In de Saambinder van vandaag het eerste gedeelte van de lezing die Ds J.J. van Eckeveld heeft gehouden op de CGO thema-avond
Ds J.J. van Eckeveld schreef:
De prediking van Christus
Wat is Christusprediking?
Hoe verhoudt de prediking van de Wet zich tot de prediking van Christus?
Kan men ons terecht verwijten dat wij meer de christen prediken dan de Christus? Welke plaats heeft hier de kenmerken prediking? Wat verstaan we onder de toeleidende weg tot Christus?
Welke plaats heeft Christus in elk van de drie stukken ellende, verlossing en dankbaarheid? Op vragen als deze hopen we in een aantal artikelen vanuit de Schrift een antwoord te vinden.
Paulus als prediker van Christus
Christus is de grote Inhoud van de prediking van het Evangelie. Zo was de apostel Paulus een prediker van Christus. Direct na zijn bekering en nadat Ananias hem opgezocht had aan de “straat genaamd de Rechte”, lezen we van hem in Handelingen 9:20: “En hij predikte terstond Christus, dat Hij de Zoon van God is.”
De kanttekeningen tekenen hier aan dat Paulus verkondigde dat Jezus de ware Messias is. Zijn brieven leggen er getuigenis van af, hoe hij Christus gepredikt heeft.
Aan de Korinthiërs schrijft hij: “Want ik heb niet voorgenomen iets te weten onder u dan Jezus Christus, en Dien gekruisigd” (1 Kor. 2:2).
Paulus was dus een Christusprediker.
Calvijn noemt deze tekst “een schone plaats, waaruit wij verstaan wat de getrouwe dienaars behoren te onderwijzen, wat wij ons leven lang moeten leren, en om Wiens waardigheid men alle ding als drek behoort te achten” (Commentaar op 1 Kor. 2:2).
Iedere prediker zal dus in Paulus zijn voorbeeld moeten zien.
Christus alleen
Wat is nu de prediking van Christus?
Het is niet anders dan de prediking van Christus, zoals het Woord des Heeren ons Hem voorstelt. Uiteindelijk is heel de Schrift vol van Christus.
Al is het Oude Testament de bedeling van de schaduwen, ook daar vindt u Christus.
U vindt Hem al in de moederbelofte uit Genesis 3. U vindt Hem in de geschiedenis van de aartsvaders. U vindt Hem in de offers, in de ceremoniële wassingen, in de priesterdienst, in de grote feesten, op de grote Verzoendag.
U vindt Christus in de Psalmen en in de profeten. De beloften wezen, naarmate de heilsgeschiedenis voortging, al duidelijker op Hem.
Heel het Oude Testament is al één roep om Hem. De vromen van de oude dag hebben naar Hem uitgezien.
Zo zal in de prediking van Christus ook oog zijn voor zondaren, die in hun nood en verlorenheid uitzien naar Hem.
De vromen van de oude dag hebben niet alleen naar Hem uitgezien, maar ze hebben Hem ook gezien. Abraham heeft Zijn dag gezien (Joh. 8:56). De gelovigen van de oude dag hebben de beloften niet verkregen, maar wel van verre gezien (Hebr. 11:13).
Ze zagen Hem in de beloften dus van verre; het was immers nog de bedeling van de schaduwen.
In het Nieuwe Testament gaat het volle licht over Christus op.
We volgen daar de Borg in Zijn vernedering, waarin Hij de zaligheid heeft verdiend, maar ook in Zijn verhoging, waarin Hij de zaligheid toepast.
Hoe heerlijk wordt ons Christus getekend in het Nieuwe Testament, als de enige Naam tot zaligheid, als de enige Grond van hoop, als de enige Weg tot de verzoening met God, als Degene die alles volbracht heeft en in Wie de hitte van Gods gramschap is geblust, in Wie Gods heilig recht is genoeg gedaan, in Wie de schuld van Gods volk uit Gods boek is gedaan. In Kolossenzen 3 tekent de apostel Paulus de rijkdom van Christus. Hij zegt daar in het vierde vers van Christus: “Die ons leven is”, en in het elfde vers vat hij het als het ware samen als hij zegt: “Christus is alles.” Dat is de grote Inhoud van het Evangelie. Christus is alles. Hij is het alleen.
Hij is het volkomen.
Buiten Jezus is geen leven, maar een eeuwig zielsverderf.
De prediking van Christus zal het niet moe worden Hem steeds maar weer aan te prijzen en aan te wijzen als de Enige Die ons met God verzoenen kan.
Die prediking zal zondaren geen rust kunnen geven buiten Christus.
Alle gronden buiten Christus, waarop een mens steunen kan, zoals zijn tranen, zijn gebeden, zijn ondervindingen, zijn gemoedsaandoeningen, en ga zo maar voort, zullen in die prediking worden ontmaskerd als onhoudbare gronden.
