Inlijven en aannemen

[vragensteller]

Maar wat zulk een 'kindeke' nu nog mist, dat zijn de oefeningen des geloofs. ... Wat zulk een kindeke óók mist, dat is de kennis van de Persoon van Christus. Nu spreek ik niet van de historische, maar van de bevindelijke kennis. Jezus is hem een verborgen Persoon. Op de tweede reize wordt Jozef zijn broeders bekend! (Genadeleven en genadeverbond, 2e druk, blz. 22)

En waarom gaan ze dan de tweede keer naar Jozef toe?

Ja, dat is nu weer echt zo'n spitsvondige vraag. In elk geval trekt ds. Moerkerken niet de conclusie die jij kennelijk trekt.

Dat kan, dat zou ik hem best eens willen vragen.

De vraag is niet bedoeld om spitsvondig te zijn of te doen, maar als je dit geestelijk wilt vertalen, dan zal toch duidelijk zijn dat men met een bepaalde bedoeling naar de meerdere Jozef gaat? Christus moet toch gekend worden in Zijn gepastheid, dierbaarheid en noodzakelijkheid?

[Afgewezen]

Ja, dat is nu weer echt zo'n spitsvondige vraag. In elk geval trekt ds. Moerkerken niet de conclusie die jij kennelijk trekt.

Dat kan, dat zou ik hem best eens willen vragen.

De vraag is niet bedoeld om spitsvondig te zijn of te doen, maar als je dit geestelijk wilt vertalen, dan zal toch duidelijk zijn dat men met een bepaalde bedoeling naar de meerdere Jozef gaat? Christus moet toch gekend worden in Zijn gepastheid, dierbaarheid en noodzakelijkheid?

Het gaat nu over de visie van ds. Moerkerken. Of deze visie consistent is en of de door hem gebruikte beelden passend zijn, is een andere vraag.

[hervormde]

Ik volg de discussie een beetje op afstand, maar ik wil wel even mijn verbazing uitspreken over de tweede reize waarop Jozef aan zijn broers bekend gemaakt wordt. Wat heeft dat met de kennis van Christus te maken? Hier gaat het over de weg waarlangs God Zijn verbondsvolk in het leven behoudt.

[vragensteller]

Ja, dat is nu weer echt zo'n spitsvondige vraag. In elk geval trekt ds. Moerkerken niet de conclusie die jij kennelijk trekt.

Dat kan, dat zou ik hem best eens willen vragen.

De vraag is niet bedoeld om spitsvondig te zijn of te doen, maar als je dit geestelijk wilt vertalen, dan zal toch duidelijk zijn dat men met een bepaalde bedoeling naar de meerdere Jozef gaat? Christus moet toch gekend worden in Zijn gepastheid, dierbaarheid en noodzakelijkheid?

Het gaat nu over de visie van ds. Moerkerken. Of deze visie consistent is en of de door hem gebruikte beelden passend zijn, is een andere vraag.

Ik vraag me af, of ik zo ver van ds. Moerkerken afwijk, als jij mij wilt doen geloven. Om daarachter te komen, stel ik een vraag, met iets wat ik ds. Moerkerken ook regelmatig hoor zeggen.

Bovendien is wat ik hier naar voren breng 'gewoon' GG-leer.
http://www.digibron.nl/search/detail.js ... 32&docid=4

Of heeft de Heilige Geest uw ogen geopend voor de gruwel van uw zonden en de hoogte van uw schuld? Als in het uur van Gods welbehagen de schuldbrief in uw brievenbus valt, dan wordt u een doodschuldige: Ik heb gedaan wat kwaad is in Uw oog, dies ben ik Heere Uw gramschap dubbel waardig.

Dan wordt u dodelijk verontrust: Rust noch vrede wordt gevonden, om mijn zonden. Dan gaat u inleven: de ziel die zondigt, zal sterven! Net als de Israëliet, die staat bij het per ongeluk gedode lichaam en ieder moment de bloedwreker kan verwachten.

