Klopt. Dat maakt m.i. de terminologie 'vierschaarbeleving' nog minder relevant. Het is dus meer een systematisch bevindelijke uitwerking van de rechtvaardigmaking.Oorspronkelijk gepost door Zeeuw2
Even tussendoor: misschien mag ik er op wijzen dat ds. Harinck in deze zelfde lezing stelt dat het in de verwoording van de oudvaders gaat om een beeld van de vierschaar; en niet om een soort visionaire bevindelijke ervaring.
Vierschaar
-
england
OWWW! Had ik dat geweten! Ik heb heel lang getwijfelt, omdat ik niet wist of ik mijn ervaringen als een vierschaar kon zien, of dat dat nog moest komen, en hoe en wat...
Het lijkt me inderdaad veel verhelderender als we alleen de inhoudt van de term vast houden, en niet het als een groots visioen voor gaan stellen...
Het lijkt me inderdaad veel verhelderender als we alleen de inhoudt van de term vast houden, en niet het als een groots visioen voor gaan stellen...
Inderdaad het is GEEN visioen! Dat heb ik ook nergens beweert.
De vierschaar speelt af in je geweten zoals ds. Harinck dat zegt, waar ik het van harte mee eens ben. Ook zegt ds. C. Harinck dat de één het dieper en langer mee maakt dan de ander. Ook dat heb ik gezegd. Dus slotconclusie: Iedereen maakt een vierschaarbeleving mee, en wordt als een doemwaardige door het geloof in Hem gerechtvaardigd. Dat maak ik er zo uit. Bewijs maar dat ds. Harinck dat niet zegt. Ik lees het luid en duidelijk. Het spijt me!
Ds. Harinck waarschuwd voor het oppervlakkige verstandsgeloof. De omhelzing van deze vrijspraak is niet louter een verstandelijke zaak. Niet een kwestie van: het staat in de Bijbel en dat geloof ik.
Wij moeten hier toch weer denken aan het geweten. Wanneer ons geweten ons beschuldigt en de Wet ons vervloekt, wordt ons hart niet gerust gesteld door alleen maar in de Schrift te lezen, dat een iegelijk, die in Hem gelooft, niet zal verderven maar het eeuwige leven hebben. Het geloof wordt aangevochten en bestreden.
Daarom moeten wij ook in de hof van ons geweten gerechtvaardigd worden.
Wat ik mijn vorige posting bedoelde.
Er zijn bevindelijke groepen, die menen dat je 2x in een vierschaar moet komen, en dat weerlegt ds. C. Haricnk.
Het volgende las ik. In bevindelijke kring wordt door sommigen gesteld, dat men Christus door een waar geloof omhelsd kan hebben en toch nog niet gerechtvaardigd kan zijn. Men wil scherp onderscheiden tussen het geloven in Christus en het gerechtvaardigd worden in de vierschaar der consciëntie Dit is een aparte en bijzondere ervaring.
Iemand zou met een waar geloof Christus kunnen aangrijpen, Christus als zijn Zaligmaker kunnen kennen, bij zijn sterven naar de hemel gaan, maar toch nog niet gerechtvaardigd zijn? Daarvoor zou de bijzondere vierschaarbeleving nodig zijn.
En in die weerlegging schrijft ds. C. Harinck het volgende, waarvan jij (Pim)beweerde dat dat zou betekenen dat niet iedereen een vierschaar beleving mee maakt. In het schema van de vierschaarbeleving zit de theologische fout, dat men de rechtvaardiging door het geloof en de verzekering daarvan door de Heilige Geest met elkaar verwart. Men heeft alles samengebracht in een bepaalde crisiservaring.
Dus, er zijn bevindelijke groepen die het niet helemaal op een rijtje hebben, want die menen dat er een tweede bijzondere vierschaarbeleving moet zijn. Bij de eerste omhels je wel Christus door het geloof, maar daarmee ben je dus niet gerechtvaardigd. Dit is dus een dwaling in de leer aldus ds. C. Harinck, en ik val hem daar van harte bij.
Waar zien wij in de uitleg van ds. C. Harinck dat men wel degelijk bevindelijk een vierschaar beleving mee moet maken?
Ik ben blij dat ds. Harinck de oudvaders en puriteinen aanhaald. Zijn visie vanuit de schrift heb ik al eerder hier getoond. Daaruit bleek dus dat diegenen die geloven en gerechtvaardigd zijn, een goddeloze doemwaardige zondaar is. Aldus ds. Harinck is het een Ver staan, gevoelen (Dus bevindelijk! MP)van de grootheid van onze afval van God, de verdorvenheid van onze natuur, de strafwaardigheid van onze zonden (Dus doemwaardig! MP), de heiligheid en gestrengheid van Gods Wet, het billijken van Gods oordeel, gaan samen met het geloof dat in Jezus Christus zijn rechtvaardigheid voor God zoekt.
De hoofdgedachte van de puriteinen is: In de bekering richt God Zijn rechtbank op in het geweten overtuigt van zonde, laat de Wet spreken en vloeken, er wordt in het geweten een veroordelend vonnis over de zondaar uitgesproken, er ontstaat vrees en beven voor God als Rechter, God brengt tot bekering en berouw, overtuigt van de billijkheid van Gods straffen (dus doemwaardig worden! MP), geeft kennis van de weg der zaligheid door het geloof in Jezus Christus, brengt tot hongeren en dorsten naar Christus en Zijn gerechtigheid, verwekt het zich verlaten op Christus tot redding van de verdiende toorn, overtuigt de ziel dat men deel heeft aan Christus. De Heilige Geest brengt daarna vrede in het geweten door de vrijspraak in de hof van het geweten af te kondigen. Door dit bijzonder getuigenis van de Heilige Geest wordt de zekerheid verkregen dat men deelt in Gods vergiffenis en aangenomen is tot Zijn kind en erfgenaam.
Het laatste, namelijk het onmiddellijk getuigenis van de Heilige Geest werd als een aparte, speciale beleving gezien. Dikwijls is het een crisiservaring (zo beschrijft ook John Owen dit). Door een crisis van strijd, vrees en twijfel komt men tot de zekerheid, dat al onze zonden ons vergeven zijn en God ons in Christus heeft aangenomen tot Zijn kinderen en erfgenamen.
