Geplaatst: 04 feb 2008, 15:01
Onder vermelding van de juiste bron wel, tenzij er auteursrechten aan hangen, dan mag het alleen als de auteur er toestemming voor heeft verleend.Kaw schreef:Volgens mij mag je ten allertijde linken.
Onder vermelding van de juiste bron wel, tenzij er auteursrechten aan hangen, dan mag het alleen als de auteur er toestemming voor heeft verleend.Kaw schreef:Volgens mij mag je ten allertijde linken.
Ik moet zeggen dat ik het een mooi stuk vind. Predikanten die zelf tot op zekere hoogte mogen besluiten hoe ze met deze materie om willen gaan. Mooi verwoord.Reformatorisch Dagblad schreef: „Scheiding alleen na overspel”
UTRECHT – Echtscheiding en hertrouwen van gescheidenen is alleen geoorloofd als er sprake is van bewijsbaar overspel. Personen die gescheiden zijn vanwege andere oorzaken dan overspel en kwaadwillige verlating vanwege godsdienstige redenen, zijn censurabel.
Dat stelt het rapport ”De heilige huwelijkse staat – een Bijbelse visie op trouwen en scheiden” dat de generale synode van de Gereformeerde Gemeenten in het voorjaar van 2008 heeft aanvaard en dat nu is gepubliceerd. Het rapport is opgesteld door de commissie voor de bestudering van de mogelijkheid van kerkelijke huwelijksbevestiging na echtscheiding.
Op 27 maart 2008 werd het rapport door de generale synode van de Gereformeerde Gemeenten „met grote instemming” aanvaard, zo meldt het Woord vooraf. Daarin wordt ook gesteld dat de conclusies in het rapport moeten worden beschouwd als „synodale uitspraken” die „kerkelijk gezag” hebben.
Na een uitvoerige exegese van die teksten in de Bijbel waar geschreven wordt over huwelijk, echtscheiding en overspel, worden in paragraaf 7 van het rapport conclusies getrokken. Een van de conclusies is dat overspel de enige Bijbelse grond is voor echtscheiding. Alleen zij die op grond van overspel van hun partner zijn gescheiden, mogen hertrouwen.
De opstellers van het rapport schrijven zich ervan bewust te zijn dat in het verleden door velen niet alleen overspel maar ook kwaadwillige verlating vanwege godsdienstige redenen, de zogenoemde causa religionis, als een legitieme reden voor echtscheiding werd gezien waarna de schuldloze partij ook mocht hertrouwen. Zelfs de kanttekenaren van de Statenvertaling laten in kanttekening 77 bij 1 Korinthe 7:39 de mogelijkheid open dat scheiden en hertrouwen geoorloofd is in het geval van kwaadwillige verlating op religieuze gronden.
In het rapport wordt opgemerkt dat de kanttekeningen in deze kwestie echter niet met één stem spreken. „Voor echtscheiding wegens causa religionis geeft 1 Korinthe 7 enige opening. Maar voor enig verband met een tweede huwelijk, waarvoor kanttekening 77 kiest, biedt dit hoofdstuk geen basis. De conclusie van kanttekening 77 kan derhalve, naar het oordeel van de commissie, niet onderbouwd worden uit de exegese van dit hoofdstuk, en uit geen enkele andere plaats in de Heilige Schrift. De conclusie van kanttekening 77 geeft een opening voor hertrouwen die exegetisch niet valt te onderbouwen”, zo oordeelt het rapport.
In het rapport wordt niet alleen ingegaan op de Schriftgegevens over huwelijk en echtscheiding, maar ook op datgene wat theologen in het verleden over deze kwestie hebben gezegd. De synode erkent dat er „ten aanzien van kwaadwillige verlating bij onze reformatoren en gereformeerde voorvaderen, gerelateerd aan de weerbarstige praktijk, op verschillende wijze is gehandeld. Er is sprake van een grijs gebied, omdat er geen scherp omlijnde Bijbels gefundeerde afbakening van het begrip kwaadwillige verlating gegeven kan worden.”
Toch kiest het rapport ervoor „dicht bij de Schrift” te blijven en stelt het dat kwaadwillige verlating, wil het een geoorloofde grond zijn voor scheiding, altijd een godsdienstige achtergrond moet hebben. Ook in dit geval moet de verlatene echter ongetrouwd blijven en is er geen Bijbelse grond voor een tweede huwelijk.
