Begint bekering met ellendekennis?

[Wittewrongel]

Een gelovige zal niet zomaar onbewust wedergeboren worden, dat zal hij/zij weten, niet door allerlei kenmerken
maar door het kennen van Christus, en ja dat kan gebrekkig zijn maar een gelovige kent Christus.

Zondekennis noodzakelijk, het kan niet zonder, maar veel minder kan het zonder Christus kennen.
En dat is ook wat Van der Groe aangeeft, bewuste geloofskennis, Christus kennen.
En ook de vreselijkheid van de zonde kennen.

Dat kan hard en niet pastoraal overkomen, maar een gelovige kent Christus,
het is onder de wet of onder de genade, het is buiten Christus of in Christus.

Gevaarlijk is als er een schemergebied wordt gemaakt wat Gods woord niet kent.
Van op weg, en nabijkomend, en er iets van kennen maar er geen deelgenoot van.

Buiten Christus is geen leven! En geen waar geloof en geen verlossing.

En onder de wet is er geen leven, want de wet eist, en blijft eisen.

Als ik dit dan goed begrijp zal zelf de zuigeling Christus kennen als zijn verlosser?

Juist! Zelfs een embryo: En het geschiedde, als Elizabet de groetenis van Maria hoorde, zo sprong het kindeken op in haar buik; en Elizabet werd vervuld met den Heiligen Geest;

Ik hou het bij mensen die tot onderscheid zijn gekomen, en die bekeert worden die zullen weten in wie ze geloven.

Maar het is binnen of buiten, en daar is in de Bijbel geen schimmig gebied.
Onder Gods toorn en vloek, ook al voelt de zondaar dat niet, of onder Gods liefdevolle genade.
En zwoegen en proberen en op weg (tussen ongelovig en gelovige) zijn en wat al niet meer maar Christus niet kennen is op weg naar de hel zijn.

K ben het met je eens over het binnen en buiten. Daar moet ook geen onderscheid gemaakt worden. Enkel zal een persoon die pas is wedergeboren Christus al gelijk kennen? Zal hij al kunnen zeggen Hij is de mijne en ik de Zijne? Dat denk ik niet toch?

[Wittewrongel]

Waar haal je die onzin vandaan?

Er is een kracht der dwaling in Nederland, die zijn weerga niet kent. Een mens is onder de wet of onder de genade (lees boekje van Bunyan daarover); lees Borston de viervoudige staat.

Een mens moet worden afgekapt van de oude stam, de slagen zijn de overtuigingen des Geestes Gods (krachtige slagen), maar die mens trekt zijn sappen uit de oude stam. Hij heeft wel een goddelijke kracht/slag gevoeld, maar is nog een dode.
Die zijn verlicht door de Geest, ze hebben gesmaakt het goede Woord Gods en de krachten gevoeld der toekomende eeuw. En toch zijn ze nog dood en nog niet overgezet in Christus en hebben geen geloof (want al wat niet uit het geloof is, is zonde).

WAT EEN WAARSCHUWING VOOR ALLE RECHTZINNIGE DOMNIEES IN ONZE DAGEN: Matth. 7: Velen zullen te dien dage tot Mij zeggen: Heere, Heere! hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd, en in Uw Naam duivelen uitgeworpen, en in Uw Naam vele krachten gedaan? En dan zal Ik hun openlijk aanzeggen: Ik heb u nooit gekend; gaat weg van Mij, gij, die de ongerechtigheid werkt!

Leg Hebr.6 er maar naast: Want het is onmogelijk, degenen, die eens verlicht geweest zijn, en de hemelse gave gesmaakt hebben, en des Heiligen Geestes deelachtig geworden zijn, En gesmaakt hebben het goede woord Gods, en de krachten der toekomende eeuw,

Edmund ik wil je niet beschuldigingen maar vanaf de eerste schreeuwerige tekst heb ik het idee en gevoel dat jij de eigenaar of mede iemand bent van de website dewoesteweg.nl. Kan je dat ontkrachten?