Het getuigenis van de Heilige Geest is een daarin is een daarin een allesoverwinnend getuigenis, dat alle twijfel overwint, brengt alle beschuldiging tot zwijgen. Gaat gepaard met een overstelpend gevoel van Gods liefde, is een aanschouwen van Gods heerlijkheid, ontvangen van het zegel en het onderpand dat wij een kind van God zijn.Dit onmiddellijk getuigenis van de Heilige Geest is daarbij doorslaggevend. Naast vele vormen van zekerheid is dat toch de beste vorm van zekerheid.
Pim, zoals je kunt lezen, krijgt iedereen die gerechvaardigd worden door het geloof in Hem, een vierschaar beleving. 1X een vierschaar beleving, om als een doemwaardige vrijgesproken te worden in het gericht Gods. Dus NIET 2x, zoals er bevindelijken zijn die dat beweren (arme stumpers!). De één gaat er dieper door als een andere, maar een vierschaar beleving in het geweten (dus niet in een droom of visioen!) word gekend.
Als jij werkelijk beweert dat Harinck dat zo niet bedoeld, dan zou ik graag willen dat je mij aanwijst in zijn geschrift over de vierschaar der conscientie. Ik zie het nergens staan. Ik merk en lees er duidelijk uit op, dat iedere uitverkoren een vierschaarbelving meemaakt.
Dus..
In de bekering richt God Zijn rechtbank op in het geweten overtuigt van zonde, laat de Wet spreken en vloeken, er wordt in het geweten een veroordelend vonnis over de zondaar uitgesproken, er ontstaat vrees en beven voor God als Rechter, God brengt tot bekering en berouw, overtuigt van de billijkheid van Gods straffen, geeft kennis van de weg der zaligheid door het geloof in Jezus Christus, brengt tot hongeren en dorsten naar Christus en Zijn gerechtigheid, verwekt het zich verlaten op Christus tot redding van de verdiende toorn, overtuigt de ziel dat men deel heeft aan Christus.
Groeten,
Matthijs
De vierschaar speelt af in je geweten zoals ds. Harinck dat zegt, waar ik het van harte mee eens ben. Ook zegt ds. C. Harinck dat de één het dieper en langer mee maakt dan de ander. Ook dat heb ik gezegd. Dus slotconclusie: Iedereen maakt een vierschaarbeleving mee, en wordt als een doemwaardige door het geloof in Hem gerechtvaardigd. Dat maak ik er zo uit. Bewijs maar dat ds. Harinck dat niet zegt. Ik lees het luid en duidelijk. Het spijt me!
Ds. Harinck waarschuwd voor het oppervlakkige verstandsgeloof. De omhelzing van deze vrijspraak is niet louter een verstandelijke zaak. Niet een kwestie van: het staat in de Bijbel en dat geloof ik.
Wij moeten hier toch weer denken aan het geweten. Wanneer ons geweten ons beschuldigt en de Wet ons vervloekt, wordt ons hart niet gerust gesteld door alleen maar in de Schrift te lezen, dat een iegelijk, die in Hem gelooft, niet zal verderven maar het eeuwige leven hebben. Het geloof wordt aangevochten en bestreden.
Daarom moeten wij ook in de hof van ons geweten gerechtvaardigd worden.
Wat ik mijn vorige posting bedoelde.
Er zijn bevindelijke groepen, die menen dat je 2x in een vierschaar moet komen, en dat weerlegt ds. C. Haricnk.
Het volgende las ik. In bevindelijke kring wordt door sommigen gesteld, dat men Christus door een waar geloof omhelsd kan hebben en toch nog niet gerechtvaardigd kan zijn. Men wil scherp onderscheiden tussen het geloven in Christus en het gerechtvaardigd worden in de vierschaar der consciëntie Dit is een aparte en bijzondere ervaring.
Iemand zou met een waar geloof Christus kunnen aangrijpen, Christus als zijn Zaligmaker kunnen kennen, bij zijn sterven naar de hemel gaan, maar toch nog niet gerechtvaardigd zijn? Daarvoor zou de bijzondere vierschaarbeleving nodig zijn.
En in die weerlegging schrijft ds. C. Harinck het volgende, waarvan jij (Pim)beweerde dat dat zou betekenen dat niet iedereen een vierschaar beleving mee maakt. In het schema van de vierschaarbeleving zit de theologische fout, dat men de rechtvaardiging door het geloof en de verzekering daarvan door de Heilige Geest met elkaar verwart. Men heeft alles samengebracht in een bepaalde crisiservaring.
Dus, er zijn bevindelijke groepen die het niet helemaal op een rijtje hebben, want die menen dat er een tweede bijzondere vierschaarbeleving moet zijn. Bij de eerste omhels je wel Christus door het geloof, maar daarmee ben je dus niet gerechtvaardigd. Dit is dus een dwaling in de leer aldus ds. C. Harinck, en ik val hem daar van harte bij.
Waar zien wij in de uitleg van ds. C. Harinck dat men wel degelijk bevindelijk een vierschaar beleving mee moet maken?
Ik ben blij dat ds. Harinck de oudvaders en puriteinen aanhaald. Zijn visie vanuit de schrift heb ik al eerder hier getoond. Daaruit bleek dus dat diegenen die geloven en gerechtvaardigd zijn, een goddeloze doemwaardige zondaar is. Aldus ds. Harinck is het een Ver staan, gevoelen (Dus bevindelijk! MP)van de grootheid van onze afval van God, de verdorvenheid van onze natuur, de strafwaardigheid van onze zonden (Dus doemwaardig! MP), de heiligheid en gestrengheid van Gods Wet, het billijken van Gods oordeel, gaan samen met het geloof dat in Jezus Christus zijn rechtvaardigheid voor God zoekt.
