jakobmarin schreef:Is inderdaad aan 15 hectare groot maisveld (2012), met een kunstwerk van Leonardo, met wiskunde, nanotech, robotica, etc.

Dus niks engs aan, gewoon een groot en prachtig kunstwerk.

Dit kun je zelf ook lezen als de link volgt, die ik eerder gaf via "Meer..."

Sorry, maar ik houd hier niet van. Voor mij is dit vernieling van voedsel, als het een echt maisveld betreft dan.
Voor mij ziet het eruit als een gefotoshopped iets.
Ik kijk liever naar andere kunst.

Dit zijn geen vernielingen. Het is zo ingezaaid.

refo schreef:Dit zijn geen vernielingen. Het is zo ingezaaid.

Ow Maar dat moet onderhouden worden neem ik aan, vanwege onkruid?
En voor wie is dat kunstwerk, het is alleen van bovenaf te zien.

-DIA- schreef:Ik zie er meer een symbool van de vrijmetselarij in of zoiets...

Inderdaad, en uiterst verwerpelijk.
De slang links onder zegt genoeg.

Misschien is het daarom goed met de volgende postings terug te keren naar de topic titel

Simon schreef:

-DIA- schreef:Ik zie er meer een symbool van de vrijmetselarij in of zoiets...

Inderdaad, en uiterst verwerpelijk.
De slang links onder zegt genoeg.

Wat zegt dat dan volgens jou?

Dit is gewoon (een variant op) de Band van Möbius, getekend door M.C. Escher, zie onder.


Sommigen zien overal satan in (in notabene wat wiskundige figuren), maar dan geef je hem veel te veel eer...

Zuurstofgebrek zou ertoe kunnen leiden dat het brein plaatselijk overactief wordt doordat de prikkeloverdracht tussen de hersencellen onvoldoende wordt geremd. Wanneer zo'n ruisachtige storing in de visuele hersenschors optreedt, zal men in het centrum van het gezichtsveld een helder licht zien, omdat de meeste cellen met dit gebied corresponderen. Het licht wordt geleidelijk groter naarmate de hoeveelheid storing toeneemt en schept de illusie dat men de uitgang van een tunnel nadert. Omdat het licht niet eerst wordt opgevangen door de ogen, maar de schors dus rechtstreeks gestimuleerd wordt, is het licht buitengewoon helder zonder dat het pijn doet aan de ogen.
Het licht wordt vooral waargenomen door mensen die medisch gezien werkelijk dicht bij de dood waren. Verscheidene andere elementen van een bijna-doodervaring komen daarentegen in ongeveer gelijke mate voor bij degenen die zich ten onrechte bijna dood waanden. Vermoedelijk hangen deze deels samen met een toename van de hoeveelheid endorfinen die in de hersenen worden geproduceerd. Deze morfineachtige stoffen komen vrij wanneer we onder grote stress staan en wekken aangename gevoelens op. Bovendien vergroten ze de kans op elektrische storingen in de temporele hersenkwabben bij de slapen, en het is bekend dat stimulatie van deze kwabben - kunstmatig met een elektrode of langs natuurlijke weg, zoals bij epileptische aanvallen - onder meer flashbacks en mystieke ervaringen kunnen oproepen, die we ook bij bijna-doodervaringen aantreffen. De Canadese hersenonderzoeker Michael Persinger vond aanwijzingen dat mensen die veel subjectieve paranormale ervaringen en veranderde bewustzijnstoestanden rapporteren, gevoeliger zijn voor kleine storingen in de temporele kwabben. Wellicht hebben zij ook meer kans op een bijna-doodervaring.

bron: tijdschrift Skepter

sommigen zeggen dat Paulus misschien een BDE had, beschreven in 2 kor 12

Ik ken namelijk een mens in Christus, veertien jaar is het geleden – of het in het lichaam gebeurde, weet ik niet;
of buiten het lichaam, ik weet het niet; God weet het – dat zo iemand tot in de derde hemel werd opgenomen.
En ik weet van deze mens – of het in het lichaam of buiten het lichaam gebeurde, weet ik niet; God weet het –
dat hij werd opgenomen in het paradijs en onuitsprekelijke woorden heeft gehoord, die het een mens niet is geoorloofd uit te spreken.

jakobmarin schreef:sommigen zeggen dat Paulus misschien een BDE had, beschreven in 2 kor 12

Is dat van die mensen een poging om het wonder te verklaren?