Waar moet ik heen? Voor een heilig en rechtvaardig God, voor een vloekende Wet? Aangezien wij dan... is er enig middel? (Heid. Gat. Znd. 5)

Wat kreeg de naam van de vrijstad een waarde voor zo'n schuldige Israëliet. Zo ook: de naam Jezus! Vanaf uw jeugd al over gehoord. In iedere preek die Naam u voorgehouden. Nooit enig belang bij gehad. Nooit dierbaarheid, gepastheid en noodzakelijkheid in die Naam gezien! Maar nu wordt het zo anders. Nu gaat u luisteren om te horen van die Stad ter ontkoming. Er komt hoop in het hart van een doodschuldige. Zou het toch nog kunnen? Maar mijn bange vraag wordt: Hoe zal ik ooit in die Vrijstad komen? De bloedwreker op de hielen en die heeft recht op mij.

Kent u dat leven? Is dat uw bede: Hoe krijg ik persoonlijk deel aan Hem? Want er is een weg naar de vrijstad. Er is een toeleidende weg tot Christus. En op de weg is niet in de stad. Om behouden te zijn is nodig geborgen te worden in de vrijstad Jezus Christus. Alleen achter de muren is veiligheid. vergeving en vrede.

Door het geloof bij Hem te schuilen. Want die Mij vindt, vindt het leven! Hier wordt de rust geschonken...

Is er een volk, dat op die weg is? Die weleens een wegwijzer mogen zien op een kruispunt. Die stonden er met als opschrift: Miklat! Vrijstad. Wat een bemoediging. Dan mogen zulke vluchters weleens ademhalen in Gods huis onder de bediening van het Evangelie. "Gij, die God zoekt in al uw zielsverdriet, houdt aan, grijpt moed". Wegwijzers... geen rustbanken!

[huisman]

Ik volg de discussie een beetje op afstand, maar ik wil wel even mijn verbazing uitspreken over de tweede reize waarop Jozef aan zijn broers bekend gemaakt wordt. Wat heeft dat met de kennis van Christus te maken? Hier gaat het over de weg waarlangs God Zijn verbondsvolk in het leven behoudt.

deze analogie is het enige schriftbewijs. Lees allemaal Calvijns Insititutie Boek 3.2.2

Section 2. The dogma of implicit faith refuted. It destroys faith, which consists in a knowledge of the divine will. What this will is, and how necessary the knowledge of it.

This evil, therefore, must, like innumerable others, be attributed to the Schoolmen[3], who have in a manner drawn a veil over Christ, to whom, if our eye is not directly turned, we must always wander through many labyrinths. But besides impairing, and almost annihilating, faith by their obscure definition, they have invented the fiction of implicit faith, with which name decking the grossest ignorance, they delude the wretched populace to their great destruction[4]. Nay, to state the fact more truly and plainly, this fiction not only buries true faith, but entirely destroys it. Is it faith to understand nothing, and merely submit your convictions implicitly to the Church? Faith consists not in ignorance, but in knowledge - knowledge not of God merely, but of the divine will. We do not obtain salvation either because we are prepared to embrace every dictate of the Church as true, or leave to the Church the province of inquiring and determining; but when we recognize God as a propitious Father through the reconciliation made by Christ, and Christ as given to us for righteousness, sanctification, and life. By this knowledge, I say, not by the submission of our understanding, we obtain an entrance into the kingdom of heaven. For when the Apostle says, "With the heart man believeth unto righteousness; and with the mouth confession is made unto salvation," (Rom 10: 10); he intimates, that it is not enough to believe implicitly without understanding, or even inquiring. The thing requisite is an explicit recognition of the divine goodness, in which our righteousness consists.

[Bazuin]

@huisman, ik ben zo vrij om de Nederlandse vertaling hieronder weer te geven. Gekopieerd van Theologienet.nl

Over het geloof: waarin ook een bepaling van het geloof gegeven wordt en de eigenaardigheden, die het heeft, worden uitgelegd.