De hoofdgedachte van de puriteinen is: In de bekering richt God Zijn rechtbank op in het geweten overtuigt van zonde, laat de Wet spreken en vloeken, er wordt in het geweten een veroordelend vonnis over de zondaar uitgesproken, er ontstaat vrees en beven voor God als Rechter, God brengt tot bekering en berouw, overtuigt van de billijkheid van Gods straffen (dus doemwaardig worden! MP), geeft kennis van de weg der zaligheid door het geloof in Jezus Christus, brengt tot hongeren en dorsten naar Christus en Zijn gerechtigheid, verwekt het zich verlaten op Christus tot redding van de verdiende toorn, overtuigt de ziel dat men deel heeft aan Christus. De Heilige Geest brengt daarna vrede in het geweten door de vrijspraak in de hof van het geweten af te kondigen. Door dit bijzonder getuigenis van de Heilige Geest wordt de zekerheid verkregen dat men deelt in Gods vergiffenis en aangenomen is tot Zijn kind en erfgenaam.
Het laatste, namelijk het onmiddellijk getuigenis van de Heilige Geest werd als een aparte, speciale beleving gezien. Dikwijls is het een crisiservaring (zo beschrijft ook John Owen dit). Door een crisis van strijd, vrees en twijfel komt men tot de zekerheid, dat al onze zonden ons vergeven zijn en God ons in Christus heeft aangenomen tot Zijn kinderen en erfgenamen.
Het getuigenis van de Heilige Geest is een daarin is een daarin een allesoverwinnend getuigenis, dat alle twijfel overwint, brengt alle beschuldiging tot zwijgen. Gaat gepaard met een overstelpend gevoel van Gods liefde, is een aanschouwen van Gods heerlijkheid, ontvangen van het zegel en het onderpand dat wij een kind van God zijn.Dit onmiddellijk getuigenis van de Heilige Geest is daarbij doorslaggevend. Naast vele vormen van zekerheid is dat toch de beste vorm van zekerheid.
Pim, zoals je kunt lezen, krijgt iedereen die gerechvaardigd worden door het geloof in Hem, een vierschaar beleving. 1X een vierschaar beleving, om als een doemwaardige vrijgesproken te worden in het gericht Gods. Dus NIET 2x, zoals er bevindelijken zijn die dat beweren (arme stumpers!). De één gaat er dieper door als een andere, maar een vierschaar beleving in het geweten (dus niet in een droom of visioen!) word gekend.
Als jij werkelijk beweert dat Harinck dat zo niet bedoeld, dan zou ik graag willen dat je mij aanwijst in zijn geschrift over de vierschaar der conscientie. Ik zie het nergens staan. Ik merk en lees er duidelijk uit op, dat iedere uitverkoren een vierschaarbelving meemaakt.
Dus..
In de bekering richt God Zijn rechtbank op in het geweten overtuigt van zonde, laat de Wet spreken en vloeken, er wordt in het geweten een veroordelend vonnis over de zondaar uitgesproken, er ontstaat vrees en beven voor God als Rechter, God brengt tot bekering en berouw, overtuigt van de billijkheid van Gods straffen, geeft kennis van de weg der zaligheid door het geloof in Jezus Christus, brengt tot hongeren en dorsten naar Christus en Zijn gerechtigheid, verwekt het zich verlaten op Christus tot redding van de verdiende toorn, overtuigt de ziel dat men deel heeft aan Christus.
Groeten,
Matthijs
-
england
Well, ik denk dat we hier te maken hebben met een spraakverwarring. Globaal zie ik 2 uitleggingen:Dus slotconclusie: Iedereen maakt een vierschaarbeleving mee, en wordt als een doemwaardige door het geloof in Hem gerechtvaardigd
1) De vierschaarbeleving word door iedereen meegemaakt. Het is niets anders dan de weg waarlangs een zondaar mag leren zien dat zijn zonden hem, om Christus wil, vergeven zijn. Dit is dus nodig tot zaligheid.
2) De vierschaarbeleving is een extra verzekering (náást de verzekering die elk kind van God krijgt), die God wil geven aan sommigen van Zijn kinderen.
Dat elk kind van God de verzekering, zoals beschreven in pt 1 in min of meerdere mate beleefd zal door iedereen onderschreven worden. De grote vraag die overblijft is dus of er náást die verzekering nog een éxtra, bijzondere verzekering is, die niet iedereen te beurt valt.
Ik denk dat het goed is om niet te staan naar een bijzondere verzekering, we kunnen ons beter richten op hetgaan geschreven staat in 2 Pt 1:10 Daarom, broeders, benaarstigt u te meer, om uw roeping en verkiezing vast te maken; (Namelijk niet ten opzichte van God; maar ten opzichte van onszelf, om te vaster verzekerd te mogen zijn, dat wij door God tot de zaligheid zijn uitverkoren. In sommige boeken staat er nog bij: door de goede werken; namelijk als door de vruchten, waaruit een goede boom bekend wordt) want dat doende zult gij nimmermeer struikelen!
Matthijs,Pim, zoals je kunt lezen, krijgt iedereen die gerechvaardigd worden door het geloof in Hem, een vierschaar beleving. (..) Als jij werkelijk beweert dat Harinck dat zo niet bedoeld, dan zou ik graag willen dat je mij aanwijst in zijn geschrift over de vierschaar der conscientie. Ik zie het nergens staan. Ik merk en lees er duidelijk uit op, dat iedere uitverkoren een vierschaarbelving meemaakt.
Ik zal wat citaten van ds C Harinck quoten:
Het is niet mijn bedoeling het fenomeen vierschaarbeleving te ontkennen! Zoals ik al enkele malen heb geprobeert duidelijk te maken bedoel ik het volgende: Datgene wat een zondaar die Christus mag omhelsen meemaakt wordt door sommigen een vierschaarbeleving genoemd. Maar wat hebben we er aan? Als ik tegen jou zou vertellen wat Gods werk was in mijn leven, dan zou jij misschien zeggen 'toen-en-toen zat je in de vierschaar' of 'jij hebt dus ook een vierschaarbeleving gehad'. Maar nogmaals: wat heb ik daar aan? In mijn optiek zit er zelfs een gevaar aan, omdat we onszelf (of ons bevindelijk leven) dan weer een 'plusje' gaan geven. We zijn weer een stapje verder, want de 'vierschaarbeleving kunnen we er ook bijschrijven'Sommigen van Gods kinderen hebben in die weg een diepe ervaring meegemaakt van afsnijding van alle eigen werk en gerechtigheid. Zij zijn door een weg van diepe strijd tot de omhelzing van hun vrijspraak gekomen. Ik vrees, dat dit dikwijls verward wordt met de rechtvaardiging door het geloof in Jezus Christus. Ook hebben zij hun ervaring dikwijls dwingend opgelegd aan anderen.(..)
