Dit is geen voorlichting. Dit is opinie. En het RD heeft nog meer dan andere dagbladen invloed op de opinievorming van zijn achterban. Daarmee is de verantwoordelijkheid van het RD ook groter. De vraag is of dit beeld recht doet aan de opinievorming.Houthakker schreef:Voorlichten.Billy schreef:
wat zijn volgens jou de "drijfveren" van het RD , van het openbaar plaatsen van deze brief ?
Spruyt bekent kleur
-
Leonius
Wat een onzin! Dit gebeurt openbaar, dus dan mag je er ook in het openbaar over spreken! Het is werkelijk een schande dat het RD zich tot zulk laag gedrag verlaagt. Het wordt misschien wat anders, als Spruyt de gelegenheid nog krijgt een evenlang antwoord terug te schrijven. Maar dan nóg heeft zoiets dan het karakter van een 'ter verantwoording roepen'. Ik ben het inhoudelijk wel eens met het stuk, maar als ik zulke gedachten heb, dan moet ik daar naar Spruyt toe gaan en niet publiekelijk iemand zo neerzetten. Dat is wel gebeurd, en dus is Matth. door het RD niet in acht genomen.Houthakker schreef:Als je er echt zo over denkt, Billy, dan zou je het gesprek aangaan met Kranendonk.
In plaats van hier openlijk op een forum zulke dingen te schrijven en hem zo vanuit de heup te beschieten.
Groet,
Houthakker.
Rd
We kunnen natuurlijk een actie beginnen om het RD te vragen Bart-Jan zijn visie te laten horen in de krant...Idee??Pim schreef:Ben benieuwd of BJ Spruyt nu een brief mag plaatsen met 'Beste Wim'.
En dan de vraag stellen hoe Wim het kan laten gebeuren dat ZIJN kerkgenootschap omgaat met ZIJN kerkredacteur alsof het de grootste ketter is. En nog meer van dat soort persoonlijk spul wat niet in een open brief thuis hoort.
Re: Rd
Goed plan. En dan in de vorm van een ongecensureerde open 'brief aan Wim'.pierre27 schreef:We kunnen natuurlijk een actie beginnen om het RD te vragen Bart-Jan zijn visie te laten horen in de krant...Idee??Pim schreef:Ben benieuwd of BJ Spruyt nu een brief mag plaatsen met 'Beste Wim'.
En dan de vraag stellen hoe Wim het kan laten gebeuren dat ZIJN kerkgenootschap omgaat met ZIJN kerkredacteur alsof het de grootste ketter is. En nog meer van dat soort persoonlijk spul wat niet in een open brief thuis hoort.
Of zouden we dan een reformatorische versie van de ordinaire moddergooierij tussen Wiegel en Hirsi Ali?
Re: Rd
Pim schreef:Goed plan. En dan in de vorm van een ongecensureerde open 'brief aan Wim'.pierre27 schreef:We kunnen natuurlijk een actie beginnen om het RD te vragen Bart-Jan zijn visie te laten horen in de krant...Idee??Pim schreef:Ben benieuwd of BJ Spruyt nu een brief mag plaatsen met 'Beste Wim'.
En dan de vraag stellen hoe Wim het kan laten gebeuren dat ZIJN kerkgenootschap omgaat met ZIJN kerkredacteur alsof het de grootste ketter is. En nog meer van dat soort persoonlijk spul wat niet in een open brief thuis hoort.
Of zouden we dan een reformatorische versie van de ordinaire moddergooierij tussen Wiegel en Hirsi Ali?
Ook een idee jah.., ik snap echt niet wat die Kranendonk bezielde om dit zo te doen.
Idd verre van netjes om een open brief te plaatsen, gewoon misbruik van de macht die hij heeft bij het RD, ik kan het niet anders zien.
Zou hij echt zo bezorgt zijn, dan doe je dat toch persoonlijk, niet via de media.
Ik ben het ook niet op alle fronten eens met Wilders en de zijnen, maar a.u.b.ga op een andere manier met die gasten de confrontatie aan, niet via de krant.
-
Houthakker
Wat een onzin zeg, deze dingen gebeuren in het openbaar, het R.D. mag er dus in het openbaar over schrijven. En als zij ervoor kiest om dat in briefvorm te doen, dan getuigt dat hooguit van creativiteit.Leonius schreef:Wat een onzin! Dit gebeurt openbaar, dus dan mag je er ook in het openbaar over spreken!Houthakker schreef:Als je er echt zo over denkt, Billy, dan zou je het gesprek aangaan met Kranendonk.