2. Dit kwaad dus, evenals talloze andere kwade dingen, moeten wij schrijven op rekening van de Scholastieken, die Christus verborgen hebben door als het ware een gordijn voor Hem te trekken, en wanneer wij niet recht onze blik op Hem slaan, zal het ons overkomen, dat we door veel doolhoven ronddwalen. En behalve dat ze door hun duistere bepaling de ganse kracht van het geloof verzwakken en bijna te niet doen, hebben ze een verzinsel opgesteld, namelijk van een "ingewikkeld geloof" 1), met welke naam zij een zeer grove onwetendheid opsieren en zo het ongelukkige volkje tot groot verderf misleiden. Ja (om meer naar waarheid en openlijker te zeggen, wat de zaak is), dit verzinsel begraaft niet alleen het ware geloof, maar verwoest het geheel en al. Is dat geloven, niets te begrijpen, als ge maar uw gevoelen gehoorzaam aan de kerk onderwerpt? Niet in onwetendheid, maar in kennis is het geloof gelegen, en wel kennis niet alleen van God, maar ook van de Goddelijke wil. Immers wij krijgen de zaligheid niet daaruit, dat wij bereid zijn als waarheid te omhelzen al wat de kerk voorschrijft, of dat wij de taak om te onderzoeken en te leren kennen aan haar overdragen, maar wanneer wij erkennen, dat God ons een genadig Vader is, door de verzoening, die door Christus is geschied, en dat Christus ons gegeven is tot rechtvaardigheid, heiligmaking en leven. Door deze kennis, zeg ik, en niet door de onderwerping van ons gevoelen, verkrijgen wij de toegang tot het Koninkrijk der hemelen. Want wanneer de apostel zegt (Rom. 10:10), dat men met het hart gelooft ter rechtvaardigheid en met de mond belijdt ter zaligheid, dan geeft hij te kennen, dat het niet genoeg is, indien men met een "ingewikkeld" geloof gelooft wat men niet begrijpt, en niet ook onderzoekt; maar hij eist een "ontwikkelde" erkenning van Gods goedheid, waarin onze gerechtigheid gelegen is.

1} Fides implicita.

[huisman]

@huisman, ik ben zo vrij om de Nederlandse vertaling hieronder weer te geven. Gekopieerd van Theologienet.nl

Over het geloof: waarin ook een bepaling van het geloof gegeven wordt en de eigenaardigheden, die het heeft, worden uitgelegd.

2. Dit kwaad dus, evenals talloze andere kwade dingen, moeten wij schrijven op rekening van de Scholastieken, die Christus verborgen hebben door als het ware een gordijn voor Hem te trekken, en wanneer wij niet recht onze blik op Hem slaan, zal het ons overkomen, dat we door veel doolhoven ronddwalen. En behalve dat ze door hun duistere bepaling de ganse kracht van het geloof verzwakken en bijna te niet doen, hebben ze een verzinsel opgesteld, namelijk van een "ingewikkeld geloof" 1), met welke naam zij een zeer grove onwetendheid opsieren en zo het ongelukkige volkje tot groot verderf misleiden. Ja (om meer naar waarheid en openlijker te zeggen, wat de zaak is), dit verzinsel begraaft niet alleen het ware geloof, maar verwoest het geheel en al. Is dat geloven, niets te begrijpen, als ge maar uw gevoelen gehoorzaam aan de kerk onderwerpt? Niet in onwetendheid, maar in kennis is het geloof gelegen, en wel kennis niet alleen van God, maar ook van de Goddelijke wil. Immers wij krijgen de zaligheid niet daaruit, dat wij bereid zijn als waarheid te omhelzen al wat de kerk voorschrijft, of dat wij de taak om te onderzoeken en te leren kennen aan haar overdragen, maar wanneer wij erkennen, dat God ons een genadig Vader is, door de verzoening, die door Christus is geschied, en dat Christus ons gegeven is tot rechtvaardigheid, heiligmaking en leven. Door deze kennis, zeg ik, en niet door de onderwerping van ons gevoelen, verkrijgen wij de toegang tot het Koninkrijk der hemelen. Want wanneer de apostel zegt (Rom. 10:10), dat men met het hart gelooft ter rechtvaardigheid en met de mond belijdt ter zaligheid, dan geeft hij te kennen, dat het niet genoeg is, indien men met een "ingewikkeld" geloof gelooft wat men niet begrijpt, en niet ook onderzoekt; maar hij eist een "ontwikkelde" erkenning van Gods goedheid, waarin onze gerechtigheid gelegen is.