[ejvl]

K ben het met je eens over het binnen en buiten. Daar moet ook geen onderscheid gemaakt worden. Enkel zal een persoon die pas is wedergeboren Christus al gelijk kennen? Zal hij al kunnen zeggen Hij is de mijne en ik de Zijne? Dat denk ik niet toch?

Dat ligt eraan waar je de wedergeboorte plaats.
Iemand als vd Groe zegt: De eerste vrucht van de wedergeboorte is de rechtvaardigmaking, hij plaatst de wedergeboorte dus na de zonde en ellendekennis.
Als je de wedergeboorte plaatst als zijnde levendmaking, overtuiging van zonden, dan zal de zonddaar inderdaad nog niet kunnen zeggen dat Hij de mijne is en ik de Zijne.

Ik ben voorstander van de visie van vd Groe en de Puriteinen. Immers is het zo dat er geen mens kan zeggen dat hij wel wedergeboren is maar Christus nog niet kent. Het zouden immers ook algemene overtuigingen kunnen zijn.
Achteraf kan hij wel zeggen dat "toen en toen" God al met hem begonnen is. Achteraf, maar niet dat hij al levendgemaakt is, maar Christus nog niet kent, dat is mijns inziens onmogelijk, immers algemene overtuigingen ed.

Voordat Christus gekend wordt als schuldovernemende borg is alles de dood, hoeveel bevinding de mens ook gehad heeft, het is de dood.

Verder vind ik het ook vreemd dat er gezegd wordt: "Christus is mij geopenbaard, Hij heeft mijn zonden bedekt, maar bedekte schuld is nog geen vergeven schuld". Alsof de vergeving van zonde en schuld, de rechtvaardigmaking, een nadere weldaad zou zijn.

O.a daar gaat het boek van ds Kort over.

[Wittewrongel]

K ben het met je eens over het binnen en buiten. Daar moet ook geen onderscheid gemaakt worden. Enkel zal een persoon die pas is wedergeboren Christus al gelijk kennen? Zal hij al kunnen zeggen Hij is de mijne en ik de Zijne? Dat denk ik niet toch?

Dat ligt eraan waar je de wedergeboorte plaats.
Iemand als vd Groe zegt: De eerste vrucht van de wedergeboorte is de rechtvaardigmaking, hij plaatst de wedergeboorte dus na de zonde en ellendekennis.
Als je de wedergeboorte plaatst als zijnde levendmaking, overtuiging van zonden, dan zal de zonddaar inderdaad nog niet kunnen zeggen dat Hij de mijne is en ik de Zijne.

Ik ben voorstander van de visie van vd Groe en de Puriteinen. Immers is het zo dat er geen mens kan zeggen dat hij wel wedergeboren is maar Christus nog niet kent. Het zouden immers ook algemene overtuigingen kunnen zijn.
Achteraf kan hij wel zeggen dat "toen en toen" God al met hem begonnen is. Achteraf, maar niet dat hij al levendgemaakt is, maar Christus nog niet kent, dat is mijns inziens onmogelijk, immers algemene overtuigingen ed.

Voordat Christus gekend wordt als schuldovernemende borg is alles de dood, hoeveel bevinding de mens ook gehad heeft, het is de dood.

Verder vind ik het ook vreemd dat er gezegd wordt: "Christus is mij geopenbaard, Hij heeft mijn zonden bedekt, maar bedekte schuld is nog geen vergeven schuld". Alsof de vergeving van zonde en schuld, de rechtvaardigmaking, een nadere weldaad zou zijn.

O.a daar gaat het boek van ds Kort over.

Bedankt voor je heldere antwoord!

Zouden we het ook mogen opsplitsen waardoor allebei de visies waar kunnen zijn. Uit het oog punt van de mens zal deze pas achteraf kunnen zeggen toen en toen.
Maar in het oog punt van God Drie-enig is het moment van het beginnen ook het moment van de wedergeboorte.
Als ik met het goed herinner is het me zo ook geleerd:)

Terug komend op de mens blijft het staan Rust niet voordat je weet dat jet zonden vergeven zijn. Zoals hierboven al vaker aangehaald is "bijna bekeerd" is "Niet bekeerd!"

