieterij, maar warm meeleven.

[Unionist]

Een analytisch stuk van Prof. Van Lieburg in het ND van gisteren:

http://www.nd.nl/Document.aspx?document ... &id=101104

[Hendrikus]

RD Geplaatst: 6-10-2007

„Ontslag dr. Steenblok onwettig; schorsing ds. Kok onzorgvuldig”
Gereformeerde Gemeenten houden symposium rond eeuwfeest

ROTTERDAM - De tegenstellingen in de Gereformeerde Gemeenten in de oorlogsjaren en in de jaren daarna zijn niet op de juiste wijze behandeld. De gevolgde procedure rond de afzetting van ds. Kok was aanvechtbaar. En bij het ontslag van dr. Steenblok als docent van de Theologische School zijn ernstige beleidsfouten gemaakt. „Dat ontslag was in strijd met de eigen regels van de kerk en moet daarom onwettig worden genoemd.”

Dat zei ds. M. Golverdingen zaterdag in Dordrecht, tijdens het symposium ”Gereformeerde Gemeenten na 100 jaar; ontwikkeling en positiebepaling”.

Ds. Golverdingen (Boskoop) ging in zijn lezing ”Bewaard en staande gehouden” onder meer in op de problemen rond ds. R. Kok (1950) en rond dr. C. Steenblok (1953). Ds. Kok vereenzelvigde, volgens de synode in januari 1950, de beloften met het aanbod van genade. Dat stond voor de synode op gespannen voet met de algemene overtuiging binnen de gemeenten dat de beloften van het genadeverbond alleen aan de uitverkorenen zijn vermaakt, terwijl de aanbieding van het Evangelie komt tot ieder die het Woord hoort.

„De gevolgde procedure was gebrekkig en aanvechtbaar”, zei ds. Golverdingen. „Dr. Steenblok had namens het curatorium de synode vervroegd bijeen geroepen, maar hij was in het geheel niet bevoegd zo’n oproep te doen. Er was geen rapport over de opvattingen van ds. Kok, dat de afgevaardigden konden gebruiken bij hun beraad. De preses, ds. D. L. Aangeenbrug, gaf ds. Kok geen gelegenheid meer om iets voor te lezen uit een boekje van de gebroeders Erskine en J. Fisher, dat het aanbod van de genade vertolkte. Elke nadere fundering van de uitspraak in Schrift en belijdenis ontbrak in de acta van de synode. De behandeling van de Veenendaalse predikant was beslist onzorgvuldig.”

Op de generale synode van 1953 werd er scherpe kritiek op dr. Steenblok als docent geuit. De preses, ds. A. Verhagen, onthield hem de mogelijkheid om iets tot zijn verdediging te zeggen. Er was, volgens ds. Golverdingen, sprake van „een brede en verwarde bespreking.” „De synode ging bij het ontslag van dr. Steenblok voorbij aan de eigen statuten dat bij benoeming of ontslag van docenten vooraf het oordeel van het College van Curatoren moest zijn ingewonnen.”

Vervolgens maakte de synode „een ernstige beleidsfout”. De vergadering werd niet verdaagd. Evenmin werd een commissie van onderzoek ingesteld. Uiteindelijk ging de synode over tot een schriftelijke stemming in een besloten zitting. „Daarop verlieten de predikanten Aangeenbrug, Van de Ketterij en Mallan, en de ouderlingen Hage en Bas onder luid protest de zaal. Dr. Steenblok, die geen afgevaardigde was, volgde hen. Vervolgens onthief de synode bij schriftelijke stemming dr. Steenblok van zijn functie als docent wegens diens eenzijdigheid in het geven van onderwijs.”

In het licht van de geschiedenis kon ds. Golverdingen niet anders oordelen dan dat het ontslag van dr. Steenblok werd geforceerd. „Het ontslag was in strijd met de eigen regels van de kerk en moet daarom onwettig worden genoemd.”