1} Fides implicita.

Bedankt!!

[Afgewezen]

Ik vraag me af, of ik zo ver van ds. Moerkerken afwijk, als jij mij wilt doen geloven. Om daarachter te komen, stel ik een vraag, met iets wat ik ds. Moerkerken ook regelmatig hoor zeggen.

Het stukje van ds. M. Karens is typisch voor de 'GG-predikanten van de nieuwe generatie' (generaliserend gesproken), maar níét voor de prediking van ds. Moerkerken.
En dat is nu typerend voor jouw manier van discussiëren: via allerlei indirecte redeneringen en via-via-afleidingen laat je iemand zeggen wat jij per se wil wat hij zegt. In het geval ds. M. ook: als ds. M. het voorbeeld van Jozef gebruikt, dan moet hij toch eigenlijk bedoelen dat de broeders voor Jozef naar Egypte gingen, dus moest er toch wel een verlangen zijn naar Jozef, dus... enz. enz. Conclusie van vragensteller: ds. Moerkerken leert toch eigenlijk wel dat er kennis van Christus is voordat Hij ons geopenbaard is (ook al zegt ds. M. zelf van niet).

[Wilhelm]

Ik hoorde pas in een HC preek van een GG predikant dat Comrie soms te veel filosofeerde. Dit lezend kan ik die uitspraak goed begrijpen.

Dat deed Calvijn ook. Moeten we die dus ook maar afschrijven? Het gaat erom wat je zoekt. Persoonlijk hecht ik veel waarde aan nauwkeurige definities. Iemand met een ander karakter vindt dat wellicht niet zo nodig. Mensen verschillen onderling. Ik waardeer Comrie en ook ds. Moerkerken om hun precieze beschrijvingen. 'Soms te veel' is natuurlijk uitermate subjectief.

Nauwkeurige definities is prima, zeker als we aan het theologiseren zijn. Hoewel mi hier geregeld de grens wordt overschreden als het gaat om de verborgenheden van God.
Maar dit getheologiseer hoort niet thuis op de kansel en in het pastoraat. Daar gaat het mis.
Want we kunnen nog zo uitleggen wat Comrie en na hem ds Kersten en ds Moerkerken die het verder uitgebouwd, zo niet gesystematiseerd hebben, bedoelen. Maar blijkbaar wordt het door veel gemeenteleden niet begrepen en wordt er een andere toepassing gemaakt.
En dan zie je ontsporingen ontstaan.
Dan kun je in een gemeente opmerkingen horen als:
"Er is in mijn leven een verandering geweest, ik mag geloven dat de Heere in mijn leven begonnen is, maar ik mis de Persoons kennis nog"
"Ach soms mag er een nabij leven staan, maar die bewuste rechtvaardigmaking die mis ik. Maar waar hoor je dat nog. Het is nog een enkeling die dat meemaakt"

Of ambtsdragers die wijzen op de werkingen van de Geest in iemands leven en als er dan een reactie komt van de pastorant dat Christus nog niet gekent wordt, dan wordt er 'troostvol' opgemerkt "maar het begint niet bij Christus! '
Nog een voorbeeld, als iemand mag getuigen dat hij geloven mag dat zijn zonden vergeven zijn, dat een ambtsdrager dan 'heel pastoraal' de opmerking maakt "maar dat moet u niet zomaar zeggen hoor, dat is een enkeling die dit meemaakt in dit leven, dat is het doorgeleide volk, die verzekerd worden van hun staat!"
En wat te denken van dit voorbeeld van een jongere die tijdens huisbezoek vraagt aan de ouderling iets te zeggen over zijn bekering, en dan een heel verhaal hoort over allerlei bevindingen, maar dat de broeder afsluit met "maar jongen, die openstaande schuld. Mocht ik dat eens weten of mijn zonden vergeven zijn, want dat ken ik nog niet"