De mate van ons geloof beïnvloed wel onze troost en zekerheid, maar niet onze rechtvaardigmaking. De rechtvaardiging voor God vindt plaats bij de eerste geloofsdaad, wanneer de overtuigde zondaar Christus als zijn verlossing aangrijpt. Hij rekent hen Christus’ gerechtigheid toe. De troost en de zekerheid daarvan wordt door alle gelovigen niet even sterk ervaren. Tot onze troost moet het geloof geoefend worden en de vrijspraak Gods omhelsd worden. Deze zekerheid wordt meestal slechts na veel strijd verkregen.
Maar deze laatste ervaring is niet onze rechtvaardigmaking.
(..)
De rechtvaardiging alleen door het geloof is de troost en de hoop van de overtuigde en schuldverslagen zondaar. Indien wij iets anders van de zondaar eisen dan dit geloof, dat zich aan Christus alleen vastgrijpt, ontnemen wij de verloren en hulpeloze zondaar alle hoop.
Dus in mijn optiek nog steeds een beeldspraak die een eigen leven is gaan leiden. Ik vind het prima hoor als er mensen zijn die hun geloofsomhelsing met deze beeldspraak beschrijven, begrijp me goed.
England en Maninne,
Misschien een persoonlijke vraag. Maar worden jullie nu getroost door het feit dat jullie toch ook een vierschaar beleving hebben meegemaakt??? Waaruit put je dan je troost? Uit het feit dat je dat tegen anderen kan zeggen en dat je het nu kan beamen als dat gevraagd wordt dat je in de vierschaar geweest bent?? De eigenlijke troost ligt tot in de betekende zaak? En die had je toch al beleefd?
Ok, ik denk dat we klaar zijn. Ik heb volgens mij mijn best gedaan om het één en ander duidelijk te maken. De quote's die Pim aanhaald wil niet zeggen dat je geen vierschaarbeleving. Heeft er niets mee te maken.
Putten we troost uit de vierschaarbeleving?
Nou ik niet. Het klinkt mij niet vreemd hoe de beleving in de vierschaar word uitgelegd, maar dat is het niet, maar word wel gekend aldus ds. C. Harinck en vele anderen. Maar ben jij (en de rest) er gelukkig mee dat je er niet ietsjes van kennen mag? Het zou mij niet echt gelukkig maken en zeker niet troosten, maar wel een aanhoudend smeken tot Gods genadetroon, als de Heere mij zou willen louteren, gelijk men zilver loutert, en mij beproeven, gelijk men goud beproeft. Ik zeg hier niet mee, dat diegenen die er wel iets van mogen kennen dat niet moeten smeken. Ja, want het hart is arglistig, want we kunnen onszelf wijs maken dat we er iets van kennen, dat we het zelf ons aangepraat hebben, en daarom toch voor eeuwig Gods straffen te moeten ondergaan in het helse vuur. Ik hoop wel dat de uitverkiezing u allen een grote troost zal zijn. Ik hoop dat we begrijpen wat we bedoelen.
Ik hoop ook zeker niet dat ik mensen hier heb zitten te veroordelen. Dat was mijn bedoeling niet. Ik heb dat bij mijn weten ook niet gedaan.
Het onderstaande is ook van ds. W Pieters uit Canada. Mooi stuk! Ik hoop dat er ietsjes herkenning voor ons allen in mag staan.
Vierschaar beleving
De vierschaar der consciëntie: is het waar dat de bewuste rechtvaardigmaking alleen in de vierschaar plaatsvindt, of is dit maar een fabeltje?' Zo luidt een vraag.
Als antwoord dient wat ik vorige week heb geschreven voor refo-web op eigenlijk dezelfde vraag: 'Je hoort wel eens over de vierschaar der consciëntie: de bewuste rechtvaardigmaking. Is dit een bijbelse bevinding? Hoe gaat het wanneer je bij bewustzijn gerechtvaardigd wordt?'
Ik schreef:
Deze uitdrukking komt in de tijd van onze oudvaders waarschijnlijk zo niet voor, ze komt waarschijnlijk uit de vorige eeuw. Maar de inhoud komt bij onze oude schrijvers wèl voor, indien we de uitdrukking ten minste goed opvatten. Ze betekent twee dingen: a) dat we rechtvaardig verklaard moeten worden door God; b) dat deze rechtvaardigverklaring moet geschieden in de vierschaar van onze consciëntie.
Voordat we inhoudelijk nadenken over de rechtvaardigverklaring eerst de woorden `vierschaar' en `consciëntie'. Het woord `vierschaar' is oud-Nederlands voor `rechtbank'. Het woord `consciëntie' komt van het Latijn en betekent: samen weten, medeweten; wij gebruiken daarvoor nu het woord `geweten'.
Wat is een rechtbank? Een plaats waar we een rechter vinden, een aanklager / officier van justitie, een getuige of meer getuigen, een verdachte / beschuldigde en een advocaat / verdediger / pleitbezorger. Het geweten is ons bewustzijn van iets goeds of iets kwaads. Het is de stem van God in ons gemoed, waardoor wij min of meer gewaarschuwd worden voor zondige praktijken en daardoor soms ervan weerhouden worden om ze te doen en achteraf beschuldigt deze stem van God ons van zonden die we hebben gedaan, of deze stem spreekt ons vrij, verklaart ons in ons gemoed onschuldig wanneer we onschuldig zijn.