In plaats van hier openlijk op een forum zulke dingen te schrijven en hem zo vanuit de heup te beschieten.
Groet,
Houthakker.
Maar Kranenburg zal wel te veel waars geschreven hebben. Dat is meestal pijnlijk. Dan beginnen mensen wel vaker allerlei redenen te verzinnen waarom het niet geschreven had mogen worden. Of dat het langs een verkeerde weg is gegaan. Of in een verkeerde vorm.
Komt me allemaal heel bekend voor.
Groet,
Houthakker.
Houthakker schreef:Wat een onzin zeg, deze dingen gebeuren in het openbaar, het R.D. mag er dus in het openbaar over schrijven. En als zij ervoor kiest om dat in briefvorm te doen, dan getuigt dat hooguit van creativiteit.Leonius schreef:Wat een onzin! Dit gebeurt openbaar, dus dan mag je er ook in het openbaar over spreken!Houthakker schreef:Als je er echt zo over denkt, Billy, dan zou je het gesprek aangaan met Kranendonk.
In plaats van hier openlijk op een forum zulke dingen te schrijven en hem zo vanuit de heup te beschieten.
Groet,
Houthakker.
Houthakker, lees de brief nog eens door. Persoonlijke informatie omtrent BJ Spruyt wordt hem nu in een open brief voor de voeten geworpen. Dat is niet een mening over dingen die in het openbaar geschieden, maar dat is op de persoon spelen, en dat is iets wat ik niet in het RD verwacht.
Maar goed, misschien roepen we te vroeg en krijgt BJ Spruyt wel de mogelijkheid om zijn weerwoord te geven.
Dit is non-argumentatie van de bovenste plank. Hetgeen geschreven wordt door Kranendonk is waar, omdat mensen er tegen in gaan? Wat een onzin.Maar Kranenburg zal wel te veel waars geschreven hebben. Dat is meestal pijnlijk. Dan beginnen mensen wel vaker allerlei redenen te verzinnen waarom het niet geschreven had mogen worden. Of dat het langs een verkeerde weg is gegaan. Of in een verkeerde vorm.
Komt me allemaal heel bekend voor.
Groet,
Houthakker.
-
Leonius
Het RD mag er wel over berichten (dat is haar taak, wat ze op andere terreinen juist weer nalaat), en desnoods een redactioneel commentaar bij schrijven, maar hou het zakelijk! Nu wordt zijn persoonlijke integriteit in twijfel getrokken, net als dat is gebeurd met Van der Zwaag.Houthakker schreef:Wat een onzin zeg, deze dingen gebeuren in het openbaar, het R.D. mag er dus in het openbaar over schrijven. En als zij ervoor kiest om dat in briefvorm te doen, dan getuigt dat hooguit van creativiteit.Leonius schreef:Wat een onzin! Dit gebeurt openbaar, dus dan mag je er ook in het openbaar over spreken!Houthakker schreef:Als je er echt zo over denkt, Billy, dan zou je het gesprek aangaan met Kranendonk.
In plaats van hier openlijk op een forum zulke dingen te schrijven en hem zo vanuit de heup te beschieten.
Groet,
Houthakker.
Sterker nog, ik ben het helemaal met hem eens. Maar Kranendonk had die persoonlijk aan Spruyt moeten richten, en niet in de vorm van een open brief.Maar Kranenburg zal wel te veel waars geschreven hebben. Dat is meestal pijnlijk.
Ja, deze reactie komt me zeker heel bekend voor..... Hebben we in dezelfde bewoordingen al eerder gezien bij reacties op het boek van Van der Zwaag................Dan beginnen mensen wel vaker allerlei redenen te verzinnen waarom het niet geschreven had mogen worden. Of dat het langs een verkeerde weg is gegaan. Of in een verkeerde vorm.
Komt me allemaal heel bekend voor.
Groet,
Houthakker.
'k Heb de brief net helemaal gelezen. Vind het een verschrikkelijk schoolmeesterachtige, betuttelende brief. Ik kan eigenlijk maar één reden voor de plaatsing bedenken:
Wim Kranendonk heeft met BartJan Spruyt afgesproken dat ze in de krant een briefwisseling gaan voeren. Anders is deze brief een aanfluiting voor een kwaliteitskrant.