En tot slot het voorbeeld van iemand die vertelt wel iets van goede vrijdag te kennen, maar dat Pasen voor hem nog een verborgenheid is. "Als de Heere dat al schenkt, want niet ieder van Gods volk wordt zover geleid"

Bovenstaande voorbeelden zijn waargebeurd en dit zijn helaas geen uitzonderingen. Dit soort taal kom je heel veel tegen. Juist in gemeenten waar al deze zaken zoals in dit topic worden besproken, uit elkaar getrokken en zo bepreekt worden. Gods Woord is zo duidelijk. Wie in Christus is die is een nieuw schepsel!
Buiten Jezus is alles te kort. Alles voor de kennis van Christus is te kort, het kan van God zijn, maar de omhelzing van Christus, het eigenend geloof daar alleen is rust voor de zondaar. En alleen dat is grond om naar de eeuwigheid af te reizen. En gelukkig hoor je dat ook in de Gereformeerde Gemeenten. Ik heb zelfs het idee dat er door verschillende predikanten en studenten weer meer nadruk op gelegd wordt.
Ik wil je bv van harte de preken van ds Baan aanbevelen over HC zondag 7 en 23 die op PrekenWeb staan.

[vragensteller]

Ik vraag me af, of ik zo ver van ds. Moerkerken afwijk, als jij mij wilt doen geloven. Om daarachter te komen, stel ik een vraag, met iets wat ik ds. Moerkerken ook regelmatig hoor zeggen.

Het stukje van ds. M. Karens is typisch voor de 'GG-predikanten van de nieuwe generatie' (generaliserend gesproken), maar níét voor de prediking van ds. Moerkerken.
En dat is nu typerend voor jouw manier van discussiëren: via allerlei indirecte redeneringen en via-via-afleidingen laat je iemand zeggen wat jij per se wil wat hij zegt. In het geval ds. M. ook: als ds. M. het voorbeeld van Jozef gebruikt, dan moet hij toch eigenlijk bedoelen dat de broeders voor Jozef naar Egypte gingen, dus moest er toch wel een verlangen zijn naar Jozef, dus... enz. enz. Conclusie van vragensteller: ds. Moerkerken leert toch eigenlijk wel dat er kennis van Christus is voordat Hij ons geopenbaard is (ook al zegt ds. M. zelf van niet).

Ik laat ds. Moerkerken helemaal niets zeggen. Ik wil hem ook niets per se laten zeggen en het geaccentueerde verzin je zelf. Jij brengt in de discussie dat ds. Moerkerken elke vorm van kennis van Christus loochent, voordat (de meerdere) Jozef zich tijdens het tweede bezoek bekend maakt. Ik weet dat ds. Moerkerken dat niet loochent en aangezien jij zegt ds. Moerkerkens standpunten te kennen, neem ik aan dat jij ook wel wist, wat hij aan een Persoonsopenbaring vooraf laat gaan, nml. een Woordopenbaring.