De rechtvaardiging wordt soms `rechtvaardigmáking' genoemd en soms `rechtvaardigverkláring'. Het woord `rechtvaardigmaking' is niet zo gelukkig gekozen, want we worden niet rechtvaardig gemaakt, maar we worden rechtvaardig verklaard. Als een beklaagde voor de rechtbank onschuldig wordt bevonden en de rechter spreekt hem dienovereenkomstig vrij, dan maakt de rechter deze man niet onschuldig, maar dan verklaart hij hem slechts onschuldig. Daarom is `rechtvaardiging' beter dan `rechtvaardigmaking' en nog beter is de uitdrukking `rechtvaardigverklaring'. Wat betekent `rechtvaardig'? Dat iemand onschuldig is; dat iemand de wet heeft gehouden.
Nu zien wij deze dingen in het geestelijke leven. Wij staan als het ware voor de rechtbank van God. Dit moeten we niet zo opvatten alsof iemand een visioen of gezicht krijgt en dan een soort rechtbank ziet opgericht, maar het is de beeldspraak van de Heilige Schrift, waarin ons door middel van een aanschouwelijke voorstelling een geestelijke zaak wordt geleerd!
Hoe komen we voor deze Goddelijke rechtbank? We worden door de Heere opgezocht en gearresteerd en zo voor de rechterstoel van God gedaagd. Hoe gebeurt dit? Als volgt: op de een of andere manier brengt God de beschuldiging van Zijn heilige Wet tot ons, ja in ons hart en we kunnen deze niet meer ontlopen. Vroeger konden we gelukkig zijn in onze onbekeerdheid; vroeger konden we na een ernstige preek gewoon doorgaan met ons leven van werk en schijn; vroeger konden we opgaan in de leegheid van aardse dingen: blijdschap, feest vieren, vakantie houden; maar nu kan dat alles niet meer. Er is een somberheid gekomen, omdat we ervaren dat we opgesloten zitten in de gevangenis. We zijn benauwd geworden en er is een smart gekomen in ons hart, die ons meermalen doet zuchten. We voelen ons ellendig, maar hoe en wat is niet duidelijk. De Heere werkt verder en gaat ons steeds meer met Zijn heilige eisen confronteren. Dat betekent dat de Heere ons door Zijn heilige Wet steeds meer gaat beschuldigen. Door het ontdekkende licht van de Heilige Geest worden we steeds meer zonden in ons gewaar. We gaan steeds meer veroordeeld over de aarde: alles klaagt ons aan, alles hebben we verkeerd gedaan, in alles ligt schuld en alles hebben we met onze vuile zonden bezoedeld; persoonlijk en Ambtelijk. Niet alleen onze schanddaden, maar ook onze `goede' daden komen ons voor de geest als bevlekt met zonden. We gaan steeds helderder zien hoeveel zonden er in onze driftige, ijdele, schunnige en roddelzieke gesprekken waren. Verder worden ook onze gedachten voor de `rechtbank' van Gods Wet gehouden en schuldig bevonden. Vroeger dachten we zelfs niet na over onze zelfzuchtige, hoogmoedige, oneerlijke, onkuise en geldgierige gedachten en begeerten. We vonden ze aangenaam, niet vreselijk. Maar als de Rechter van hemel en aarde ons geweten wakker maakt, gaan we steeds meer zonden zien en we krijgen er last van. De lust in zondigen gaat weg, de lust in het (nette) leventje dat we leefden, verdwijnt eveneens. En er komt een rouwsluier over ons bestaan: alles is immers zonde!
Herkent u dit? Als wij hiervan nog nooit iets hebben meegemaakt, zijn we nog niet van onze schuld voor God vrij gesproken!
Gods Wet klaagt ons dus aan dat we al haar geboden hebben overtreden, dat we niet één daarvan hebben gehouden, en dat we er nooit één van zullen houden ook: we zijn immers tot alle boosheid geneigd! Denk daarom niet dat we een dag zullen beleven dat we rein zullen zijn voor eigen oog. Ons geweten getuigt dat de Wet van God ons terecht beschuldigt. We kunnen ons niet verdedigen, maar we verklaren dat we schuldig zijn.
In deze situatie zal de duivel het niet nalaten om het ons benauwd te maken. Hij zal proberen ons te brengen tot moedeloze wanhoop, zodat we misschien zelfs wel eens overwegen een einde aan ons leven te maken. We kunnen immers toch nooit meer op vergeving rekenen ...! Kennen ook wij de duivel in zijn ware gedaante? Wanneer nu in onze ziel deze beschuldiging der Wet en het getuigenis van ons geweten ervaren worden, worden we verdoemelijk [= verdoemenis-waardig] voor God (Romeinen 3 vers 19). En de Rechter laat ons dit in Zijn heilig Woord weten. Verstaan we dit en aanvaarden we dit?
O, om het eeuwig doemvonnis vrijwillig te aanvaarden, aan God geen ongerijmdheid toe te schrijven al werpt Hij ons in de hel, maar Hem in Zijn heilig vonnis te verheerlijken en te aanbidden ...! Daarin ligt overgave des geloofs.
In het zieleleven komt nu plaats voor een Ander: de Advocaat, Verdediger, Pleitbezorger. Zijn Naam is Christus Jezus. Deze treedt tussen beide en pleit de zondaar vrij. Op grond waarvan? Niet op grond van enige verdienste van ons, maar van Zijn Eigen plaatsvervangende lijden en sterven. Met Zijn lijden, als met het enige zoenoffer, verlost Hij ons lichaam en onze ziel van de eeuwige verdoemenis, zegt antwoord 37 van de Heidelbergse Catechismus. In de beloften van het heilig Evangelie maakt Hij ons bekend hoe Zijn pleidooi is. En in geloof neemt de veroordeelde zondaar ootmoedig en bevend, de toevlucht tot deze Middelaar tussen God en ons. Kanttekening 25 op Habakuk 2 vers 4 - waar staat: "Maar de rechtvaardige zal door zijn geloof leven" -, zegt bij `door zijn geloof': `Of, uit zijn geloof, namelijk zover hij door het geloof zich toepast de beloften Gods, aangaande de gerechtigheid van Christus.' En bij het woord `leven' zegt kanttekening 26: `Dat is, hij zal, verzoend zijnde met God, troost en blijdschap door de Heilige Geest voelen.'