Hoewel: de laatste tijd zijn die serietjes ook steeds gezochter. We zitten nou al in de boekenkast van de dominee. Nog even en we gaan naar de provisiekast van de pastoor. Of de verzamelingen van de zondagschoolmeesters.
Wel goed vind ik de jeugd er bij betrekken via Achterkrant en Yord. En de engelse bladzijde. Maar een krant moet nieuws brengen en achtergronden daarbij. Welke boeken de dominee leest zet je maar in de Terdege.
Wim Kranendonk heeft met BartJan Spruyt afgesproken dat ze in de krant een briefwisseling gaan voeren. Anders is deze brief een aanfluiting voor een kwaliteitskrant.
Hoewel: de laatste tijd zijn die serietjes ook steeds gezochter. We zitten nou al in de boekenkast van de dominee. Nog even en we gaan naar de provisiekast van de pastoor. Of de verzamelingen van de zondagschoolmeesters.
Wel goed vind ik de jeugd er bij betrekken via Achterkrant en Yord. En de engelse bladzijde. Maar een krant moet nieuws brengen en achtergronden daarbij. Welke boeken de dominee leest zet je maar in de Terdege.
Hm ik vind dit vooral vrij zinloos. Dat die beste man een aantal vragen heeft, dat kan ik me heel goed voorstellen.... Maar wat heef thet voor zin om die in een krant neer te zetten? Als die gast vragen heeft, laat hem dan lekker Spruyt bellen en zeggen: Heej gast, ik begrijp je niet helemaal, kan je het me uitleggen? Nou snap ik wel dat je zoiets publiek maakt omdat je verwacht dat anderen die vragen ook hebben..... maar schrijf de brief dan gewoon in neutrale, vragende vorm... in plaats van verwijtend je eigen gedachten (het niet snappen van deze keuze) neer te zetten en je kritiek zo goed mogleijk te onderbouwen met allerlei feiten die soms nauwelijks er toe doen.... Begin gewoon eens met gewoon je vragen te stellen in plaats van je eigen gelijk al te willen halen voordat je een antwoord op je meest essentiele vragen hebt.
refdag.nl
Wim, wat maak je me nou?
Beste Wim,
Eerlijk gezegd, ik had een paar uur nodig om eraan te wennen. Dat het RD aandacht zou schenken aan mijn overstap naar de stichting van de Groep Wilders had ik natuurlijk wel verwacht. Dat er op het nieuwsbericht een dag later een artikel zou volgen waarin alleen tegenstanders van die stap hun commentaar mochten leveren, ach, ook dat had ik ingecalculeerd (al vielen de woorden over het afschrijven van Spruyt mij niet gemakkelijk). Maar dat er ook nog een paginagroot stuk zou komen waarin jij de ongebruikelijke vorm van een open brief zou gebruiken om mij, mede op grond van vertrouwelijke informatie die wij in eerdere gesprekken hebben gedeeld, persoonlijk aan te spreken, dat had ik niet verwacht. Normaal gesproken zit er toch een envelop om een dergelijke brief.
Met je oproep lijk je een brug te willen slaan, maar dat doe je niet dan nadat je explosieven in stelling hebt gebracht om de te overbruggen kloof eerst nodeloos te vergroten. „Wim, wat maak je me nou?” dacht ik na een eerste lezing.
En toen vele RD-lezers mij in de loop van de dag belden en zeiden dat ze nog nooit iemand met zo’n zoetgevooisd betoog zo onbarmhartig een dolk tussen iemands schouderbladen hadden zien steken, ontbrak het mij, tot mijn eigen verbazing, aan argumenten om deze stellige opvatting wat te relativeren.
Je vraagt je onder meer af of ik wel zal slagen als politicus (mocht het daar ooit van komen). Ik kan jou garanderen dat jij een uitstekend politicus bent. Heel slim sla je namelijk twee vliegen in één klap. Door je opmerkingen probeer je je lezers van mij te vervreemden. Alla, dat past blijkbaar binnen jouw taakopvatting als hoofdredacteur van een krant. Maar je weet natuurlijk ook dat Wilders je brief leest. Je weet dat hij -zoals hij zelf in een interview met het RD heeft gezegd- oprecht op zoek is naar christelijke bondgenoten in zijn gevecht voor een fatsoenlijk en vrij Nederland. Door hem, via mij, op deze manier af te wijzen, hoop je natuurlijk dat hij die zoektocht opgeeft. En dan heeft de groep waarvan jij de belangen behartigt, op dit punt niets meer te vrezen.