Wat Paulus beschrijft, gaat denk ik verder dan dat.

eilander schreef:

jakobmarin schreef:sommigen zeggen dat Paulus misschien een BDE had, beschreven in 2 kor 12

Is dat van die mensen een poging om het wonder te verklaren?

Van de mensen die een link leggen tussen geloof en BDE.

Dit stukje van Reinier Sonneveld (die zelf jong een BDE meemaakte) vind ik wel interessant.

Als theoloog vermoed ik dat de christelijke verwerking de BDE’s zal gaan plaatsen als een soort ‘tussenfase’, die enige verwijzingen bevat naar de reële hemel en hel, maar niet daarmee samenvalt. Dit past het beste bij het orthodoxe besef, dat ook geldt voor Intelligent Design en gebedsgenezing, dat God zich weliswaar laat kennen, maar zich altijd onttrekt van de keiharde bewijsvoering, zodat wij vrij blijven in onze liefde tot hem, en Hij altijd hoogverheven blijft.

jakobmarin schreef:

eilander schreef:

jakobmarin schreef:sommigen zeggen dat Paulus misschien een BDE had, beschreven in 2 kor 12

Is dat van die mensen een poging om het wonder te verklaren?

Van de mensen die een link leggen tussen geloof en BDE.

Dit stukje van Reinier Sonneveld (die zelf jong een BDE meemaakte) vind ik wel interessant.

Als theoloog vermoed ik dat de christelijke verwerking de BDE’s zal gaan plaatsen als een soort ‘tussenfase’, die enige verwijzingen bevat naar de reële hemel en hel, maar niet daarmee samenvalt. Dit past het beste bij het orthodoxe besef, dat ook geldt voor Intelligent Design en gebedsgenezing, dat God zich weliswaar laat kennen, maar zich altijd onttrekt van de keiharde bewijsvoering, zodat wij vrij blijven in onze liefde tot hem, en Hij altijd hoogverheven blijft.

Ik zie in het stukje van Sonneveld geen verwijzing naar Paulus / 2 Kor. 12. Eerlijk gezegd heb ik er nogal moeite mee dat dit als een BDE wordt neergezet. En ik geloof zeer zeker niet in een soort "tussenfase".

Mara schreef:
Zuurstofgebrek zou ertoe kunnen leiden dat het brein plaatselijk overactief wordt doordat de prikkeloverdracht tussen de hersencellen onvoldoende wordt geremd. Wanneer zo'n ruisachtige storing in de visuele hersenschors optreedt, zal men in het centrum van het gezichtsveld een helder licht zien, omdat de meeste cellen met dit gebied corresponderen. Het licht wordt geleidelijk groter naarmate de hoeveelheid storing toeneemt en schept de illusie dat men de uitgang van een tunnel nadert. Omdat het licht niet eerst wordt opgevangen door de ogen, maar de schors dus rechtstreeks gestimuleerd wordt, is het licht buitengewoon helder zonder dat het pijn doet aan de ogen.
Het licht wordt vooral waargenomen door mensen die medisch gezien werkelijk dicht bij de dood waren. Verscheidene andere elementen van een bijna-doodervaring komen daarentegen in ongeveer gelijke mate voor bij degenen die zich ten onrechte bijna dood waanden. Vermoedelijk hangen deze deels samen met een toename van de hoeveelheid endorfinen die in de hersenen worden geproduceerd. Deze morfineachtige stoffen komen vrij wanneer we onder grote stress staan en wekken aangename gevoelens op. Bovendien vergroten ze de kans op elektrische storingen in de temporele hersenkwabben bij de slapen, en het is bekend dat stimulatie van deze kwabben - kunstmatig met een elektrode of langs natuurlijke weg, zoals bij epileptische aanvallen - onder meer flashbacks en mystieke ervaringen kunnen oproepen, die we ook bij bijna-doodervaringen aantreffen. De Canadese hersenonderzoeker Michael Persinger vond aanwijzingen dat mensen die veel subjectieve paranormale ervaringen en veranderde bewustzijnstoestanden rapporteren, gevoeliger zijn voor kleine storingen in de temporele kwabben. Wellicht hebben zij ook meer kans op een bijna-doodervaring.

bron: tijdschrift Skepter

Ik geloof niet dat een wetenschappelijke verklaring voldoet. Bij dit soort ervaringen worden namelijk door de betrokken mensen soms zaken gezien, die ze niet hadden 'kunnen zien.'
Bijvoorbeeld: een patient op een operatietafel wordt weggezogen tot boven in de kamer. Hij ziet zichzelf liggen, maar ook andere zaken. Tot zelfs foto's etc, en kan dat later allemaal vertellen..