Ik was in het verpleeghuis en een man wiens gedachten versluierd zijn, deed een gebed, hardop, zonder enkele hapering of vergissing.
Hij bad voor God's bescherming in de nacht, voor bewaring voor een onverzoende dood en bange dromen en hij besloot met de bede:
O Heere, bekeer ons, zo zullen wij bekeerd zijn.
Na het gebed trok hij zich weer terug in zijn eigen wereld.
Heeft deze man (en wij) het dan altijd verkeerd gehoord?

Ik luister graag naar goede uitleggers, maar een argument als 'hij las tien uur per dag in de Bijbel' snijdt geen hout. Wie het meeste leest, heeft het meeste gelijk?

Verder blijft het een heikel onderwerp.

"Wie nat wil worden, moet in de regen gaan staan." We kennen hem allemaal.
Maar, kun je dan wel uit eigen vrije wil in de regen gaan staan? Dat betekent dat wíj dan toch beginnen, met in de kerk zitten bijvoorbeeld, of het lezen van de Bijbel. En dán kan de Geest Zich eraan paren. Als ik thuisblijf of de Bijbel dichtlaat, niet...
Hoe zit het nu?

Mara schreef:Ik was in het verpleeghuis en een man wiens gedachten versluierd zijn, deed een gebed, hardop, zonder enkele hapering of vergissing.
Hij bad voor God's bescherming in de nacht, voor bewaring voor een onverzoende dood en bange dromen en hij besloot met de bede:
O Heere, bekeer ons, zo zullen wij bekeerd zijn.
Na het gebed trok hij zich weer terug in zijn eigen wereld.
Heeft deze man (en wij) het dan altijd verkeerd gehoord?

Het is denk ik een bekend verschijnsel dat mensen die dement raken nog lang bekende zinnen kunnen weergeven.
Dat is mooi maar bewijst hier niets.
Dat de mensen de bijbel niet lezen is wel logisch. Men mag alleen de SV lezen en die is moeilijk. 's Morgens een dagboek, als de kinderen er zijn een kinderbijbel en voor het naar bed gaan een stichtelijk werk. Vooral van die laatste verschijnen er jaarlijks tientallen. Hoog geroemd want het is voor de meesten mensen surrogaat voor hun bijbel.

Posthoorn schreef:Ik luister graag naar goede uitleggers, maar een argument als 'hij las tien uur per dag in de Bijbel' snijdt geen hout. Wie het meeste leest, heeft het meeste gelijk?

Verder blijft het een heikel onderwerp.

"Wie nat wil worden, moet in de regen gaan staan." We kennen hem allemaal.
Maar, kun je dan wel uit eigen vrije wil in de regen gaan staan? Dat betekent dat wíj dan toch beginnen, met in de kerk zitten bijvoorbeeld, of het lezen van de Bijbel. En dán kan de Geest Zich eraan paren. Als ik thuisblijf of de Bijbel dichtlaat, niet...
Hoe zit het nu?

Ik had het over de grote verklaarders bv Calvijn en Henry.Die "lazen" niet maar studeerden in de Schrift.

De verklaring van Henry of die van ds van Campen betreffende Jeremia 1:18 is de keus? Ik hoor het wel.

@Posthoorn:

1.Aangezien alle mensen in Adam gezondigd hebben, en des vloeks en eeuwigen doods zijn schuldig geworden, zo zou God niemand ongelijk hebben gedaan, indien Hij het ganse menselijke geslacht in de zonde en vervloeking had willen laten en om de zonde verdoemen, volgens deze uitspraken van den apostel: De gehele wereld is voor God verdoemelijk. Zij hebben allen gezondigd, en derven de heerlijkheid Gods. En: De bezoldiging der zonde is de dood.

2.Maar hierin is de liefde Gods geopenbaard, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon in de wereld gezonden heeft, opdat een iegelijk, die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe , 1 Joh. 4:9; Joh. 3:16,.

3.En opdat de mensen tot het geloof worden gebracht, zendt God goedertierenlijk verkondigers van deze zeer blijde boodschap, tot wie Hij wil en wanneer Hij wil; door wier dienst de mensen geroepen worden tot bekering en het geloof in Christus, den Gekruisigde. Want hoe zullen zij in Hem geloven, van Welken zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen, zonder die hun predikt? En hoe zullen zij prediken, indien zij niet gezonden worden? , Rom. 10:14, 15,.