Je brengt nadrukkelijk alle strubbelingen onder de aandacht die aan mijn stap zijn voorafgegaan. Het klopt allemaal. Er is op een gegeven moment een ideologische breuk binnen de Edmund Burke Stichting geweest, omdat ik niet meer geloofde in de mogelijkheid om het conservatieve gedachtegoed binnen een van de bestaande partijen aftrek te doen vinden. Daarom gaat de Edmund Burke Stichting nu door als een vrijwilligersorganisatie die zich concentreert op activiteiten voor studenten. En eind vorig jaar raakte ik mijn baan kwijt omdat enkele grote financiers, anders dan voorheen het geval was geweest, inhoudelijke eisen aan onze programma’s gingen stellen, wat ik in strijd achtte met de intellectuele onafhankelijkheid en integriteit waarop we zo trots waren.
Over een overstap naar Wilders heb ik lang nagedacht: of de nieuwe partij de juiste mensen zou aantrekken, of er een goede organisatie zou komen, of ik me met het gedachtegoed zou kunnen verenigen. Ik heb mij laten overtuigen door de feiten: de kandidaten zijn serieuze en beschaafde mensen, er staat een hecht en deskundig team voor de organisatie van alle activiteiten, en ik heb zelf de tekst geschreven waarin de visie is neergelegd die de basis van de inhoudelijke samenwerking vormt.
En laat ik dan iets verklappen om je gerust te stellen. Artikel 23 van de Grondwet blijft recht overeind. En er komt ook een pleidooi voor een nieuw artikel 1 van de Grondwet waarin de joods-christelijke traditie als bron en fundament van onze cultuur, en als begrenzing daarvan, expliciet wordt vastgelegd. Ik bespeur in de kolommen van het RD regelmatig sympathie voor de ’gereformeerde’ Donner. Deze minister noemde het een „doodzonde” dat homoparen in Nederland nog altijd geen kinderen kunnen adopteren. Groep Wilders vindt het een „doodzonde” als kinderen in Nederland niet gewoon met een vader en moeder opgroeien.
Zo zou ik nog wel even kunnen doorgaan, maar laat ik tot de kern komen. Jij denkt uitsluitend vanuit het groepsbelang, mij gaat het om dit land. En ik wil dit land niet overgeven aan mensen die of door haat jegens het Westen (de aanhangers van de politieke theologie van de islam) of door zelfhaat (de culturele elite) dit mooie land naar de knoppen (willen) helpen. Daarom zoek ik -inderdaad: rusteloos- een zo breed mogelijk front tegen de vijanden vanbinnen en vanbuiten, en zet ik mij in voor een politieke en maatschappelijke orde waarin alle ruimte is voor diversiteit, maar waarin die diversiteit ook scherp wordt begrensd door de waarden en normen van de westerse cultuurtraditie.
Je hebt zo je zorgen, maar weet je waar je je volgens mij vooral zorgen om moet maken? Om die christenen die zich zo heerlijk comfortabel binnen het Haagse systeem hebben genesteld. Ach, wat worden ze toch serieus genomen, wat mogen ze toch constructief meedoen, welk een erkenning en respect valt hun ten deel! Maar door die inkapseling zijn deze mensen (geen paria’s maar parvenu’s) wel een onderdeel van het probleem geworden, en zijn ze niet meer in staat tot een mannelijk gevecht op de plaatsen waar de echte fronten liggen.
Als jij het beeld wilt oproepen dat ik met deze stap het orthodox-christelijke milieu waarin ik ben opgevoed en dat mij na aan het hart ligt, in feite verlaat, dan moet ik je teleurstellen. Ook nu gaat het mij uiteindelijk om een orde die als een weerhouder (het ”katechon” uit 2 Thessalonicensen 2) de weg naar ’een volkomen rijk’ openlaat. (Ik heb dat dit voorjaar nader uitgelegd in mijn essay over ”De toekomst van de stad”.) Ook jou gaat het daar om, al verschillen jij en ik van mening over de middelen. En daarom begrijp ik niet waarom je de suggestie wilt wekken dat ík een brug ophaal.