De synode heeft „het individuele geweten van dienaren des Woords” niet willen binden in twee gevallen. Zo kan een predikant niet gedwongen worden medewerking te verlenen aan een tweede huwelijk na overspel wanneer hij „op grond van de Schrift” tot de conclusie komt dat zo’n huwelijk niet mogelijk is. Ook wil de synode het geweten van predikanten die moeite hebben met de conclusie in het rapport dat een tweede huwelijk na kwaadwillige verlating vanwege godsdienstige redenen niet mogelijk is, niet binden. „Daarbij is wel uitgesproken dat voorkomen moet worden dat dit dan in de praktijk zodanig wordt opgerekt dat elke vorm van kwaadwillige verlating tot echtscheiding mag leiden en de weg baant naar een tweede huwelijk.”
Wanneer er sprake is van een levensbedreigende situatie kan een kerkenraad, volgens het rapport, in het uiterste geval berusten in een scheiding van tafel en bed, waarbij het huwelijk formeel intact blijft. Zo’n periode mag niet langer duren dan nodig is om, door middel van pastoraat en professionele hulpverlening, weer te komen tot normale verhoudingen.
Ik denk dat het vooral een stukje helderheid wil verschaffen hoe deze kerk in de materie staat.refo schreef:En wie is hier nu mee gediend? De dominees?
Aldus refo, de luis in de pels van de Gereformeerde Gemeente. Overigens, refo, mag ik je Bijbelse argumenten in dezen even horen?refo schreef:Ik vind het toch maar matig.
Vrouw wordt in de steek gelaten door man.
Man verlaat over het algemeen de kerk.
Man trouwt of leeft samen met z'n nieuwe lief.
Vrouw blijft achter met een paar kinderen.
Deze moet ze van rechtswege regelmatig naar haar ex opzenden.
Zodoende zijn ze het ene weekend onder het Woord.
Het andere weekend in de Efteling.
Hetgeen steeds meer spanningen gaat geven.
Vrouw mag niet trouwen, nee, hoor, pas op!!
U hebt levenslang.
Ook ik, als Gergemmer, vind het serieus lastig. Neem de situatie die Refo schetst. Denk er nog een nog een christelijke man bij die graag met die vrouw zou trouwen en de echtgenoot kan zijn die zij nodig heeft, plus de vaderfiguur die haar kinderen nodig hebben. Mag je dan zeggen dat een tweede huwelijk ongeoorloofd is? Ik geef meteen toe dat datgene wat Jezus zegt in de Bergrede niet veel ruimte laat voor een andere conclusie. Tegelijkertijd: kan het lijden van deze vrouw de bedoeling zijn van Gods geboden? Was haar eerste huwelijk werkelijk een geval van 'wat God samengevoegd heeft', of wat het achteraf gezien een menselijke vergissing? Ik ken een geval waarin de man zijn vrouw heeft verlaten, en zegt dat hij nooit echt van haar heeft gehouden, maar mede onder druk van zijn ouders met haar is getrouwd. Ik weet niet in hoeverre dat een projectie achteraf is, maar dat zoiets niet onmogelijk is, is duidelijk.Erasmiaan schreef:Aldus refo, de luis in de pels van de Gereformeerde Gemeente. Overigens, refo, mag ik je Bijbelse argumenten in dezen even horen?refo schreef:Ik vind het toch maar matig.
Vrouw wordt in de steek gelaten door man.
Man verlaat over het algemeen de kerk.
Man trouwt of leeft samen met z'n nieuwe lief.
Vrouw blijft achter met een paar kinderen.
Deze moet ze van rechtswege regelmatig naar haar ex opzenden.
Zodoende zijn ze het ene weekend onder het Woord.
Het andere weekend in de Efteling.
Hetgeen steeds meer spanningen gaat geven.
Vrouw mag niet trouwen, nee, hoor, pas op!!
U hebt levenslang.
