Belijdenis doen in de GG (Uit: Hoe is je zondag)

[Erik1960]

Ik weet (zeer) negatieve voorbeelden, maar ik kan niet anders zeggen dan dat ik zeer positieve meelevende en bemoedigende ervaring er mee heb.

Het is de vraag of die voorbeelden iets zeggen over de bezoekers of over de bezochte. Als je een negatief zelfbeeld heb, dan ervaar je zulke gesprekken al snel als een oordeelvormend gesprek. Terwijl dat niet zo hoeft te zijn. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken, dat een dergelijke perceptie een grote rol speelt in de negatieve beeldvorming rondom dit bezoek.

Als een pastoraal bedoeld gesprek door de bezochte ontvangen wordt als een oordeelvormend gesprek, zal de bezoeker zijn (huis)werk beter c.q. over moeten doen.

[Adagio]

Maar laten we niet te ver gaan interpreteren. Neem bijvoorbeeld een uitdrukking als 'heeft u wel eens een nacht wakker gelegen over uw zonden?'. Ik zeg niet dat dat niet gebeurt, ik zeg wel dat dat niet in de Schrift staat als voorwaarde voor bekering.

Precies, een voorwaarde voor bekering staat niet in de Bijbel! Alleen, in de vorige zin verwisselt een mens (als vanzelf) het woord 'bekering' voor 'genade'.

Het stoot af als mensen elkaar de maat nemen met het bevragen of iemand een nachtje heeft wakker gelegen over de zonden. Tegelijk is de bedoeling erachter, de 'wijze van spreken' wel in de Bijbel te vinden. Als je het Bijbelboek Esther hoofdstuk 6 leest, zie je dat God ook over de slaap van koning Ahasveros gaat (kanttek.: “De slaap des konings was weggevlucht; dat is, de koning kon niet slapen. Dit is alzo door de beschikking Gods geschied.”)

Er kan 's nachts soms wel werk zijn. Hoogl. 3: “Ik zocht des nachts op mijn leger Hem Dien mijn ziel liefheeft; ik zocht Hem, maar ik vond Hem niet” (Hier leggen de kanttek. deze ‘spreekwijze’ uit: Hierdoor worden te kennen gegeven de grote aanvechtingen en bekoringen der kerk. En tegelijk wordt hier aangewezen dat de kerk ten tijde van aanvechting en vervolging, als het schijnt dat zij verlaten is, Christus zoekt door het gebed).

Het drukt méér uit, wanneer er staat dat we iemand ’s nachts zoeken, dan overdag. Zoals bijv. Jes. 26 “Met mijn ziel heb ik U begeerd in den nacht, ook zal ik met mijn geest, die in het binnenste van mij is, U vroeg zoeken; want wanneer Uw gerichten op de aarde zijn, zo leren de inwoners der wereld gerechtigheid.”
Inderdaad wettisch, als we de slapeloze nachten quasi achteloos opvoeren als teken van godzaligheid. Maar gelukkig als we wel deze eenzaamheid kennen (dus ‘eens een nachtje wakker hebben gelegen’): “Al wat gij in de duisternis gezegd hebt, zal in het licht gehoord worden; en wat gij in het oor gesproken hebt in de binnenkamers, zal op de daken gepredikt worden.”

Geen werkheilig na-apen van Asaf, maar wel het verstaan van hem in Ps. 77 “Gij hieldt mijn ogen wakende; ik was verslagen en sprak niet. Ik overdacht de dagen vanouds, de jaren der eeuwen. Ik dacht aan mijn snarenspel, in den nacht overlegde ik in mijn hart; en mijn geest onderzocht”.
Of het 's nachts meezingen met David "De afgrond roept tot den afgrond, bij het gedruis Uwer watergoten; al Uw baren en Uw golven zijn over mij heen gegaan. Maar de HEERE zal des daags Zijn goedertierenheid gebieden, en des nachts zal Zijn lied bij mij zijn, het gebed tot den God mijns levens. Ik zal zeggen tot God: Mijn Steenrots, waarom vergeet Gij mij? Waarom ga ik in het zwart vanwege des vijands onderdrukking?"