Ten aanzien van het opleidingsniveau van predikanten vindt ds. Golverdingen dat het ideaal van ds. Kersten nog niet is bereikt. „Ds. Kersten stond een volwaardige academische vorming voor ogen. Uitbouw van de Theologische School tot een kleine universiteit zal in de toekomst serieus moeten worden overwogen. Tegelijkertijd moet er ruimte blijven voor broeders die als de vissers uit Galiléa tot het ambt zijn geroepen, maar niet aan de voeten van Gamaliël hebben gezeten.”

Geloofsbeleving

Ds. A. Moerkerken, rector van de Theologische School, wees tijdens zijn lezing ”Bewaren en bekeren” onder meer op een verschuiving in de geloofsbeleving van sommigen. „We zouden dit andere geestelijke klimaat kunnen omschrijven als een sterker accent op het geloof en minder nadruk op de noodzaak van de wedergeboorte, waarbij het soms schijnt of dit laatste woord besmet is. Meer aandacht is er voor de reactie die God van de mens vraagt op de prediking, minder aandacht voor het feit dat er een wonder van God in ons leven moet gebeuren. Meer vrees voor dode lijdelijkheid dan voor menselijk activisme.”

Binnen de Gereformeerde Gemeenten verschenen de afgelopen jaren enkele publicaties die volgens ds. Moerkerken op verschillende punten aansluiten bij deze veranderde geloofsbeleving. „De besprekingen in De Saambinder zorgden op hun beurt weer voor scherpe reacties. In het proces van meningsvorming ging ook het internet met zijn mailmogelijkheden en discussiesites een soms minder fraaie rol spelen.”

Het gaat hier volgens ds. Moerkerken niet om kleinigheden. „We moeten de accenten die de verkondiging van Gods Woord in onze gemeenten altijd hebben gekenmerkt, niet verliezen. Ambtsdragers moeten zich niet te gemakkelijk wijs laten maken dat die prediking wortelt in de negentiende-eeuwse gezelschappen. En we moeten zulke dingen al helemaal niet zelf gaan verkondigen. Natuurlijk hebben onze predikanten zich altijd weer voor Gods aangezicht kritisch te bezinnen op de boodschap die zij brengen. Maar we moeten ons niet laten ontnemen wat ons dierbaar was en is. Bedenken we dat de door velen versmade en onder kritiek gestelde boodschap in de geschiedenis van ons kerkverband velen tot eeuwige zegen is geweest: er werden mensen onder tot God bekeerd en Gods kinderen werden gevoed.”

Het is, volgens ds. Moerkerken, onmogelijk om de Gereformeerde Gemeenten lief te hebben en tegelijkertijd kritiek te hebben op de prediking. „Dat kan nooit samengaan.”

Gescheurde kerk

Het symposium werd geopend door ds. J. J. van Eckeveld, preses van de lopende generale synode. Naar aanleiding van Psalm 74 sprak hij over de verwoesting van Jeruzalem. „Bij dit jubileum is er geen reden tot triomfalisme. Hebben we gewaakt zoals we moesten waken? De kerk is een gescheurde kerk. Er is verwondering om wat God heeft willen doen, er is ook beschaamdheid om wie wij geweest zijn.”

De Gereformeerde Gemeenten zijn, volgens ds. Van Eckeveld, een deeltje van de zichtbare kerk. „Maar ook al zouden de Gereformeerde Gemeenten verdwijnen, Christus houdt Zijn Kerk in stand.”

Tijdens een forum, dat geleid werd door J. H. Mauritz, werden onder meer vragen gesteld bij een stelling van ds. Moerkerken: ”Met het ”weren van de kandelaar” bedoelt Gods Woord het verdwijnen van Gods kinderen”. Hoe dat bedoeld was. Ds. Moerkerken: „Vaak wordt gedacht dat het Woord verdwijnt, als de kandelaar geweerd wordt. Maar in het bijbelboek Openbaring wordt met de kandelaar de zeven gemeenten genoemd, dus de gemeente in de diepe zin van het woord, de bruid van Christus. Dan kan er nog kerk worden gehouden, er wordt nog gepreekt en gecatechiseerd. Het kerkelijk leven gaat gewoon door, maar de kandelaar is weg. Dan is er geen most meer in de druiventros.”