[ejvl]

Zouden we het ook mogen opsplitsen waardoor allebei de visies waar kunnen zijn. Uit het oog punt van de mens zal deze pas achteraf kunnen zeggen toen en toen.
Maar in het oog punt van God Drie-enig is het moment van het beginnen ook het moment van de wedergeboorte.
Als ik met het goed herinner is het me zo ook geleerd:)

Terug komend op de mens blijft het staan Rust niet voordat je weet dat jet zonden vergeven zijn. Zoals hierboven al vaker aangehaald is "bijna bekeerd" is "Niet bekeerd!"

Deze visies bestaan naast elkaar, en ik geloof dat er bij beide visies kinderen van God zijn.
Inderdaad gaat het erom dat men niet mag rusten voordat met Christus kent als schuldovernemende borg.
De rechtvaardigmaking is geen nadere weldaad, mijns inziens is het niet zo dat je Chirstus kan kennen zonder vergeving van zonden.
Wellicht dat het kan zijn dat de mogelijkheid wel eens gezien kan worden, maar dan is het nog steeds de dood.
De prediking moet niet zo zijn dat men al "iets" heeft voor de Christuskennis, of al bekommerd is, dus al iets hebt, of al behouden is zonder kennis van vergeving van schuld door Christus.

[Wittewrongel]

Zouden we het ook mogen opsplitsen waardoor allebei de visies waar kunnen zijn. Uit het oog punt van de mens zal deze pas achteraf kunnen zeggen toen en toen.
Maar in het oog punt van God Drie-enig is het moment van het beginnen ook het moment van de wedergeboorte.
Als ik met het goed herinner is het me zo ook geleerd:)

Terug komend op de mens blijft het staan Rust niet voordat je weet dat jet zonden vergeven zijn. Zoals hierboven al vaker aangehaald is "bijna bekeerd" is "Niet bekeerd!"

Deze visies bestaan naast elkaar, en ik geloof dat er bij beide visies kinderen van God zijn.
Inderdaad gaat het erom dat men niet mag rusten voordat met Christus kent als schuldovernemende borg.
De rechtvaardigmaking is geen nadere weldaad, mijns inziens is het niet zo dat je Chirstus kan kennen zonder vergeving van zonden.
Wellicht dat het kan zijn dat de mogelijkheid wel eens gezien kan worden, maar dan is het nog steeds de dood.
De prediking moet niet zo zijn dat men al "iets" heeft voor de Christuskennis, of al bekommerd is, dus al iets hebt, of al behouden is zonder kennis van vergeving van schuld door Christus.

Alweer bedankt. Volgens mij is het onderstaande antwoord van edmund dan tegenstrijdig?

Als ik dit dan goed begrijp zal zelf de zuigeling Christus kennen als zijn verlosser? - Mijn vraag aan Edmund

Juist! Zelfs een embryo: En het geschiedde, als Elizabet de groetenis van Maria hoorde, zo sprong het kindeken op in haar buik; en Elizabet werd vervuld met den Heiligen Geest; - Antwoord Edmund

Want de vraag is Zou Johannes hier al zijn zonden gekend hebben voordat hij geboren was?

[Vagari]

Na alle preken, discussies en boeken wordt het er niet echt duidelijker op.
Volgens mij gaat het er puur om vanaf welk moment je iemand een 'levend mens' kan noemen. Dit staat toch onnoemelijk eenvoudig in de Bijbel?

Een mens zelf wordt nooit levend. Hij krijgt het Leven van een Ander. Die wordt nu zijn Leven.

Galaten 2:19-20 / STV
19 ‭‭Want ik ben‭⁹⁰‭ door de wet‭⁹¹‭ der wet gestorven,‭⁹²‭ opdat ik Gode leven zou.‭⁹³‭‭ 20 ‭‭Ik ben met Christus gekruist;‭⁹⁴‭ en ik leef, ‭doch‭‭⁹⁵‭ niet meer ik,‭⁹⁶‭ maar Christus leeft in‭⁹⁷‭ mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef,‭⁹⁸‭ dat leef ik door het‭⁹⁹‭ geloof des Zoons van God, Die mij liefgehad heeft, en Zichzelven voor mij overgegeven heeft.‭¹⁰⁰‭‭

Johannes 14:6 / STV
6 ‭‭Jezus zeide tot hem: Ik ben de‭¹²‭ Weg, en de ‭Waarheid‭, ‭en‭ ‭het‭ Leven. Niemand komt tot den Vader, dan door Mij.‭

Dus alleen als Christus je leven geworden is ben je ook levend.

