vragensteller schreef:Wilhelm schreef:Ik hoorde pas in een HC preek van een GG predikant dat Comrie soms te veel filosofeerde. Dit lezend kan ik die uitspraak goed begrijpen.
Dat deed Calvijn ook. Moeten we die dus ook maar afschrijven? Het gaat erom wat je zoekt. Persoonlijk hecht ik veel waarde aan nauwkeurige definities. Iemand met een ander karakter vindt dat wellicht niet zo nodig. Mensen verschillen onderling. Ik waardeer Comrie en ook ds. Moerkerken om hun precieze beschrijvingen. 'Soms te veel' is natuurlijk uitermate subjectief.
Nauwkeurige definities is prima, zeker als we aan het theologiseren zijn. Hoewel mi hier geregeld de grens wordt overschreden als het gaat om de verborgenheden van God.
Maar dit getheologiseer hoort niet thuis op de kansel en in het pastoraat. Daar gaat het mis.
Want we kunnen nog zo uitleggen wat Comrie en na hem ds Kersten en ds Moerkerken die het verder uitgebouwd, zo niet gesystematiseerd hebben, bedoelen. Maar blijkbaar wordt het door veel gemeenteleden niet begrepen en wordt er een andere toepassing gemaakt.
En dan zie je ontsporingen ontstaan.
Dan kun je in een gemeente opmerkingen horen als:
"Er is in mijn leven een verandering geweest, ik mag geloven dat de Heere in mijn leven begonnen is, maar ik mis de Persoons kennis nog"
"Ach soms mag er een nabij leven staan, maar die bewuste rechtvaardigmaking die mis ik. Maar waar hoor je dat nog. Het is nog een enkeling die dat meemaakt"
Of ambtsdragers die wijzen op de werkingen van de Geest in iemands leven en als er dan een reactie komt van de pastorant dat Christus nog niet gekent wordt, dan wordt er 'troostvol' opgemerkt "maar het begint niet bij Christus! '
Nog een voorbeeld, als iemand mag getuigen dat hij geloven mag dat zijn zonden vergeven zijn, dat een ambtsdrager dan 'heel pastoraal' de opmerking maakt "maar dat moet u niet zomaar zeggen hoor, dat is een enkeling die dit meemaakt in dit leven, dat is het doorgeleide volk, die verzekerd worden van hun staat!"
En wat te denken van dit voorbeeld van een jongere die tijdens huisbezoek vraagt aan de ouderling iets te zeggen over zijn bekering, en dan een heel verhaal hoort over allerlei bevindingen, maar dat de broeder afsluit met "maar jongen, die openstaande schuld. Mocht ik dat eens weten of mijn zonden vergeven zijn, want dat ken ik nog niet"
En tot slot het voorbeeld van iemand die vertelt wel iets van goede vrijdag te kennen, maar dat Pasen voor hem nog een verborgenheid is. "Als de Heere dat al schenkt, want niet ieder van Gods volk wordt zover geleid"
Bovenstaande voorbeelden zijn waargebeurd en dit zijn helaas geen uitzonderingen. Dit soort taal kom je heel veel tegen. Juist in gemeenten waar al deze zaken zoals in dit topic worden besproken, uit elkaar getrokken en zo bepreekt worden. Gods Woord is zo duidelijk. Wie in Christus is die is een nieuw schepsel!
Buiten Jezus is alles te kort. Alles voor de kennis van Christus is te kort, het kan van God zijn, maar de omhelzing van Christus, het eigenend geloof daar alleen is rust voor de zondaar. En alleen dat is grond om naar de eeuwigheid af te reizen. En gelukkig hoor je dat ook in de Gereformeerde Gemeenten. Ik heb zelfs het idee dat er door verschillende predikanten en studenten weer meer nadruk op gelegd wordt.
Ik wil je bv van harte de preken van ds Baan aanbevelen over HC zondag 7 en 23 die op PrekenWeb staan.