Ter ondersteuning een citaat van pp. 26, 27 Genadeleven en genadeverbond

Van oude tijden af heeft de Kerk in de geschiedenissen van de openbaring van Jozef aan zijn broeders een analogie, een overeenkomst gezien van de wijze waarop Christus Zich openbaart aan de Zijnen. Geruime tijd werden die broeders onderhouden door Zafnath-Paänéah, aten zij van zijn koren, hoorden zij naar zijn woorden, vóór hij zich als hun broeder openbaarde. Zo kan de Heere Jezus in Zijn profetische bediening een ziel langdurig leiden, voor Hij Zich als Persoon aan het hart openbaart. Denk slechts aan het uitnemend onderwijs dat Kléopas en zijn vriend op de weg naar Emmaüs van Hem ontvingen, terwijl hun ogen gesloten werden gehouden, dat zij Hem niet kenden. Wat nu de openbaring van Christus aan het hart betreft, moet worden vastgehouden aan het onderscheid dat er is tussen een zogenaamde "Woordopenbaring" en een "Persoonsopenbaring". Erg gelukkig is deze formulering niet, aangezien de openbaring van de Persoon van Christus natuurlijk nooit buiten het Woord omgaat. Wat ermee bedoeld wordt, is dit: een ziel kan, verkerend onder de bange overtuiging van zonde en schuld door de wet Gods, wel eens ogenblikken hebben dat de Heere hem doet zien, dat er nog een mogelijkheid is om zalig te worden. Hij ziet dat het nog kán. O, hij kan nog zalig worden! Zoet is het Woord Gods hem; de Heere bemoedigt en verkwikt op een wonderlijke wijze zijn hart en wijst hem op de bereidwilligheid van Christus om zondaren zalig te maken. Hij ziet dat er een middel is, waardoor hij de straf zou kunnen ontgaan en wederom tot genade komen! Een mogelijkheid om zalig te worden door een Ander wordt hem ontsloten Elke kleine in de genade zal van deze ogenblikken kunnen spreken (...). Toch is deze ontsluiting van de weg der zaligheid nog zo onderscheiden van de openbaring van de Persoon van Christus aan het hart."

Op. p. 29 zegt hij, dat er zijn van Gods kinderen die voor de openbaring van de Persoon van Christus aan hun hart staan, en die daar achter staan (die zijn verzekerd van hun aandeel in Christus).

Je ziet dat hij in het citaat dus duidelijk een vorm van kennis van (de meerdere) Jozef onderscheidt van de Persoonsopenbaring. Die vorm van kennis is de Woordopenbaring. Hoewel hij het hier niet expliciet zegt, neem ik aan, dat hij dit wel als en vorm van Christuskennis ziet. Maar ik nodig je nogmaals uit aan te tonen dat ik ik dit verkeerd zie. Dat is iets anders dan zoiets ongefundeerd intikken.

Wat je verder van mijn stijl van discussiëren vindt, moet je zelf weten. Ik wil er alleen dit over zeggen: ik ben niet uit op het verscherpen van (al dan niet) oneigenlijke tegenstellingen en zoek idd de samenhang tussen standpunten. En ik meen dat die er ook zeker is. Daarnaast is mijn grondhouding van het lezen van GG-lectuur niet: hoeveel kan ik naast me leer leggen, maar hoeveel kan ik vasthouden op Bijbelse gronden? Wanneer je in een bepaald kerkverband je plek hebt gekregen, is het in eerste plaats zaak aan dat kerkverband je loyaliteit te betuigen. Verder ben je trouwens erg creatief met je indeling van predikanten "van de nieuwe generatie".

[Afgewezen]

Ik laat ds. Moerkerken helemaal niets zeggen. Ik wil hem ook niets per se laten zeggen en het geaccentueerde verzin je zelf. Jij brengt in de discussie dat ds. Moerkerken elke vorm van kennis van Christus loochent, voordat (de meerdere) Jozef zich tijdens het tweede bezoek bekend maakt. Ik weet dat ds. Moerkerken dat niet loochent en aangezien jij zegt ds. Moerkerkens standpunten te kennen, neem ik aan dat jij ook wel wist, wat hij aan een Persoonsopenbaring vooraf laat gaan, nml. een Woordopenbaring.

Dat weet ik ook wel, maar 1. die is er niet meteen na de wedergeboorte (volgens ds. Moerkerken) en 2. is dat nog geen 'kennis van Christus' in de ware zin des woords, maar de 'ontsluiting van de weg der zaligheid'. Bij jou mis ik dat onderscheid, bij de 'nieuwe generatie GG-predikanten' is het er nog wel, maar het is allemaal wat vervlakt, ik mis de spanning.