[Adagio]

Als een pastoraal bedoeld gesprek door de bezochte ontvangen wordt als een oordeelvormend gesprek, zal de bezoeker zijn (huis)werk beter c.q. over moeten doen.

Inderdaad niet persoonlijk veroordelend, wel vrij de Bijbel nasprekend in het aanwijzen van zonde en genade, de twee wegen, zoals bijvoorbeeld een Jeremia: "Daarom zegt de HEERE alzo: Zo gij zult wederkeren, zo zal Ik u doen wederkeren, gij zult voor Mijn aangezicht staan; en zo gij het kostelijke van het snode uittrekt, zult gij als Mijn mond zijn; laat hen tot u wederkeren, maar gij zult tot hen niet wederkeren". De kanttek. "dat is, de godzaligen (die voor Mij zeer dierbaar zijn) onderscheidt van de goddelozen, hun beiden onderscheidenlijk en vrijmoediglijk aanzeggende wat Ik u belast. Sommigen verstaan hier het onderscheiden van ware en valse leer, profetie, vertroosting, enz. Het schijnt een gelijkenis te zijn, genomen van het werk der goudsmeden".

[Klavart]

Dat staat er niet altijd, zie Jeremia 31:18b en Klaagliederen 5:21.

Dat is een ander onderwerp. Forummer heeft het over de oproep vanuit het evangelie tot ongelovigen. Jij haalt teksten aan waarin het gaat om de oproep tot het volk Israël, het volk van God, terug te keren tot God.

Dat is geen ander onderwerp. De oproep vanuit het evangelie (waarover Forummer het heeft) is ook in de eerste plaats gericht tot het volk Israël, het volk van God. Daarnaast is deze oproep ook gericht tot de ongelovigen (heidenen), net zoals de teksten die ik noemde dat ook zijn.

jaja, zo ken ik er nog meer.

Ben je het er niet mee eens?

[Ditbenik]

Dat is een ander onderwerp. Forummer heeft het over de oproep vanuit het evangelie tot ongelovigen. Jij haalt teksten aan waarin het gaat om de oproep tot het volk Israël, het volk van God, terug te keren tot God.

Dat is geen ander onderwerp. De oproep vanuit het evangelie (waarover Forummer het heeft) is ook in de eerste plaats gericht tot het volk Israël, het volk van God. Daarnaast is deze oproep ook gericht tot de ongelovigen (heidenen), net zoals de teksten die ik noemde dat ook zijn.

jaja, zo ken ik er nog meer.

Ben je het er niet mee eens?

Klopt. Ik ben het er niet meer eens.

[Bertiel]

Ik weet (zeer) negatieve voorbeelden, maar ik kan niet anders zeggen dan dat ik zeer positieve meelevende en bemoedigende ervaring er mee heb.

Het is de vraag of die voorbeelden iets zeggen over de bezoekers of over de bezochte. Als je een negatief zelfbeeld heb, dan ervaar je zulke gesprekken al snel als een oordeelvormend gesprek. Terwijl dat niet zo hoeft te zijn. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken, dat een dergelijke perceptie een grote rol speelt in de negatieve beeldvorming rondom dit bezoek.

één van die negatieve ervaringen kan ik wel beoordelen, dat is iemand die er niet makkelijk over praat, niet alles precies onder woorden kan brengen, maar wiens leven wel ten voorbeeld is.
Is naderhand nooit meer aangeweest

[Herman]

Het beroep op Jeremia en Klaagliederen is interessant. Maar daarover kunnen we verder discussiëren in het topic actief of passief in de redding: https://www.refoforum.nl/forum/viewtopi ... =3&t=15049

[Ad Anker]

Ik weet (zeer) negatieve voorbeelden, maar ik kan niet anders zeggen dan dat ik zeer positieve meelevende en bemoedigende ervaring er mee heb.