Iemand wilde weten of het niet de roeping van de kerk is om te proberen om geslagen breuken te herstellen. Ds. Golverdingen wees op de commissie Kerkelijke eenheid en verscheidenheid die de laatste jaren gesprekken voert met andere kerken. „Wij kunnen elkaar niet ontmoeten zonder in gesprek te gaan. Dat proberen we te doen. Daarvan moeten we geen wonderen verwachten, maar dit is wel onze dure roeping.”

Kerkscheuringen zijn niet altíjd alleen mensenwerk, zei ds. Moerkerken op een vraag. „Er is in iedere kerkscheuring wel iets menselijks, maar dat betekent anderzijds nog niet dat kerkelijk samengaan altijd vrucht van Gods Geest is. Er zou altijd droefheid moeten zijn over de verbreking van Jozef. Wie echter uiting geeft aan zijn droefheid over de kerkelijke gescheidenheid binnen de gereformeerde gezindte, is niet integer als hij tegelijk blijk geeft van zijn afkeer van de bevindelijk gereformeerde prediking.”

Eén van de stellingen van ds. Golverdingen was: ”De uitbouw van de Theologische School tot een hogeschool of universiteit is opdracht voor de toekomst”. Men wilde wel weten wat de rector, ds. Moerkerken, daarvan vond. „Zó, als stelling, vind ik het te kort door de bocht”, zei deze. „De lessen op de Theologische School moeten inderdaad op een zo hoog mogelijk peil gegeven worden. Dat is buiten kijf. Maar ik zou niet graag bij de toelating van studenten ook een criterium leggen bij het peil van de vooropleiding. Wij willen graag iets horen over iemands bekering en over iemands roeping, maar hechten minder belang aan iemands opleidingsniveau.”

Ds. Golverdingen reageerde: „Wij leggen de maatstaf minder hoog dan men in de Reformatie en in de Nadere Reformatie deed. Dat is prima, zolang we maar blijven streven naar het maximaal haalbare. Daarbij ben ik het eens met de opvatting dat er ruimte moet zijn voor een gelaagdheid in de broeders die tot de studie worden toegelaten.”

Jongeren in de gereformeerde gezindte gaan vaak op een positieve manier interkerkelijk met elkaar om. Hoe moeten we dat zien, vroeg forumleider Mauritz. Ds. Moerkerken: „Comrie zei: Zíj zijn mijn vrienden die in de bevindelijke doorleving van de drie stukken één zijn. Laten we goede interkerkelijke contacten waarderen. Maar ik hoop ook dat jongelui beseffen hoeveel ze te danken hebben aan de kerk waarin de Heere hen een plaats heeft gegeven. Het eten zal bij de buren ook wel eens lekker zijn, maar eten doe je toch het liefst thuis.”

De teksten van beide lezingen staan vanaf maandag online.

[Hendrikus]

Het is, volgens ds. Moerkerken, onmogelijk om de Gereformeerde Gemeenten lief te hebben en tegelijkertijd kritiek te hebben op de prediking. „Dat kan nooit samengaan.”

Onzin. Wat je lief is, zie je niet graag afdwalen. Signaleer je toch een afdwaling bij iets of iemand die/dat je lief is, dan gaat je dat ter harte. En dan laat je dat horen. Dat dat signaal vervolgens wordt uitgelegd als kritiek, is een ander verhaal. Dat ligt minstens evenzeer aan de perceptie van de ontvanger dan aan de manier waarop de zender zijn signaal formuleert.
Nee, dit zijn makkelijke platitudes in een toespraak, maar die zijn niet te onderbouwen.