[Afgewezen]

Ja, en daarom zie ik bij ds. Moerkerken nog wel een zekere spanning (al heb ik ook een aantal bezwaren tegen zijn visie), die ik bij jou in feite mis en die ik bij de 'nieuwe generatie GG-predikanten' ook steeds meer begin te missen. Het maakt niet meer uit wat je gelooft, áls je maar gelooft; het maakt niet meer uit of de vergeving van zonden kent, je kent Christus toch al. Snap je wat ik bedoel?

[Afgewezen]

Ja, ik snap je punt wel. Er lopen 2 lijnen: 1. de dogmatische 2. de bevindelijke. Nu maak je de overstap van de dogmatische naar de bevindelijke lijn. Wanneer je deze dogmatische stellingen bevindelijk gaat bekijken, zou je tussen een Woordopenbaring en een Persoonsopenbaring geen rust moeten hebben. Dat wordt ook wel zo gepreekt. Het is echter praktisch onmogelijk om je dogmatische kennis uit te schakelen. Dus op het moment dat je onrust voelt, is het gevaar groot, dat je gaat denken: "Ja, maar ik had toch wel een Woordopenbaring", en daar rust in vindt, terwijl je eigenlijk zou moeten vluchten naar Christus om een Persoonsopenbaring (om de termen maar vast te houden).

Je brengt het probleem goed onder woorden, maar moet dit je dan niet te denken geven? Kom je hier niet gevaarlijk dicht in de buurt van een soort 'bekeringsautomatisme'?

[GJdeBruijn]

@vragensteller: Wat gelooft iemand met een woordopenbaring dusdanig dat het aan de beschrijving van HC zondag 7 voldoet: Christus en al Zijn weldaden aannemen? Is er met een woordopenbaring, zonder de Christusopenbaring wel sprake van het rechtvaardigende geloof? Theologisch en dogmatisch kun je dat met de nodige constructies misschien wel ordenen, maar als het gaat om een feitelijk situatie, de realiteit van het heden waarin een ziel zich bevindt, wat heb je dan aan pastorale goede bedoelingen?
- Zeggen dat iemand met een woordopenbaring nog voor eigen rekening leeft? Dat zou theologisch niet kloppen, want het betreft een wedergeboren ziel met geloof zonder bewuste kennis aan Christus;
- Zeggen dat een woordopenbaring hetzelfde is als een zwak geloof, dus de sleutelen van het hemelrijk bedienen en iemand als Gods kind aanspreken? Dan is de Christuskennis niet langer noodzakelijk.
Bovenstaande vragen zijn lastig te harmoniseren, lijkt me. Dat is dan het nut van de onderscheidingen. Los van de vraag of deze onderscheidingen niet slechts filosofisch zijn en mogelijk door onkunde tot theologische en zelfs in de bevinding tot chronologische onderscheidingen zijn gemaakt?
Zoals Zonderling al aangaf, geen oudvader die daar een voorbeeld van geeft, laat staan dat het een zwaarwegend accent MOET hebben. Want laten we eerlijk zijn: In het genoemde boekje over het genadeleven wordt gesproken van een noodzakelijk onderscheiden in de standen, waarbij begrippen als woordopenbaring en Christusopenbaring als standen worden aangemerkt en er onderscheiden moet worden om te voorkomen dat er mogelijk mensen 'zonder kaartje in de trein zitten'. Het heeft dus een sterk normerd karakter. Dat vraagt dus om duidelijkheid en elke verwarring over deze begrippen zou met een duidelijk bewijs uit Schrift en erfgoed der vaderen moeten kunnen worden weggenomen. Het voorkomen en bestrijden van verwarring voor zielen die het van Christus moeten hebben, dát is pastoraal.

[Afgewezen]

Dat vraagt dus om duidelijkheid en elke verwarring over deze begrippen zou met een duidelijk bewijs uit Schrift en erfgoed der vaderen moeten kunnen worden gestaafd.

De verwarring moet niet worden 'gestaafd', maar juist worden opgeheven (maar ongetwijfeld bedoel je dat ook).