Zou God de Vader de genoegdoening, gerechtigheid en heiligheid van Zijn Zoon weigeren?
Dat zou gebeuren als het waar is wat diegenen beweren, die zeggen dat, als je je zonden hebt leren kennen, je een 'levend mens' geworden bent.
Als je sterft en je kent alleen je zonden dan gaat je volgens hen de eeuwigheid in als een 'levend mens'. Zou God 'levende mensen' buiten Christus kennen? Dus de 'levende mens' kan volgens hen nog verloren gaan.

Corrigeer me alstublieft als ik verkeerde beschuldigingen uit.

[ejvl]

Volgens mij is het onderstaande antwoord van edmund dan tegenstrijdig?

Als ik dit dan goed begrijp zal zelf de zuigeling Christus kennen als zijn verlosser? - Mijn vraag aan Edmund

Juist! Zelfs een embryo: En het geschiedde, als Elizabet de groetenis van Maria hoorde, zo sprong het kindeken op in haar buik; en Elizabet werd vervuld met den Heiligen Geest; - Antwoord Edmund

Want de vraag is Zou Johannes hier al zijn zonden gekend hebben voordat hij geboren was?

Ik denk dat Edmund bedoelt dat zelfs een kleine in het geloof Christus al kent.
Dat heeft te maken met wanneer je iemand een "gelovige" kan noemen. Volgens o.a vd Groe pas vanaf het moment dat men Christus kent, al is het nog zwak en aangevallen. Daarvoor kun je niet spreken van een gelovige.
Er wordt gesproken over zuigelingen in de genade, maar ook die kennen Christus, misschien zwak of klein, maar ze kennen Hem wel.

Hoe het met Johannus, of bijvoorbeeld Samuel zat weet ik ook niet, feit is wel dat ze vanaf zeer jonge Christus dienden.
Maar dat is uiteraard heel verschillend. Manasse of Paulus bijvoorbeeld, werden uit de wereld gehaald, anderen groeiden al van jongs af aan op met Christus.

[Posthoorn]

Deze visies bestaan naast elkaar, en ik geloof dat er bij beide visies kinderen van God zijn.
Inderdaad gaat het erom dat men niet mag rusten voordat met Christus kent als schuldovernemende borg.
De rechtvaardigmaking is geen nadere weldaad, mijns inziens is het niet zo dat je Chirstus kan kennen zonder vergeving van zonden.
Wellicht dat het kan zijn dat de mogelijkheid wel eens gezien kan worden, maar dan is het nog steeds de dood.
De prediking moet niet zo zijn dat men al "iets" heeft voor de Christuskennis, of al bekommerd is, dus al iets hebt, of al behouden is zonder kennis van vergeving van schuld door Christus.

http://www.digibron.nl/search/detail/01 ... sende-punt

[Marten2]