4.Die dit Evangelie niet geloven, op die blijft de toorn Gods. Maar die het aannemen en den Zaligmaker Jezus met een waarachtig en levend geloof omhelzen, die worden door Hem van den toorn Gods en van het verderf verlost, en met het eeuwige leven begiftigd , Joh. 3:36, Mark. 16:16,.

5.De oorzaak of onschuld van dat ongeloof, gelijk ook van alle andere zonden, is geenszins in God, maar in den mens. Maar het geloof in Jezus Christus en de zaligheid door Hem, is een genadige gave Gods; gelijk geschreven is: Uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof, en dat niet uit u, het is Gods gave , Ef. 2:8,. Insgelijks: Het is u gegeven in Christus te geloven , Filip. 1:29,.

Volgens mij komt hier samen wat in meerdere topics besproken wordt.
Enerzijds de doodstaat van de mens, anderzijds de oproep van het Evangelie. In reactie op die oproep enerzijds de schuld van de weigerende mens, anderzijds het wonder van Gods genadegave in hen die het Evangelie aannemen?.

Wat ik zeggen wil, is dit: hier is een spanningsveld waar je nooit uit komt.
Ik weet zeker dat Huisman zijn kinderen niet leert met de armen over elkaar te zitten en te wachten tot de bekering komt.
Ik weet ook dat iemand vanuit zichzelf nooit in waarheid naar God zal vragen of zoeken.
Maar hoe onze daden en Gods raad in elkaar grijpen, kunnen we nooit precies doorgronden.

Posthoorn schreef:Wat ik zeggen wil, is dit: hier is een spanningsveld waar je nooit uit komt.
Ik weet zeker dat Huisman zijn kinderen niet leert met de armen over elkaar te zitten en te wachten tot de bekering komt.
Ik weet ook dat iemand vanuit zichzelf nooit in waarheid naar God zal vragen of zoeken.
Maar hoe onze daden en Gods raad in elkaar grijpen, kunnen we nooit precies doorgronden.

Juist maar wij moeten wel de Schrift laten spreken over wie de mens is en wie God is.
God hoeft niet van ons bewogen te worden om te gaan bewegen. Bekering zonder wedergeboorte is niets.
Dat stenen hart moet toch vernieuwd worden en daar mag een mens om vragen. Bekeer mij dan zal ik bekeerd zijn.

Posthoorn schreef:Wat ik zeggen wil, is dit: hier is een spanningsveld waar je nooit uit komt.
Ik weet zeker dat Huisman zijn kinderen niet leert met de armen over elkaar te zitten en te wachten tot de bekering komt.
Ik weet ook dat iemand vanuit zichzelf nooit in waarheid naar God zal vragen of zoeken.
Maar hoe onze daden en Gods raad in elkaar grijpen, kunnen we nooit precies doorgronden.

Hier ben ik het mee eens, maar het lijkt soms wel of de spanning eruit-geredeneerd wordt, door alleen maar te wijzen op het feit dat wij ons MOETEN bekeren en dat we MOETEN geloven. Dan wordt het al snel: als wij niets doen, doet God ook niets.
Terwijl de boodschap van Gods Woord juist is: God zoekt de zondaar!
En dat doet Hij ook door ons in Zijn voorzienigheid te brengen in een omgeving waar het Woord opengaat, en ons 's zondags onder de prediking te brengen. En niet in het minst door ons de belofte van het verbond aan te bieden, en die belofte te verzegelen door de doop.

Er zijn vast wel mensen die deze uitspraak kennen maar wil het toch nog even kwijt.
Er is midden op zee een mens in nood die dreigt om te komen.
Op het allerlaatst komt er toch een schip langs en die gooien hem een reddingsboei toe.
Wat doe je dan? die reddingsboei grijpen? er evt. met je allerlaatste krachten bij proberen te komen en je te laten redden.
Of: laat je die reddingsboei drijven en denk: ach ik kan er niet bij, ik heb daar geen kracht meer voor, iemand moet bij mij die reddingsboei omdoen.
Of: grijp je hem vast? kom ik om, kom ik om...

Precies, maar dan is er nood!
Ik weet niet waar het besef precies geboren wordt waar een mens gaat inzien dat hij in nood is.
Los hiervan vind ik het een genade dat we ons om mogen keren en tot de Heere mogen gaan, dus actie vanuit onszelf, tegelijk is daar die enorme rust dat Hij Zijn hand zal uitsteken en je zal redden als je komt, hoe of wie je ook bent.

huisman schreef:Dat stenen hart moet toch vernieuwd worden en daar mag een mens om vragen. Bekeer mij dan zal ik bekeerd zijn.

