ajo schreef:Ik zeg ook niet dat de DL de verwerping ontkennen. De juiste exegese van deze besluittekst is mijns inziens als volgt: de Synode gaat in tegen de lastering dat God de ongelovige 'als stokken en blokken' van eeuwigheid al verworpen heeft en dat zij daarmee niets kunnen doen ('dat daarmede geleerd wordt, dat God door het blote en loutere goeddunken van Zijnen wil, zonder enig opzicht of aanmerking van enige zonde, het grootste deel der wereld tot de eeuwige verdoemenis voorbeschikt en geschapen heeft'). Daarmee zet je de verwerping op gelijke hoogte met de verkiezing van eeuwigheid ('dat de verwerping op gelijke wijze de oorzaak is der ongelovigheid en goddeloosheid, gelijk de verkiezing is de fontein en oorzaak des geloofs en der goede werken'). Nee, zegt de Synode, de verwerping is het laten zitten in het zelfgekozen oordeel in Adam.
Is dan de verwerping een besluit Gods of een besluit van de zondige en ongelovige mens?
Ik kan echt niet mee in je 'exegese' van de DL. Je gaat daarmee juist in tegen één van de stellingen van Dordt. Ik zie dat Zonderling Jantje op datzelfde probleem wijst.
Ik zeg niet dat je een verwerping ontkent, maar dat ontkenden de remonstranten ook niet. Dat God mensen verwerpt, die zichzelf verwerpen is een duidelijk, Bijbels gegeven.
De vraag is of je hier kunt spreken van een eeuwig besluit, dus vóór de tijd in Gods raad opgenomen. Dordt zegt ja, jij zegt nee.
De vraag onder de gereformeerde theologen die de DL hebben opgesteld was
niet of er wel of geen verwerping van eeuwigheid was. De vraag was hoe de besluiten van God in de eeuwigheid 'geordend' zijn. Een deel van de theologen (supralapsarisme) benadrukte hierin sterker Gods soevereiniteit over alle dingen, waarbij Zijn predestinatie voorop gaat aan Zijn besluit tot de 'middelen' daartoe, waaronder val en verlossing. Een ander deel van de theologen (infralapsarisme) benadrukte sterker dat Gods besluit tot verkiezing en verwerping in orde ná het besluit tot (toestaan van) de zondeval kwam. Beiden waren het er over eens dát God van eeuwigheid heeft besloten tot verkiezing en verwerping. De DL willen beide posities recht doen, maar kiezen in hun bekende uitspraak over het "voorbij gaan" toch meer voor de laatste lijn.
Jij trekt in je post echter Gods besluit 'in de tijd', zeker met je laatste vraag. Daarmee sta je echter dichter bij het standpunt van de remonstranten. Voor hen is Gods (eeuwig) besluit een antwoord op de keuze van de mens. Voor Dordt is God in Zijn raad soeverein en verkiest uit welbehagen.
De bekende tegenwerping van de remonstranten tegen juist
dit standpunt van Dordt is bekend en komt ook in dit topic herhaaldelijk terug. Denk je dat het voor niets was dat juist de DL zo sterk op deze beschuldigingen moesten ingaan...? De twee belangrijkste tegenwerpingen waren:
(1) als het zó ligt als deze theologen stellen, heeft God een deel van de mensen louter geschapen om verloren te gaan. Nee, zegt Dordt, God heeft in Zijn verwerping gerekend met de zonde en daarmee is het een rechtvaardig besluit.
(2) als het zó ligt als deze theologen stellen, zijn niet wij maar is God de schuld (auteur) van onze zonde en verwerping. Nee, zegt Dordt, want dán stel je verkiezing en verwerping op gelijke hoogte. Gods verkiezing is een werkende kracht, waardoor wij in staat gesteld worden om Hem te dienen. Gods verwerping sluit echter aan bij onze 'natuurstaat' en mag daarom nooit gezien worden als de bron van onze zonde. Dat is onze eigen schuld.
Je zet met jouw uitleg van de tekst Dordt op een andere plaats dan ze stonden. Dit blijkt ook uit het feit dat het Besluit hier
tegenwerpingen bespreekt tegen de uiteengezette leer van de DL. Die tegenwerpingen waren blijkbaar nodig, vonden sommigen, als antwoord op de leer van verkiezing en verwerping...