Het is onbijbels om te spreken van levendmaking van een zondaar als deze ontwaakt is/ellendekennis krijgt, omdat dan een zondaar nog verkeerd onder de wet, en dus vervloekt is. Vervloekt is een iegelijk... Romeinen 7 is daarin heel duidelijk: de zonde wordt levend.
Vijanden worden (bewust) met God in Christus verzoend en geen mensen die daarvoor al zogenaamde 'genade' ontvangen hebben of levend gemaakt zijn onder de tuchtiging van de wet. Het is dood of levend. Een tussenweg of derde weg leert de Bijbel niet. En het leven ligt in Christus = verzoening. Buiten Hem is geen leven, maar een eeuwig zielsverderf. Zolang een zondaar onder de overtuiging van de wet verkeerd, kan die overtuiging stoppen, dan blijkt het een algemene werking des Geestes te zijn geweest. Lees bijvoorbeeld de 12 bijlslagen van Boston (Viervoudige staat) Zelfs bij de 11e bijlslag (bijna geheel afgekapt van de wet) kun je nog verloren gaan: als voorbeeld noemt Boston dan de jongeling in de hof van Getsémané; deze liet zijn lijnwaad achter zich en vlood naakt heen: dicht bij Christus geweest, toch uiteindelijk weggegaan/verloren. Als je dan zegt dat iemand al levend is buiten Christus, dan moet je ook leren dat iemand weer kan sterven buiten Christus. Pas na vereniging met Christus - door het geloof - kun je zeggen dat je overtuiging een zaligmakende overtuiging is geweest.

[Sheba]

Volgens mij is het onderstaande antwoord van edmund dan tegenstrijdig?

Als ik dit dan goed begrijp zal zelf de zuigeling Christus kennen als zijn verlosser? - Mijn vraag aan Edmund

Juist! Zelfs een embryo: En het geschiedde, als Elizabet de groetenis van Maria hoorde, zo sprong het kindeken op in haar buik; en Elizabet werd vervuld met den Heiligen Geest; - Antwoord Edmund

Want de vraag is Zou Johannes hier al zijn zonden gekend hebben voordat hij geboren was?

Ik denk dat Edmund bedoelt dat zelfs een kleine in het geloof Christus al kent.
Dat heeft te maken met wanneer je iemand een "gelovige" kan noemen. Volgens o.a vd Groe pas vanaf het moment dat men Christus kent, al is het nog zwak en aangevallen. Daarvoor kun je niet spreken van een gelovige.
Er wordt gesproken over zuigelingen in de genade, maar ook die kennen Christus, misschien zwak of klein, maar ze kennen Hem wel.

Hoe het met Johannus, of bijvoorbeeld Samuel zat weet ik ook niet, feit is wel dat ze vanaf zeer jonge Christus dienden.
Maar dat is uiteraard heel verschillend. Manasse of Paulus bijvoorbeeld, werden uit de wereld gehaald, anderen groeiden al van jongs af aan op met Christus.

Johannes sprong op in de moederschoot toen Maria Elizabeth bezocht. van blijdschap! Hij kende en herkende de Zaligmaker die ook hij nodig had!
Samuel werd Nb door God Zelf geroepen en hoorde Zijn Stem!

[Sheba]

Het is onbijbels om te spreken van levendmaking van een zondaar als deze ontwaakt is/ellendekennis krijgt, omdat dan een zondaar nog verkeerd onder de wet, en dus vervloekt is. Vervloekt is een iegelijk... Romeinen 7 is daarin heel duidelijk: de zonde wordt levend.
Vijanden worden (bewust) met God in Christus verzoend en geen mensen die daarvoor al zogenaamde 'genade' ontvangen hebben of levend gemaakt zijn onder de tuchtiging van de wet. Het is dood of levend. Een tussenweg of derde weg leert de Bijbel niet. En het leven ligt in Christus = verzoening. Buiten Hem is geen leven, maar een eeuwig zielsverderf. Zolang een zondaar onder de overtuiging van de wet verkeerd, kan die overtuiging stoppen, dan blijkt het een algemene werking des Geestes te zijn geweest. Lees bijvoorbeeld de 12 bijlslagen van Boston (Viervoudige staat) Zelfs bij de 11e bijlslag (bijna geheel afgekapt van de wet) kun je nog verloren gaan: als voorbeeld noemt Boston dan de jongeling in de hof van Getsémané; deze liet zijn lijnwaad achter zich en vlood naakt heen: dicht bij Christus geweest, toch uiteindelijk weggegaan/verloren. Als je dan zegt dat iemand al levend is buiten Christus, dan moet je ook leren dat iemand weer kan sterven buiten Christus. Pas na vereniging met Christus - door het geloof - kun je zeggen dat je overtuiging een zaligmakende overtuiging is geweest.