Deze wondervolle weldaad wordt vanuit het Evangelie aan het hart bekend gemaakt door de Heilige Geest, en de ziel verheugt zich over deze grote genade naarmate er meer licht en geloof aanwezig is.
Dit bedoelen we met de uitdrukking `de vrijspraak, rechtvaardiging in de vierschaar der consciëntie'. Deze heilige gerichtshandeling tussen God en de ziel is niet onbewust en gaat niet buiten ons om, maar we zijn er door het geloof nauw bij betrokken. De vrijspraak van God wordt ons immers in het Woord verkondigd, denk aan de offerdienst van het Oude Testament, waarin de HEERE zeer duidelijk bekend maakte dat Hij een zondevergevend God was voor een schuldverslagen ziel.
Bij de offerwetgeving in Leviticus 1 vers 4, waarin het gaat over de verzoening voor de offeraar luidt kanttekening 11: `Dat is, om voor hem te betekenen en te verzegelen de verzoening, die door de Messias in de volheid des tijds geschieden zou.'
Denk ook aan de woorden van Handelingen 13 vers 38: "Zo zij u dan bekend, mannen broeders, dat door Deze u vergeving der zonden verkondigd wordt."
Ds. Theodorus van der Groe schrijft in zijn verklaring van zondag 7 van de Heidelbergse Catechismus bij het woord `verkondigd': 'Dat is: geschonken en aangeboden, indien gij maar met een oprecht geloof die genade Gods, door Christus, op de beloften van het Heilige Evangelie wilt ontvangen en aannemen.' Moge het ons allen eerlijk voor God doen buigen in het stof om persoonlijk deze grote weldaad te mogen ontvangen!
Putten we troost uit de vierschaarbeleving?
Nou ik niet. Het klinkt mij niet vreemd hoe de beleving in de vierschaar word uitgelegd, maar dat is het niet, maar word wel gekend aldus ds. C. Harinck en vele anderen. Maar ben jij (en de rest) er gelukkig mee dat je er niet ietsjes van kennen mag? Het zou mij niet echt gelukkig maken en zeker niet troosten, maar wel een aanhoudend smeken tot Gods genadetroon, als de Heere mij zou willen louteren, gelijk men zilver loutert, en mij beproeven, gelijk men goud beproeft. Ik zeg hier niet mee, dat diegenen die er wel iets van mogen kennen dat niet moeten smeken. Ja, want het hart is arglistig, want we kunnen onszelf wijs maken dat we er iets van kennen, dat we het zelf ons aangepraat hebben, en daarom toch voor eeuwig Gods straffen te moeten ondergaan in het helse vuur. Ik hoop wel dat de uitverkiezing u allen een grote troost zal zijn. Ik hoop dat we begrijpen wat we bedoelen.
Ik hoop ook zeker niet dat ik mensen hier heb zitten te veroordelen. Dat was mijn bedoeling niet. Ik heb dat bij mijn weten ook niet gedaan.
Het onderstaande is ook van ds. W Pieters uit Canada. Mooi stuk! Ik hoop dat er ietsjes herkenning voor ons allen in mag staan.
Vierschaar beleving
De vierschaar der consciëntie: is het waar dat de bewuste rechtvaardigmaking alleen in de vierschaar plaatsvindt, of is dit maar een fabeltje?' Zo luidt een vraag.
Als antwoord dient wat ik vorige week heb geschreven voor refo-web op eigenlijk dezelfde vraag: 'Je hoort wel eens over de vierschaar der consciëntie: de bewuste rechtvaardigmaking. Is dit een bijbelse bevinding? Hoe gaat het wanneer je bij bewustzijn gerechtvaardigd wordt?'
Ik schreef:
Deze uitdrukking komt in de tijd van onze oudvaders waarschijnlijk zo niet voor, ze komt waarschijnlijk uit de vorige eeuw. Maar de inhoud komt bij onze oude schrijvers wèl voor, indien we de uitdrukking ten minste goed opvatten. Ze betekent twee dingen: a) dat we rechtvaardig verklaard moeten worden door God; b) dat deze rechtvaardigverklaring moet geschieden in de vierschaar van onze consciëntie.
Voordat we inhoudelijk nadenken over de rechtvaardigverklaring eerst de woorden `vierschaar' en `consciëntie'. Het woord `vierschaar' is oud-Nederlands voor `rechtbank'. Het woord `consciëntie' komt van het Latijn en betekent: samen weten, medeweten; wij gebruiken daarvoor nu het woord `geweten'.
Wat is een rechtbank? Een plaats waar we een rechter vinden, een aanklager / officier van justitie, een getuige of meer getuigen, een verdachte / beschuldigde en een advocaat / verdediger / pleitbezorger. Het geweten is ons bewustzijn van iets goeds of iets kwaads. Het is de stem van God in ons gemoed, waardoor wij min of meer gewaarschuwd worden voor zondige praktijken en daardoor soms ervan weerhouden worden om ze te doen en achteraf beschuldigt deze stem van God ons van zonden die we hebben gedaan, of deze stem spreekt ons vrij, verklaart ons in ons gemoed onschuldig wanneer we onschuldig zijn.
De rechtvaardiging wordt soms `rechtvaardigmáking' genoemd en soms `rechtvaardigverkláring'. Het woord `rechtvaardigmaking' is niet zo gelukkig gekozen, want we worden niet rechtvaardig gemaakt, maar we worden rechtvaardig verklaard. Als een beklaagde voor de rechtbank onschuldig wordt bevonden en de rechter spreekt hem dienovereenkomstig vrij, dan maakt de rechter deze man niet onschuldig, maar dan verklaart hij hem slechts onschuldig. Daarom is `rechtvaardiging' beter dan `rechtvaardigmaking' en nog beter is de uitdrukking `rechtvaardigverklaring'. Wat betekent `rechtvaardig'? Dat iemand onschuldig is; dat iemand de wet heeft gehouden.