Ik kan me wel in je overwegingen vinden, DavidDavid J schreef:Ook ik, als Gergemmer, vind het serieus lastig. Neem de situatie die Refo schetst. Denk er nog een nog een christelijke man bij die graag met die vrouw zou trouwen en de echtgenoot kan zijn die zij nodig heeft, plus de vaderfiguur die haar kinderen nodig hebben. Mag je dan zeggen dat een tweede huwelijk ongeoorloofd is? Ik geef meteen toe dat datgene wat Jezus zegt in de Bergrede niet veel ruimte laat voor een andere conclusie. Tegelijkertijd: kan het lijden van deze vrouw de bedoeling zijn van Gods geboden? Was haar eerste huwelijk werkelijk een geval van 'wat God samengevoegd heeft', of wat het achteraf gezien een menselijke vergissing? Ik ken een geval waarin de man zijn vrouw heeft verlaten, en zegt dat hij nooit echt van haar heeft gehouden, maar mede onder druk van zijn ouders met haar is getrouwd. Ik weet niet in hoeverre dat een projectie achteraf is, maar dat zoiets niet onmogelijk is, is duidelijk.Erasmiaan schreef:Aldus refo, de luis in de pels van de Gereformeerde Gemeente. Overigens, refo, mag ik je Bijbelse argumenten in dezen even horen?refo schreef:Ik vind het toch maar matig.
Vrouw wordt in de steek gelaten door man.
Man verlaat over het algemeen de kerk.
Man trouwt of leeft samen met z'n nieuwe lief.
Vrouw blijft achter met een paar kinderen.
Deze moet ze van rechtswege regelmatig naar haar ex opzenden.
Zodoende zijn ze het ene weekend onder het Woord.
Het andere weekend in de Efteling.
Hetgeen steeds meer spanningen gaat geven.
Vrouw mag niet trouwen, nee, hoor, pas op!!
U hebt levenslang.
Een overweging meer in het algemeen: van andere uitspraken in de Bergrede wordt vrij algemeen aangenomen dat ze niet in alle omstandigheden gelden. Neem het bekende gebod over het toekeren van de linkerwang: daarvan wordt in de christelijke traditie toch vrij algemeen gezegd dat dat niet inhoudt dat je altijd onrecht moet accepteren. De Bergrede is de grondwet van het Koninkrijk der hemelen, maar wij zijn gevallen mensen op een vervloekte aarde.
Daarnaast zijn er natuurlijk Bijbelse overwegingen als 'wees niet al te rechtvaardig, noch houdt u zelf voor al te wijs', 'oordeelt niet opdat gij niet geoordeeld worde' en het 'staan in de christelijke vrijheid'. Ik weet ook wel dat dit soort teksten veel misbruikt worden, maar dat neemt niet weg dat ze er wel staan. Is de tendens van deze woorden niet dat het rücksichtlos toepassen van op zich goede en geldende geboden kan leiden tot schreeuwend onrecht, en dat dat niet Gods bedoeling is?
Ik heb het rapport niet gelezen. Ik waardeer de insteek dat we de Bijbel moeten laten spreken. Maar ik vraag me af of uitsluitend focussen op de paar bijbelteksten die over echtscheiding gaan, zonder rekening te houden met de gebroken werkelijkheid waarin we staan, recht doet aan het geheel van de Bijbel.
dan..............overgaan naar een kerk waar ze niet zo met tot spleetogen vernauwde blik op de zaak kijken....refo schreef:De regels zijn blijkbaar bedacht voor de dominees.
Wat als men toch trouwt?........
Precies, wat voor werking heeft censuur/ tucht dan nog? Niets toch!?Rens schreef:dan..............overgaan naar een kerk waar ze niet zo met tot spleetogen vernauwde blik op de zaak kijken....refo schreef:De regels zijn blijkbaar bedacht voor de dominees.
Wat als men toch trouwt?........
Precies, hoe kan men als kerk een zegening vragen voor een overspelige vrouw of man ?Toeschouwer schreef:Dit zijn toch eigen gemaakte regels van de Ger. Gem. De Schrift is duidelijk, volgens Matth. 5:32 pleegt degene die de verlatene trouwt overspel.
.
Geachte Toeschouwer, we kunnen het soms toch eens zijn, blijkbaar.Toeschouwer schreef:Dit zijn toch eigen gemaakte regels van de Ger. Gem. De Schrift is duidelijk, volgens Matth. 5:32 pleegt degene die de verlatene trouwt overspel.
In de Ger. Gezindte wordt er nogal ruim met dit schriftgedeelte omgegaan. De GG is ruimer dan de Bijbel. Laten we het over andere kerkgenootschappen maar niet hebben, er is een enorme wildgroei in dezen.