Het is de vraag of die voorbeelden iets zeggen over de bezoekers of over de bezochte. Als je een negatief zelfbeeld heb, dan ervaar je zulke gesprekken al snel als een oordeelvormend gesprek. Terwijl dat niet zo hoeft te zijn. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken, dat een dergelijke perceptie een grote rol speelt in de negatieve beeldvorming rondom dit bezoek.

-Wanneer je bezoek krijgt en men weet dat je erg kritisch bent op het kerkverband waar je deel van uit maakt, mag je ook gewaarschuwd worden.
-Wanneer je bezoek krijgt en leer en leven zijn (alhoewel het geen openbare zonden zijn, je staat niet onder de tucht) niet in overeenstemming met je belijdenis (ook uiterlijke regels die in een kerkverband gelden schaar ik daar onder), mag daar wat van gezegd worden.
-Als je geen helder getuigenis kan geven van het doorleven van de drie stukken mag daar voorzichtig onderwijs in gegeven worden.

Dat kan negatief overkomen, en zo wordt het denk ik ook wel geduid, maar het is niet zo. Het kan heel zegenrijk zijn om beproefd te worden en aangespoord te worden tot het onderzoeken van jezelf. Dat is ook heel Bijbels.

We zijn al snel geneigd om alles negatief te beoordelen, terwijl het zo niet bedoeld is.

[Maanenschijn]

Ik weet (zeer) negatieve voorbeelden, maar ik kan niet anders zeggen dan dat ik zeer positieve meelevende en bemoedigende ervaring er mee heb.

Het is de vraag of die voorbeelden iets zeggen over de bezoekers of over de bezochte. Als je een negatief zelfbeeld heb, dan ervaar je zulke gesprekken al snel als een oordeelvormend gesprek. Terwijl dat niet zo hoeft te zijn. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken, dat een dergelijke perceptie een grote rol speelt in de negatieve beeldvorming rondom dit bezoek.

Mijn ervaring met het dergelijke gesprek is onverdeeld positief, al zat ik met angst en beven te wachten op het afgesproken tijdstip. De beeldvorming van een ‘beoordelingsgesprek’ is hardnekkig. Het is goed om zelfs al bij de afspraak het pastorale aspect te benadrukken.

Ik vraag mij af of het te maken heeft met een aanwezig negatief zelfbeeld. Het kan wel te maken hebben met grote twijfel over het rechtmatig aangaan, aanvechtingen en mensenvrees. Ik pleit dan ook niet voor een eenmalig bezoek, maar met regelmaat pastorale gesprekken over het geestelijk leven, met name rondom de avondmaalsbediening. Laat de eikenbomen de jonge aanplant versterken, persoonlijk, of in gezelschapsverband. Dat haalt mogelijk ook de indruk van beoordelingsgesprek weg, waarbij in het delen van ziels-ervaringen ook het kostelijke van het snode kan worden onderscheiden.

[Bertiel]

herkenbaar

[Erik1960]

Ik vraag mij af of het te maken heeft met een aanwezig negatief zelfbeeld. Het kan wel te maken hebben met grote twijfel over het rechtmatig aangaan, aanvechtingen en mensenvrees. Ik pleit dan ook niet voor een eenmalig bezoek, maar met regelmaat pastorale gesprekken over het geestelijk leven, met name rondom de avondmaalsbediening. Laat de eikenbomen de jonge aanplant versterken, persoonlijk, of in gezelschapsverband. Dat haalt mogelijk ook de indruk van beoordelingsgesprek weg, waarbij in het delen van ziels-ervaringen ook het kostelijke van het snode kan worden onderscheiden.

Ik weet zeker dat je het goed bedoelt, maar onder een eik groeit niets.

[ejvl]

We zijn al snel geneigd om alles negatief te beoordelen, terwijl het zo niet bedoeld is.