Nu zien wij deze dingen in het geestelijke leven. Wij staan als het ware voor de rechtbank van God. Dit moeten we niet zo opvatten alsof iemand een visioen of gezicht krijgt en dan een soort rechtbank ziet opgericht, maar het is de beeldspraak van de Heilige Schrift, waarin ons door middel van een aanschouwelijke voorstelling een geestelijke zaak wordt geleerd!
Hoe komen we voor deze Goddelijke rechtbank? We worden door de Heere opgezocht en gearresteerd en zo voor de rechterstoel van God gedaagd. Hoe gebeurt dit? Als volgt: op de een of andere manier brengt God de beschuldiging van Zijn heilige Wet tot ons, ja in ons hart en we kunnen deze niet meer ontlopen. Vroeger konden we gelukkig zijn in onze onbekeerdheid; vroeger konden we na een ernstige preek gewoon doorgaan met ons leven van werk en schijn; vroeger konden we opgaan in de leegheid van aardse dingen: blijdschap, feest vieren, vakantie houden; maar nu kan dat alles niet meer. Er is een somberheid gekomen, omdat we ervaren dat we opgesloten zitten in de gevangenis. We zijn benauwd geworden en er is een smart gekomen in ons hart, die ons meermalen doet zuchten. We voelen ons ellendig, maar hoe en wat is niet duidelijk. De Heere werkt verder en gaat ons steeds meer met Zijn heilige eisen confronteren. Dat betekent dat de Heere ons door Zijn heilige Wet steeds meer gaat beschuldigen. Door het ontdekkende licht van de Heilige Geest worden we steeds meer zonden in ons gewaar. We gaan steeds meer veroordeeld over de aarde: alles klaagt ons aan, alles hebben we verkeerd gedaan, in alles ligt schuld en alles hebben we met onze vuile zonden bezoedeld; persoonlijk en Ambtelijk. Niet alleen onze schanddaden, maar ook onze `goede' daden komen ons voor de geest als bevlekt met zonden. We gaan steeds helderder zien hoeveel zonden er in onze driftige, ijdele, schunnige en roddelzieke gesprekken waren. Verder worden ook onze gedachten voor de `rechtbank' van Gods Wet gehouden en schuldig bevonden. Vroeger dachten we zelfs niet na over onze zelfzuchtige, hoogmoedige, oneerlijke, onkuise en geldgierige gedachten en begeerten. We vonden ze aangenaam, niet vreselijk. Maar als de Rechter van hemel en aarde ons geweten wakker maakt, gaan we steeds meer zonden zien en we krijgen er last van. De lust in zondigen gaat weg, de lust in het (nette) leventje dat we leefden, verdwijnt eveneens. En er komt een rouwsluier over ons bestaan: alles is immers zonde!
Herkent u dit? Als wij hiervan nog nooit iets hebben meegemaakt, zijn we nog niet van onze schuld voor God vrij gesproken!
Gods Wet klaagt ons dus aan dat we al haar geboden hebben overtreden, dat we niet één daarvan hebben gehouden, en dat we er nooit één van zullen houden ook: we zijn immers tot alle boosheid geneigd! Denk daarom niet dat we een dag zullen beleven dat we rein zullen zijn voor eigen oog. Ons geweten getuigt dat de Wet van God ons terecht beschuldigt. We kunnen ons niet verdedigen, maar we verklaren dat we schuldig zijn.
In deze situatie zal de duivel het niet nalaten om het ons benauwd te maken. Hij zal proberen ons te brengen tot moedeloze wanhoop, zodat we misschien zelfs wel eens overwegen een einde aan ons leven te maken. We kunnen immers toch nooit meer op vergeving rekenen ...! Kennen ook wij de duivel in zijn ware gedaante? Wanneer nu in onze ziel deze beschuldiging der Wet en het getuigenis van ons geweten ervaren worden, worden we verdoemelijk [= verdoemenis-waardig] voor God (Romeinen 3 vers 19). En de Rechter laat ons dit in Zijn heilig Woord weten. Verstaan we dit en aanvaarden we dit?
O, om het eeuwig doemvonnis vrijwillig te aanvaarden, aan God geen ongerijmdheid toe te schrijven al werpt Hij ons in de hel, maar Hem in Zijn heilig vonnis te verheerlijken en te aanbidden ...! Daarin ligt overgave des geloofs.
In het zieleleven komt nu plaats voor een Ander: de Advocaat, Verdediger, Pleitbezorger. Zijn Naam is Christus Jezus. Deze treedt tussen beide en pleit de zondaar vrij. Op grond waarvan? Niet op grond van enige verdienste van ons, maar van Zijn Eigen plaatsvervangende lijden en sterven. Met Zijn lijden, als met het enige zoenoffer, verlost Hij ons lichaam en onze ziel van de eeuwige verdoemenis, zegt antwoord 37 van de Heidelbergse Catechismus. In de beloften van het heilig Evangelie maakt Hij ons bekend hoe Zijn pleidooi is. En in geloof neemt de veroordeelde zondaar ootmoedig en bevend, de toevlucht tot deze Middelaar tussen God en ons. Kanttekening 25 op Habakuk 2 vers 4 - waar staat: "Maar de rechtvaardige zal door zijn geloof leven" -, zegt bij `door zijn geloof': `Of, uit zijn geloof, namelijk zover hij door het geloof zich toepast de beloften Gods, aangaande de gerechtigheid van Christus.' En bij het woord `leven' zegt kanttekening 26: `Dat is, hij zal, verzoend zijnde met God, troost en blijdschap door de Heilige Geest voelen.'
Deze wondervolle weldaad wordt vanuit het Evangelie aan het hart bekend gemaakt door de Heilige Geest, en de ziel verheugt zich over deze grote genade naarmate er meer licht en geloof aanwezig is.