Maar ik tel ook mijn zegeningen. Het werk van de Edmund Burke Stichting heeft nooit veel genade in de ogen van het RD kunnen vinden. Wat de gevolgen van die stroom aan afbrekende kritiek zijn geweest, laat zich raden. Nu het geen kwaad meer kan, schrijf je opeens en voor het eerst dat je mijn diepste motieven altijd wel hebt begrepen en dat niet alle kritiek terecht is geweest. Die ontboezeming heeft me verbaasd, maar ik noteer ze graag met enige dankbaarheid achteraf.
En laat ik eensgeestes met jou mogen eindigen. Vanuit de sympathie die ik voor je heb en vanuit een gevoel van werkelijke verbondenheid roep ik je met klem op: verlaat dat groepsdenken met zijn valse zekerheden, laat je niet zo ringeloren door zijn ’leiders’, en toon enig begrip voor mensen die met Antoine Fumée, de leider van de Franse protestanten in Parijs (1511-1568), de Calvijns in hun Genèves voorhouden dat zij bepaalde posities in de echte wereld nog niet willen opgeven.
Je oud-collega,
Bart Jan Spruyt
Wim, wat maak je me nou?
Beste Wim,
Eerlijk gezegd, ik had een paar uur nodig om eraan te wennen. Dat het RD aandacht zou schenken aan mijn overstap naar de stichting van de Groep Wilders had ik natuurlijk wel verwacht. Dat er op het nieuwsbericht een dag later een artikel zou volgen waarin alleen tegenstanders van die stap hun commentaar mochten leveren, ach, ook dat had ik ingecalculeerd (al vielen de woorden over het afschrijven van Spruyt mij niet gemakkelijk). Maar dat er ook nog een paginagroot stuk zou komen waarin jij de ongebruikelijke vorm van een open brief zou gebruiken om mij, mede op grond van vertrouwelijke informatie die wij in eerdere gesprekken hebben gedeeld, persoonlijk aan te spreken, dat had ik niet verwacht. Normaal gesproken zit er toch een envelop om een dergelijke brief.
Met je oproep lijk je een brug te willen slaan, maar dat doe je niet dan nadat je explosieven in stelling hebt gebracht om de te overbruggen kloof eerst nodeloos te vergroten. „Wim, wat maak je me nou?” dacht ik na een eerste lezing.
En toen vele RD-lezers mij in de loop van de dag belden en zeiden dat ze nog nooit iemand met zo’n zoetgevooisd betoog zo onbarmhartig een dolk tussen iemands schouderbladen hadden zien steken, ontbrak het mij, tot mijn eigen verbazing, aan argumenten om deze stellige opvatting wat te relativeren.
Je vraagt je onder meer af of ik wel zal slagen als politicus (mocht het daar ooit van komen). Ik kan jou garanderen dat jij een uitstekend politicus bent. Heel slim sla je namelijk twee vliegen in één klap. Door je opmerkingen probeer je je lezers van mij te vervreemden. Alla, dat past blijkbaar binnen jouw taakopvatting als hoofdredacteur van een krant. Maar je weet natuurlijk ook dat Wilders je brief leest. Je weet dat hij -zoals hij zelf in een interview met het RD heeft gezegd- oprecht op zoek is naar christelijke bondgenoten in zijn gevecht voor een fatsoenlijk en vrij Nederland. Door hem, via mij, op deze manier af te wijzen, hoop je natuurlijk dat hij die zoektocht opgeeft. En dan heeft de groep waarvan jij de belangen behartigt, op dit punt niets meer te vrezen.
Je brengt nadrukkelijk alle strubbelingen onder de aandacht die aan mijn stap zijn voorafgegaan. Het klopt allemaal. Er is op een gegeven moment een ideologische breuk binnen de Edmund Burke Stichting geweest, omdat ik niet meer geloofde in de mogelijkheid om het conservatieve gedachtegoed binnen een van de bestaande partijen aftrek te doen vinden. Daarom gaat de Edmund Burke Stichting nu door als een vrijwilligersorganisatie die zich concentreert op activiteiten voor studenten. En eind vorig jaar raakte ik mijn baan kwijt omdat enkele grote financiers, anders dan voorheen het geval was geweest, inhoudelijke eisen aan onze programma’s gingen stellen, wat ik in strijd achtte met de intellectuele onafhankelijkheid en integriteit waarop we zo trots waren.