Inderdaad. Ik zag ook eerder in dit lijntje een opmerking over levend worden onder de Wet. Ik weet het even niet meer letterlijk. Maar dat is echt onbijbels! De Wet dood. We sterven onder de Wet maar komen er niet onder tot leven!

[Tiberius]

Het is onbijbels om te spreken van levendmaking van een zondaar als deze ontwaakt is/ellendekennis krijgt, omdat dan een zondaar nog verkeerd onder de wet, en dus vervloekt is. Vervloekt is een iegelijk... Romeinen 7 is daarin heel duidelijk: de zonde wordt levend.

Wat je hier beweert, is tegen de Bijbel en de belijdenisgeschriften.
Onze Dordtse vaderen nemen hierin duidelijk stelling tegen, waar ze dit als volgt verwerpen:

Die leren: Dat de onwedergeboren mens niet eigenlijk noch geheellijk dood is in de zonde, of ontbloot van alle krachten tot het geestelijk goed; maar dat hij nog kan hongeren en dorsten naar de gerechtigheid en het leven, en offeren een offerande van een verslagen en gebroken geest, die Gode aangenaam is.

Vijanden worden (bewust) met God in Christus verzoend en geen mensen die daarvoor al zogenaamde 'genade' ontvangen hebben of levend gemaakt zijn onder de tuchtiging van de wet. Het is dood of levend.

Daarom is de zondaar bij het eerste hongeren en dorsten al levend. Al kan hij het daar niet voor houden en zeker geen rust in vinden.

Een tussenweg of derde weg leert de Bijbel niet.

Die tussenweg leer je zelf: mensen die weliswaar dood zijn, maar toch kunnen hongeren en dorsten.

als voorbeeld noemt Boston dan de jongeling in de hof van Getsémané; deze liet zijn lijnwaad achter zich en vlood naakt heen: dicht bij Christus geweest, toch uiteindelijk weggegaan/verloren.

Dit is inlegkunde.
De meeste verklaarders zijn het erover eens, dat deze jongeling Johannes Markus is geweest, de schrijver van het evangelie.

[Wittewrongel]

Het is onbijbels om te spreken van levendmaking van een zondaar als deze ontwaakt is/ellendekennis krijgt, omdat dan een zondaar nog verkeerd onder de wet, en dus vervloekt is. Vervloekt is een iegelijk... Romeinen 7 is daarin heel duidelijk: de zonde wordt levend.
Vijanden worden (bewust) met God in Christus verzoend en geen mensen die daarvoor al zogenaamde 'genade' ontvangen hebben of levend gemaakt zijn onder de tuchtiging van de wet. Het is dood of levend. Een tussenweg of derde weg leert de Bijbel niet. En het leven ligt in Christus = verzoening. Buiten Hem is geen leven, maar een eeuwig zielsverderf. Zolang een zondaar onder de overtuiging van de wet verkeerd, kan die overtuiging stoppen, dan blijkt het een algemene werking des Geestes te zijn geweest. Lees bijvoorbeeld de 12 bijlslagen van Boston (Viervoudige staat) Zelfs bij de 11e bijlslag (bijna geheel afgekapt van de wet) kun je nog verloren gaan: als voorbeeld noemt Boston dan de jongeling in de hof van Getsémané; deze liet zijn lijnwaad achter zich en vlood naakt heen: dicht bij Christus geweest, toch uiteindelijk weggegaan/verloren. Als je dan zegt dat iemand al levend is buiten Christus, dan moet je ook leren dat iemand weer kan sterven buiten Christus. Pas na vereniging met Christus - door het geloof - kun je zeggen dat je overtuiging een zaligmakende overtuiging is geweest.

Inderdaad. Ik zag ook eerder in dit lijntje een opmerking over levend worden onder de Wet. Ik weet het even niet meer letterlijk. Maar dat is echt onbijbels! De Wet dood. We sterven onder de Wet maar komen er niet onder tot leven!

Sorry mijn posten hebben daar misschien teveel op geleken. Maar wat ik bedoel een mens dient toch eerst te sterven aan de wet voordat hij verlost kan worden door Christus. Of is dit ook on bijbels en verkeerd geformuleerd?