Zo is dat.
Ik ken mensen waar de vraag "Vertels eens hoe de Heere je te machtig is geworden en hoe je Hem hebt liefgekregen" als negatief wordt opgevat, o hij vraagt dat dus zal hij het wel niet geloven.
Terwijl anderen met blijdschap op dezelfde vraag kunnen reageren.

[Zeeuw]

Ik weet (zeer) negatieve voorbeelden, maar ik kan niet anders zeggen dan dat ik zeer positieve meelevende en bemoedigende ervaring er mee heb.

Het is de vraag of die voorbeelden iets zeggen over de bezoekers of over de bezochte. Als je een negatief zelfbeeld heb, dan ervaar je zulke gesprekken al snel als een oordeelvormend gesprek. Terwijl dat niet zo hoeft te zijn. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken, dat een dergelijke perceptie een grote rol speelt in de negatieve beeldvorming rondom dit bezoek.

-Wanneer je bezoek krijgt en men weet dat je erg kritisch bent op het kerkverband waar je deel van uit maakt, mag je ook gewaarschuwd worden.
-Wanneer je bezoek krijgt en leer en leven zijn (alhoewel het geen openbare zonden zijn, je staat niet onder de tucht) niet in overeenstemming met je belijdenis (ook uiterlijke regels die in een kerkverband gelden schaar ik daar onder), mag daar wat van gezegd worden.
-Als je geen helder getuigenis kan geven van het doorleven van de drie stukken mag daar voorzichtig onderwijs in gegeven worden.

Dat kan negatief overkomen, en zo wordt het denk ik ook wel geduid, maar het is niet zo. Het kan heel zegenrijk zijn om beproefd te worden en aangespoord te worden tot het onderzoeken van jezelf. Dat is ook heel Bijbels.

We zijn al snel geneigd om alles negatief te beoordelen, terwijl het zo niet bedoeld is.

De eerste twee punten die je noemt zijn zeker punten die genoemd moeten worden, indien van toepassing.
De derde moet zeer voorzichtig gebracht worden. Zeker in kerkverbanden waarin het praten over geloof geen gewoonte is en veel mensen het erg moeilijk vinden zaken onder woorden te brengen. Zeker mensen die überhaupt het bezoek van een ambtsdrager al heel spannend vinden.
En als bezoeker moet je m.i. ook vooral luisteren en niet, soms al voor het bezoek, iets vinden. Vaak op basis van uiterlijke, culturele zaken.

[Herman]

Zo is dat.
Ik ken mensen waar de vraag "Vertels eens hoe de Heere je te machtig is geworden en hoe je Hem hebt liefgekregen" als negatief wordt opgevat, o hij vraagt dat dus zal hij het wel niet geloven.
Terwijl anderen met blijdschap op dezelfde vraag kunnen reageren.

Dat is een uitstekend voorbeeld. Niet iedereen denkt in deze termen als 'hoe is de Heere je te machtig geworden'. De vraag is dus zo specifiek gesteld, dat je wel heel veel van een gesprekpartner vraagt. Zeker als hij of zij inzit over zijn bekering.

[Zeeuw]

Zo is dat.
Ik ken mensen waar de vraag "Vertels eens hoe de Heere je te machtig is geworden en hoe je Hem hebt liefgekregen" als negatief wordt opgevat, o hij vraagt dat dus zal hij het wel niet geloven.
Terwijl anderen met blijdschap op dezelfde vraag kunnen reageren.

Dat is een uitstekend voorbeeld. Niet iedereen denkt in deze termen als 'hoe is de Heere je te machtig geworden'. De vraag is dus zo specifiek gesteld, dat je wel heel veel van een gesprekpartner vraagt. Zeker als hij of zij inzit over zijn bekering.

Precies. En dan ook iemand die in spanning zit, omdat ze niet zo vaak met een ambtsdrager spreken, of misschien een introvert iemand is, zelf nog niet eens zo goed weet hoe en wat, maar wel 'U weet alle dingen, U weet dat ik U liefheb'.
Het vraagt liefde en tact om op het niveau van je gesprekspartner te komen.