Over een overstap naar Wilders heb ik lang nagedacht: of de nieuwe partij de juiste mensen zou aantrekken, of er een goede organisatie zou komen, of ik me met het gedachtegoed zou kunnen verenigen. Ik heb mij laten overtuigen door de feiten: de kandidaten zijn serieuze en beschaafde mensen, er staat een hecht en deskundig team voor de organisatie van alle activiteiten, en ik heb zelf de tekst geschreven waarin de visie is neergelegd die de basis van de inhoudelijke samenwerking vormt.
En laat ik dan iets verklappen om je gerust te stellen. Artikel 23 van de Grondwet blijft recht overeind. En er komt ook een pleidooi voor een nieuw artikel 1 van de Grondwet waarin de joods-christelijke traditie als bron en fundament van onze cultuur, en als begrenzing daarvan, expliciet wordt vastgelegd. Ik bespeur in de kolommen van het RD regelmatig sympathie voor de ’gereformeerde’ Donner. Deze minister noemde het een „doodzonde” dat homoparen in Nederland nog altijd geen kinderen kunnen adopteren. Groep Wilders vindt het een „doodzonde” als kinderen in Nederland niet gewoon met een vader en moeder opgroeien.
Zo zou ik nog wel even kunnen doorgaan, maar laat ik tot de kern komen. Jij denkt uitsluitend vanuit het groepsbelang, mij gaat het om dit land. En ik wil dit land niet overgeven aan mensen die of door haat jegens het Westen (de aanhangers van de politieke theologie van de islam) of door zelfhaat (de culturele elite) dit mooie land naar de knoppen (willen) helpen. Daarom zoek ik -inderdaad: rusteloos- een zo breed mogelijk front tegen de vijanden vanbinnen en vanbuiten, en zet ik mij in voor een politieke en maatschappelijke orde waarin alle ruimte is voor diversiteit, maar waarin die diversiteit ook scherp wordt begrensd door de waarden en normen van de westerse cultuurtraditie.
Je hebt zo je zorgen, maar weet je waar je je volgens mij vooral zorgen om moet maken? Om die christenen die zich zo heerlijk comfortabel binnen het Haagse systeem hebben genesteld. Ach, wat worden ze toch serieus genomen, wat mogen ze toch constructief meedoen, welk een erkenning en respect valt hun ten deel! Maar door die inkapseling zijn deze mensen (geen paria’s maar parvenu’s) wel een onderdeel van het probleem geworden, en zijn ze niet meer in staat tot een mannelijk gevecht op de plaatsen waar de echte fronten liggen.
Als jij het beeld wilt oproepen dat ik met deze stap het orthodox-christelijke milieu waarin ik ben opgevoed en dat mij na aan het hart ligt, in feite verlaat, dan moet ik je teleurstellen. Ook nu gaat het mij uiteindelijk om een orde die als een weerhouder (het ”katechon” uit 2 Thessalonicensen 2) de weg naar ’een volkomen rijk’ openlaat. (Ik heb dat dit voorjaar nader uitgelegd in mijn essay over ”De toekomst van de stad”.) Ook jou gaat het daar om, al verschillen jij en ik van mening over de middelen. En daarom begrijp ik niet waarom je de suggestie wilt wekken dat ík een brug ophaal.
Maar ik tel ook mijn zegeningen. Het werk van de Edmund Burke Stichting heeft nooit veel genade in de ogen van het RD kunnen vinden. Wat de gevolgen van die stroom aan afbrekende kritiek zijn geweest, laat zich raden. Nu het geen kwaad meer kan, schrijf je opeens en voor het eerst dat je mijn diepste motieven altijd wel hebt begrepen en dat niet alle kritiek terecht is geweest. Die ontboezeming heeft me verbaasd, maar ik noteer ze graag met enige dankbaarheid achteraf.
En laat ik eensgeestes met jou mogen eindigen. Vanuit de sympathie die ik voor je heb en vanuit een gevoel van werkelijke verbondenheid roep ik je met klem op: verlaat dat groepsdenken met zijn valse zekerheden, laat je niet zo ringeloren door zijn ’leiders’, en toon enig begrip voor mensen die met Antoine Fumée, de leider van de Franse protestanten in Parijs (1511-1568), de Calvijns in hun Genèves voorhouden dat zij bepaalde posities in de echte wereld nog niet willen opgeven.
Je oud-collega,
Bart Jan Spruyt
dré
--------
Credo in unum Deo
--------
Credo in unum Deo