Maar dan wel zélf bidden, zélf lezen, zélf naar de kerk gaan. Je kunt ook besluiten om niet zelf te bidden, niet zelf in de Bijbel te lezen en niet naar de kerk te gaan.

Posthoorn schreef:

huisman schreef:Dat stenen hart moet toch vernieuwd worden en daar mag een mens om vragen. Bekeer mij dan zal ik bekeerd zijn.

Maar dan wel zélf bidden, zélf lezen, zélf naar de kerk gaan. Je kunt ook besluiten om niet zelf te bidden, niet zelf in de Bijbel te lezen en niet naar de kerk te gaan.

Calvijn noemt het ook al een vorm van uitverkiezing dat we in een omgeving zijn geboren waar de Bijbel is, en dat we naar de kerk kunnen gaan. Dus dan is daarin de Heere al de eerste geweest.
Maar natuurlijk hebben we een eigen verantwoordelijkheid om zelf de middelen waar te nemen.
En zelfs dan nog is God zo goed dat Hij ook mensen trekt die zich nog aan deze middelen onttrekken. Hoewel Hij in Zijn gewone weg door de middelen (met name de prediking) werkt.

Toch blijf ik het ingewikkeld vinden. We kunnen niet geloven, maar wel bidden, bijbellezen en naar de kerk gaan? Maar waarom staat er dan steeds in de Bijbel: geloof in de Heere Jezus, bekeert u? Ik lees nergens dat we veel om geloof moeten bidden of het Woord moeten horen om geloof te ontvangen. Dus is dit geen bijbelse opdracht!

eilander schreef:

Posthoorn schreef:

huisman schreef:Dat stenen hart moet toch vernieuwd worden en daar mag een mens om vragen. Bekeer mij dan zal ik bekeerd zijn.

Maar dan wel zélf bidden, zélf lezen, zélf naar de kerk gaan. Je kunt ook besluiten om niet zelf te bidden, niet zelf in de Bijbel te lezen en niet naar de kerk te gaan.

Calvijn noemt het ook al een vorm van uitverkiezing dat we in een omgeving zijn geboren waar de Bijbel is, en dat we naar de kerk kunnen gaan. Dus dan is daarin de Heere al de eerste geweest.
Maar natuurlijk hebben we een eigen verantwoordelijkheid om zelf de middelen waar te nemen.
En zelfs dan nog is God zo goed dat Hij ook mensen trekt die zich nog aan deze middelen onttrekken. Hoewel Hij in Zijn gewone weg door de middelen (met name de prediking) werkt.

Allemaal waar, maar blijkbaar moeten toch ook zelf iets doen. En daar gaat het me nu even om.

Posthoorn schreef:Wat ik zeggen wil, is dit: hier is een spanningsveld waar je nooit uit komt.
Ik weet zeker dat Huisman zijn kinderen niet leert met de armen over elkaar te zitten en te wachten tot de bekering komt.
Ik weet ook dat iemand vanuit zichzelf nooit in waarheid naar God zal vragen of zoeken.
Maar hoe onze daden en Gods raad in elkaar grijpen, kunnen we nooit precies doorgronden.

Zo is het. Het is nog niet zo makkelijk om die spanning te laten staan. Dat bewijst ook dit topic weer. Eenzijdigheid is altijd makkelijker. Óf omdat we graag zelf iets bijdragen en nooit werkelijk zijn "stuk gelopen met het werkverbond"; óf omdat we ons willen verschuilen achter onze lijdelijkheid en ten diepste God de schuld willen geven van onbekeerlijkheid. Óf omdat we zo bang zijn in de ene valkuil terecht te komen, dat we de andere waarheid over benadrukken.

Gezonde theologie laat de spanning staan. Dat is nu juist de kracht van de 'levende' gereformeerde theologie zoals je die in de Dordtse Leerregels terugvindt. Ook die schrijvers waren in conflict met dwalingen, maar toch wisten ze het evenwicht te vinden. Ik vind het jammer dat dat ons in de gereformeerde gezindte (kerk of forum) minder vaak lijkt te lukken. Je lijkt wel aan één kant van de boot te móeten hangen.