[Isala]

John Flavel
Geef in het werk van het geloof de moed niet op, ook al komen bij de eerste daad ervan de vrede en de troost er niet meteen in mee; sterker nog: al zou de nood op dit moment nog groter worden! De eerste zaligmakende daad van het geloof brengt u heel zeker in een staat van vrede, maar zij zal misschien niet meteen het gevoel van vrede voortbrengen. Het kan zijn dat u, nadat u hebt geloofd en Christus hebt aangenomen, met een bepaald tegenslag te maken krijgt, waardoor u eraan twijfelt of Christus u nu wel of niet aangenomen heeft, of Hij enige liefde voor uw ziel heeft of niet. Houd toch vol, of de troost komt of niet. Hoewel Christus en de troost niet gescheiden zijn, is dat met Christus en het gevoelen van de troost wel. Denk niet dat al uw noden voorbij zullen zijn zodra u gelooft, want er staat in Hebreen 4 vers 3: Wij die geloofd hebben, gaan in de rust. De tekst spreekt over een toestand van de rust, niet over het aanwezige of blijvende besef van rust.
(...)
De toestemming van uw hart om van Christus te zijn, de keuze van uw wil om Hem als de uwe aan te nemen – het is slechts de weerklank van Christus keuze voor u. Ik zou liever zo’n blijk van mijn aandeel van Hem hebben dan een stem uit de hemel om mij ervan te verzekeren dat Christus de mijne is.

Octavius Winslow, uit “Morgengedachten”
Wie kan de macht van de Heilige Geest weerstaan? Hetzij Hij spreekt in het suizen van de zachte stilte van tedere, overredende liefde of komt in de geweldige gedreven wind van de diepe en overstelpende overtuiging van zonde, onvernietigbaar is Zijn invloed. onweerstaanbaar Zijn macht. Hij werkt krachtig in hen die geloven. Maar Zijn werking is even vrijmachtig als machtig. Hij komt tot wie Hij wil; Hij komt wanneer Hij wil; Hij komt zoals Hij wil; Hij blaast waarheen Hij wil. Wij horen het geluid, wij zien de uitwerking, maar hoe Hij werkt, waarom Hij werkt en waarom Hij op deze of die bijzondere manier werk, aan geen sterverling wordt dit door Hem geopenbaard.”

Petrus Immens, uit “De godvruchtige avondmaalganger”
Vraagt men aan Gods kinderen naar de manier van hun bekering en hoe zij het geloof zijn deelachtig geworden, dan zal de één zeggen: 'Op een zeer zachte Evangelische wijze. God trok mij met mensenzelen en liefdekoorden. Van het ogenblik af, dat ik aan mijzelf ontdekt werd, kwam mij Jezus en de weg van vrije genade in het oog en onmiddelijk werd mijn hart gewillig om mij aan God op te dragen.'Een ander zal zeggen: 'Het is met mij zo gemakkelijk niet toegegaan. Och, wat heb ik een angsten van de wedergeboorte moeten doorworstelen! Wat een naarheid, vrees, benauwdheid van het hart, wat een droefheid en jammer, wat een vernedering, belijdenis, boetvaardigheid en tranen heeft het gezicht en gevoel van zonden mij afgeperst! Hoe vaak heb ik op de heup moeten kloppen, beschaamd en schaamrood moeten worden voor God vanwege mijn zonden! Ja, eer ik tot die hoogte kwam om Jezusmij enigszins te durven toe-eigenen wat een uitzien naar Hem, wat een honger en dorst en hartelijke begeerten, wat een hoogachting en liefde was er in mijn hart, vooral toen ik, in het gezicht van mijn zonden worstelende, Hem in het oogkreeg, mij toeroepende: Wend u naar Mij toe! Met welke vurige begeerte vluchtte ik naar Hem om mij in Zijn armen te werpen! Hoe hartelijk nam ik Hem aan als mijn eigendom, om door Hem gezaligd te worden!'