Mensen, die hun hoop daarop willen bouwen, ergeren zich aan die prediking,maar bekommerde zondaren, die met alles doodgelopen en vastgelopen zijn in hun leven, die geen grond meer hebben om voor de heilige God op te staan, krijgen daardoor nieuwe moed en hoop. Want als ik niets meer heb om op te staan voor God, maar dan mag ik horen, dat ik ook niets hoef te hebben, omdat de Heere alles gevonden heeft in het offer van Zijn Zoon, o, dan kan ik nog zalig worden.
[align=center]Niet het offer, dat ik breng;
Niet de tranen, die ik pleng,
Schoon ik ganse nachten ween,
Kunnen redden; Gij alleen! [/align]
Als ik zelf nog één zucht tot mijn zaligheid moest toedoen, dan was het verloren.
Mijn beste werken zijn nog blinkende zonden in de ogen van de heilige God, Die alleen tevreden kan zijn met volmaakte werken. Maar nu heeft Hij mijn werken ook niet meer nodig als het gaat om de grond van de zaligheid, want Hij heeft alles gevonden in het offer van Zijn Zoon.
Daar hebt u de grondtoon van de prediking van Christus.
Daarbij zal Christus aan de gemeente worden verkondigd als een volkomen Zaligmaker, die van harte gewillig is om zondaren zalig te maken.
[align=center]Maar Christus wordt niet alleen aan schuldverslagen zondaren,
maar ook aan heel de gemeente verkondigd
en naar het woord van Paulus voor ogen geschilderd. [/align]
Zo zal de prediking van Christus schuldverslagen zondaren lokken en trekken tot Hem.
Maar Christus wordt niet alleen aan schuldverslagen zondaren, maar ook aan heel de gemeente verkondigd en naar het woord van Paulus voor ogen geschilderd.
In 1931 spraken onze gemeenten uit dat er een ernstige aanbieding is van Christus en alle verbondsweldaden in het Evangelie.
Daar hebben we ernst mee te maken.
Wat zou het verschrikkelijk zijn als de gemeente met recht van haar predikant zou kunnen zeggen: hij heeft mij wel gepredikt het verschrikkelijke van de verlorenheid, maar hij heeft mij Christus niet verkondigd.
Wat is het dan nodig dat de predikant zelf uit Christus leven mag, zelf vervuld is van Hem en het Paulus na kan zeggen: “Ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij” (Gal.2:20). Dat zal de gemeente merken.
Dan zullen de tranen van Christus over een onbekeerlijk Jeruzalem onder de prediking druppelen in de gemeente.
Dan zal de bewogenheid van Christus zichtbaar zijn in Zijn dienaren.
De prediking van Ds. G. H. Kersten
Ik stel nog eens de vraag: Wat is nu Christusprediking?
Het is goed om in het jaar waarin de Gereformeerde Gemeenten honderd jaar bestaan, te letten op de wijze waarop Ds. G.H. Kersten sprak over de prediking van Christus.
Ds. M. Golverdingen heeft in zijn Ds. G. H. Kersten — facetten van zijn leven en werk een hoofdstuk gewijd aan zijn prediking. De hoofdinhoud van zijn prediking was Christus als de enige Weg tot behoud.
Ds. Kersten was van oordeel dat een zogenaamde bevindelijke prediking, die over Christus zwijgt, de naam van Evangelie- prediking niet dragen mag.
Uit de preken van Ds. Kersten blijkt dat, ook als hij de noodzaak van de kennis der ellende preekte, hij dat deed met de bedoeling dat er plaats zou komen voor Christus.
In zijn preek over Johannes 14:24-25 zegt hij in dit verband het volgende: “Waar die overtuiging van schuld en zonde ontbreekt, daar is nog geen plaats voor de openbaring van Christus” (Het handschrift uitgewist; Utrecht, zonder jaar; blz. 119).
Verslagen zondaren lokt de Heere door Zijn beloften, waarvan Christus de grote Inhoud is. Die beloften worden door het geloof omhelsd. “De opening van het Evangelie; de dringende nodiging der genade: ‘gij die geen geld hebt, komt, koopt en eet’, door het geloof verstaan, verwinnen alle vreze, en tegenstand en trekken de ziel naar God toe, dat zij kome gans verslagen, doch om in Christus de gunste Gods te zoeken.
En nimmer anders dan door het geloof, steunend op de verdiensten van Christus, komt de zondaar tot God, opdat Hij van Hem worde aangenomen” (Meer dan overwinnaars; Utrecht 1953, blz.50, 51).
Duidelijk is dat ds. Kersten Christus preekte, zoals Deze in het Evangelie wordt geopenbaard, maar dat hij ook preekte hoe de zondaar tot Christus komt. Zoals men vroeger wel zei, dat gepreekt moet worden een rijke Christus en een arme zondaar, maar ook hoe die twee bij elkaar komen.
(wordt vervolgd)
Zeist, ds. J.J. van Eckeveld
, dat bied perspectief !