Dit bedoelen we met de uitdrukking `de vrijspraak, rechtvaardiging in de vierschaar der consciëntie'. Deze heilige gerichtshandeling tussen God en de ziel is niet onbewust en gaat niet buiten ons om, maar we zijn er door het geloof nauw bij betrokken. De vrijspraak van God wordt ons immers in het Woord verkondigd, denk aan de offerdienst van het Oude Testament, waarin de HEERE zeer duidelijk bekend maakte dat Hij een zondevergevend God was voor een schuldverslagen ziel.
Bij de offerwetgeving in Leviticus 1 vers 4, waarin het gaat over de verzoening voor de offeraar luidt kanttekening 11: `Dat is, om voor hem te betekenen en te verzegelen de verzoening, die door de Messias in de volheid des tijds geschieden zou.'
Denk ook aan de woorden van Handelingen 13 vers 38: "Zo zij u dan bekend, mannen broeders, dat door Deze u vergeving der zonden verkondigd wordt."
Ds. Theodorus van der Groe schrijft in zijn verklaring van zondag 7 van de Heidelbergse Catechismus bij het woord `verkondigd': 'Dat is: geschonken en aangeboden, indien gij maar met een oprecht geloof die genade Gods, door Christus, op de beloften van het Heilige Evangelie wilt ontvangen en aannemen.' Moge het ons allen eerlijk voor God doen buigen in het stof om persoonlijk deze grote weldaad te mogen ontvangen!
Liever Turks dan Paaps
Matthijs,
Nog 1x: Wat heb ik er aan als ik nu na heel deze discussie zou concluderen 'ik heb een vierschaarbeleving meegemaakt'. Dus niet een herkenning van de inhoud van wat jij (en anderen) vierschaarbeleving noemt, maar de conclusie van herkenning en erkenning dat wat ik heb meegemaakt 'vierschaarbeleving' is.
Tell me.
[Aangepast op 19/3/04 door Pim]
Nog 1x: Wat heb ik er aan als ik nu na heel deze discussie zou concluderen 'ik heb een vierschaarbeleving meegemaakt'. Dus niet een herkenning van de inhoud van wat jij (en anderen) vierschaarbeleving noemt, maar de conclusie van herkenning en erkenning dat wat ik heb meegemaakt 'vierschaarbeleving' is.
Tell me.
[Aangepast op 19/3/04 door Pim]
Niets, maar blijkbaar wordt het wel meegemaakt, maar je hebt er niets aan, want alleen Jezus Christus is Enige Rotssteen!Oorspronkelijk gepost door Pim
Matthijs,
Nog 1x: Wat heb ik er aan als ik nu na heel deze discussie zou concluderen 'ik heb een vierschaarbeleving meegemaakt'.
Tell me.
Maar als je nu concludeerd na het lezen van het stuk van ds. C. Harinck en de stukken van ds. W. Pieters, dat je daar niets van kent, dat is toch wel beangstigend of niet?
Matthijs, leg me aub niet iets in de mond, ik heb niet gezegd dat ik niets ken van wat ds C. Harinck schrijft. Ds. C. Harinck heeft het over rechtvaardiging van een zondaar, die het zelf niet meer weet en kan, door het geloof. En noemt daar kenmerken van. Daar gaat het om.Oorspronkelijk gepost door MatthijsNiets, maar blijkbaar wordt het wel meegemaakt, maar je hebt er niets aan, want alleen Jezus Christus is Enige Rotssteen!Oorspronkelijk gepost door Pim
Matthijs,
Nog 1x: Wat heb ik er aan als ik nu na heel deze discussie zou concluderen 'ik heb een vierschaarbeleving meegemaakt'.
Tell me.
Maar als je nu concludeerd na het lezen van het stuk van ds. C. Harinck en de stukken van ds. W. Pieters, dat je daar niets van kent, dat is toch wel beangstigend of niet?
Jij wil dat graag vierschaarbeleving noemen. Ik vind dat voor anderen alleen maar verwarrend en vaag klinken en spreek dan liever direct over de concrete inhoud ervan.
Ik zeg niet dat dat jij niets kent, wat Harinck zegt.Oorspronkelijk gepost door PimMatthijs, leg me aub niet iets in de mond, ik heb niet gezegd dat ik niets ken van wat ds C. Harinck schrijft. Ds. C. Harinck heeft het over rechtvaardiging van een zondaar, die het zelf niet meer weet en kan, door het geloof. En noemt daar kenmerken van. Daar gaat het om.Oorspronkelijk gepost door MatthijsNiets, maar blijkbaar wordt het wel meegemaakt, maar je hebt er niets aan, want alleen Jezus Christus is Enige Rotssteen!Oorspronkelijk gepost door Pim
Matthijs,
Nog 1x: Wat heb ik er aan als ik nu na heel deze discussie zou concluderen 'ik heb een vierschaarbeleving meegemaakt'.
Tell me.
Maar als je nu concludeerd na het lezen van het stuk van ds. C. Harinck en de stukken van ds. W. Pieters, dat je daar niets van kent, dat is toch wel beangstigend of niet?
Jij wil dat graag vierschaarbeleving noemen. Ik vind dat voor anderen alleen maar verwarrend en vaag klinken en spreek dan liever direct over de concrete inhoud ervan.
Maarre waarom heeft Harinck er dan als titel boven gezet "De Vierschaar der Conscientie"? Ds. Harinck zegt dat de zondaar gerechtvaardigd wordt in de vierschaar. Ook Pieters schrijft dat.
Harinck noemt kenmerken die beleefd worden in de Vierschaar. Dus wil ik dat vierschaar noemen? Ds. Harinck zegt het zelfs.
Doe je het ook even naar mij?Oorspronkelijk gepost door ManinneAls je het niet erg vind stuur ik je een antwoord per u2u.Oorspronkelijk gepost door Pim
England en Maninne,
Misschien een persoonlijke vraag. Maar worden jullie nu getroost door het feit dat jullie toch ook een vierschaar beleving hebben meegemaakt??? Waaruit put je dan je troost? Uit het feit dat je dat tegen anderen kan zeggen en dat je het nu kan beamen als dat gevraagd wordt dat je in de vierschaar geweest bent?? De eigenlijke troost ligt tot in de betekende zaak? En die had je toch al beleefd?
[Aangepast op 19/3/04 door Matthijs]