Thomas Watson, uit dagboek "Leer mij Uw weg"
Als God zondaren roept, handelt Hij niet altijd op dezelfde manier. Soms komt Hij in het suizen van een zachte stilte. Sommigen die godvrezende ouders hebben, hebben van kinds af aan gezeten onder de warme zonneschijn van het goddelijk onderwijs. Dezen weten vaak niet hoe of wanneer zij precies zijn geroepen. De Heere heeft geleidelijk aan in het verborgen Zijn genade in hun hart gestort, zoals dauw ongemerkt in druppeltjes neerdaalt. Zij weten uit de vruchten dat zij geroepen zijn, maar ze weten de tijd en de manier waarop niet. Meer hardnekkige en verstokte zondaren roept God op een andere manier. Tot hen komt Hij in een harde wind in plaats van in het suizen van een zachte stilte. Bij deze zondaren gebruikt Hij vaker de hamer van de wet om hun hart te breken. Hij vernedert hen diep en laat hun zien dat zij buiten Christus verdoemd zijn. Hij ploegt de braakliggende grond van hun hart om en strooit daarna het zaad van de troost erin. Hij stelt Christus en Zijn genade aan hen voor. Hij neigt hun wil om Christus aan te nemen, maar ook om vurig naar Hem te verlangen en vertrouwend op Hem te rusten. Zo werd Paulus geroepen van vervolger tot prediker. De manier waarop God zondaren roept, is verschillend, maar de uitwerking hetzelfde.

William Guthry, uit “Des christens groot interest”
Om dit voorbereidend werk met meerdere onderscheiding te behandelen, zullen wij in het kort de meest gebruikelijke wegen aanwijzen, waar langs de Heere de Zijnen op een zaligmakende wijze in het verbond brengt en tot Christus trekt.
a. Sommigen worden geroepen van hun moeders schoot af aan, gelijk Johannes de Doper, Lukas 1 : 41 en 44, of in hun jonge jaren, voordat zij diep in de wegen van de satan met hun daden verstrikt zijn, 1 Tim. 5 : 15.
b. Sommigen worden tot Christus gebracht op een soevereine Evangelische wijze; wanneer de Heere, door enkele woorden der liefde als verzwelgende het werk van de wet, onverwachts een mens tot zich neemt. Dit was bijv. het geval met Zacheüs, Lukas 19, en met anderen, die op één woord, door Christus gesproken, alles verlieten en Hem volgden, terwijl wij geen gerucht van enig werk van de wet omtrent hen horen voor dat zij de Heere Jezus aannamen.
c. Sommigen worden tot Christus gebracht op een wijze die Gods vrije genade nog meer vertoont, als Hij ze, namelijk, krachtdadig roept in het uur van de dood. Hiervan vinden wij iets in het treffend voorbeeld van de moordenaar aan het kruis, Lukas 23 : 39-41.
d. De vierde en meest gewone manier waarop velen tot Christus gebracht worden, is door een helder en duidelijk werk van de wet en verootmoediging. Dit noemen wij gewoonlijk de Geest der dienstbaarheid, zoals wij eerder hebben gezegd. Wij willen hiermee niet zeggen dat een ieder zijn geweten door zonde en vrees voor toorn van God wakker gemaakt is, dadelijk Christus aanneemt. Het tegendeel blijkt bij Kaïn, Saul en Judas; maar dat er een overtuiging van zonde is en een ontwaken van het geweten en een werk van verootmoediging, dat, zoals wij uitvoerig zullen aantonen, zelden verkeerd uitkomt of geen genadige uitslag heeft, maar gewoonlijk eindigt in deze Geest der aanneming tot kinderen en in een genadig werk van de Geest Gods. En omdat de Heere met vele zondaars op deze wijze handelt en wij ervaren dat velen onbekwaam zijn om dit werk der wet te beoordelen, zo zullen wij hiervan wat breder spreken.Dit werk gebeurt krachtig en plotseling; óf het gebeurt rustiger en geleidelijk in een langere periode zachter en langzamer en wordt over een lang tijdsverloop uitgevoerd, zodat het verloop ervan goed is te onderkennen.

http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/194 ... erinneren/